Το Βερολίνο είναι φημισμένο για τα μπαρ, τις συναυλίες και τα μουσεία του. «Αλλά έχει τόσα να κάνεις και να δεις με μικρά παιδιά, και να μετακινηθείς με ευκολία, που το συστήνω ανεπιφύλακτα» μας λέει η θεσσαλονικιά Κατερίνα Μπιλιούρη, αρχαιολόγος, συνεργάτης του TED και «ξεναγός» μας αυτή την εβδομάδα στην άλλη της πόλη, όπου ζει τα τελευταία πέντε χρόνια.

«Αποφάσισα να φύγω όταν αποφάσισα να ακολουθήσω την καρδιά μου. Η φυγή στο εξωτερικό δεν ήταν μια απόφαση επαγγελματικής αποκατάστασης, καθώς εδώ είχα μόνιμη θέση εργασίας. Κοιτώντας τώρα πίσω, ωστόσο, και με την πορεία της καριέρας μου στο εξωτερικό, ίσως είναι μια απόφαση που θα έπρεπε να είχα πάρει νωρίτερα.

Επέλεξα να ζήσω στο Βερολίνο γιατί ήταν μια μέση λύση για τον Αμερικανό μου σύντροφο (νυν σύζυγο) και για μένα. Ήταν -και ακόμα είναι- δύσκολο να φέρεις έναν ξένο να ζήσει μόνιμα εδώ στην Ελλάδα της κρίσης, όσο και αν την αγαπάς εσύ ως Έλληνας, όσο και αν σου λείπει. Από την άλλη η Αμερική μου φαινόταν σαν λύση μακρινή, μακριά από οικογένεια και φίλους. Το Βερολίνο είναι μια πολυπολιτισμική δυναμική πόλη, με πολλές ευκαιρίες, αλλά και με τη δυνατότητα για εργασία στα αγγλικά, το οποίο για εμάς ήταν βασική προϋπόθεση.

Το πρώτο πράγμα που μου έκανε εντύπωση όταν μετακόμισα στην πόλη ήταν ότι μου άρεσαν τα κτίρια και τα σπίτια που έβλεπα γύρω μου. Ποτέ δεν ήμουν φίλη της πολυκατοικίας και της άναρχης δόμησης. Μένουμε στο κέντρο του Βερολίνου, στην ανατολική πλευρά, και παρότι είναι κέντρο υπάρχει μια τάξη, ένας σεβασμός και ελάχιστος «οπτικός θόρυβος».

Στην αρχή που ακόμη ανακάλυπτα την πόλη, μου άρεσε να πηγαίνω για καφέ κοντά στον ποταμό Spree. Ήταν όσο πιο κοντά μπορούσα να βρεθώ στο υγρό στοιχείο.

Τώρα που ζω πέντε χρόνια εδώ, το αγαπημένο μου μέρος είναι η περιοχή κοντά στο Hackescher Hof. Όταν έρχονται φίλοι μου από την Ελλάδα τους πηγαίνω πάντα εκεί. Συνδυάζει στη βόλτα μικρά μαγαζάκια, gallery και χώρους τέχνης στην Auguststrasse, ωραία μικρά εστιατόρια και βιβλιοπωλεία. Και μερικά από τα καλύτερα καφέ της πόλης.

Μια συνήθεια των κατοίκων της πόλης που μου αρέσει είναι ότι ανακυκλώνουν τα παλιά τους πράγματα. Μπορείς να δηλώσεις συμμετοχή σε ένα market στη γειτονιά σου και να πουλήσεις ρούχα σου και αξεσουάρ.

Οι άνθρωποι εδώ είναι πιο δύσκολοι στο να ανοιχτούν. Αν εξαιρέσεις τους Γερμανούς που έχουν σπουδάσει ή ζήσει στο εξωτερικό, οι υπόλοιποι θέλουν προσπάθεια να τους συνηθίσεις. Ειδικά όσοι μεγάλωσαν στο Ανατολικό Βερολίνο και είναι μεγαλύτεροι σε ηλικία. Οι πιο νέοι είναι πιο ανοιχτοί, πιο χαμογελαστοί. Αλλά και πάλι... μου λείπει πολύ το ταμπεραμέντο του νότου!

Ως Ελληνίδα ήταν δύσκολο να συνηθίσω το γκρι. Πολύ γκρι ουρανός το χειμώνα. Το κρύο δεν με ενοχλεί τόσο, όσο η έλλειψη του ήλιου. Το χειμώνα υπάρχουν μέρες που τις λέω «αξημέρωτες». Ξεκινάς με ένα διαρκές γκρί και κάποια στιγμή γίνεται βράδυ. Ως Θεσσαλονικιά με δυσκολεύει να μην μπορώ με μια απλή βόλτα να κατέβω στην παραλία και το μάτι μου να χαθεί στον μπλε ορίζοντα της θάλασσας.

Ένα καλό παράδειγμα της αστικής ζωής εδώ είναι τα μεγάλα πεζοδρόμια, τα πάρκα και οι υπέροχες παιδικές χαρές  και το εξαιρετικό δίκτυο συγκοινωνίας, από άκρη σε άκρη της πόλης, όπου κυκλοφορείς χωρίς να είσαι «παστωμένος». Ως νέα μαμά, το γεγονός ότι μπορώ να μετακινηθώ παντού με το καροτσάκι, να πάω τον μικρό να παίξει σε παιδικές χαρές και να κάνουμε βόλτες στα πάρκα είναι αξία ανεκτίμητη. Αυτά ζήλεψα από την πόλη που ζω και θα ήθελα να υπάρχουν στη Θεσσαλονίκη.

Η επιστροφή στην Ελλάδα είναι μια σκέψη που δεν έχουμε αποκλείσει για το μέλλον-  είμαι από τους τυχερούς που μπορώ να δουλέψω από παντού, αρκεί να υπάρχει γρήγορο internet και ένα αεροδρόμιο- υπό την προϋπόθεση της βελτίωσης της οικονομικής κατάστασης της χώρας».

Η Κατερίνα Μπιλιούρη (φωτ.) γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Αρχαιολογία στο ΑΠΘ και Μουσειολογία στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ. Δούλεψε για 8 χρόνια στο Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού στη Θεσσαλονίκη. Το μεγάλο της πάθος ήταν να γράφει και να βοηθάει ομιλητές να διαμορφώνουν τις ιδέες τους. Η αγάπη της αυτή βρήκε έκφραση στο TEDxThessaloniki που συμμετείχε από την πρώτη του χρονιά το 2010. Σήμερα, συνεργάζεται με το παγκόσμιο TED στη Νέα Υόρκη, προετοιμάζει ομιλητές για την κεντρική σκηνή του TED.com, αλλά και για άλλα συνέδρια παγκοσμίως.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 23 Δεκεμβρίου 2018