Ένας μη κοινωνικά αποδεκτός έρωτας… Μία σπαρακτική ιστορία δύο ανθρώπων που αγαπήθηκαν πολύ, όμως οι κοινωνικές συμβάσεις δεν τους άφησαν να ζήσουν αυτή την ευτυχία… Η «Τραβιάτα» του Τζουζέπε Βέρντι, μία μεγαλειώδης όπερα με υπέροχες άριες, είναι από τα πιο δημοφιλή έργα αυτού του είδους, αν και στο ξεκίνημά της γνώρισε τεράστια αποτυχία. «Πού να φανταζόταν τότε ο δημιουργός ότι έμελλε να γίνει ένα από τα πιο αγαπημένα έργα των ερμηνευτών, αλλά και του κοινού. Ειδικά κάποια μουσικά μέρη περιλαμβάνονται σχεδόν σε όλες τις συναυλίες», λέει στη «ΜτΚ» η Βασιλική Καραγιάννη.

Η γεννημένη στην Πάτρα γνωστή σοπράνο κολορατούρα που έχει εμφανιστεί σε μερικά από τα μεγαλύτερα λυρικά θέατρα του κόσμου με ένα ρεπερτόριο που περιλαμβάνει τους περισσότερους από τους πιο αντιπροσωπευτικούς ρόλους της κατηγορίας της, βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη για την προετοιμασία του έργου που παρουσιάζεται στο πλαίσιο των 59^ων Δημητρίων ως μία συνδιοργάνωση της Εθνικής Λυρικής Σκηνής του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης και της Κρατικής Ορχήστρας Θεσσαλονίκης.

Το έργο δίνει πάρα πολλές δυνατότητες σε μία λυρική ερμηνεύτρια όπως αυτή, αφού μάλιστα ο ρόλος της Βιολέτα που υποδύεται είναι ένας από τους πιο μεγάλους σε διάρκεια στο λυρικό ρεπερτόριο. Δεν κάνει όμως μόνο αυτό ιδιαίτερο τον συγκεκριμένο τον χαρακτήρα, αλλά και ο τρόπος που από τη μία πράξη στην άλλη έχει τεράστιες ψυχικές αλλαγές, διακυμάνσεις και μεταπτώσεις. «Σαφώς από την αρχή μέχρι το τέλος του έργου υπάρχει το θέμα της αρρώστιας. Η ηρωίδα όμως γενικά από την απόλυτη χαρά και ευτυχία πέφτει στην τρομερή θλίψη. Στην πρώτη πράξη είναι μία περίοδος ανάκαμψης της υγείας της. Έτσι συνεχίζει τη ζωή που είχε αφήσει μέσα στα πάρτι. Όπως όμως εξελίσσεται το έργο, οι αλλαγές στη ζωή της, οι συναισθηματικές και κοινωνικές προκλήσεις, είναι τεράστιες. Όλο αυτό ο Βέρντι το αποδίδει ξεκάθαρα με τη μουσική του. Στην πρώτη πράξη είναι λαμπερή με μια τεράστια άρια με πολύ μεγάλες φωνητικές απαιτήσεις και δεξιοτεχνία στη φωνή, με πάρα πολύ υψηλές νότες. Ξαφνικά, ενώ πέφτει στον έρωτα του Αλφρέντο και αλλάζει τρόπο ζωής, έρχεται ο πατέρας του, ο Ζερμόν, να της ζητήσει τη μεγάλη θυσία. Εκεί πέφτει από τη μία κατάσταση στην άλλη σε δραματικό σημείο. Έτσι οι φωνητικές απαιτήσεις αλλάζουν άρδην. Δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί έχουν πει για τον ρόλο της Βιολέτα ότι ίσως θα χρειαζόταν να ερμηνευθεί από δύο διαφορετικά είδη σοπράνο», επισημαίνει η Βασιλική Καραγιάννη.

Ωστόσο, η ίδια ως κολορατούρα είναι «εξειδικευμένη» σε αυτό ακριβώς το περίτεχνο και απαιτητικό που χρήζει πολλών δεξιοτήτων από την ερμηνεύτρια. «Η Βιολέτα τραγουδιέται και από λίγο πιο ελαφριές φωνές γιατί οι απαιτήσεις της πρώτης πράξης είναι ακριβώς γι αυτό το είδος. Ειδικά όμως στο ντουέτο με τον Αλφρέντο αλλά και στην άρια του τέλους οι πιο δραματικές φωνές δυσκολεύονται. Αυτή τη στιγμή η δική μου φωνή κρατώντας πάντα την κολορατούρα και την υψηλή περιοχή, έχει περάσει σε ένα πιο λυρικό κολορατούρα ρεπερτόριο. Έχω ερμηνεύσει τον ίδιο ρόλο πριν αρκετά χρόνια ως λετζέρα κολορατούρα και θεωρώ ότι τότε ήμουν ιδανική για την πρώτη πράξη, όχι όμως όσο χρειαζόταν για τη δεύτερη. Τώρα αισθάνομαι ότι η φωνή μου είναι αυτό ακριβώς που ταιριάζει στον ρόλο. Είναι πολύ πιο ώριμη, πολύ πιο κοντά στις απαιτήσεις της δεύτερης πράξης που είναι η πιο δραματική και φυσικά και στην τρίτη πράξη. Αυτό κάνει ακόμη πιο μεγάλη την πρόκληση. Όταν ένας ρόλος έχει τέτοιες απαιτήσεις χρειάζεται η σοπράνο να δώσει τον καλύτερό της εαυτό, ερμηνευτικά και φωνητικά, ανεξάρτητα αν ταιριάζει απόλυτα ή όχι στη φωνή της. Αυτή τη στιγμή θεωρώ ότι τόσο η εμπειρία μου όσο και η ωριμότητα της φωνής μου είναι πολύ κοντά στον ρόλο της Βιολέτα», σημειώνει η σοπράνο.

«Κάνουμε πρωταθλητισμό»

Στη Βιολέτα θαυμάζει πολύ κυρίως ένα πράγμα: «Το μεγαλείο της ψυχής της έστω και αν είναι μια εταίρα. Έχει πλήρη επίγνωση και της κοινωνικής της θέσης αλλά και της υγείας της. Θα μπορούσε να φερθεί άκρως εγωιστικά όταν της ζητά ο Ζερμόν τη θυσία να αφήσει τον γιο του. Θα μπορούσε να του πει ότι ξέρει πως είναι πολύ άρρωστη και πως πεθαίνει και θέλει να ζήσει αυτές τις τελευταίες της στιγμές με τον έρωτά της. Όμως δέχεται να θυσιαστεί και αυτό για μένα είναι αξιοθαύμαστο».

Για την προσέγγιση των ρόλων της φροντίζει πάντα να κρατά μία ισορροπία. «Η Κάλλας ταυτιζόταν πάρα πολύ με τους ρόλους που ερμήνευε. Θα έλεγε κανείς ότι γινόταν ένα με αυτούς, μεταμορφωνόταν αυτό που υποδυόταν κάθε φορά. Όμως είχε επισημάνει κάτι που διαπιστώνει κανείς και εμπράκτως: πρέπει να μπεις αρκετά στον ρόλο, όχι όμως να ταυτιστείς απόλυτα και σε βαθμό που να σε συνεπάρει και να χάσεις τον έλεγχο πλέον της τεχνικής και της φωνητικής ερμηνείας. Εγώ προσωπικά ταυτίζομαι σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό αλλά ταυτόχρονα προσέχω πάρα πολύ. Μου έρχεται πολλές φορές να κλάψω, να συγκινηθώ, ωστόσο προσπαθώ σκληρά να μην με παρασύρει αυτό, γιατί αν ξεφύγεις και σε πάρει το συναίσθημα χάνεις την τεχνική, χάνεις την αναπνοή. Ξέρετε, εμείς έχουμε το όργανο μέσα στο σώμα μας και οποιαδήποτε αδυναμία ή συναισθηματική φόρτιση μπορεί να μας οδηγήσει σε αρνητικό αποτέλεσμα».

Όσο για την προετοιμασία που χρειάζεται κάθε φορά που πρόκειται να ερμηνεύσει έναν ρόλο, η Βασιλική Καραγιάννη υπογραμμίζει: «Κάνουμε πρωταθλητισμό. Από εκεί και πέρα κάθε τραγουδιστής χρειάζεται διαφορετική προετοιμασία πριν από την παράσταση. Μιλώντας για τη δική μου θα πω ότι πρώτα απ’ όλα φροντίζω να είμαι υγιής σωματικά. Άρα να μην εκτίθεμαι για να μην αρρωστήσω. Φροντίζω η διατροφή μου να είναι ποιοτική, ώστε να μην με επιβαρύνει αλλά και να μου δίνει δύναμη και ενέργεια. Την ημέρα της παράστασης θέλω ο ύπνος μου να είναι αρκετός και ποιοτικός. Φροντίζω να έχω ξεκουραστεί, αν είναι δυνατόν, και πριν την παράσταση να έχω ξαπλώσει. Επίσης τρεις-τέσσερις ώρες πριν θέλω να είμαι στο θέατρο και να κάνω τις ασκήσεις της αναπνοής μου, κυρίως αυτοσυγκέντρωση, συγκέντρωση στον ρόλο, ίσως χρειαστεί να περάσω κάποια σημεία του. Δεν χρειάζομαι πολύ φωνητική προετοιμασία, δηλαδή υπερβολικό ζέσταμα. Μετά κάνω ασκήσεις αναπνοής, στρέτσινγκ στον λαιμό ή μασάζ μόνη μου».

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

01 Νοεμβρίου 2024

Παρ. 20:00 (Αίθουσα Φίλων Μουσικής Μ1)