Ένας από τους λόγους που η ΝΔ και ο Κυριάκος Μητσοτάκης έφτασε στις περασμένες εκλογές να συγκεντρώσει 40,8% είναι ότι κατάφερε να πείσει τους κεντρώους ψηφοφόρους να τον επιλέξουν. Σύμφωνα με τα επίσημα exit polls το 40% των αυτοχαρακτηριζόμενων κεντρώων δήλωσε ότι τον ψήφισε στις εκλογές της 21^ης Μαΐου. Το ίδιο ισχύει πιθανώς σε ελαφρώς μικρότερο βαθμό για ανθρώπους που προέρχονται από την Κεντροαριστερά, που για τους δικούς τους πολιτικούς λόγους επέλεξαν να στηρίξουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη και το εγχείρημα που επιχειρεί.

Αυτό προκύπτει και από τις τοποθετήσεις που κάνουν μέσω του makthes τρεις άνθρωποι της Θεσσαλονίκης που προέρχονται από το χώρο της ανανεωτικής αριστεράς, όπως ο Χρυσάφης Ιορδάνογλου, ο Σπύρος Στεκούλης και ο Γιώργος Καστούρας.

Χρυσάφης Ιορδάνογλου: Γιατί ψήφισα Μητσοτάκη.

«Ψήφισα ΝΔ για τους ίδιους λόγους για τους οποίους εκατοντάδες χιλιάδες κεντρώοι και κεντροαριστεροί ψήφισαν ΝΔ. Θα αναφερθώ σε τρεις», τονίζει ο κ. Ιορδάνογλου.

«Ο ένας είναι ότι ο κ. Μητσοτάκης ήταν η μόνη αξιόπιστη απάντηση στο ερώτημα ποιος θα διοικήσει το μαγαζί. Όλες οι άλλες λύσεις ήταν ετοιμόρροπα σχήματα που δε στέκονταν ούτε από πολιτική ούτε από αριθμητική άποψη και δεν ενέπνεαν καμία εμπιστοσύνη. Το θέμα της κυβερνησιμότητας τίθονταν με ιδιαίτερη οξύτητα εξαιτίας της απλής αναλογικής. Η απλή αναλογική ήταν μια παγίδα που έστησε ο ΣΥΡΙΖΑ και έπεσε μέσα σε αυτήν. Επιπλέον το θέμα της κυβερνησιμότητας τίθονταν σε μια εποχή που το εκλογικό σώμα κινείται προς πιο ρεαλιστικές κατευθύνσεις. Ο κόσμος δεν πιστεύει πια ότι οι εκλογές λύνουν βαθιές ιδεολογικές διαφορές. Πιστεύει ότι καλούνται να λύσουν το κεντρικό πρόβλημα της πολιτικής εξουσίας, δηλαδή το ποιος θα κάνει κυβέρνηση.

Ο δεύτερος λόγος είναι ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη ήταν μια αξιοπρεπής κυβέρνηση. Με φάουλ, όπως οι υποκλοπές και η κατάσταση του ΟΣΕ, που όμως δεν αναιρούν τη γενική εικόνα. Η κυβέρνηση ψηφιοποίησε αρκετές υπηρεσίες του δημοσίου, γλυτώνοντας έτσι εκατομμύρια ανθρώπους από την ανάγκη να στέκονται στις ουρές των δημόσιων υπηρεσιών. Και είναι η μόνη που μπορεί να το συνεχίσει αυτό. Διαχειρίστηκε την πανδημία γενικά καλά και ειδικά το θέμα της διανομής των εμβολίων εξαιρετικά καλά. Διαχειρίστηκε το ουκρανικό και την ενεργειακή κρίση ικανοποιητικά και στο θέμα της έντασης των σχέσεών μας με την Τουρκία έκανε περίπου αυτό που έπρεπε. Πάμε τώρα στην οικονομία: ξεκινώντας από τη χαμηλή βάση του 2020 η οικονομία ανακάμπτει και ανακάμπτει δυνατά. Η ανεργία έπεσε 5 με 6 μονάδες σε σχέση με το 2019, τα δημόσια οικονομικά παρά τις προσδοκίες μου εμφάνισαν για το 2022 πρωτογενές πλεόνασμα, (κάτι που δεν το περίμενα), ενώ οι κυβερνώντες υπόσχονται ότι και τα προσεχή χρόνια θα εμφανίσουν πρωτογενή πλεονάσματα. Ένα από τα μεγάλα ζητήματα της οικονομίας είναι οι επενδύσεις. Το επενδυτικό κλίμα έχει βελτιωθεί και οι επενδύσεις αναβιώνουν. Αυτά είναι σημαντικά πράγματα. Στα μείον της κυβέρνησης είναι ότι ο πληθωρισμός εξακολουθεί να είναι ψηλά, αλλά πρώτον αυτό δεν εξαρτάται από εμάς, καθώς είναι παγκόσμιο φαινόμενο και δεύτερον ο πληθωρισμός πέφτει, διότι η ΕΚΤ κάνει αυτό που περίπου πρέπει να κάνει. Σημειώνω ότι ειδικά στα τρόφιμα ο πληθωρισμός είναι υψηλός και ταλαιπωρεί τον κόσμο, αλλά και αυτός πέφτει, γιατί η ΕΚΤ κάνει περίπου αυτό που χρειάζεται να κάνει.

Όλα αυτά μας δίνουν την εικόνα μιας αξιοπρεπούς κυβέρνησης με κάποια φάουλ, που όμως δεν αλλάζουν τη γενική εικόνα.

Ο τρίτος λόγος είναι ότι δεν μπορούμε να παίζουμε με το μέλλον μας. Και εδώ θα μείνω σε δύο καίρια ζητήματα. Το ένα είναι και πάλι οι επενδύσεις. Το καλό επενδυτικό κλίμα δεν πρέπει να αντιστραφεί και οι επενδύσεις πρέπει να συνεχίσουν να αναβιώνουν, διότι έχουμε πολύ δρόμο να κάνουμε για να επιστρέψουμε στα επίπεδα του 2007. Από τις επενδύσεις εξαρτάται το αν θα αλλάξει η σύνθεση της ελληνικής οικονομίας.

Το άλλο θέμα είναι τα δημόσια οικονομικά. Είναι εκ των ων ουκ άνευ να συνεχίσει να υπάρχει πρωτογενές πλεόνασμα το 2023, το 2024 και το 2025. Από αυτό εξαρτάται η αξιοπιστία της ελληνικής οικονομίας και για να μιλάμε και με πρακτικούς όρους από αυτό εξαρτάται το πόσους τόκους θα πληρώνουμε είτε ως κράτος είτε ως ιδιώτες για να πάρουμε ένα δάνειο. Με κανένα από αυτά τα δύο ζητήματα δεν μπορούμε να παίζουμε.

Ένα εύλογο ερώτημα είναι αν εμπιστεύεσαι τον Μητσοτάκη. Απαντώ ότι τον εμπιστεύομαι παραπάνω από τους άλλους. Κατανοεί το πρόβλημα των επενδύσεων και των δημόσιων οικονομικών και υπερηφανεύεται ότι τηρεί τις υποσχέσεις του», καταλήγει.

Ο Χρυσάφης Ιορδάνογλου είναι αφυπηρετήσας επίκουρος καθηγητής των οικονομικών και της οικονομικής ιστορίας στην Πάντειο. Ήταν μέλος του Ρήγα Φεραίου και του ΚΚΕ εσωτερικού στη διάρκεια της δικτατορίας και ένα από τα πιο προβεβλημένα στελέχη του αντιδικτατορικού φοιτητικού κινήματος. Φυλακίσθηκε τρεις φορές στη διάρκεια της δικτατορίας. Στη μεταπολίτευση διετέλεσε γραμματέας της οργάνωσης της Σπουδάζουσας του Ρήγα Φεραίου Θεσσαλονίκης και μέλος του ΚΣ του Ρήγα Φεραίου. Παρέμεινε μέλος του ΚΚΕ εσωτερικού, της ΕΑΡ και του Συνασπισμού και αποχώρησε από τον ΣΥΝ μετά τις εκλογές του 2000.

Σπύρος Στεκούλης: Ισχυρός Μητσοτάκης για να διορθώσει παθογένειες δεκαετιών

«Το μόνο που εγγυάται την «φυγή προς τα εμπρός» είναι η ανάδειξη, στις επερχόμενες εκλογές, του Κυριάκου Μητσοτάκη ως πρωθυπουργού, με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη δύναμη, προκειμένου να μπορέσει, ελπίζω, να συγκρουστεί και να διορθώσει παθογένειες, αγκυλώσεις και καθυστερήσεις δεκαετιών», τονίζει στην παρέμβασή του ο Σπύρος Στεκούλης.

«Από την πρώτη μου επαφή με την πολιτική, στην ανανεωτική Αριστερά του Κύρκου και του Παπαγιαννάκη, αμέσως μετά την μεταπολίτευση του 1974, η προσήλωσή μας στην Γ΄ Ελληνική Δημοκρατία (αυτήν που οι κομμουνιστές και λοιποί τριτοδιεθνιστές αποκαλούν περιφρονητικά «αστική» ή νόμιζαν ότι επρόκειτο για «αλλαγή νατοϊκής φρουράς») ήταν αδιαπραγμάτευτη. Λοιδωρούμασταν κιόλας, τότε, για την στήριξη που παρείχαμε στον Κωνσταντίνο Καραμανλή προς την κατεύθυνση της εδραίωσής της.

Η ευρωπαϊκή ένταξη και πορεία της χώρας ήταν, επίσης, ένα πεδίο όπου δώσαμε την μάχη μόνοι μας, μαζί με την τότε ΝΔ του Καραμανλή, απέναντι σε όλους τους άλλους, που κραύγαζαν, στην καλύτερη περίπτωση, «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο».

Μετά την 40χρονη σχεδόν ταλαιπωρία της χώρας με διάφορα σοσιαλιστικού τύπου πειράματα (την περίφημη «Αλλαγή»), πολλοί από μας καταλάβαμε ότι η διαρκής επέκταση του κράτους (χέρι-χέρι με το ξεχαρβάλωμα και την παράδοσή του στους συνδικαλιστές και άλλες ομάδες συμφερόντων), το «ξεχείλωμά» του σε ρόλους που δεν του αρμόζουν (το κράτος-επιχειρηματίας σε πάμπολλους τομείς της οικονομίας και της κοινωνίας) οδηγούν εν τέλει στην χρεωκοπία και την απαξίωσή του. Αποβαίνουν σε βάρος των πιο αδύναμων – για τους οποίους υποτίθεται ότι νοιαζόμασταν.

Μετά την υπαρξιακή περιπέτεια του 2015-2019, την πρώτη αλλαγή σελίδας στις εκλογές του ’19, σήμερα πρέπει πια η Ελλάδα να αφήσει πίσω της τις χρεωκοπικές αντιλήψεις και πολιτικές, να κάνει τα επόμενα βήματα για τον εκσυγχρονισμό της και την ουσιαστική σύγκλισή της με τα πιο προηγμένα κράτη της Δύσης.

Το μόνο που εγγυάται την «φυγή προς τα εμπρός» είναι η ανάδειξη, στις επερχόμενες εκλογές, του Κυριάκου Μητσοτάκη ως πρωθυπουργού, με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη δύναμη, προκειμένου να μπορέσει, ελπίζω, να συγκρουστεί και να διορθώσει παθογένειες, αγκυλώσεις και καθυστερήσεις δεκαετιών. Όπως φάνηκε, άλλωστε, και στην προεκλογική περίοδο, είναι ο μόνος που έχει να πει κάτι για το μέλλον – και το μέλλον μας αφορά όλες και όλους» καταλήγει.

Ο Σπύρος Στεκούλης ήταν μέλος από τον Αύγουστο του 1974 του «Ρήγα Φεραίου» από μαθητής. Γραμματέας της φοιτητικής οργάνωσης του «Ρήγα» στη Θεσσαλονίκη την περίοδο 1978-1979, και μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου του «Ρήγα Φεραίου» την ίδια περίοδο. Από τα ιδρυτικά μέλη της ΕΑΡ, αργότερα επανενεργοποιήθηκε στις τάξεις της ΔΗΜΑΡ ως υποψήφιος βουλευτής στην Καστοριά, ενώ ήταν υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με τον Γιάννη Μπουτάρη, το 2011 και τον Νίκο Ταχιάο, το 2019.

Γιώργος Καστούρας: Οι εκλογές πρέπει να δώσουν σταθερή κυβέρνηση

Στο ερώτημα πως ένας αριστερός βρίσκει πολιτικά ελκυστικό τον Κυριάκο Μητσοτάκη ο κ. Καστούρας απαντά ως εξής: «Τα τελευταία τριάντα χρόνια είμαστε μάρτυρες τεράστιων αλλαγών. Νέα φαινόμενα, καινοφανείς καταστάσεις, προβλήματα μορφής άλλης απ' αυτήν που γνωρίζαμε μέχρι σήμερα ζητούν επειγόντως λύσεις. Κάποια στιγμή συνειδητοποίησα ότι εμείς οι αριστεροί αντιμετωπίζαμε όλα αυτά με κάτι ξεπερασμένα εργαλεία, με ιδέες που η πιο σύγχρονη έφτανε με το ζόρι στη δεκαετία του '70, με κάτι που νομίζαμε ότι είναι προτάσεις για εφαρμογή, αλλά δεν ήταν παρά αυτά που γράφαμε στα φοιτητικά μας φυλλάδια τότε. Έκτοτε ο κόσμος προχώρησε, οι άλλοι προχώρησαν, αντιμετώπισαν τα προβλήματα όχι πάντα μ' επιτυχία αλλά δοκίμασαν καινούργια πράγματα γιατί έπρεπε να βρούνε λύσεις. Εμείς οι αριστεροί ικανοποιημένοι από την ιδεολογική μας αυτάρκεια ασχολούμασταν με τις φράξιες μέχρι το 2009. Όταν το κύμα ανέβασε τον Συριζα το 2012 αυτά που έλεγε ήταν πενήντα χρόνια πίσω στην καλύτερη περίπτωση, η δε ΔΗΜΑΡ στην οποίαν ήμουνα μπήκε στην κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου αλλά δεν κατάλαβε γιατί. ΄Έτσι όπως διαμορφώθηκε η κατάσταση θεώρησα και θεωρώ ότι ο Μητσοτάκης είναι η πιο αξιόπιστη λύση για την αντιμετώπισή της. Το πρόβλημα δεν είναι ιδεολογικό είναι πρακτικό. Πρέπει να επανεκτιμήσουμε όλα όσα γνωρίζαμε. Στο κάτω κάτω της γραφής τί είναι σήμερα αριστερός και δεξιός. Είναι κανείς προοδευτικός από κληρονομιά; Και τί είναι πρόοδος; Σήμερα χωρίς παρωπίδες και χωρίς προαπαιτούμενα πρέπει ν' αναζητήσουμε λύσεις βιώσιμες. Και οι λύσεις δεν είναι πάντα εκεί που νομίζαμε. Για να γίνει αυτό πρέπει να μπορούμε να μιλάμε ελεύθερα και χωρίς προκαταλήψεις. Εδώ δεν χωράει ιδεολογική τρομοκρατία, μπούλινγκ, βρισιές και εχθροπάθεια. Το κυρίαρχο ύφος που απέκτησε η Αριστερά, πράγμα που θα ήταν ανήκουστο κάποτε, μου είναι εντελώς αποκρουστικό και δυστυχώς διδάσκει και αφήνει αποτύπωμα. Υπάρχουν και άλλοι στον κόσμο εκτός από μας» σημειώνει.

Για την τετραετία της ΝΔ απαντά ότι «ασφαλώς και δεν έγιναν όλα σωστά, αλλά η εκτίμηση μου είναι θετική ενώ δεν φάνηκε σε καμμιά περίπτωση να υπάρχει σοβαρή εναλλακτική λύση. Ότι ακούστηκε είναι εξαιρετικά περιορισμένο σε μια τυφλή ουσιαστικά αντίθεση στον Μητσοτάκη προσωπικά χωρίς να πείθει ότι αποτελεί μια πολιτικά επαρκή ανάγνωση της κατάστασης όπως έχει διαμορφωθεί. Γι’ αυτό και σχεδόν πάντα η αντιπαράθεση προτάσεων αντικαθίσταται από απίστευτα χαμηλού επιπέδου προσωπικές επιθέσεις».

Τέλος για την επόμενη ημέρα και τις εκλογές της 25^ης Ιουνίου ο κ. Καστούρας τονίζει πως «ό,τι πρέπει να γίνει στη χώρα, στην Παιδεία, την Υγεία, τη Δικαιοσύνη, αλλά και αλλού, χρειάζεται πρωτίστως ηρεμία προτάσεις μακράς πνοής και σταθερότητα. Οι εκλογές πρέπει να δώσουν σταθερή κυβέρνηση και ελπίζω καλύτερου επιπέδου αντιπολίτευση», καταλήγει

O Γιώργος Καστούρας γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη όπου και ζει. Σπούδασε Αρχιτεκτονική στο ΑΠΘ αλλά ασχολήθηκε επαγγελματικά με τις Γραφικές Τέχνες Σήμερα είναι συνταξιούχος. Υπήρξε στέλεχος στη μεταπολίτευση της οργάνωσης του Ρήγα Φερραίου στη Θεσσαλονίκη.