ΑΠΟΨΕΙΣ

Στις 7 Ιουλίου 2019 έγιναν οι τελευταίες βουλευτικές εκλογές. Για να θυμηθούμε τι έγινε τότε να πούμε ότι η ΝΔ πήρε σχεδόν 40% ο ΣΥΡΙΖΑ 31,5% το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ (πλέον) 8%, το ΚΚΕ 5.3% (το 1926 που εμφανίζεται πρώτη φορά πήρε 4,4%), η Ελληνική Λύση 3,7% και το ΜέΡΑ25 3,5%. Τα υπόλοιπα 12 κόμματα πήραν 8% αθροιστικά (με ένα -το ΛΣ-ΧΑ να παίρνει 2,9%).

Από τότε πέρασαν τρία χρόνια με πολλαπλές κρίσεις. Από το 2020 ζούμε με τον COVID, φέτος έχουμε την εισβολή στην Ουκρανία και την συνεπαγόμενη ενεργειακή κρίση, την αύξηση του πληθωρισμού και μπροστά μας ένα δύσκολο καλοκαίρι. Τουλάχιστον από 8 Ιουλίου θα μαθαίνουμε ανά εβδομάδα τι συμβαίνει με τον COVID και δεν θα βασανιζόμαστε για τα ημερήσια κρούσματα και θανάτους. Και μαζί θα έχουμε μείωση των γιατρών και αναλυτών του διαδικτύου. Τι θα μας αφήσει ο COVID θα δούμε. Μετά. Πιθανόν στις επόμενες εκλογές θα ασχοληθούμε με την διαχείριση της πανδημίας.

Βέβαια σε μία χώρα που από την επομένη των εκλογών τίθεται θέμα εκλογών δεν είναι καθόλου περίεργο ότι ασχοληθήκαμε όλη την βδομάδα με την πιθανότητα πρόωρων εκλογών. Προφανώς κάποια στιγμή μέχρι 7 Ιουλίου 2023 θα γίνουν εκλογές!

Τι θα συμβεί; Έχουμε ένα εκλογικό σύστημα σχεδιασμένο για κομματικά συστήματα που τα κόμματα έχουν δυναμικό συνεργασίας και έχουμε κόμματα που έχουν δυναμικό εκβιασμού. Αντί να συζητούν για να αναζητούν όσο το δυνατόν ευρύτερης αποδοχής πολιτικές που θα γίνουν αποδεκτές από τους Πολίτες, ανταλλάσσουν μεταξύ τους εξυπνάδες προσπαθώντας να ξεχωρίσουν από τους άλλους. Δηλαδή παράγουν ένα πολωμένο (τις περισσότερες φορές τεχνητά) κομματικό σύστημα. Έτσι η αναλογική δεν λειτουργεί και παράγει και εκβιαστικά διλήμματα στον πολίτη. Τρανό παράδειγμα είναι η σχεδιαζόμενη την επόμενη εβδομάδα συζήτηση στην Βουλή για τον νόμο για τα πανεπιστήμια. Αντί να προσπαθήσουμε να σχεδιάσουμε το σύστημα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης για το επόμενο διάστημα, χωρίς διάλογο και συναινέσεις πάμε να κάνουμε ένα συγκεντρωτικό σύστημα που είναι αμφίβολο ότι θα εφαρμοστεί. Αντί να προσαρμόσουμε την ανώτατη εκπαίδευση σε ένα νέο παραγωγικό μοντέλο συνεχίζουμε να παράγουμε 3.500 δασκάλους και νηπιαγωγούς τον χρόνο (για 70 χιλιάδες παιδιά που γεννιούνται! Δηλαδή 1 στους 20 που γεννιούνται γίνεται δάσκαλος ή νηπιαγωγός!), 2.000 γιατρούς τον χρόνο (με 1.200 θέσεις ειδικότητας: δηλαδή 1 στους 60 γίνεται γιατρός!) και λοιπά και λοιπά.

Έτσι είναι άνευ νοήματος η συζήτηση «πότε θα γίνουν εκλογές». Η συζήτηση θα έπρεπε να είναι ποια μέτρα και πολιτικές (ρεαλιστικές έτσι; Όχι λεφτόδεντρα που ο καθένας θα τρυγάει ελεύθερα) θα εφαρμοστούν. Να ξέρουμε τι θα ψηφίσουμε. Φυσικά σε μια Χώρα που το 70% δεν πληρώνει φόρους είναι πολύ λογικό να πληρώνουμε έμμεσους φόρους σε πολύ μεγαλύτερη αναλογία εμμέσων προς άμεσους φόρους από τον υπόλοιπο πλανήτη.

Αν αλλάξει το μεικτό σύστημα που θα ισχύσει στις μεθεπόμενες εκλογές σε κάποιο σύστημα που θα δίνει την δυνατότητα επιλογής προσώπων (το καλύτερο σύστημα που σέβεται την προτεραιότητα του ψηφοφόρου είναι η λεγόμενη ταξινομική ψήφος σε περιφέρειες 4-8 μελών) θα το δούμε. Αλλά είναι σίγουρο ότι εκείνο που χαρακτηρίζει τις συνέπειες του όποιου αποτελέσματος είναι το κομματικό σύστημα. Κόμματα χωρίς δυναμικό συνεργασίας δεν μπορούν να παράγουν πολιτική προς όφελος των δύστυχων πολιτών. Καλό καλοκαίρι!