Ο Άρης έχει περάσει από σαράντα κύματα αλλά το στάτους του ως του πιο επιδραστικού κλαμπ στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ δεν αμφισβητήθηκε ποτέ και τα τελευταία χρόνια βρίσκεται σε εξέλιξη ένα πολύ ενδιαφέρον πρότζεκτ διοικητικής, οικονομικής και αγωνιστικής αναγέννησης, που «αγκαλιάστηκε» αμέσως από τον κόσμο. Σε ηγετική μορφή των κιτρινόμαυρων, εντός του παρκέ, αναδεικνύεται ο Βασίλης Τολιόπουλος.

Είναι ένας από τους πιο χαρισματικούς Έλληνες γκαρντ της γενιάς του. Ο άνθρωπος που υπέγραψε τη μεγάλη νίκη στην Άγκυρα (20 πόντοι, 9 ασίστ, 6 ριμπάουντ) μίλησε στη «Μακεδονία της Κυριακής» για το παρόν και το μέλλον του «αυτοκράτορα», που δείχνει να έχει μπει σε τροχιά σταδιακής επιστροφής στην ελίτ.

Πώς αποτιμάς τη μέχρι τώρα πορεία της ομάδας αλλά και τη δική σου παρουσία σε αυτήν;

«Είμαι ικανοποιημένος από τα όσα έχουμε πετύχει έως τώρα. Είμαστε μέσα στους στόχους μας σε Ελλάδα και Ευρώπη και νομίζω ότι μπορούμε να πάμε ακόμη καλύτερα. Σε ό,τι αφορά το ελληνικό πρωτάθλημα, θα μπορούσαμε να είμαστε και στην τρίτη θέση, αν π.χ. είχαμε κερδίσει τον Προμηθέα. Προσωπικά, προσπαθώ πάντα να δίνω τον καλύτερό μου εαυτό, ακολουθώντας πιστά τις οδηγίες του κόουτς και μπορώ να πω ότι, μέχρι στιγμής, είμαι ικανοποιημένος από την απόδοσή μου».

Ποιο είναι το δυνατό σημείο του φετινού Άρη και σε ποιον τομέα χρειάζεστε βελτίωση;

«Νομίζω ότι το μεγάλο μας ατού είναι η άμυνα. Για παράδειγμα, πιέζουμε πολύ και αναγκάζουμε τον αντίπαλο να κάνει λάθη. Πρόσφατα κρατήσαμε μία ομάδα με μέσο όρο 86 πόντων στους 60. Στην επίθεση υπάρχει σημαντικό περιθώριο βελτίωσης. Νομίζω πάντως ότι δουλεύουμε σωστά προς αυτήν την κατεύθυνση και τα αποτελέσματα θα φανούν».

Η συμμετοχή στην Ευρώπη προσδίδει πρεστίζ αλλά αποτελεί, ταυτόχρονα, σημαντική αγωνιστική επιβάρυνση. Πώς τη διαχειρίζεστε;

«Δεν υπάρχει κανένα δίλημμα. Ο Άρης πρέπει πάντα να συμμετέχει στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, έστω κι αν αυτό καθιστά βαρύ το αγωνιστικό μας πρόγραμμα. Όποιον παίκτη και να ρωτήσεις θα σου πει το ίδιο. Η Ευρώπη δεν είναι βάρος, είναι τιμή και προνόμιο να εκπροσωπείς την ομάδα σου στο εξωτερικό».

Ο Άρης έχει πίσω του μία ιστορία που προκαλεί δέος σε κάθε πραγματικό φίλο του μπάσκετ. Είναι ρεαλιστική η προσδοκία της επιστροφής στην κορυφή;

«Ο Άρης είναι τεράστιο μέγεθος και πρέπει να πάντα να πρωταγωνιστεί. Ο στόχος είναι η σταδιακή επιστροφή της ομάδας στην ελίτ και η μόνιμη συμμετοχή της στην Ευρώπη. Πρέπει να είμαστε όμως ρεαλιστές. Η διεκδίκηση του πρωταθλήματος κόντρα σε Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό είναι πολύ δύσκολη υπόθεση, αφού η διαφορά στα μπάτζετ είναι χαώδης.

Ο πρώτος στόχος είναι να μπορεί η ομάδα να διεκδικεί την τρίτη θέση και να παίζει στα ίσια τα παιχνίδια με τα δύο φαβορί. Μακροπρόθεσμα, ο πήχυς μπορεί να μπει ακόμη ψηλότερα, αλλά για να συμβεί κάτι τέτοιο θα πρέπει να αλλάξουν ριζικά τα οικονομικά δεδομένα. Είναι πάντως βέβαιο ότι τα τελευταία χρόνια έχει σημειωθεί μεγάλη πρόοδος σε διοικητικό, οικονομικό και αγωνιστικό επίπεδο. Θυμάμαι και την πρώτη μου θητεία στον Άρη και η βελτίωση είναι μεγάλη σε όλους τους τομείς».

Η σχέση με τον κόσμο είναι μοναδική. Πώς τη βιώνετε; Το γεμάτο γήπεδο είναι πάντα ώθηση για τη νίκη ή κάποιες φορές μπορεί να αποτελέσει και παράγοντα άγχους;

«Είναι φοβερό αυτό που συμβαίνει στο Παλέ. Αισθανόμαστε και είμαστε προνομιούχοι. Παίζουμε σε άλλα γήπεδα και είναι άδεια και το δικό μας πάντα είναι κατάμεστο. Δεν υπάρχει ζήτημα άγχους. Ο κόσμος, άλλωστε, στηρίζει την ομάδα ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Μας χειροκροτούν ακόμη κι όταν χάνουμε».

Η σύγκριση με το ένδοξο παρελθόν της «αυτοκρατορίας» αποτελεί έμπνευση ή βάρος;

«Εντάξει, όταν σκεφτείς σε ποιο γήπεδο παίζεις, ποιον σύλλογο υπηρετείς και κοιτάξεις και τη φανέλα του Νίκου Γκάλη στην οροφή, αισθάνεσαι δέος. Δεν τίθεται όμως θέμα σύγκρισης. Το παρελθόν της ομάδας αποτελεί πηγή έμπνευσης. Δεν αισθανόμαστε πίεση».

Μπορείς να φανταστείς τον εαυτό του να μένει για χρόνια στον Άρη;

«Ναι, φυσικά. Έχω δεθεί πολύ με την ομάδα και τον κόσμο της και αν υπάρξουν οι προϋποθέσεις για μία μακροχρόνια συνεργασία θα είναι τιμή μου να συνεχίσω να φοράω αυτή τη φανέλα».

Είχες το προνόμιο να φορέσεις τη φανέλα όλων των κορυφαίων κλαμπ πλην του Παναθηναϊκού. Πόσο σε επηρέασαν αυτές οι εμπειρίες, ως μπασκετμπολίστα και ως άνθρωπο;

«Πολύ. Το να έχεις τέτοιες παραστάσεις και μάλιστα σε νεαρή ηλικία είναι κάτι που αναμφίβολα σε διαμορφώνει ως αθλητή και όχι μόνο. Από όλες τις ομάδες κέρδισα κάτι. Στον Ολυμπιακό ήμουν συμπαίκτης με το είδωλό μου, τον Βασίλη Σπανούλη. Ήταν ένα μεγάλο σχολείο. Τεράστιο κεφάλαιο για μένα αποτελεί και ο Άρης, στον οποίο επέστρεψα πέρσι. Είναι μεγάλη υπόθεση να παίζεις σε αυτήν την ομάδα. Όλοι ξέρουμε τι αντιπροσωπεύει ο Άρης για το ελληνικό μπάσκετ».

Ο Βασίλης Σπανούλης ανέλαβε πρόσφατα την τεχνική ηγεσία της Εθνικής. Πιστεύεις πως είναι έτοιμος για αυτή τη μεγάλη πρόκληση;

«Ναι, πιστεύω πως είναι. Ο Βασίλης Σπανούλης είναι ένας από τους μεγαλύτερους μπασκετμπολίστες στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Η γνώση, οι εμπειρίες και οι παραστάσεις που απέκτησε παίζοντας σε τόσο υψηλό επίπεδο αποτελούν μία εξαιρετική βάση και για την προπονητική του καριέρα. Όπως ήδη έχουμε δει άλλωστε, η δουλειά του στο Περιστέρι είναι σπουδαία. Δεν έχω λοιπόν την παραμικρή αμφιβολία ότι η ομοσπονδία έκανε τη σωστή επιλογή».

Τι περιμένεις να δώσει στην Εθνική ο Βασίλης Σπανούλης, πέραν του αμιγώς αγωνιστικού σκέλους;

«Πιστεύω πως ο Βασίλης Σπανούλης μπορεί να λειτουργήσει ενωτικά, να συσπειρώσει ξανά τους Έλληνες γύρω από την Εθνική. Να εμπνεύσει τους νέους και τους παλιούς παίκτες, να δώσει ένα νέο όραμα και στην ομάδα και στους Έλληνες φιλάθλους. Όπως είπα και πριν, ο νέος κόουτς της Εθνικής είναι ένας θρύλος και νομίζω ότι μπορεί να κάνει τη διαφορά και σε αυτό το επίπεδο. Ακόμη και παίκτες που είχαν κάνει ένα βήμα πίσω, θα μπορούσαν να επιστρέψουν. Επίσης, εκτιμώ ότι και η συνεργασία με τον Γιάννη θα είναι εξαιρετική».

Πιστεύεις ότι υπάρχουν πιθανότητες να δούμε τον Γιάννη στο Προολυμπιακό;

«Εξαρτάται από την πορεία των Μπακς. Αν το Μιλγουόκι φτάσει να διεκδικεί τον τίτλο, οι ημερομηνίες δεν βγαίνουν και προφανώς δεν θα έρθει. Είμαι όμως βέβαιος ότι αν περάσουμε στους Ολυμπιακούς, ο Γιάννης θα είναι εκεί».

Τελικά, είναι σωστό να χτίζεται η ομάδα γύρω από τον Γιάννη, μολονότι η συμμετοχή του δεν είναι πάντα σίγουρη;

«Δεν γίνεται αλλιώς! Ο Γιάννης είναι ένας από τους κορυφαίους παίκτες στον κόσμο. Είναι απολύτως λογικό να περιστρέφονται όλα γύρω από εκείνον. Όλες οι ομάδες που έχουν στις τάξεις τους έναν σούπερ σταρ, έναν αθλητή αυτού του βεληνεκούς, προσαρμόζουν το παιχνίδι τους στα χαρακτηριστικά του. Θα ήταν παράλογο να αντιμετωπίσουμε τον Γιάννη ως ακόμη έναν παίκτη, σαν όλους τους άλλους. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια πως η Εθνική τα περιμένει όλα από τον Γιάννη. Υπάρχουν κι άλλοι παίκτες με ταλέντο, που μπορούν να παίξουν με επιτυχία τον ρόλο που τους αναλογεί».

Φαντάζομαι ότι και για σένα, η συμμετοχή στους Ολυμπιακούς με την Εθνική είναι ένας κορυφαίος στόχος.

«Εντάξει, δεν υπάρχει κάτι πιο σπουδαίο από το να εκπροσωπείς την πατρίδα του. Η δε συμμετοχή στους Ολυμπιακούς με την Εθνική είναι το παιδικό όνειρο κάθε αθλητή. Δεν περιγράφεται αυτό που αισθάνεσαι όταν φοράς αυτή τη φανέλα. Προφανώς, λοιπόν, εύχομαι και ελπίζω να κληθώ στην Εθνική και τη νέα χρονιά».

Είσαι αισιόδοξος για το μέλλον της Εθνικής;

«Η Εθνική δεν έχει πετύχει κάτι μεγάλο τα τελευταία χρόνια αλλά πρέπει πάντα να βλέπουμε γύρω μας. Ο ανταγωνισμός είναι σκληρός. Πρόπερσι στο ευρωπαϊκό αποκλειστήκαμε από τη Γερμανία και κάποιοι το θεώρησαν αποτυχία. Έναν χρόνο μετά, οι Γερμανοί αναδείχθηκαν πρωταθλητές κόσμου. Δεν παίζουμε μόνοι μας. Διεκδικούμε πάντα το καλύτερο αλλά πρέπει να είμαστε ρεαλιστές. Η Εθνική έχει μέλλον, αλλά πρέπει να έχουμε υπομονή».

Βλέπεις μπάσκετ και στον ελεύθερο χρόνο σου και αν ναι, σου αρέσει περισσότερο να παρακολουθείς αγώνες της Ευρωλίγκας ή του ΝΒΑ;

«Αν το δούμε συνολικά, νομίζω ότι η Ευρωλίγκα είναι πιο ενδιαφέρουσα, αφού κάθε ματς μετράει, είτε είναι για την πρώτη αγωνιστική είτε είναι ο τελικός. Στο ΝΒΑ το πράγμα σοβαρεύει όταν αρχίζουν τα πλέι οφ. Εκεί θα δεις πραγματικό μπάσκετ, γιατί κάθε πόντος είναι σημαντικός».

Από το ευρωπαϊκό μπάσκετ, το ίνδαλμά ήταν ο Σπανούλης. Από το ΝΒΑ;

«Υπάρχουν πολλοί σπουδαίοι παίκτες αλλά αν μιλάμε για τη δική μου θέση, μεγάλωσα θαυμάζοντας τον Κόμπι Μπράιαντ. Τώρα πια ξεχωρίζω τον Στεφ Κάρι».

* Δημοσιεύτηκε στη «Μακεδονία της Κυριακής στις 24/12/2023