01/12/2022 07:00
Μπαίνω μέσα στο σαλόνι του σπιτιού του. Βλέπω το απόλυτο αγγλικό στιλ της διακόσμησης, το μεγάλο παράθυρο, το μικρόφωνό του. Όλα αυτά μέσα από την πλατφόρμα zoom που κατορθώνει να εκμηδενίζει τις αποστάσεις φέρνοντας το Λονδίνο στην Ελλάδα με ταχύτητα αστραπής.
Του συστήνομαι και μου χαμογελάει, όταν του μιλάω για την ιστορία της εφημερίδας «Μακεδονία» για το σχετικά νέο εγχείρημα του makthes.gr. Καστανός σκούρος, παιδικό πρόσωπο, όμορφος. «Δεν έχεις καμία σχέση με Άγγλο, ούτε η προφορά σου», του λέω.
Γελάει. «Ε μα, πήγαινα σε αμερικανικό σχολείο», απαντάει. Ο τρόπος που μιλάει όμως φέρνει πιο πολύ σε έναν άνθρωπο μεσογειακής καταγωγής.
Ο Τζακ Σαβορέτι, γνωστός τραγουδοποιός και ερμηνευτής, προέρχεται από πατέρα Ιταλό, μητέρα μισή Γερμανίδα και μισή Πολωνή, ενώ γεννήθηκε στο Γουέστμινστερ και μεγάλωσε στο Λονδίνο λίγο πριν οι γονείς του αποφασίσουν να μετακομίσουν σε μια σουηδική πόλη στα σύνορα με την Ιταλία. Αργότερα, η οικογένεια περιπλανήθηκε στην Ευρώπη ώσπου εκείνος κατέληξε σε ένα αμερικανικό σχολείο της Ελβετίας.
«Πήρα πολλά από τον ιταλό πατέρα μου. Οι πατεράδες έχουν μεγάλη επιρροή στους γιους κι αυτό το βλέπω και στον γιο μου. Επίσης, επειδή δέκα χρόνια ήμουν στο αμερικανικό σχολείο ένιωθα μισός Ιταλός μισός Αμερικανός. Δεν είχα τόση σχέση με την αγγλική κουλτούρα όση είχα αργότερα στη ζωή μου. Έπαιζα ιταλικό ποδόσφαιρο και τώρα είμαι περισσότερο από ποτέ δεμένος με την Ιταλία και την ιταλική κληρονομιά μου. Αλλά τα παιδιά μου είναι Άγγλοι, η γυναίκα μου επίσης, ζω στην Αγγλία. Και είναι παράξενο: όταν είμαι στην Αγγλία νιώθω πολύ Ιταλός και όταν είμαι στην Ιταλία νιώθω πολύ Άγγλος», λέει στη «ΜτΚ» ο καλλιτέχνης.
«Είμαι πολύ περίεργος να δω την Ελλάδα χειμώνα»
Τώρα έρχεται στη Θεσσαλονίκη για πρώτη φορά, ενώ το καλοκαίρι εμφανίστηκε στο Sani Festival. «Οι μουσικοί έμειναν τότε στη Θεσσαλονίκη, εγώ έμεινα στη Χαλκιδική. Όλα ήταν φανταστικά. Το φεστιβάλ μας πρόσεξε πολύ. Ήρθε η οικογένειά μου και είδαμε ένα πιο πράσινο σημείο της Ελλάδας που δεν γνωρίζαμε», θυμάται.
Έχει εμφανιστεί όμως δύο φορές στην Αθήνα -«Είμαι ερωτευμένος μαζί της», λέει- ενώ ως παιδί έχει ταξιδέψει κυρίως στα ελληνικά νησιά για διακοπές. «Στην Ελλάδα αγαπώ τους ανθρώπους, το φαγητό. Σήμερα υπάρχει πολιτισμός, πολλή τέχνη, νέοι που δίνουν ζωή στην πόλη, υποθέτω και στη Θεσσαλονίκη. Μοιάζει πια η Ελλάδα μία χώρα στα πάνω της μετά από κάποια σκληρά χρόνια που πέρασε».
Αυτή είναι η πρώτη φορά που θα έρθει χειμώνα και όχι καλοκαίρι. «Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που θα κάνεις μόλις φτάσεις;», τον ρωτάω. «Δεν ξέρω. Είμαι πολύ περίεργος να τη δω έτσι. Όταν έρχομαι το πρώτο πράγμα που κάνω είναι βουτιά στη θάλασσα. Δεν νομίζω ότι θα κάνω τώρα. Αν και θα μπορούσα ίσως… Μην ξεχνάς έχω λίγο αγγλικό αίμα…», αστειεύεται.
«Η έμπνευση με βοήθησε να περάσω την καραντίνα»
Στη διάρκεια της συναυλίας του θα παρουσιάσει τραγούδια του τελευταίου του άλμπουμ με τίτλο «Europiana» αναμειγνύοντάς τα με παλιότερο υλικό. «Τα παλιά τραγούδια μου τα χαρακτηρίζω παλιούς καλούς φίλους. Δεν θέλω να τους ξεχνώ, θέλω να τους φέρνω μαζί μου. Προσπαθούμε να αλλάζουμε πρόγραμμα κάθε βράδυ αλλά το σίγουρο είναι ότι αναμειγνύουμε παλιά και νέα ακούσματα», τονίζει.
Ο δίσκος αυτός γράφτηκε στη διάρκεια της καραντίνας.
«Η έμπνευση με βοήθησε να περάσω αυτή τη δύσκολη περίοδο. Ήταν κάτι σαν διέξοδος. Χαρακτηρίζω το άλμπουμ ως το σάουντρακ για τις τέλειες διακοπές που δεν μπορέσαμε να πάμε. Ήθελα να δημιουργήσω ένα αίσθημα Μεσογείου και καλοκαιριού και να γιορτάσω όλα τα πράγματα που δεν μπορούσα να κάνω. Όταν άρχισε όλο αυτό όλοι έγραφαν τραγούδια για τη μοναξιά, την απομόνωση, τον φόβο. Δεν ήθελα να κάνω κάτι τέτοιο. Έγραψα έτσι στην αρχή, αλλά συνειδητοποίησα ότι όταν αυτό τελειώσει δεν θα ήθελα να τραγουδώ για το lockdown. Χαίρομαι που το είδα έτσι, αλλιώς θα ήταν καταστροφή. Ήθελα να τραγουδήσω για την ελπίδα, να είμαι θετικός μέσα από τη μουσική», λέει.
Ξεκαρδίζεται όταν του επισημαίνω πως δείχνει ένας πολύ αισιόδοξος άνθρωπος. «Όχι πάντα, προσπαθώ…», απαντά και ξαναγελάει.
«Είναι πολύ δύσκολο να είναι κανείς αισιόδοξος τώρα. Την αισιοδοξία τη δημιουργούν οι καλοί ηγέτες και δεν νομίζω πως έχουμε τέτοιους σήμερα. Νομίζω ότι βρισκόμαστε σε μια στιγμή της ιστορίας που έχουμε χαμηλής απόδοσης πολιτικούς παντού. Πρέπει να ζητήσουμε παραπάνω πράγματα από αυτούς, να έχουμε καλύτερες σχέσεις με τις δημοκρατίες. Πολλοί κατηγορούν το σύστημα με αποτέλεσμα να βλέπουμε μέτριους ανθρώπους σε υψηλές θέσεις. Νομίζω ότι αν δεν ζητήσουμε παραπάνω δεν θα πάρουμε. Αυτό που πιστεύω ότι χρειάζεται αλλαγή είναι η θετική στάση απέναντι στη δημοκρατία με όλες τις ατέλειές της. Πιστεύω ότι αν θέλουμε να είμαστε καλύτερα, πρέπει να την ακολουθήσουμε», προσθέτει.
«Το Brexit ήταν φρικτό, μία καταστροφή!»
«Όλα αυτά που λες είναι πράγματα που ενθαρρύνει το Ηνωμένο Βασίλειο όπου ζεις;», τον ρωτάω.
«Ναι μέχρι ένα συγκεκριμένο σημείο, αλλά δεν το πετυχαίνει πάντα. Είχαμε τρεις απανωτούς μη εκλεγμένους πρωθυπουργούς. Είχαμε περισσότερους πρωθυπουργούς τα τελευταία δύο χρόνια από ότι η Ιταλία. Αυτό λέει πολλά αν κρίνουμε από το γεγονός ότι η Ιταλία αλλάζει πολύ συχνά. Έχουμε έναν νέο πρωθυπουργό τώρα. Νομίζω ότι είναι ενδιαφέρουσες εποχές αυτές στο Ηνωμένο Βασίλειο. Θεωρώ πως έγιναν πάρα πολλά τραγικά λάθη τα τελευταία χρόνια. Και νομίζω ότι είναι η ώρα να βρούμε τη θετική πλευρά που κάποτε είχαμε. Αλλά η χώρα υποφέρει και παλεύει. Νομίζω αυτό θα συνεχιστεί», λέει και το χιούμορ του πάει περίπατο.
Ένα από τα λάθη ήταν και το Brexit. «Ήταν φρικτό. Μία καταστροφή. Πολλοί άνθρωποι ψήφισαν για έναν σωρό λάθος λόγους. Εγώ ψήφισα, αλλά δυστυχώς ξέρω πολλούς ανθρώπους, νέους και μεγαλύτερους, που ήταν κατά και δεν ψήφισαν. Τώρα το μετάνιωσαν, όπως και πολλοί που ψήφισαν υπέρ. Μπορεί να είναι πολύ περήφανοι για να το πουν στα ίσια αλλά τουλάχιστον παραδέχονται ότι δεν πηγαίνει καλά».
20 λεπτά
Είπαμε πολλά άλλα με τον Τζακ Σαβορέτι στα 20’ που «συναντηθήκαμε». Για το ελληνικό κοινό με το οποίο έχει σχέση λατρείας, για τον ρομαντισμό του που δεν αφορά μόνο τον έρωτα αλλά όλες τις πλευρές της ζωής, για την αυτοκριτική που κάνει προκειμένου να βελτιώνεται, για τη Μόνικα που θαυμάζει και θα ήθελε να συνεργαστεί μαζί της στο μέλλον.
Στιγμιότυπο από τη διαδικτυακή συνέντευξη του Τζακ Σαβορέτι με τη δημοσιογράφο της «ΜτΚ» και του makthes.gr, Κυριακή Τσολάκη.
«Όταν γράφεις μουσική και τραγούδια είναι σαν να σκάβεις για θησαυρό και όταν τα ερμηνεύεις είναι σαν να δείχνεις τι βρήκες», ήταν μία από τις κουβέντες του που κρατώ. Κρατώ επίσης ότι τώρα μαθαίνει να γράφει ιταλικά κομμάτια και ίσως στο μέλλον, τα εκδώσει. Τέλος, κρατώ και την ημερομηνία του ραντεβού που δώσαμε στη Θεσσαλονίκη, όχι πια μέσω zoom!
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης
2 Δεκεμβρίου στις 9 μ.μ.
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 20.11.2022
Μπαίνω μέσα στο σαλόνι του σπιτιού του. Βλέπω το απόλυτο αγγλικό στιλ της διακόσμησης, το μεγάλο παράθυρο, το μικρόφωνό του. Όλα αυτά μέσα από την πλατφόρμα zoom που κατορθώνει να εκμηδενίζει τις αποστάσεις φέρνοντας το Λονδίνο στην Ελλάδα με ταχύτητα αστραπής.
Του συστήνομαι και μου χαμογελάει, όταν του μιλάω για την ιστορία της εφημερίδας «Μακεδονία» για το σχετικά νέο εγχείρημα του makthes.gr. Καστανός σκούρος, παιδικό πρόσωπο, όμορφος. «Δεν έχεις καμία σχέση με Άγγλο, ούτε η προφορά σου», του λέω.
Γελάει. «Ε μα, πήγαινα σε αμερικανικό σχολείο», απαντάει. Ο τρόπος που μιλάει όμως φέρνει πιο πολύ σε έναν άνθρωπο μεσογειακής καταγωγής.
Ο Τζακ Σαβορέτι, γνωστός τραγουδοποιός και ερμηνευτής, προέρχεται από πατέρα Ιταλό, μητέρα μισή Γερμανίδα και μισή Πολωνή, ενώ γεννήθηκε στο Γουέστμινστερ και μεγάλωσε στο Λονδίνο λίγο πριν οι γονείς του αποφασίσουν να μετακομίσουν σε μια σουηδική πόλη στα σύνορα με την Ιταλία. Αργότερα, η οικογένεια περιπλανήθηκε στην Ευρώπη ώσπου εκείνος κατέληξε σε ένα αμερικανικό σχολείο της Ελβετίας.
«Πήρα πολλά από τον ιταλό πατέρα μου. Οι πατεράδες έχουν μεγάλη επιρροή στους γιους κι αυτό το βλέπω και στον γιο μου. Επίσης, επειδή δέκα χρόνια ήμουν στο αμερικανικό σχολείο ένιωθα μισός Ιταλός μισός Αμερικανός. Δεν είχα τόση σχέση με την αγγλική κουλτούρα όση είχα αργότερα στη ζωή μου. Έπαιζα ιταλικό ποδόσφαιρο και τώρα είμαι περισσότερο από ποτέ δεμένος με την Ιταλία και την ιταλική κληρονομιά μου. Αλλά τα παιδιά μου είναι Άγγλοι, η γυναίκα μου επίσης, ζω στην Αγγλία. Και είναι παράξενο: όταν είμαι στην Αγγλία νιώθω πολύ Ιταλός και όταν είμαι στην Ιταλία νιώθω πολύ Άγγλος», λέει στη «ΜτΚ» ο καλλιτέχνης.
«Είμαι πολύ περίεργος να δω την Ελλάδα χειμώνα»
Τώρα έρχεται στη Θεσσαλονίκη για πρώτη φορά, ενώ το καλοκαίρι εμφανίστηκε στο Sani Festival. «Οι μουσικοί έμειναν τότε στη Θεσσαλονίκη, εγώ έμεινα στη Χαλκιδική. Όλα ήταν φανταστικά. Το φεστιβάλ μας πρόσεξε πολύ. Ήρθε η οικογένειά μου και είδαμε ένα πιο πράσινο σημείο της Ελλάδας που δεν γνωρίζαμε», θυμάται.
Έχει εμφανιστεί όμως δύο φορές στην Αθήνα -«Είμαι ερωτευμένος μαζί της», λέει- ενώ ως παιδί έχει ταξιδέψει κυρίως στα ελληνικά νησιά για διακοπές. «Στην Ελλάδα αγαπώ τους ανθρώπους, το φαγητό. Σήμερα υπάρχει πολιτισμός, πολλή τέχνη, νέοι που δίνουν ζωή στην πόλη, υποθέτω και στη Θεσσαλονίκη. Μοιάζει πια η Ελλάδα μία χώρα στα πάνω της μετά από κάποια σκληρά χρόνια που πέρασε».
Αυτή είναι η πρώτη φορά που θα έρθει χειμώνα και όχι καλοκαίρι. «Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που θα κάνεις μόλις φτάσεις;», τον ρωτάω. «Δεν ξέρω. Είμαι πολύ περίεργος να τη δω έτσι. Όταν έρχομαι το πρώτο πράγμα που κάνω είναι βουτιά στη θάλασσα. Δεν νομίζω ότι θα κάνω τώρα. Αν και θα μπορούσα ίσως… Μην ξεχνάς έχω λίγο αγγλικό αίμα…», αστειεύεται.
«Η έμπνευση με βοήθησε να περάσω την καραντίνα»
Στη διάρκεια της συναυλίας του θα παρουσιάσει τραγούδια του τελευταίου του άλμπουμ με τίτλο «Europiana» αναμειγνύοντάς τα με παλιότερο υλικό. «Τα παλιά τραγούδια μου τα χαρακτηρίζω παλιούς καλούς φίλους. Δεν θέλω να τους ξεχνώ, θέλω να τους φέρνω μαζί μου. Προσπαθούμε να αλλάζουμε πρόγραμμα κάθε βράδυ αλλά το σίγουρο είναι ότι αναμειγνύουμε παλιά και νέα ακούσματα», τονίζει.
Ο δίσκος αυτός γράφτηκε στη διάρκεια της καραντίνας.
«Η έμπνευση με βοήθησε να περάσω αυτή τη δύσκολη περίοδο. Ήταν κάτι σαν διέξοδος. Χαρακτηρίζω το άλμπουμ ως το σάουντρακ για τις τέλειες διακοπές που δεν μπορέσαμε να πάμε. Ήθελα να δημιουργήσω ένα αίσθημα Μεσογείου και καλοκαιριού και να γιορτάσω όλα τα πράγματα που δεν μπορούσα να κάνω. Όταν άρχισε όλο αυτό όλοι έγραφαν τραγούδια για τη μοναξιά, την απομόνωση, τον φόβο. Δεν ήθελα να κάνω κάτι τέτοιο. Έγραψα έτσι στην αρχή, αλλά συνειδητοποίησα ότι όταν αυτό τελειώσει δεν θα ήθελα να τραγουδώ για το lockdown. Χαίρομαι που το είδα έτσι, αλλιώς θα ήταν καταστροφή. Ήθελα να τραγουδήσω για την ελπίδα, να είμαι θετικός μέσα από τη μουσική», λέει.
Ξεκαρδίζεται όταν του επισημαίνω πως δείχνει ένας πολύ αισιόδοξος άνθρωπος. «Όχι πάντα, προσπαθώ…», απαντά και ξαναγελάει.
«Είναι πολύ δύσκολο να είναι κανείς αισιόδοξος τώρα. Την αισιοδοξία τη δημιουργούν οι καλοί ηγέτες και δεν νομίζω πως έχουμε τέτοιους σήμερα. Νομίζω ότι βρισκόμαστε σε μια στιγμή της ιστορίας που έχουμε χαμηλής απόδοσης πολιτικούς παντού. Πρέπει να ζητήσουμε παραπάνω πράγματα από αυτούς, να έχουμε καλύτερες σχέσεις με τις δημοκρατίες. Πολλοί κατηγορούν το σύστημα με αποτέλεσμα να βλέπουμε μέτριους ανθρώπους σε υψηλές θέσεις. Νομίζω ότι αν δεν ζητήσουμε παραπάνω δεν θα πάρουμε. Αυτό που πιστεύω ότι χρειάζεται αλλαγή είναι η θετική στάση απέναντι στη δημοκρατία με όλες τις ατέλειές της. Πιστεύω ότι αν θέλουμε να είμαστε καλύτερα, πρέπει να την ακολουθήσουμε», προσθέτει.
«Το Brexit ήταν φρικτό, μία καταστροφή!»
«Όλα αυτά που λες είναι πράγματα που ενθαρρύνει το Ηνωμένο Βασίλειο όπου ζεις;», τον ρωτάω.
«Ναι μέχρι ένα συγκεκριμένο σημείο, αλλά δεν το πετυχαίνει πάντα. Είχαμε τρεις απανωτούς μη εκλεγμένους πρωθυπουργούς. Είχαμε περισσότερους πρωθυπουργούς τα τελευταία δύο χρόνια από ότι η Ιταλία. Αυτό λέει πολλά αν κρίνουμε από το γεγονός ότι η Ιταλία αλλάζει πολύ συχνά. Έχουμε έναν νέο πρωθυπουργό τώρα. Νομίζω ότι είναι ενδιαφέρουσες εποχές αυτές στο Ηνωμένο Βασίλειο. Θεωρώ πως έγιναν πάρα πολλά τραγικά λάθη τα τελευταία χρόνια. Και νομίζω ότι είναι η ώρα να βρούμε τη θετική πλευρά που κάποτε είχαμε. Αλλά η χώρα υποφέρει και παλεύει. Νομίζω αυτό θα συνεχιστεί», λέει και το χιούμορ του πάει περίπατο.
Ένα από τα λάθη ήταν και το Brexit. «Ήταν φρικτό. Μία καταστροφή. Πολλοί άνθρωποι ψήφισαν για έναν σωρό λάθος λόγους. Εγώ ψήφισα, αλλά δυστυχώς ξέρω πολλούς ανθρώπους, νέους και μεγαλύτερους, που ήταν κατά και δεν ψήφισαν. Τώρα το μετάνιωσαν, όπως και πολλοί που ψήφισαν υπέρ. Μπορεί να είναι πολύ περήφανοι για να το πουν στα ίσια αλλά τουλάχιστον παραδέχονται ότι δεν πηγαίνει καλά».
20 λεπτά
Είπαμε πολλά άλλα με τον Τζακ Σαβορέτι στα 20’ που «συναντηθήκαμε». Για το ελληνικό κοινό με το οποίο έχει σχέση λατρείας, για τον ρομαντισμό του που δεν αφορά μόνο τον έρωτα αλλά όλες τις πλευρές της ζωής, για την αυτοκριτική που κάνει προκειμένου να βελτιώνεται, για τη Μόνικα που θαυμάζει και θα ήθελε να συνεργαστεί μαζί της στο μέλλον.
Στιγμιότυπο από τη διαδικτυακή συνέντευξη του Τζακ Σαβορέτι με τη δημοσιογράφο της «ΜτΚ» και του makthes.gr, Κυριακή Τσολάκη.
«Όταν γράφεις μουσική και τραγούδια είναι σαν να σκάβεις για θησαυρό και όταν τα ερμηνεύεις είναι σαν να δείχνεις τι βρήκες», ήταν μία από τις κουβέντες του που κρατώ. Κρατώ επίσης ότι τώρα μαθαίνει να γράφει ιταλικά κομμάτια και ίσως στο μέλλον, τα εκδώσει. Τέλος, κρατώ και την ημερομηνία του ραντεβού που δώσαμε στη Θεσσαλονίκη, όχι πια μέσω zoom!
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης
2 Δεκεμβρίου στις 9 μ.μ.
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 20.11.2022
ΣΧΟΛΙΑ