Η Βάσω Σκάρα δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις, αφού για τους φίλους του χάντμπολ αποτελεί έναν ζωντανό «μύθο». Για τους υπόλοιπους, όμως, που μπορεί το όνομά της να μην τους θυμίζει τίποτα, θα αποτυπωθεί στη μνήμη τους ως μία αθλήτρια-πρότυπο, αφού στα 46 της χρόνια παραμένει σε υψηλό επίπεδο: αρχηγός της Εθνικής ομάδας μπιτς χάντμπολ που κατέκτησε πέρυσι το παγκόσμιο πρωτάθλημα στο Καζάν και φέτος την 1η θέση στους Μεσογειακούς Αγώνες, βασικό μέλος της Αναγέννησης Άρτας στα σαλόνια της Α1 και η μεγαλύτερη σε ηλικία εν ενεργεία Ελληνίδα αθλήτρια. Δεν είναι, συνεπώς, τυχαίο το γεγονός ότι ο ΠΣΑΤ πριν από λίγους μήνες την τίμησε με το βραβείο «Αθλητικής Προσφοράς και Ήθους» για την μεγάλη προσφορά της στον ελληνικό αθλητισμό.

Η ίδια ξετύλιξε το κουβάρι της ζωής της στη «Μακεδονία της Κυριακής» και στάθηκε στους σημαντικότερους σταθμούς της αθλητικής της καριέρας, στις δυσκολίες που αντιμετώπισε, αλλά και στις χαρές που γεύτηκε. «Ξεκίνησα από μικρή ηλικία, στο δημοτικό, να ασχολούμαι με το μπάσκετ. Σε ηλικία 15 ετών, όμως, και μετά από προτροπή δύο φίλων μου μεταπήδησα στο χάντμπολ», δήλωσε η Βάσω Σκάρα, για να θυμηθεί ότι: «Μάλιστα, έπεσα κατευθείαν στα βαθιά, αφού θυμάμαι ότι καθ’ οδόν για το Αγρίνιο, όπου η νεοσύστατη τότε Άρτα έδινε αγώνα με την τοπική ομάδα μού μάθαιναν τους κανονισμούς και τα συστήματα!».

Ο έρωτάς της με το χάντμπολ υπήρξε -όπως εξομολογείται- ακαριαίος. «Στο πρώτο εκείνο παιχνίδι έβαλα έξι γκολ. Αυτό ήταν! Γλυκάθηκα και… κόλλησα! Από τότε ξεκίνησα να παίζω χάντμπολ και ξέχασα πολύ γρήγορα το μπάσκετ». Αυτή ήταν και η αρχή της μεγάλης πορείας της Βάσως Σκάρα στο άθλημα της χειροσφαίρισης: η ίδια, μάλιστα, στα 32 πλέον χρόνια καριέρας της δεν απαρνήθηκε ποτέ την ομάδα της γενέτειράς της, της Άρτας, παρά μόνο για μία σεζόν, όταν και φόρεσε τη φανέλα των Πρωτοπόρων. Ούτε ακόμα και όταν ήχησαν οι «σειρήνες» για το εξωτερικό, αφού οι εντός των συνόρων επιδόσεις της δεν ήταν δυνατό να περάσουν απαρατήρητες. «Έχω δεχτεί κατά καιρούς προτάσεις από ομάδες του εξωτερικού, αλλά πάντα η απάντηση ήταν ‘όχι’. Ίσως έπαιξε σημαντικό ρόλο σε αυτό το γεγονός ότι δούλευα από μικρή και ότι εκείνη την περίοδο η Αναγέννηση ήταν στο τοπ επίπεδο’», τονίζει η Αρτινή αθλήτρια, ενώ ερωτηθείσα για το αν της έχει μείνει ως απωθημένο, απαντά: «Δεν θα το έλεγα ακριβώς απωθημένο, αλλά γυρνώντας τώρα τον χρόνο πίσω παραδέχομαι ότι θα ήθελα να την ζήσω αυτήν την εμπειρία. Τουλάχιστον είχα την ευκαιρία να πάρω ευρωπαϊκή… γεύση από τους αγώνες που δώσαμε την ομάδα μου στο εξωτερικό και φυσικά με την Εθνική ομάδα».

Το πρωί εργαζόμενη, το απόγευμα αθλήτρια

Για μία επαγγελματία αθλήτρια του χάντμπολ τα πράγματα στη χώρα μας δεν είναι εύκολα. Και αυτό γιατί μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού είναι αυτές που μπορούν να ζουν από το άθλημά τους. Οι υπόλοιπες, μεταξύ των οποίων και η Σκάρα, είναι «αναγκασμένες» να δουλεύουν για να ζήσουν. «Ένα από τα πρώτα πράγματα που ζήτησα από τους ανθρώπους της ομάδας της Άρτας, όταν ξεκίνησα να παίζω, ήταν να μου βρουν δουλειά. Κατάγομαι από μία αγροτική οικογένεια, που είχε περιορισμένες οικονομικές δυνατότητες, και συνεπώς ήταν σημαντικό για μένα να μπορώ να λύσω το βιοποριστικό μου πρόβλημα», σχολίασε αρχικά, για να συμπληρώσει: «Έτσι, από το '95 μέχρι σήμερα, το πρωί εργάζομαι και το απόγευμα προπονούμαι». Όσο για το αν συνδυάζονται αυτά τα δύο, η απάντησή της είναι αφοπλιστική: «Αν αγαπάς αυτό που κάνεις, τότε συνδυάζονται!».

Το φορτωμένο 24ωρο και οι δυσκολίες

Τι περιλαμβάνει ένα καθημερινό 24ωρο της Βάσως Σκάρα; «Εδώ και 22 χρόνια, ξυπνάω το πρωί, πηγαίνω στη δουλειά μέχρι το μεσημέρι και το απόγευμα είμαι στο γήπεδο. Τα πρώτα χρόνια, που κάναμε πρωινές προπονήσεις, έφευγα για ένα δίωρο από τη δουλειά, επέστρεφα μετά σε αυτήν και το απόγευμα κανονικά πήγαινα στο γήπεδο», τόνισε, για να εξηγήσει πως: «Είναι μεν δύσκολο, αλλά δεν παραπονιέμαι γιατί το αγαπάω. Το χάντμπολ είναι η ζωή μου! Είναι η οικογένεια που δεν έχω κάνει».

Όσο για το ποια ήταν η κορυφαία στιγμή της καριέρας της μέχρι στιγμής, η Βάσω τόνισε χωρίς να το πολυσκεφτεί πως «αναμφίβολα η κατάκτηση του Παγκοσμίου πρωταθλήματος πέρυσι στο Καζάν με την Εθνική ομάδα μπιτς χάντμπολ».

"Νιώθω ακόμα 15!"

Η Αρτινή αθλήτρια διανύει το 46ο έτος της ηλικίας της και, όπως η ίδια λέει, δεν σκέφτεται σύντομα να βάλει τίτλους τέλους στην καριέρα της. «Από την στιγμή που βλέπω τον εαυτό μου να αποδίδει αυτά που μπορεί και το κορμί μου να αντέχει σε αυτούς τους ρυθμούς, δεν το σκέφτομαι. Παίρνω ζωή από το χάντμπολ: βλέπω τα νέα παιδιά και παίρνω δύναμη από αυτά. Νιώθω ότι είμαι ακόμα 15!».

Ακόμα και όταν χρειάστηκε να απέχει δύο φορές στο παρελθόν από τα παρκέ για μεγάλα διαστήματα λόγω σοβαρών τραυματισμών, δεν σκέφτηκε ούτε μία φορά να τα παρατήσει. «Δεν φεύγω έτσι εύκολα από το χάντμπολ! Ακόμα και όταν έκανα εγχείριση χιαστών στα 41 μου, δεν το έβαλα κάτω».

Το πλούσιο βιογραφικό

Η Βάσω Σκάρα διαθέτει πολλές επιτυχίες στο παλμαρέ της. Έχει κατακτήσει 12 πρωταθλήματα και 10 κύπελλα με την Αναγέννηση Άρτας, έχει λάβει πολλές ατομικές διακρίσεις ήδη από τα πρώτα της βήματα, είχε συμμετοχή στην Εθνική ομάδα μέχρι το 2008, ήταν λαμπαδηδρόμος των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 και πιο πρόσφατα κατέκτησε πέρυσι το Παγκόσμιο πρωτάθλημα με την Εθνική ομάδα μπιτς χάντμπολ, της οποίας είναι μέλος από το 2007 και τον τίτλο της καλύτερης σπεσιαλίστ της διοργάνωσης, ενώ πριν από λίγες μέρες πήρε το χρυσό μετάλλιο στην άμμο στους Μεσογειακούς Αγώνες της Πάτρας.