Σήμερα, 30 Σεπτεμβρίου έληγε η περίοδος κατά την οποία τα καταστήματα εστίασης, καφέ μπαρ κ.λπ., είχαν τη δυνατότητα να απλώνουν τα τραπεζοκαθίσματα σε όλα τα μήκη και τα πλάτη των πεζοδρομίων, χωρίς μάλιστα να καταβάλλουν το επιπλέον τέλος κατάληψης πεζοδρομίου στους οικείους δήμους. Ήταν ένα μέτρο το οποίο θεσπίστηκε για πρώτη φορά τον Μάιο του 2020, μετά το τέλος του πρώτου lockdown, προκειμένου να τηρηθούν οι αποστάσεις που είχαν επιβληθεί λόγω κορoνοϊού. Χθες, μία μόλις ημέρα πριν από τη λήξη ισχύος αυτού του έκτακτου μέτρου, η Βουλή ψήφισε τροπολογία με την οποία το καθεστώς αυτό παρατείνεται έως και τις 15 Ιανουαρίου 2023 και μετά βλέπουμε... Άλλωστε αυτή δεν ήταν η πρώτη παράταση και θεωρείται κάτι παραπάνω από βέβαιο πως δεν θα είναι ούτε η τελευταία.

Στην πρώτη φάση της πανδημίας, όταν είχαν κλείσει οι επιχειρήσεις για περίπου δύο μήνες, όταν δεν γνωρίζαμε σχεδόν τίποτε γι’ αυτόν τον άγνωστο ιό, όταν δεν υπήρχαν ακόμη τα εμβόλια, το μέτρο αυτό είχε κάποιο νόημα. Ο κόσμος ο οποίος είχε κλειστεί στα σπίτια του για σχεδόν οκτώ εβδομάδες είχε ανάγκη να βγει για να ξεσκάσει, αλλά έπρεπε να διασκεδάσει και με ασφάλεια, τηρώντας τις αποστάσεις. Επιπλέον και οι επιχειρήσεις είχαν ανάγκη από τζίρους.

Σήμερα, όμως, δεν ισχύει τίποτε απ’ όλα αυτά. Μετά δυόμισι χρόνια πανδημίας η ζωή, οικονομική και κοινωνική, έχει επιστρέψει στην κανονικότητα, σχεδόν όπως ήταν και πριν από τον Φεβρουάριο του 2020. Τα δε καταστήματα ψυχαγωγίας συνεχίζουν να καταλαμβάνουν κάθε διαθέσιμο τετραγωνικό δημόσιου χώρου, με τη διαφορά ότι, πλέον, βάζουν διπλάσιους πελάτες απ’ όσους έβαζαν στην πρώτη φάση της πανδημίας. Εκεί δηλαδή που τοποθετούσαν εκατό τραπεζοκαθίσματα, τώρα στριμώχνουν τα διπλάσια.

Συνεπώς, καμία επίκληση της πανδημίας δεν μπορεί να δικαιολογήσει την απαράδεκτη απόφαση για παράταση ενός έκτακτου μέτρου με το οποίο καταπατάται ο δημόσιος χώρος. Αυτό το γνωρίζει και η κυβέρνηση γι’ αυτό και χρησιμοποιεί πλέον νέες δικαιολογίες, όπως η ενεργειακή κρίση η οποία αυξάνει το κόστος των καταστημάτων, άρα από κάπου θα πρέπει να τα βγάλουν οι καταστηματάρχες ή η διατήρηση υψηλών θερμοκρασιών που επιτρέπει την επιμήκυνση της τουριστικής περιόδου.

Πρόκειται πραγματικά για αστείες δικαιολογίες. Η τουριστική κίνηση είναι, στην καλύτερη περίπτωση στα επίπεδα του 2019 και κανείς, τότε, δεν είχε σκεφτεί να θυσιάσει τα πεζοδρόμια προκειμένου να περιδρομιάζουν οι τουρίστες. Πόσω μάλλον τους φθινοπωρινούς και χειμερινούς μήνες που οι τουρίστες, ιδιαίτερα στα μεγάλα αστικά κέντρα όπως η Θεσσαλονίκη, είναι περίπου προστατευόμενο είδος.

Ας είμαστε ειλικρινείς. Ένας και μοναδικός είναι ο λόγος που επέβαλε την ψήφιση της τροπολογίας και δεν είναι άλλος από τις επικείμενες εκλογές. Όχι μόνον τις εθνικές, αλλά και τις δημοτικές, και κυρίως αυτές. Όπως άλλωστε, λένε οι πληροφορίες, η τροπολογία ήταν καρπός των πιέσεων που άσκησαν οι δήμαρχοι οι οποίοι δεν έχουν καμία διάθεση να τα βάλουν με τους επιχειρηματίες της εστίασης και μάλιστα σε προεκλογική περίοδο. Η άναρχη εξάπλωση των τραπεζοκαθισμάτων που συνεπάγεται πλήρη καταπάτηση του δημόσιου χώρου, επιφέρει μεγάλο πλήγμα στην ποιότητα ζωής των κατοίκων των μεγαλουπόλεων. Αυτά, όμως, είναι ψιλά γράμματα για την πλειονότητα των δημάρχων, μεταξύ των οποίων δυστυχώς και του δημάρχου Θεσσαλονίκης.