Απόψε (22:00) Τότεναμ και Λίβερπουλ ρίχνονται στην αρένα του «Γουάντα Μετροπολιτάνο» της Μαδρίτης στον τελικό του φανταστικού φετινού Τσάμπιονς Λιγκ, με έπαθλο την κατάκτηση της κορυφής της Γηραιάς Ηπείρου.

Δύο ομάδες χλευασμένες από πολλούς, είτε λόγω της χρόνιας αποχής από τον εγχώριο τίτλο, αλλά και από το ευρωπαϊκό προσκήνιο μέχρι πριν λίγα χρόνια (Λίβερπουλ), είτε λόγω της ταμπέλας του χαμηλού... ταβανιού (Τότεναμ), που κατάφεραν να ξεπεράσουν όλους τους σκοπέλους που παρουσιάστηκαν στο διάβα τους και να βρεθούν στο τέλος της διαδρομής, πανέτοιμες για την καθοριστική μάχη. Πρόκειται για την ένατη φορά της Λίβερπουλ στον τελικό της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης (πέντε κατακτήσεις) και παρθενική της Τότεναμ.

Οι δύο φιναλίστ έχουν αναμετρηθεί 172 φορές σε όλες τις διοργανώσεις. Η Λίβερπουλ μετράει 82 νίκες και η Τότεναμ 48, ενώ 42 αγώνες έχουν λήξει ισόπαλοι.

Τα στοιχεία κλειδιά

Η Λίβερπουλ γενικά αρέσκεται στο να δίνει υψηλό ρυθμό στους αγώνες της, με το περίφημο «gegenpressing» του Κλοπ (προσπάθεια για άμεση επανάκτηση της μπάλας σε περίπτωση απώλειάς της) και τις ταχείες μεταβιβάσεις για την άμεση εκδήλωση επίθεσης να αποτελούν τα βασικά στοιχεία του παιχνιδιού της.

Το ισχυρότερο χαρτί της είναι η επιθετική της τριάδα, αποτελούμενη από Σαλάχ, Μανέ, Φιρμίνο, με τον τελευταίο να είναι κανονικά στη διάθεση του προπονητή του. Εάν οι τρεις τους βρίσκονται σε καλή κατάσταση μπορούν να διαλύσουν οποιαδήποτε άμυνα στον κόσμο, συνδυάζοντας ταχύτητα, έκρηξη, τεχνική και καλά τελειώματα, έχοντας αθροιστικά 12 γκολ (από τέσσερα έκαστος) μέχρι στιγμής στη διοργάνωση, από τα 22 που έχει σημειώσει η ομάδα.

Άκρως σημαντικό ρόλο για τους «κόκκινους» αναμένεται να διαδραματίσει ο έλεγχος του νευραλγικού χώρου του κέντρου, με τους Φαμπίνιο, Χέντερσον, Μίλνερ, που θα επιλεχθούν λογικά ως βασικοί, να δίνουν αμυντική ασφάλεια, πολλά τρεξίματα και ηρεμία. Σημειωτέον ότι ο Φαμπίνιο έκανε εκπληκτικούς ημιτελικούς με την Μπαρτσελόνα, όντας ο «κυματοθραύστης» των επιθέσεων των «μπλαουγκράνα», ενώ έβγαζε μπροστά την ομάδα του με καθαρό μυαλό.

Επιπλέον, ο Κλοπ βασίζει πολλά στον ογκόλιθο της άμυνάς του, τον Βίρτζιλ Φαν Ντάικ, ο οποίος κάνει μια εκπληκτική σεζόν και έχει δικαιολογήσει στο έπακρο τα 85 εκατομμύρια ευρώ που εκταμιεύτηκαν τον Δεκέμβριο του 2017 για χάρη του, επιβεβαιώνοντας ότι είναι μάλλον ο κορυφαίος στόπερ στον κόσμο, ενώ ο Άλισον θα προσδώσει τη σταθερότητα που έλειπε από την εστία της Λίβερπουλ τα προηγούμενα χρόνια.

Από την άλλη, η Τότεναμ συνηθίζει να παίζει πιο ελεγχόμενα και πιο κλειστά, δίνοντας βάση στην αμυντική σιγουριά και ασφάλεια και χτυπώντας στις αντεπιθέσεις, ιδιαίτερα όταν αγωνίζεται κόντρα σε ανώτερους θεωρητικά αντιπάλους.

Δύναμη πυρός της αποτελεί σίγουρα ο Χάρι Κέιν, ο οποίος κατά πάσα πιθανότητα θα προλάβει να αγωνιστεί στον μεγάλο τελικό, παρά τον τραυματισμό του στον αριστερό αστράγαλο στον πρώτο προημιτελικό με τη Μάντσεστερ Σίτι. Εννοείται ότι η παρουσία του αναμένεται να δυσκολέψει αρκετά τη δουλειά του αμυντικού διδύμου της Λίβερπουλ, ενώ μια στιγμή αδράνειας μπορεί να του δώσει το ελεύθερο να επιβεβαιώσει το «φονικό» του ένστικτο.

Πάντως, πέραν του Κέιν, ο Κορεάτης Σον είναι ικανός να προξενήσει επίσης αρκετά προβλήματα με την ταχύτητα, την εκρηκτικότητα και την επιδεξιότητά του με την μπάλα, αλλά και τα δυνατά του πόδια, που δεν διστάζει να δοκιμάζει συχνά. Ισχυρή υποψηφιότητα για τη βασική ενδεκάδα της ομάδας θέτει και ο βιρτουόζος Βραζιλιάνος Μόουρα, ήρωας των «πετεινών» στον επαναληπτικό ημιτελικό με τον Άγιαξ στην Ολλανδία, όπου πέτυχε ένα επικό χατ τρικ, για να ανατρέψει το 2-0 του πρώτου ημιχρόνου και να χαρίσει το εισιτήριο της πρόκρισης στην ομάδα του.

Σπουδαίο ρόλο θα διαδραματίσουν επιπλέον η δημιουργία του Έρικσεν και οι «βαθιές» κινήσεις του Ντέλε Άλι, που πατάει συχνά περιοχή, όπως και η εμπειρία των Βερτόνχεν (αναμένεται να είναι έτοιμος), Αλντερβάιρελντ στα μετόπισθεν και του Λορίς στο τέρμα.

Η εγχώρια και η εκτός συνόρων κούρσα

Οι «κόκκινοι» έχουν το δικαίωμα να τα βάζουν με τους εαυτούς τους, καθώς όλα έδειχναν ότι φέτος, όσον αφορά την εγχώρια κούρσα, θα μπορούσε πράγματι να είναι η χρονιά τους, κατά την... προσφιλή τους ρήση. Έκαναν μια εκπληκτική σεζόν στην Πρέμιερ Λιγκ, καταφέρνοντας να συγκεντρώσουν 97 βαθμούς, οι οποίοι, όμως, δεν αρκούσαν για να εκθρονίσουν από την κορυφή το «τρένο» της διαστημικής Μάντσεστερ Σίτι, που ολοκλήρωσε τη χρονιά με μόλις έναν πόντο παραπάνω. Πάντως, η ομάδα του Κλοπ είχε αποκτήσει κάποια στιγμή αέρα επτά βαθμών από τους «πολίτες», με τις διαδοχικές γκέλες να μην τους επιτρέπουν εντέλει να... ξεδιψάσουν έπειτα από 29 ολόκληρα χρόνια.

Στην Ευρώπη, η Λίβερπουλ βρέθηκε σε όμιλο θανάτου μαζί με Παρί Σεν Ζερμέν, Νάπολι και Ερυθρό Αστέρα, παίρνοντας την πρόκριση για τους «16» με την ψυχή στο στόμα και τρεις ήττες σε έξι αγώνες, νικώντας την τελευταία αγωνιστική τους Ιταλούς και κλέβοντάς τους την δεύτερη θέση στην ισοβαθμία. Από εκεί και έπειτα, πάτησε γκάζι αποκλείοντας Μπάγερν Μονάχου στους «16» (συνολικό σκορ 3-1), Πόρτο στους «8» (6-1), ενώ τελευταία πέταξε εκτός τελικού την Μπαρτσελόνα, με μια επική ανατροπή, νικώντας με 4-0 στην Αγγλία και «διαγράφοντας» το 3-0 του «Καμπ Νόου».

Η Τότεναμ, στην Αγγλία, πέτυχε τον μίνιμουμ στόχο κάθε χρονιάς, δηλαδή την έξοδο στο Τσάμπιονς Λιγκ, καθώς τερμάτισε τέταρτη, μην δείχνοντας, πάντως, να μπορεί να ανταγωνιστεί σοβαρά τις ομάδες που κάθε φορά παλεύουν για τον τίτλο, παρά τα άλματα προόδου που έχει σημειώσει τα τελευταία χρόνια.

Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, σε θρίλερ εξελίχθηκε και η δική της πρόκριση, όπως και της Λίβερπουλ, στα νοκ άουτ της διοργάνωσης. Οι Λονδρέζοι εξασφάλισαν την πρόκριση την τελευταία αγωνιστική, αποσπώντας έναν παλικαρίσιο βαθμό στο 85’ στην έδρα της Μπαρτσελόνα (1-1), εκμεταλλευόμενοι, παράλληλα, την ισοπαλία-δώρο της Ίντερ με την Αϊντχόφεν στο Μιλάνο. Από εκεί και πέρα, πέταξε εκτός εύκολα τη Ντόρτμουντ (4-0 συνολικά), δύσκολα τη Μάντσεστερ Σίτι (4-4) και ακόμα πιο δύσκολα τα φοβερά πιτσιρίκια του Άγιαξ, με μια συγκλονιστική ανατροπή μέσα στην Ολλανδία με 3-2, σκοράροντας όλα της τα τέρματα (με τον Μόουρα) στο δεύτερο ημίχρονο και βρίσκοντας το τελευταίο στο 95’.

Οι δύο δημιουργοί

Γιούργκεν Κλοπ και Μαουρίτσιο Ποτσετίνο θεωρούνται δύο από τους καλύτερους τεχνικούς (μαζί με τον Πεπ Γκουαρδιόλα) στον κόσμο, έχοντας αποδείξει αμφότεροι ότι ξέρουν πώς να δημιουργήσουν ένα αξιόλογο πρότζεκτ και να το εξελίξουν, αλλά και να αναδείξουν μέσω αυτού νέους ποδοσφαιριστές.

Ο Γερμανός τεχνικός της Λίβερπουλ έχει κολλημένη πάνω του την ετικέτα του «loser» λόγω των έξι χαμένων τελικών. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει απολύτως τίποτα για την προπονητική του ιδιοφυΐα και τις ικανότητές του. Φέτος έδειξε ότι έχει δημιουργήσει ομάδα ικανή να κατακτήσει το πρωτάθλημα, το οποίο έχασε στο νήμα, την ώρα που τις προηγούμενες σεζόν δεν πλησίαζε καν την κορυφή. Δεν έχει χάσει ποτέ σε ευρωπαϊκό διπλό νοκ άουτ από τότε που κατέφτασε στο Μερσισάιντ (2015), ενώ αυτός είναι ο τρίτος του ευρωπαϊκός τελικός με τη Λίβερπουλ, μετά από εκείνον του Γιουρόπα Λιγκ του 2016, όταν ηττήθηκε από τη Σεβίλλη με 3-1, αλλά και τον περσινό του Τσάμπιονς Λιγκ, όπου έχασε με το ίδιο σκορ από τη Ρεάλ Μαδρίτης.

Ο Ποτσετίνο βρίσκεται στην Τότεναμ από το 2014. Έκτοτε, έχει καταφέρει να βάλει τους Λονδρέζους ακόμα πιο δυναμικά στον εγχώριο και ευρωπαϊκό χάρτη, επιδεικνύοντας όλα αυτά τα χρόνια μια αξιοσημείωτη και αξιοθαύμαστη σταθερότητα, χωρίς, μάλιστα, να διαθέτει την οικονομική ευχέρεια και την ελκυστικότητα των υπόλοιπων ανταγωνιστών. Έχει κατορθώσει πολλές φορές να εκτοπίσει άλλες παραδοσιακές δυνάμεις της χώρας, καθώς έχει βρεθεί εκτός της πρώτης τετράδας μόλις μία φορά (2014-15) από τότε που ανέλαβε ο Αργεντινός τεχνικός τα ηνία της. Ο Ποτσετίνο, εν ολίγοις, έχει αλλάξει επίπεδο την Τότεναμ με ελάχιστα μέσα, εξελίσσοντας το πρότζεκτ μαζί με τους παίκτες.

Ξοδεύει η μία, οικονομία η άλλη

Η Λίβερπουλ αποφάσισε το προηγούμενο καλοκαίρι να ξοδέψει ένα σημαντικό ποσό για μεταγραφές, προκειμένου να αυξήσει κι άλλο την ανταγωνιστικότητά της. Έκανε λίγες μεν, ποιοτικές δε προσθήκες, με πρώτη και καλύτερη εκείνη του τερματοφύλακα Άλισον από τη Ρόμα (75 εκατομμύρια ευρώ), ο οποίος έδωσε αμέσως σιγουριά και ασφάλεια κάτω από την εστία, στοιχεία που έλειπαν τα προηγούμενα χρόνια. Επιπλέον, ο Φαμπίνιο (Μονακό, 45 εκατομμύρια), με το που μπήκε στο ροτέισον, προσέδωσε ηρεμία στο κέντρο, ενώ ο Κεϊτά (Λειψία, 52 εκατομμύρια) προσέφερε ατελείωτα τρεξίματα. Τέλος, ήρθε ο Ζερντάν Σακίρι (Στόουκ, 15,5 εκατομμύρια) ως μια πολύτιμη λύση από τον πάγκο και για έξτρα βάθος στο ροτέισον.

Στον αντίποδα, η Τότεναμ στηρίζεται εδώ και αρκετό καιρό στους υπάρχοντες στο ρόστερ της παίκτες, μιας και δεν έκανε μεταγραφή σε δύο σερί περιόδους, αποτυγχάνοντας να προσθέσει βάθος και ποιότητα, κάτι που ίσως να εξηγεί τον λόγο που δεν αλλάζει επιτέλους στάτους. Βέβαια, η στρόφιγγα έκλεισε, κυρίως γιατί οι «πετεινοί» επένδυσαν πολλά στο καινούργιο τους υπερσύγχρονο γήπεδο, στο οποίο έκαναν ποδαρικό στις 3 Απριλίου.