Δεν μπορώ να φανταστώ ότι στη Βρετανία ή στη Γερμανία αν ένα κόμμα που πριν από λίγα χρόνια κυβέρνησε με ποσοστά πάνω από 35% και σήμερα έπεφτε στις δημοσκοπήσεις κάτω από το 23% , θα θεωρούσε περίεργο το γεγονός ότι βγήκε δημοσίως ένα στέλεχός του και είπε πως «έτσι όπως είμαστε σήμερα εκλογές δεν κερδίζουμε».

Στη χώρα μας όμως θεωρείται ταμπού η οποιαδήποτε αμφισβήτηση της ισχύος του κόμματος και του ηγέτη. Ακόμα κι αν διαφωνούν με το κόμμα τα γεγονότα. Τόσο το χειρότερο ….γι αυτά !

Η διαφοροποίηση λοιπόν του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Στέλιου Κούλογλου από επίσημη γραμμή του κόμματός αλλά και του προέδρου Αλέξη Τσίπρα θεωρήθηκε «είδηση».

Ο κ. Κούλογλου διαφωνεί για την ανάγκη πρόωρης προσφυγής στις κάλπες (είπε πως θα είναι τυχοδιωκτισμός να έχουμε δυο μήνες ακυβέρνητη τη χώρα) αλλά και δεν συμφωνεί με τη βεβαιότητα της Κουμουνδούρου ότι στις επόμενες εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ θα βγει νικητής.

Κατά τα άλλα σύμφωνα με πρόσφατες δημοσκοπήσεις που διεξήχθησαν κατά τις πρώτες εβδομάδες του πολέμου στην Ουκρανία αλλά και μέσα στον πανικό του πληθωρισμού και και των εξωφρενικά υψηλών τιμών αερίου και ρεύματος που εξανεμίζουν τα οικογενειακά εισοδήματα, η κυβέρνηση δείχνει μια αξιοσημείωτη ανθεκτικότητα. Διατηρεί ένα προβάδισμα γύρω στις δέκα μονάδες διαφορά από τον ΣΥΡΙΖΑ την ώρα που το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα βλέπει το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ του Νίκου Ανδρουλάκη να ανεβαίνει σε ποσοστά και στις προτιμήσεις του κόσμου.

Πάμε λοιπόν για ένα εαρινό πολιτικό σκηνικό χωρίς πια την εφιαλτική διάσταση της πανδημίας αλλά με τα νέφη του πολέμου και της ακρίβειας να σκιάζουν τον πολίτη.

Η ΝΔ γύρω στο 32%, ο ΣΥΡΙΖΑ 22% και το ΠΑΣΟΚ /ΚΙΝΑΛ γύρω στο 14% συγκροτούν ένα ιδιότυπο τρικομματικό σύστημα όπου ο καθένας …φοβάται τους άλλους δυο, αλλά δεν φοβάται μια αιφνιδιαστική εκλογική του συρρίκνωση αφού τα ποσοστά δείχνουν να παγιώνονται.

Τι άλλο να πάθει δηλαδή μια κυβέρνηση από να της τύχουν μέσα σε δυόμισι χρόνια μια πανδημία, ένα ακανθώδες προσφυγικό, ένας πόλεμος που αναστατώνει όλη την Ευρώπη και μια οικονομική κρίση με το κόστος της ενέργειας και της καθημερινότητας να τσακίζει τους αδύνατους;

Βέβαια σε όλη την πεπολιτισμένη Δύση οι κυβερνήσεις πέφτουν κυρίως επειδή αποτυγχάνουν να ελέγξουν την οικονομική δυσπραγία της μεσαίας τάξης και στη συνέχεια της φτωχολογιάς. Όποτε ας περιμένουμε, αλλά χωρίς πανικό…