Ηθοποιός επί πολλά χρόνια, σκηνοθέτης, ιδρυτής του Θεάτρου του Νέου Κόσμου και πρώην καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών – Επιδαύρου ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος είναι από τους ανθρώπους που έχουν στη συνήθη καθημερινότητά τους γρήγορους ρυθμούς και έντονη κοινωνικότητα. Μόνο που τώρα η καθημερινότητα όλων μας άλλαξε… Κι έτσι άλλαξαν και οι συνθήκες της… «Η δουλειά μας, το θέατρο, έχει μεγάλη κοινωνικότητα, πολύ χρόνο μακριά απ’ το σπίτι», παραδέχεται κι ο ίδιος.

Έτσι, του είναι μάλλον ευχάριστο όποτε τυχαίνει να βρίσκεται μόνος στο σπίτι, με τους δικούς του, μακριά από κόσμο. «Παρότι αυτό που συμβαίνει τώρα είναι υποχρεωτικό, καταναγκαστικό, δεν με δυσκολεύει καθόλου. Δουλεύω για τα επόμενα θεατρικά μου σχέδια, διαβάζω, βρίσκω χρόνο για πράγματα που υπό κανονικές συνθήκες τα στερούμαι. Τακτοποιώ και ξεκαθαρίζω πράγματα», λέει στο makthes.gr.

«Μακάρι να ανασύρουμε από μέσα μας έναν καλύτερο εαυτό»

Μιλάει με αισιοδοξία, δείχνει να έχει βρει ισορροπίες μέσα σε όλο αυτό το πρωτόγνωρο που μας συμβαίνει. Παρόλο όμως που τα βγάζει πέρα, η σκέψη του είναι σε όλα όσα έχουμε ξεχάσει τον τελευταίο καιρό, «επικεντρωμένοι στη δική μας επιβίωση», όπως χαρακτηριστικά τονίζει.

«Σκέφτομαι τους μετανάστες στους καταυλισμούς, στα σύνορα, τους άστεγους, για τους οποίους δεν ισχύει το ‘μένουμε σπίτι’, τους φυλακισμένους, τους χρήστες ουσιών, τους μοναχικούς που χρειάζονται βοήθεια για να φροντίζουν τον εαυτό τους. Σήμερα, αλληλεγγύη έχει υποχωρήσει, τη στιγμή που χρειάζεται περισσότερο από ποτέ. Είναι μια κατάσταση που δημιουργεί ηθικά διλήμματα. Αισθάνομαι πως δεν αρκεί να ακολουθούμε τους κανόνες… Ως άτομα και ως κοινωνία πρέπει να διεκδικούμε μέτρα για όλες αυτές τις κατηγορίες ανθρώπων, αλλά και να τους απλώνουμε το χέρι όπου και όσο μπορούμε», επισημαίνει.

Ωστόσο, όλα, και τα καλά και τα άσχημα, κάποτε τελειώνουν και υπάρχει πάντα αυτό που θα τα διαδεχτεί, ό,τι κι αν είναι. «Η ζωή θα βρει κάποια στιγμή το ρυθμό της, όπως πάντα συμβαίνει, και μακάρι να βρεθούμε κοντά στους άλλους κι όχι απομονωμένοι και ξεκομμένοι, όπως είμαστε τώρα. Μακάρι να τα σκεφτούμε όλα αυτά όταν περάσει η καταιγίδα και να ανασύρουμε από μέσα μας έναν καλύτερο εαυτό», καταλήγει ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος.