Και καθώς ο θερινός κινηματογραφικός χρόνος «περνάει», οι ταινίες βαλτώνουν στη μετριότητα.

Σχεδόν δεν υπάρχει σινεμά ως όλον. Συντελέσθηκε τελικά ένας κατακερματισμός. Στον ένα πόλο υπάρχουν τα λεγόμενα blockbusters,όλα δηλαδή τα κόμικ της Marvel. Οι νέοι ειδικά καταναλώνουν πολύ σινεμά του ποπ-κορν και το πρόβλημα είναι πως σε γενικές γραμμές οι περισσότερες ανάλογες ταινίες είναι πολύ κακές. Τυπικό παράδειγμα η «Doctor Strange in the Multiverse of Madness» του Σαμ Ράιμι, συνέχεια της πρώτης του ταινίας του 2016.Το αστείο αφορά στο ότι κατ΄ ουσίαν έχουμε ένα γιγαντιαίο videogame με ατού τα ειδικά εφέ. Τα πάντα είναι αποσπασματικά ενώ οι διάλογοι χειρότεροι από ελληνικά μελό του ΄50. Πέραν τούτου, με ένα απροκάλυπτο τρόπο, στο φινάλε μας προαναγγέλει μια ακόμα συνέχεια. Απ΄ όλες αυτές τις κατασκευές η μόνη που είχε να πει πράγματα είναι ο «Βatman» του Ματ Ριβς. Τρεις ώρες διάρκεια κι όμως έδωσε πολύ ουσία και υπεραξίες μαζί με τα εισιτήρια.

Και ελληνικές παρουσίες

Ακόμα απολαυστικός, με άποψη, καλούς σκηνοθετικούς χειρισμούς, έξυπνο σενάριο και ιδίως αναφορές στο πανδημικό σύνδρομο. Μία ακόμα ταινία με ήρωα τον Batman αλλά προσαρμοσμένη απόλυτα στο πολιτικό, κοινωνικό και ψυχολογικό πρόβλημα του σήμερα. Αψεγάδιαστη, σωστοί σταρ και μια «κατάμαυρη» δυστοπική ατμόσφαιρα. Φυσικά μια καλή εξαίρεση δεν επιβεβαιώνει τον κανόνα. Όλοι περιμένουν κάποιο «θαύμα», το φιλμ που θα κάνει τη σημαντική έκπληξη. Μέσα σ΄όλα αυτά κυκλοφορεί και το ελληνικό σινεμά με μερικές πολύ καλές προτάσεις. Καλύτερη όλων «Τα μαγνητικά πεδία» του Γιώργου Γούση, όχι μόνο γιατί ήταν βραβευμένη, αλλά ιδίως για την ευρύτερη σύγχρονη αντίληψή του, που του έδωσε ασυνήθιστα μεγάλο αριθμό εισιτηρίων. Φαίνεται λοιπόν πως οι ανακατατάξεις, τουλάχιστον στη χώρα μας, είναι ραγδαίες και μη αναστρέψιμες. Ο διετής εγκλεισμός της πανδημίας δημιούργησε μια θύελλα εξελίξεων. Παράλληλα, το γεγονός ότι άρχισαν να λειτουργούν νόμιμες ψηφιακές πλατφόρμες, έδωσε άλλες ευκαιρίες στους σινεφίλ.

Οι ψηφιακές πλατφόρμες

Netflix και Cinobo προσφέρουν τις εναλλακτικές παράλληλα με τις εκλεκτές κινηματογραφικές επανεκδόσεις. Να σημειωθεί παράλληλα η μη νόμιμη διακίνηση φιλμ αλλά και η καθόλα νόμιμη των videoclub και το παζλ ολοκληρώνεται. Πάντα θα υπάρχουν βέβαια τα ανά τον κόσμο φεστιβάλ και οι κινηματογραφικές λέσχες. Σ΄αυτό το πεδίο ανακαλύπτεται η ευκαιρία για μια καλή και διαφορετική ταινία. Άρα τα όρια έχουν τοποθετηθεί. Σε προηγούμενα σημειώματα έγραψα αναλυτικά για τις εξαιρετικές επανεκδόσεις κλασικών φιλμ που παρακολουθούμε το φετεινό καλοκαίρι. Καλές, ενδιαφέρουσες, κάποιες ανατρεπτικές αλλά εμφανίζεται μια απροθυμία των υπευθύνων των θερινών αιθουσών να τις επιλέξουν. Ο βασικός ισχυρισμός είναι πως μεγάλο μέρος των σινεφίλ τις έχουν ήδη παρακολουθήσει. Κάποια από τα παλιά φιλμ είναι σχετικά δύσκολα, δεν μπορούν να καλύψουν την θερινή έξοδο και προορίζονται προς προβολή τον χειμώνα, οπότε τα πράγματα είναι ιδιαίτερα ρευστά. Έτσι εμφανίζεται ένα αδιέξοδο που αποτελεί ένα επιπλέον πρόβλημα.

Μια νέα παράμετρος

Σ΄ αυτή την παράξενη εξίσωση εισέρχεται και μια απρόσμενη παράμετρος. Οι σινεφίλ επιθυμούν διακαώς να επισκεφθούν μια θερινή αίθουσα ιδίως ως έξοδο για χάρη του διαφορετικού. Μία καλή λύση είναι η προβολή τριών τεσσάρων διαφορετικών φιλμ στο επταήμερο μιας κινηματογραφικής εβδομάδας. Κι ενώ όλα αυτά συμβαίνουν στη χώρα μας, οι συγκρίσεις με την μεγάλη υπερατλαντική δημοκρατία είναι χαρακτηριστική. Στις ΗΠΑ λοιπόν δεν υπάρχουν διακυμάνσεις. Κυκλοφορούν κάθε εβδομάδα νέα φιλμ, πολλές εισπράξεις (εισιτήρια) και με τον Covid-19 σε απόσταση, η αγορά έχει ομαλοποιηθεί. Αντίθετα στην Ελλάδα τα εισιτήρια, παρά τις ανοιχτές αίθουσες, είναι και πάλι χαμηλά.

Το σημαντικό θέμα είναι ποια φιλμ θα ήθελαν να παρακολουθήσουν οι σινεφίλ. Εδώ οι απόψεις δεν είναι κατασταλαγμένες. Το βρίσκω πολύ λογικό πολλοί να λένε: «Καλοκαίρι είναι δεν θέλω να ψυχοπλακωθώ. Επιθυμώ κάτι ευχάριστο, χαριτωμένο και με περιεχόμενο». Αυτά τα χαρακτηριστικά τα διαθέτουν μόνο οι κομεντί. Εκ των πραγμάτων, δεδομένου ότι οι «αμερικανιές» είναι επικίνδυνες, μόνη καλή λύση αποτελούν οι γαλλικές και κάποιες ιταλικές κωμωδίες. Κι εδώ όμως απαιτείται επιλογή και πληροφορίες.

Δοκιμάζοντας στρατηγικές

Συμπερασματικά, σ' ένα ρευστό πεδίο, εκτιμώ πως το φετινό καλοκαίρι τα θερινά σινεμά (φυσικά πάντα λειτουργούν και τα Multiplex)θα έχουν θεατές αλλά θα είναι απρόβλεπτο από ποια ταινία θα έλθει η ικανοποιητική εισπρακτική επιτυχία. Απαιτούνται ευελιξία και έξυπνες ιδέες από τους αιθουσάρχες που εφαρμόζουν διάφορες δοκιμές πάνω στον εναλλακτικό προγραμματισμό. Είναι η εποχή που αναμένεται να ευδοκιμήσουν οι νέες ιδέες ,οι διαφορετικές προσεγγίσεις και η κατάργηση κάθε βεβαιότητας. Αυτό το καλοκαίρι όλα αρχίζουν από το μηδέν.Όλοι (μας) ψάχνουμε τα νέο που θα γεννηθεί.

* Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ" στις 05.06.2022