Όλοι από το πρωί ρωτάνε (είχαμε και μια σχετική συζήτηση στον FM102 της ΕΡΤ3) αν έχει γυριστεί ταινία που να προέβλεψε τα χθεσινά αποτροπιαστικά γεγονότα στην Ουάσινγκτον των ΗΠΑ όπoυ για λίγες ώρες είχαμε ένα οικτρό πραξικόπημα τύπου μπανανίας. Ναι βεβαίως το σινεμά ήταν εκεί ανακάλυψε τα γεγονότα προτού να γίνουν και τα ανέλυσα σε μια σειρά εξαιρετικών ταινιών εκ των οποίων η μία είναι αριστούργημα. Αναφέρομαι στις «7 μέρες του Μαΐου» («7 days in may», ασπρόμαυρη, ΗΠΑ, 1964, διάρκεια 118 λεπτά, Χρυσή Σφαίρα δευτέρου αντρικού ρόλου για τον Έντμοντ Ο’ Μπράιαν). Ο κορυφαίος εκείνη την στιγμή σκηνοθέτης Τζον Φαρκενχάιμερ αξιοποιώντας στο σενάριο ένα εξαιρετικό βιβλίο χρησιμοποιεί γνωστούς ηθοποιούς όπως η Μπαρτ Λάνκαστερ, Κερκ Νταγκλας, Φρέντερικ Μαρς, Άβα Γκάρντνερ, Έντμοντ Ο’Μπράιαν για να μας αφηγηθεί με εξαιρετική αξιοποίηση εσωτερικών χώρων μια ιστορία πολιτικού παραλογισμού. Οι στρατηγοί των ενόπλων δυνάμεων των ΗΠΑ θέλουν να καταργήσουν τον πρόεδρο επειδή ακολουθεί μια φιλειρηνική πολιτική με την σοβιετική ένωση. Πυκνοί διάλογοι, ατμόσφαιρα που σου σφίγγει τον λαιμό σαν θηλιά, φοβερή φωτογραφία, συναρπαστικοί ρόλοι και απογύμνωση της ψυχοπαθολογίας του αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Δείτε οπωσδήποτε αυτή την ταινία σήμερα το βράδυ και επειδή η ιστορία επαναλαμβάνεται αλλά δυστυχώς ως φάρσα και κακέκτυπο ιδού μια μικρή ιστορία γύρω από αυτό το φιλμ.

Τις «7 μέρες του Μαΐου» παρουσίασε σε ειδικό αφιέρωμα η κινηματογραφική λέσχη των εργαζομένων της ΕΡΤ3 σε συνεργασία με το ΚΕΜΕΣ την Δευτέρα 12 Ιανουαρίου του 2015 στις 21:00 στον «Αλέξανδρο». Προφανώς για να μας εκδικηθούν, το κρύο στην αίθουσα έφτανε τους -6 βαθμούς Κελσίου και πολλοί θεατές αναγκάστηκαν να χρησιμοποιήσουν κουβέρτες! Από τους 250 σινεφίλ που κατέκτησαν την αίθουσα αναγκάστηκαν να φύγουν τουλάχιστον οι 100, οι υπόλοιποι έμειναν κατενθουσιασμένοι και φυσικά το κερασάκι στην τούρτα υπήρξε η χυδαία και η υβριστική «κριτική» ενός κυρίου που προφανώς ήθελε να ξεχωρίσει. Τι να κάνουμε όμως; Το σινεμά, η ίδια η ιστορία, οι ιστορίες των φιλμ και των ανθρώπων τελικά ξεπερνούν τους κακούς χαρακτήρες. Τελικό χρήσιμο συμπέρασμα προς σινεφίλ αν λέμε ότι αγαπάμε τον κινηματογράφο δεν βαράμε αλύπητα μια ταινία μόνο και μόνο για να υπονομεύσουμε θεσμούς. Η ταινία, όμως, είναι πάντα εδώ και είμαι σίγουρος πως το βράδυ πολύ από εσάς που διαβάζετε αυτό το ποστάρισμα θα την απολαύσετε.