Όσοι θυμούνται τι σήμαινε Πάμπλο Εσκομπάρ, αλλά και όσοι έμαθαν αργότερα με τη βοήθεια της μεγάλης ή της μικρής οθόνης για την περίοδο της κυριαρχίας του στην Κολομβία, αντιλαμβάνονται άριστα πώς το "φάντασμα" του αρχιβαρόνου των ναρκωτικών δύσκολα θα σταματούσε να στοιχειώνει τη χώρα του. 

Όμως, το να παλεύουν 30 ολόκληρα χρόνια οι εκάστοτε αρχές να βρουν μία λύση με όχι κάτι φανταστικό, αλλά με όσο πιο... υλικό γίνεται, είναι δύσκολο να το πιστέψει κανείς. Ο λόγος για τα άγρια και εκτός φυσικού περιβάλλοντος ζώα που με τη ματαιοδοξία του είχε εισάγει (λαθραία, φυσικά) στη χώρα ο Εσκομπάρ για να ζουν στην περίφημηHacienda Nápoles του, την οποία μέσα στην τρέλα του είχε οραματιστεί ως κυριολεκτικό επίγειο παράδεισο. Έτσι, κουβάλησε εκεί ό,τι πιο εντυπωσιακό από ζώα και φυτά έχει ο πλανήτης, ασχέτως εάν μπορούσαν να ζήσουν στο κλίμα και το περιβάλλον της Κολομβίας.

Την πρώτη φορά που ένας ιπποπόταμος ξεπρόβαλε από τα δέντρα, βάδισε δυσκίνητα στο γρασίδι και γλίστρησε στην όχθη του ποταμού στα θολά καφέ νερά του ποταμού Cocorná, οι ψαράδες στο Las Angelitas πάγωσαν. 

Ο ζωολογικός κήπος του Πάμπλο Εσκομπάρ είχε τέσσερις ιπποπόταμους που είχαν εισαχθεί παράνομα. Το άγριο κοπάδι αριθμεί τώρα περίπου 80. 

«Είχαμε ακούσει φήμες για αυτούς τους ιπποπόταμους και είχαμε δει ίχνη στο ποτάμι, αλλά καθώς δεν είχαμε πάει ποτέ σε ζωολογικό κήπο, δεν είχαμε δει ποτέ ένα ζώο σαν αυτό στην πραγματική ζωή», λέει ο Franki de Jesús Zapata Ciron. «Ένα ζώο από την Αφρική, εδώ; Φαινόταν περίεργο και όμορφο.» 

Οι τοπικές οικογένειες σταμάτησαν να εργάζονται και συγκεντρώθηκαν για να κοιτάξουν το τρίχρωμο θηρίο, θυμάται ο Zapata. Αλλά όπως και τα προηγούμενα κεφάλαια της Κολομβίας με τους ιπποπόταμους του Πάμπλο Εσκομπάρ, αυτό που ξεκίνησε ως ένα περίεργο και εξωτικό πείραμα τελικά έγινε μάστιγα και πηγή διχασμού. 

Ο ιπποπόταμος που έπεσε στο ποτάμι εκείνη την ημέρα είναι ένα από τα αποτελέσματα που μπορούν τώρα να αναχθούν στον βαρόνο των ναρκωτικών που εισήγαγε τέσσερα από τα γιγάντια θηλαστικά από την Αφρική για να ενωθούν με τις καμηλοπαρδάλεις, τις καμήλες, τους στρουθοκάμηλους και άλλα εξωτικά ζώα στο θηριοτροφείο στο πολυτελές του κτήμα Hacienda Nápoles τη δεκαετία του 1980. 

Από τότε που οι ιπποπόταμοι δραπέτευσαν μετά το θάνατο του Εσκομπάρ το 1993, η κυβέρνηση έχει επανειλημμένα αποτύχει να τιθασεύσει τον αυξανόμενο πληθυσμό που έκανε τη λεκάνη του ποταμού Magdalena το νέο του σπίτι. 

Προσπάθησε να σκοτώσει τα ζώα το 2009, αλλά έπρεπε να σταματήσει αφού μια φωτογραφία προκάλεσε εθνική οργή. Συνεχίζει να στειρώνει τους ιπποπόταμους, αλλά αναπαράγονται πιο γρήγορα από ό,τι μπορούν να βρουν οι τοπικοί ειδικοί, να τους πιάσουν και να τους ευνουχίσουν. 

Τώρα η περιφερειακή κυβέρνηση θέλει να δοκιμάσει μια νέα στρατηγική. Όπως η κοκαΐνη του Εσκομπάρ, ελπίζουν ότι τα κατοικίδια του Πάμπλο μπορούν να σταλούν στο εξωτερικό. 

Η κυβέρνηση της πολιτείας Antioquia στη βορειοδυτική Κολομβία λέει ότι διαπραγματεύεται με ένα πάρκο στην Ινδία όπου σχεδιάζει να στείλει 60 από τα θηρία και με ένα καταφύγιο στο Μεξικό όπου θέλει να στείλει 10. 

Οι δύο πρώτοι ιπποπόταμοι που έφτιαξαν τα σπίτια τους στο Las Angelitas το 2016 ήταν σε μεγάλο βαθμό ειρηνικοί, αλλά ένα χρόνο αργότερα το ζευγάρι απέκτησε το πρώτο του ιπποποταμάκι το οποίο έγινε γρήγορα επιθετικό. Τώρα οκτώ ιπποπόταμοι ζουν κοντά και η τοπική κοινότητα έπρεπε να μάθει τρόπους για να αποφύγει θανατηφόρα συναπαντήματα. 

Αποφεύγουν το ψάρεμα στην ίδια περιοχή εάν οι ιπποπόταμοι είναι τριγύρω και αφήνουν ένα φως έξω τη νύχτα για να τους εμποδίσει να ανατρέψουν τις βάρκες τους ή να κάνουν ανεπιθύμητες επισκέψεις στο σπίτι. 

Αλλά καθώς ο πληθυσμός αυξάνεται, ο αντίκτυπός του είναι όλο και πιο δύσκολο να τον διαχειριστεί κανείς. 

Μόλις 10 μίλια δυτικά του Λας Αντζελίτας, όπου ο ποταμός Κοκόρνα συναντά τη Μαγδαλένα, οι κάτοικοι τρέφουν περισσότερη αγάπη για τα γιγάντια θηλαστικά. «Όλοι εδώ τους φοβούνται λίγο και ξέρουμε ότι αποτελούν κοινωνικό πρόβλημα», λέει ο Noraldo Garzón, ο οποίος διευθύνει το τοπικό κατάστημα στην Estación Cocorna. «Αλλά αν ρωτούσες τους ανθρώπους εδώ αν θέλουν να τους ξεφορτωθούν αύριο, δεν υπάρχει περίπτωση. Είναι ένα πολύ αγαπητό είδος και μας αρέσουν». 

Και αυτό καθώς η κοινότητα έχει μια νέα βιομηχανία που είναι ευκολότερη από το ψάρεμα και πιο προσοδοφόρα: τον τουρισμό ιπποπόταμων. «Δεν θέλουμε να στειρωθούν ή να σκοτωθούν», λέει ο 38χρονος Álvaro Díaz, ένας ψαράς που χρεώνει τους τουρίστες για να δουν από κοντά τα ζώα.

«Έχουμε μάθει πώς να συγκατοικούμε με τον ιπποπόταμο και μπορούμε να διαβάζουμε τη γλώσσα του σώματός τους, ώστε να ξέρουμε πότε είναι θυμωμένοι και θέλουν να μείνουν μόνοι. Και εξάλλου, γεννήθηκαν εδώ. Είναι και Κολομβιανοί τώρα» λέει. 

Μέχρι το 2034 οι ιπποπόταμοι θα είναι 1.400. «Αλλά έχουν διεξαχθεί αρκετές απογραφές τα τελευταία χρόνια και κάθε φορά που οι πληθυσμοί τους ξεπερνούν τις προβλέψεις μας», λέει ο Jorge Moreno-Bernal, βιολόγος στο Universidad del Norte και συν-συγγραφέας της μελέτης. «Είναι ένας παράδεισος εκεί έξω για αυτούς». 

Οι μελέτες για τις περιβαλλοντικές τους επιπτώσεις έχουν προειδοποιήσει ότι τα χωροκατακτητικά είδη βλάπτουν το οικοσύστημα στη Magdalena - τον μεγαλύτερο ποταμό σε μια από τις χώρες με τη μεγαλύτερη βιοποικιλότητα στον κόσμο. Κινδυνεύουν μυριάδες ενδημικά ή απειλούμενα είδη όπως το δυτικό ινδικό μανάτι, η νεοτροπική βίδρα και το γυαλί καϊμάν. 

Οι ιπποπόταμοι έρχονται επίσης όλο και περισσότερο σε σύγκρουση με τους ντόπιους και οι επιθέσεις με ιπποπόταμους έχουν γίνει πιο συχνές τα τελευταία χρόνια. 

Οι ειδικοί που μελετούν την εισβολή των ιπποπόταμων λένε ότι το σχέδιο μεταφοράς των ζώων στο εξωτερικό πιθανότατα θα είναι το τελευταίο που θα αποτύχει. Η εξαγωγή ιπποπόταμου πιθανότατα θα σήμαινε ότι πρέπει να τους συλλάβουν, να τους τεστάρουν, να τους στειρώσουν και στη συνέχεια να τους στείλουν στο εξωτερικό σε ειδικά κατασκευασμένα κιβώτια. 

«Δεν είναι ρεαλιστικό. Είναι απλώς ένας άλλος τρόπος για να αποφευχθεί η λήψη της αντιδημοφιλούς αλλά απαραίτητης απόφασης για την εξολόθρευσή τους», λέει ο Moreno-Bernal. 

Μερικοί ιπποπόταμοι μεταφέρθηκαν σε έναν τοπικό ζωολογικό κήπο στο παρελθόν, αλλά η επιχείρηση σχεδόν εγκαταλείφθηκε την τελευταία στιγμή επειδή τα ζώα ήταν πολύ βαριά για μεταφορά, πρόσθεσε ο βιολόγος.