14/11/2021 14:00
Στη Θεσσαλονίκη και το 62ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου αναμένεται να βρεθεί η Τζεφ Μοντάνα για την παρουσίαση της τελετής απονομής των βραβείων του θεσμού. Το non binary μοντέλο που κατέκτησε τις πασαρέλες και κέρδισε τον κόσμο του modeling ετοιμάζει με συγκίνηση τις βαλίτσες της και έρχεται γεμάτη ανυπομονησία να βιώσει από κοντά ένα φεστιβάλ που όπως λέει σέβεται πολύ και μάλιστα σε μία πόλη που αγαπά ακόμη περισσότερο.
«Όταν η γενική διευθύντρια του Φεστιβάλ, Ελίζ Ζαλαντό, μου πρότεινε να παρουσιάσω την τελετή συγκινήθηκα. Είναι τιμή μου που με επέλεξαν», εξηγεί η Τζεφ η οποία άλλωστε δεν είναι «ξένη» με τον κινηματογραφικό κόσμο αφού σε λίγο καιρό θα βρίσκεται και εκείνη στην μεγάλη οθόνη.
Έχοντας μία πολυδιάστατη επαγγελματική πορεία στο χώρο της μόδας αλλά και της μουσικής βιομηχανίας, η καλλιτέχνιδα φαίνεται πως βρήκε τελικά το «λιμάνι» της στην αγκαλιά του σινεμά αφού ετοιμάζεται να πραγματοποιήσει το κινηματογραφικό ντεμπούτο της με μία ταινία που θα κάνει πρεμιέρα στις Κάννες.
«Σπούδασα ιστορία της τέχνης στο Λονδίνο, έκανα μεταπτυχιακό στο UCLA και ξεκίνησα μπαίνοντας στην βιομηχανία της μουσικής. Έπειτα μεταπήδησα στον χώρο της μόδας για να κάνω τελικά αυτό που ήθελα από παιδί, σινεμά.
Θα πρωταγωνιστήσω στην ταινία “DODO”, τη σκηνοθεσία της οποίας υπογράφει ο Πάνος Κούτρας. To cast της ταινίας είναι από Ελλάδα, Συρία και Γαλλία και η υπόθεση είναι γεμάτη ανατροπές. »
Μιλώντας για ανατροπές, η Τζεφ φαίνεται να συνδέεται σχεδόν νομοτελειακά με την αλλαγή η οποία κατέχει ιδιαίτερη σημασία ως έννοια στη ζωή της αφού την ίδια στιγμή μπορεί να αποτελέσει πηγή έμπνευσης αλλά και ένα σκληρό μάθημα. Με αφοπλιστική ειλικρίνεια η Τζεφ περιγράφει πώς μία απώλεια, η σκληρότερη αλλαγή που μπορεί να βιώσει κανείς, γίνεται μάθημα ζωής που σε κάνει να βλέπεις διαφορετικά το κάθε τι:
«Με εμπνέει η αναγέννηση. Η αλλαγή και αυτό συμπεριλαμβάνει και τον θάνατο. Αυτό που με συγκλόνισε την χρονιά που πέρασε είναι πως ήμουν με έναν άνθρωπο, γνωστός στο ευρύ κοινό ως “Sophie”, και τον έχασα.
Απέκτησα καλή σχέση ακόμα και με τον θάνατο γιατί αναγνωρίζω πόσο σημαντικό ρόλο έχει στη ζωή. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο χρόνος που έχουμε την ψευδαίσθηση ότι έχουμε δεν είναι ο πραγματικός. Αυτή η σκέψη με βοηθάει να παίρνω σωστές αποφάσεις.
Τέλη Ιανουαρίου “έφυγε” η Sofie και αισθανόμουν προδομένη. Ήρθα στην Ελλάδα να βρω τα μέρη μου, τις συναισθηματικές μου βάσεις. Όταν εξοικειώθηκα με το ότι η ζωή αλλάζει και ότι ο θάνατος είναι κάτι φυσικό έφυγε και ο θυμός.»
Η επιστροφή της στην Ελλάδα συνέπεσε με το MeToo. Με τις εξελίξεις στον καλλιτεχνικό κόσμο να τρέχουν και τις αποκαλύψεις να πέφτουν βροχή η Τζεφ θα βρεθεί στο προσκήνιο καθώς θα αποτελέσει μία από τους μάρτυρες της υπόθεσης Λιγνάδη.
Σήμερα, η ίδια κάνει λόγο για ένα σημαντικό αποτύπωμα του κινήματος στην ελληνική κοινωνία η οποία όμως δεν είναι αγγελικά πλασμένη. Για την Τζεφ μία ματιά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αρκεί για να δει κανείς πως το μίσος προς τη διαφορετικότητα και ο σεξισμός συνεχίζουν να εγκλωβίζουν μία ολόκληρη κοινωνία στο παρελθόν δηλητηριάζοντας το μέλλον της.
«Μόνο καλό είναι το MeToo για την Ελλάδα. Φωνές που δεν ακούγονταν τόσα χρόνια βρίσκουν χώρο να ακουστούν. Γίνεται μία κατανομή της δύναμης προς τη θηλυκότητα. Υπάρχει όμως μεγάλο πρόβλημα και μίσος στην ελληνική κοινωνία. Ακόμα και τα σχόλια του κόσμου στα social media δείχνουν ότι υπάρχουν αρκετοί με σεξιστικές αντιλήψεις οι οποίοι μάλιστα είναι επικίνδυνοι γιατί αυτά που λένε μπορεί να γίνουν πράξεις κάποια στιγμή. Δεν νιώθω ότι η Ελλάδα είναι μία προοδευτική κοινωνία παρόλο που θέλει να λέει ότι είναι», επισημαίνει η Τζεφ.
«Από την Κόρινθο στο… non binary»
Γεννημένη και μεγαλωμένη στην Κόρινθο, η ελληνική επαρχία δεν αποτέλεσε και το πιο πρόσφορο έδαφος για εκείνη ώστε να διερευνήσει τον εαυτό της και να αποδεχθεί την ταυτότητά της. Στα 18 της θα δραπετεύσει από ένα περιβάλλον που οι νόρμες και ο κοινωνικός καταναγκασμός επιτάσσουν να προσποιείται κάτι που δεν είναι. Το εξωτερικό έχει ήδη αγκαλιάσει την διαφορετικότητα και έτσι θα αγκαλιάσει και την Τζεφ.
Σήμερα, η Τζεφ έχει επιστρέψει στη χώρα της και αγωνίζεται ώστε τα άτομα σαν εκείνη να μην αναγκαστούν να τραπούν σε φυγή λόγω της διαφορετικότητάς τους.
«Έζησα στην ελληνική επαρχία μέχρι τα 18. Γεννήθηκα trans, δεν το επέλεξα, και μάλιστα σε ένα περιβάλλον όχι και τόσο ασφαλές. Για αυτό πασχίζω. Για να δημιουργήσω ένα ασφαλές περιβάλλον, στο μέρος που γεννήθηκα, για παιδιά σαν εμένα, για να μην νιώσουν τον πόνο και να μην περάσουν τις δυσκολίες που πέρασα εγώ. Έτρωγα bullying, με έδερναν και εγώ απλώς συνέχιζα. Ευτυχώς βέβαια είχα αγάπη από τη μητέρα μου και αυτοπεποίθηση οπότε προχωρούσα.
Όταν είδα πως είναι να βρίσκεσαι σε ένα περιβάλλον που σε αποδέχονται (σ.σ. στο εξωτερικό) κατάλαβα ότι είχα άγνοια κινδύνου όταν ήμουν σε νεαρή ηλικία και αυτό με κάνει να φοβάμαι ακόμα πιο πολύ. Τότε εισέπραττα μίσος και αυτό μου δημιούργησε ένα εσωτερικευμένο μίσος για εμένα, το οποίο έπρεπε να ξεπεράσω.»
Τα social media της βομβαρδίζονται καθημερινά με μηνύματα από παιδιά που θυμίζουν τον νεαρότερο εαυτό της. Ζητούν στήριξη απομακρυσμένα, μέσα από μία οθόνη, αφού δεν μπορούν να την βρουν δίπλα τους. Τα «παιδιά που δεν φαίνονται», όπως λέει η Τζεφ, είναι εκείνα που έχουν ανάγκη την ορατότητα:
«Συνέχεια λαμβάνω μηνύματα από νέα παιδιά. Μου ρωτούν πράγματα για να κατανοήσουν τον εαυτό τους ή μου περιγράφουν ακόμα και περιστατικά βίας που έχουν δεχθεί. Είναι εγκλωβισμένες ψυχές σε ένα περιβάλλον που δεν βλέπει και δεν σέβεται αυτά τα παιδιά. Είναι παιδιά που αποζητούν ασφάλεια, αγάπη και να μην έρχονται αντιμέτωπα με το κοινωνικό στίγμα. Πρέπει να νιώσουν ότι ο κόσμος τα σέβεται για αυτό που είναι και όχι για κάτι που θα προσποιηθούν ότι είναι. Οι Έλληνες είναι ένας υπέροχος λαός, με κριτική σκέψη και πολλά καλά αλλά πρέπει κάποια στιγμή να εντάξει αυτά τα πράγματα ουσιαστικά στην καθημερινότητά του, με αίσθημα ευθύνης και όχι να κάνουμε πράγματα για να φαίνεται ότι δεχόμαστε ή ότι στηρίζουμε κάτι επειδή μπορεί να είναι επίκαιρο.»
Η αλήθεια είναι πως η Ελλάδα έχει κάνει βήματα σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια αναφορικά με την αποδοχή της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας χωρίς αυτό όμως να σημαίνει πως μπορούμε να μιλάμε για μία κοινωνία απαλλαγμένη από προκαταλήψεις. Τα στερεότυπα και ο ρατσισμός προς τη διαφορετικότητα δυστυχώς καλά κρατούν και κάνουν το «ασυνήθιστο» να νιώθει «λάθος» και «μόνο». Η απάντηση σε όλα αυτά είναι όπως πάντα ο σεβασμός και η αγάπη.
«Αυτό που πλήττεται είναι το ασυνήθιστο εγώ όμως δεν ήθελα ποτέ να είμαι συνηθισμένη. Το ασυνήθιστο είναι η δύναμή μας. Δεν θα ήθελα να είμαι αλλιώς. Αγαπώ τον εαυτό μου και είμαι περήφανη για την πορεία μου. Δεν είναι τρανς η πλειοψηφία του κόσμου ή ΛΟΑΤΚΙ αλλά το σημαντικό είναι να σταθείς απέναντι στο ασυνήθιστο με παιδεία και αγάπη», καταλήγει η Τζεφ.
Σύντομα η καλλιτέχνιδα θα κρατήσει στα χέρια της το βιβλίο της με τίτλο «από την Κόρινθο στο non binary», το οποίο αφορά τo transness και την ελληνική επαρχία ενώ οι σελίδες του θα μεταφερθούν και στην μεγάλη οθόνη.
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 14 Νοεμβρίου 2021
Στη Θεσσαλονίκη και το 62ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου αναμένεται να βρεθεί η Τζεφ Μοντάνα για την παρουσίαση της τελετής απονομής των βραβείων του θεσμού. Το non binary μοντέλο που κατέκτησε τις πασαρέλες και κέρδισε τον κόσμο του modeling ετοιμάζει με συγκίνηση τις βαλίτσες της και έρχεται γεμάτη ανυπομονησία να βιώσει από κοντά ένα φεστιβάλ που όπως λέει σέβεται πολύ και μάλιστα σε μία πόλη που αγαπά ακόμη περισσότερο.
«Όταν η γενική διευθύντρια του Φεστιβάλ, Ελίζ Ζαλαντό, μου πρότεινε να παρουσιάσω την τελετή συγκινήθηκα. Είναι τιμή μου που με επέλεξαν», εξηγεί η Τζεφ η οποία άλλωστε δεν είναι «ξένη» με τον κινηματογραφικό κόσμο αφού σε λίγο καιρό θα βρίσκεται και εκείνη στην μεγάλη οθόνη.
Έχοντας μία πολυδιάστατη επαγγελματική πορεία στο χώρο της μόδας αλλά και της μουσικής βιομηχανίας, η καλλιτέχνιδα φαίνεται πως βρήκε τελικά το «λιμάνι» της στην αγκαλιά του σινεμά αφού ετοιμάζεται να πραγματοποιήσει το κινηματογραφικό ντεμπούτο της με μία ταινία που θα κάνει πρεμιέρα στις Κάννες.
«Σπούδασα ιστορία της τέχνης στο Λονδίνο, έκανα μεταπτυχιακό στο UCLA και ξεκίνησα μπαίνοντας στην βιομηχανία της μουσικής. Έπειτα μεταπήδησα στον χώρο της μόδας για να κάνω τελικά αυτό που ήθελα από παιδί, σινεμά.
Θα πρωταγωνιστήσω στην ταινία “DODO”, τη σκηνοθεσία της οποίας υπογράφει ο Πάνος Κούτρας. To cast της ταινίας είναι από Ελλάδα, Συρία και Γαλλία και η υπόθεση είναι γεμάτη ανατροπές. »
Μιλώντας για ανατροπές, η Τζεφ φαίνεται να συνδέεται σχεδόν νομοτελειακά με την αλλαγή η οποία κατέχει ιδιαίτερη σημασία ως έννοια στη ζωή της αφού την ίδια στιγμή μπορεί να αποτελέσει πηγή έμπνευσης αλλά και ένα σκληρό μάθημα. Με αφοπλιστική ειλικρίνεια η Τζεφ περιγράφει πώς μία απώλεια, η σκληρότερη αλλαγή που μπορεί να βιώσει κανείς, γίνεται μάθημα ζωής που σε κάνει να βλέπεις διαφορετικά το κάθε τι:
«Με εμπνέει η αναγέννηση. Η αλλαγή και αυτό συμπεριλαμβάνει και τον θάνατο. Αυτό που με συγκλόνισε την χρονιά που πέρασε είναι πως ήμουν με έναν άνθρωπο, γνωστός στο ευρύ κοινό ως “Sophie”, και τον έχασα.
Απέκτησα καλή σχέση ακόμα και με τον θάνατο γιατί αναγνωρίζω πόσο σημαντικό ρόλο έχει στη ζωή. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο χρόνος που έχουμε την ψευδαίσθηση ότι έχουμε δεν είναι ο πραγματικός. Αυτή η σκέψη με βοηθάει να παίρνω σωστές αποφάσεις.
Τέλη Ιανουαρίου “έφυγε” η Sofie και αισθανόμουν προδομένη. Ήρθα στην Ελλάδα να βρω τα μέρη μου, τις συναισθηματικές μου βάσεις. Όταν εξοικειώθηκα με το ότι η ζωή αλλάζει και ότι ο θάνατος είναι κάτι φυσικό έφυγε και ο θυμός.»
Η επιστροφή της στην Ελλάδα συνέπεσε με το MeToo. Με τις εξελίξεις στον καλλιτεχνικό κόσμο να τρέχουν και τις αποκαλύψεις να πέφτουν βροχή η Τζεφ θα βρεθεί στο προσκήνιο καθώς θα αποτελέσει μία από τους μάρτυρες της υπόθεσης Λιγνάδη.
Σήμερα, η ίδια κάνει λόγο για ένα σημαντικό αποτύπωμα του κινήματος στην ελληνική κοινωνία η οποία όμως δεν είναι αγγελικά πλασμένη. Για την Τζεφ μία ματιά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αρκεί για να δει κανείς πως το μίσος προς τη διαφορετικότητα και ο σεξισμός συνεχίζουν να εγκλωβίζουν μία ολόκληρη κοινωνία στο παρελθόν δηλητηριάζοντας το μέλλον της.
«Μόνο καλό είναι το MeToo για την Ελλάδα. Φωνές που δεν ακούγονταν τόσα χρόνια βρίσκουν χώρο να ακουστούν. Γίνεται μία κατανομή της δύναμης προς τη θηλυκότητα. Υπάρχει όμως μεγάλο πρόβλημα και μίσος στην ελληνική κοινωνία. Ακόμα και τα σχόλια του κόσμου στα social media δείχνουν ότι υπάρχουν αρκετοί με σεξιστικές αντιλήψεις οι οποίοι μάλιστα είναι επικίνδυνοι γιατί αυτά που λένε μπορεί να γίνουν πράξεις κάποια στιγμή. Δεν νιώθω ότι η Ελλάδα είναι μία προοδευτική κοινωνία παρόλο που θέλει να λέει ότι είναι», επισημαίνει η Τζεφ.
«Από την Κόρινθο στο… non binary»
Γεννημένη και μεγαλωμένη στην Κόρινθο, η ελληνική επαρχία δεν αποτέλεσε και το πιο πρόσφορο έδαφος για εκείνη ώστε να διερευνήσει τον εαυτό της και να αποδεχθεί την ταυτότητά της. Στα 18 της θα δραπετεύσει από ένα περιβάλλον που οι νόρμες και ο κοινωνικός καταναγκασμός επιτάσσουν να προσποιείται κάτι που δεν είναι. Το εξωτερικό έχει ήδη αγκαλιάσει την διαφορετικότητα και έτσι θα αγκαλιάσει και την Τζεφ.
Σήμερα, η Τζεφ έχει επιστρέψει στη χώρα της και αγωνίζεται ώστε τα άτομα σαν εκείνη να μην αναγκαστούν να τραπούν σε φυγή λόγω της διαφορετικότητάς τους.
«Έζησα στην ελληνική επαρχία μέχρι τα 18. Γεννήθηκα trans, δεν το επέλεξα, και μάλιστα σε ένα περιβάλλον όχι και τόσο ασφαλές. Για αυτό πασχίζω. Για να δημιουργήσω ένα ασφαλές περιβάλλον, στο μέρος που γεννήθηκα, για παιδιά σαν εμένα, για να μην νιώσουν τον πόνο και να μην περάσουν τις δυσκολίες που πέρασα εγώ. Έτρωγα bullying, με έδερναν και εγώ απλώς συνέχιζα. Ευτυχώς βέβαια είχα αγάπη από τη μητέρα μου και αυτοπεποίθηση οπότε προχωρούσα.
Όταν είδα πως είναι να βρίσκεσαι σε ένα περιβάλλον που σε αποδέχονται (σ.σ. στο εξωτερικό) κατάλαβα ότι είχα άγνοια κινδύνου όταν ήμουν σε νεαρή ηλικία και αυτό με κάνει να φοβάμαι ακόμα πιο πολύ. Τότε εισέπραττα μίσος και αυτό μου δημιούργησε ένα εσωτερικευμένο μίσος για εμένα, το οποίο έπρεπε να ξεπεράσω.»
Τα social media της βομβαρδίζονται καθημερινά με μηνύματα από παιδιά που θυμίζουν τον νεαρότερο εαυτό της. Ζητούν στήριξη απομακρυσμένα, μέσα από μία οθόνη, αφού δεν μπορούν να την βρουν δίπλα τους. Τα «παιδιά που δεν φαίνονται», όπως λέει η Τζεφ, είναι εκείνα που έχουν ανάγκη την ορατότητα:
«Συνέχεια λαμβάνω μηνύματα από νέα παιδιά. Μου ρωτούν πράγματα για να κατανοήσουν τον εαυτό τους ή μου περιγράφουν ακόμα και περιστατικά βίας που έχουν δεχθεί. Είναι εγκλωβισμένες ψυχές σε ένα περιβάλλον που δεν βλέπει και δεν σέβεται αυτά τα παιδιά. Είναι παιδιά που αποζητούν ασφάλεια, αγάπη και να μην έρχονται αντιμέτωπα με το κοινωνικό στίγμα. Πρέπει να νιώσουν ότι ο κόσμος τα σέβεται για αυτό που είναι και όχι για κάτι που θα προσποιηθούν ότι είναι. Οι Έλληνες είναι ένας υπέροχος λαός, με κριτική σκέψη και πολλά καλά αλλά πρέπει κάποια στιγμή να εντάξει αυτά τα πράγματα ουσιαστικά στην καθημερινότητά του, με αίσθημα ευθύνης και όχι να κάνουμε πράγματα για να φαίνεται ότι δεχόμαστε ή ότι στηρίζουμε κάτι επειδή μπορεί να είναι επίκαιρο.»
Η αλήθεια είναι πως η Ελλάδα έχει κάνει βήματα σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια αναφορικά με την αποδοχή της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας χωρίς αυτό όμως να σημαίνει πως μπορούμε να μιλάμε για μία κοινωνία απαλλαγμένη από προκαταλήψεις. Τα στερεότυπα και ο ρατσισμός προς τη διαφορετικότητα δυστυχώς καλά κρατούν και κάνουν το «ασυνήθιστο» να νιώθει «λάθος» και «μόνο». Η απάντηση σε όλα αυτά είναι όπως πάντα ο σεβασμός και η αγάπη.
«Αυτό που πλήττεται είναι το ασυνήθιστο εγώ όμως δεν ήθελα ποτέ να είμαι συνηθισμένη. Το ασυνήθιστο είναι η δύναμή μας. Δεν θα ήθελα να είμαι αλλιώς. Αγαπώ τον εαυτό μου και είμαι περήφανη για την πορεία μου. Δεν είναι τρανς η πλειοψηφία του κόσμου ή ΛΟΑΤΚΙ αλλά το σημαντικό είναι να σταθείς απέναντι στο ασυνήθιστο με παιδεία και αγάπη», καταλήγει η Τζεφ.
Σύντομα η καλλιτέχνιδα θα κρατήσει στα χέρια της το βιβλίο της με τίτλο «από την Κόρινθο στο non binary», το οποίο αφορά τo transness και την ελληνική επαρχία ενώ οι σελίδες του θα μεταφερθούν και στην μεγάλη οθόνη.
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 14 Νοεμβρίου 2021
ΣΧΟΛΙΑ