Στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης συναντήθηκαν το απόγευμα της Δευτέρας 29/1 η συγγραφέας Βικτώρια Χίσλοπ και ο Δρ Θοδωρής Παπακώστας, γνωστός και ως Archaeοlogyteller.

Η εκδήλωση «Συγγραφείς του κόσμου ταξιδεύουν στο Μέγαρο» πραγματοποιείται σήμερα εξ αναβολής καθώς η αρχική ημερομηνία είχε οριστεί στις 22 Ιανουαρίου, αλλά ακυρώθηκε λόγω ασθένειας της συγγραφέως.

Η συζήτηση πραγματοποιείται με αφορμή το νέο της βιβλίο «Το Ειδώλιο» το οποίο ασχολείται με την αρχαιοκαπηλία και ενόψει της κυκλοφορίας του, η συγγραφέας θα συζήτησε με τον Δρα Παπακώστα για την αρχαιολογία και την αρχαιοκαπηλία στην κατάμεστη αίθουσα Μ3 του Μεγάρου.

Πρώτος το λόγο πήρε ο Χρήστος Γαλιλαίος καλλιτεχνικός διευθυντής του ΜΜΘ ο οποίος απηύθυνε σύντομο χαιρετισμό τονίζοντας πόσο είναι σημαντικό για το Μέγαρο αλλά και τη Θεσσαλονίκη να φιλοξενεί τέτοιες προσωπικότητες.

Στη συνέχεια το λόγο πήρε η Βικτώρια Χίσλοπ η οποία με σπαστά αλλά κατανοητά ελληνικά ευχαρίστησε το Μέγαρο και τον φίλο της... Ted, όπως αποκάλεσε τον Δρ. Παπακώστα.

Ο Δρ Παπακώστας με τη σειρά του σημείωσε πως τον συγκλόνισε το γεγονός του πόσο απλή και προσιτή είναι η συγγραφέας. "Είσαι ένας υπέροχος άνθρωπος μεγάλη μου χαρά που σε γνώρισα και σε θεωρώ φίλη" είπε χαρακτηριστικά.

Σε ο,τι αφορά την αρχαιολογία, η κ. Χίσλοπ σημείωσε πως μόλις πριν πέντε χρονια κατάλαβε πόσο σημαντική είναι. "Είμαι πολύ χαρούμενη που το βιβλίο του Τεντ με τίτλο "Χωράει η αρχαιότητα σε ένα ασανσέρ" θα κυκλοφορήσει στην Αγγλία το επόμενο διάστημα. "Πολλοί άνθρωποι δε καταλαβαίνουν τη σημασία της αρχαιολογίας και για μένα θα ήταν πιο εύκολο αν είχα το βιβλίο του εξ αρχής. Είναι ένα θέμα πολύ... φρέσκο στη ζωή μου".

Ο κ. Παπακώστας σημείωσε επίσης πως το νέο βιβλίο της Βικτώριας Χίσλοπ είναι ακριβές σε ο,τι αφορά την επιστήμη της αρχαιολογίας και τη συνεχάρη για την εγκυρότητα των πληροφοριών.

Στο ερώτημα πως βρίσκει έμπνευση, η συγγραφέας απάντησε πως "το θέμα με κάθε βιβλίο είναι κάτι που βρίσκομαι ξαφνικά και είναι έκπληξη. Έχει γίνει εννέα φορές, έχω γράψει ένα μυθιστόρηματα. Από την πρώτη μου φορά όταν πήγα στη Σπιναλόγκα σαν τουρίστρια και ξαφνικά είχα την ιδέα πως πρέπει να γράψω ένα βιβλίο για αυτό το μέρος. Δεν ήταν απόφαση ήταν ανάγκη" είπε χαρακτηριστικά.

Στη συνέχεια πρόσθεσε για το βιβλίο "Ειδώλιο": "Ήμουν κάθε χρόνο στην Κρήτη, και στην Κνωσσό ξαφνικά έκανα φίλους που ήταν αρχαιολόγοι και εγώ είχα άγνοια. Κάποια στιγμή με κάλεσαν να πάω σε μια ανασκαφή στην Κέρο. Το πρώτο πράγμα που μου είπαν ήταν για όλα τα αντικείμενα που δεν ήταν εκεί, που είχαν κλαπεί. Και ήταν χιλιάδες, προέρχονταν από ένα νεκροταφείο. Για μένα αυτό ήταν η αρχή".

Σε αυτό το σημείο ο Δρ Παπακώστας εξήγησε πως στην Κέρο υπάρχουν πολλά κυκλαδίτικα ειδώλια, περισσότερα από όσα βρέθηκαν σε όλες τις Κυκλάδες μαζί.

Στο ερώτημα του Δρα Παπακώστα για το πώς έκανε την έρευνα της, η συγγραφέας είπε πως τη βοήθησε η επίσκεψη στην Κέρο αλλά και οι αρχαιολόγοι που της εξήγησαν πολλά πράγματα. 

"Έχω διαβάσει πολύ, εκτός από την αρχαιολογία πέρασα χρόνο και με τον αρχαιολόγο Χρήστο Σηρογιαννη ο οποίος έχει βρει πολλά αντικείμενα που έχουν κλαπεί. Ταξίδεψα επίσης πολύ στις Κυκλάδες για να επισκεφθεί τα μουσεία. Έρευνα μπορεί να είναι πολλά αλλά για μένα να κοιτάζω ένα εδωλειο στη Νάξο μόνη μου ήταν μια εμπειρία που με ενέπνευσε. Η έρευνα δε χρειάζεται να ναι μόνο λόγια, μπορεί να ναι συναισθήματα που δίνουν ιδέες απόψεις ατμόσφαιρα. Αυτό ίσως είναι πιο πολύ δουλειά για έναν συγγραφέα συγκριτικά με έναν ακαδημαϊκό πχ. Στα μουσεία πολλές φορές ένιωσα τέτοια συναισθήματα. Για μένα το ειδώλιο δεν είναι ένα αντικείμενο μόνο χωρίς ζωή, για μένα έχει κάτι τόσο ανθρώπινο, αν μιλήσει δε θα εκπλαγώ. Έχουν μέγεθος λίγο μεγαλύτερο από μια Barbie αλλά είναι πάντα αινιγματικό ίσως και μυστικιστικό. Τα χαρακτηριστικά είναι πάντα τα ίδια με μικρές αλλαγές, έχουν υπομονή, ειρήνη, περηφάνεια". "Νομίζω συμβολίζει μια διαχρονική θηλυκότητα που κάποτε ενδεχομένως να ήταν και θεοποιημένη" είπε ο Δρ. Χίσλοπ.

"Μετά από τόσα χρόνια δεν έχει γίνει καλύτερο γλυπτό για τις γυναίκες" είπε η συγγραφέας τονίζοντας πως έχουν ακόμα και τα σημάδια της γέννας.

"Το ειδώλιο είναι όλες οι γυναίκες. Μια Αφροδίτη δεν είναι τυπικό παράδειγμα γυναίκας. Θα ήμουν χαρούμενη αν κάποιοι έρθουν από άλλο πλανήτη εδώ και δουν ένα ειδώλιο, αυτό είναι η καλύτερη αναπαράσταση των ανθρώπων".

Ο Δρ Παπακώστας σημείωσε στη συνέχεια πως η πρωταγωνίστρια του βιβλίου αλλά και όλοι οι ήρωες συνοψίζουν στοιχεία του ελληνικού ψυχισμού. Έπειτα την ρώτησε πόσο εύκολο είναι για κάποιον που έρχεται από αλλού να μπει στον ελληνικό ψυχισμό του 21ου άι.

"Δεν είναι εύκολο" είπε η κ. Χισλοπ. "Όταν γράφω δε το κάνω με πολλές σκέψεις, έχω και λίγο φόβο αλλά θέλω να είμαι ειλικρινής με τον εαυτό μου. Όταν είσαι συγγραφέας ό,τι γράφεις είναι προσωπικό.

«Ζούμε στην εποχή μετά την αλήθεια»

"Όπου υπάρχει λογοκρισία κάτι χάνουμε. Υπάρχει ακόμα γιατί οι δημοσιογράφοι πρέπει να γράψουν τις απόψεις των ιδιοκτητών τους. Αυτό αυξάνεται στην Αγγλία και άλλες χώρες και φυσικά έχουμε μια έκφραση που είναι ακόμα καινουργια: the post truth society. Η περίοδος μετά την αλήθεια. Είναι ένα σοκ για μας. Μπορεί ο Τραμπ να πει κάτι λάθος αλλά οι ακόλουθοι του θα τον πιστέψουν. Παλιά υπήρχε αντικειμενικότητα τώρα ο καθένας έχει τη δική του αλήθεια" είπε χαρακτηριστικά η κ. Χίσλοπ.

"Σε μια καθαρή δημοκρατία υπάρχει μόνο μια αλήθεια και πρέπει να το διατηρήσουμε αυτό. Η δημοκρατία η ελευθερία η αλήθεια και η ελεύθερη δημοκρατία είναι λόγοι για να ζούμε" συμπλήρωσε.

Χε ο,τι αφορά στο αγαπημένο της μέρος στο βιβλίο απάντησε πως αυτό είναι προς το τέλος, όταν η πρωταγωνίστρια κάθεται σε ένα μπαλκόνι στην Αθήνα, κάτω από τον Παρθενώνα, και είναι το πιο χαρούμενο σημείο της ζωής της.

"Αυτό είναι το όνειρο μου να βλέπω κάτι από το παράθυρο όχι μόνο τοίχο. Στη Θεσσαλονίκη μπορείς να δεις τη θάλασσα στην Αθήνα αν έχεις τύχη μπορείς να έχεις θέα την Ακρόπολη. Είναι διπλή τιμή αυτά τα διαμερίσματα και καταλαβαίνω γιατί. Στο όνειρο μου το έχω αυτό το διαμέρισμα" πρόσθεσε.

"Μου είναι πιο εύκολο να ζήσω κάτι αν γράψω για αυτό"

Το πιο δύσκολο κομμάτι του βιβλίου για την κ. Χίσλοπ ήταν όχι να περιγράψει το θάνατο. "Η μητέρα μου είναι μέσα στις σελίδες όπως πάντα και έπρεπε να περιγράψω τα συναισθήματα μου για τον θάνατο της. Δεν ήταν κάθαρση, είναι κάτι μου γίνεται πιο εύκολο να ζήσω κάτι αν γράψω για αυτό".

Οι ιστορίες της από την Κρήτη

Η ίδια σημείωσε πως μετά από δεκαπέντε χρόνια στην Κρήτη, αν άλλαζε το όνομα της θα ήταν Νίκη Χισλοπάκη.

Στη συνέχεια μοιράστηκε μερικές αστείες ιστορίες από τη Μεγαλόνησο.

"Όταν έχασα το διαβατήριο μου, μου πήρε πολλή ώρα να το ξαναβγάλω. Είχαν γράψει για χρώμα ματιών καστανά και δέκα αστυνομικοί ήρθαν όλοι και μου κοιτούσαν τα μάτια. Όχι είναι πράσινο, είναι μαύρο, είναι καφέ, ήταν πολύ αστείο. Στην Ελλάδα καιρό πολυ απλό μπορεί να είναι τόσο διαφορετικό από την Αγγλία. Στην Αγγλία αν πας να βγάλεις νέο διαβατήριο δε μιλάς με κανένα"

«Όταν έγραφα το βιβλίο άκουγα Νταλάρα»

Σε ό,τι αφορά στη μουσική που ακούει, η κ. Χίσλοπ σημείωσε πως όταν έγραφε το βιβλίο άκουγε Νταλάρα γιατί, όπως είπε, έπαιξε ρόλο όλα αυτά τα χρόνια για την ελληνική κοινωνία. Όταν έγραφε τι Νήμα άκουγε Τσιτσάνη και ρεμπέτικα. "Είναι τόσο ιδιαίτερη η μουσική του" ειπε. "Η μουσική ταξιδεύει και η μουσική της Αγγλίας και των ΗΠΑ μοιάζουν. Η ελληνική μουσική είναι ακόμα μοναδική". Πάντως είπε ότι της αρέσουν όλα τα είδη μουσικής εκτός της ραπ καθώς "συχνά οι στίχοι είναι εναντίον των γυναικών και όταν ακούω τι λένε τρελαίνομαι".

«Θα ήθελα να γνωρίσω τη Μελίνα Μερκούρη»

«Αν είχα χρονομηχανή θα πήγαινα στην εποχή του '70 στην Ελλάδα στην περίοδο μετά τη Χούντα, να νιώσω πως ήταν τότε το συναίσθημα. Θα ήθελα πολύ να συναντήσω τη Μελίνα Μερκούρη να κουβεντιάσω μαζί της». Στη συνέχεια η συγγραφέας ρώτησε το κοινό αν την έχει γνωρίσει κανείς. Σηκώθηκαν τρία χέρια και η ίδια ζήτησε αργότερα αν προλάβουν να της που πως ήταν.

Γλυπτά του Παρθενώνα: «Το μουσείο πρέπει να ανοίξει τα μάτια του και οι πολιτικοί να ακούσουν την κοινωνία»

Σχετικά με τα Γλυπτά του Παρθενώνα, η συγγραφέας είπε πως υπάρχει μια διαρκής προσπάθεια για την επανένωση τους αν και έχουν γίνει λίγα βήματα με αυτό. Η ίδια πάντως τόνισε πως όταν κάνουν γκάλοπ στην Αγγλία όλο και περισσότεροι είναι υπέρ. «Η κυβέρνηση μας που τώρα είναι πολύ συντηρητική ελπίζουμε ότι θα αλλάξει στο τέλος του χρόνου και αν γίνει αυτό ελπίζουμε ο επόμενος πρωθυπουργός μας είναι πιο ανοιχτόμυαλος» είπε χαρακτηριστικά. «Το Βρετανικό Μουσείο έχει πάρει μια θέση που είναι εναντίον, ενώ παγκοσμίως αναγνωρίζεται πως αν κάτι ήταν κλεμμένο πρέπει να το δώσεις πίσω, να γυρίσει σπίτι του. Ήδη πολλά μουσεία έχουν επιστρέψει κλεμμένα, για κάποιο λόγο το βρετανικό μουσείο είναι πολύ συντηρητικό» πρόσθεσε.

Τόνισε επίσης πως σιγά σιγά η κοινωνία θα πιέσει περισσότερο και ίσως μια μέρα το μουσείο θα αναγνωρίσει ότι τα Γλυπτά είναι κλεμμένα.

«Είναι απλά τα πράγματα. Ο Έλγιν δεν είχε άδεια. Δεν ήθελε τα γλυπτά για το μουσείο ή την μόρφωση των Άγγλων , τα πήρε για το σπίτι του στη Σκωτία ήθελε να έχει ένα τεράστιο σπίτι με τα ωραία του κόσμου. Η βία με την οποία τα πήρε έσπασε μερικά κομμάτια για να ταξιδέψουν πιο εύκολα. Όλα αυτά τα γεγονότα έχουν επιλέξει να τα αναγνωρίσουν. Η αλήθεια όπως είπαμε ειναι μια, όπως και με τα γλυπτά. Το μουσείο πρέπει να ανοίξει τα μάτια του κ οι πολιτικοί να ακούσουν την κοινωνία που σιγά σιγά θέλει να επιστρέψουβν. Μπορούν να ανοίξει την μια σκοτεινή αποθήκη που έχουν κάτω στο μουσείο που έχουν 99% των αντικειμένων/γλυπτων στη συλλογή. Ελπίζω στη ζωή μου, σίγουρα στη δική σου να το πεττχουμε.Συγκριτικά με ένα εδώλιο είμαστε όλοι νέοι.

«Η αρχαιοκαπηλία είναι βιασμός της αρχαιότητας. Αν στη Βεργίνα είχαν φύγει τα ευρήματα και δε θα ξέραμε τι μας γίνεται. Είναι πολύ σημαντικό ότι μια τέτοια συγγραφέας παγκοσμίου επιπέδου αναδεικνύει το θέμα. Είναι απιστευτό το πόσες πληροφορίες χάνουμε από αυτές τις κλοπές» συμπλήρωσε ο κ. Παπακώστας.

«Είναι θέμα σεβασμού να μη τα κλέβουν. Στη Θεσσαλονίκη έχει αρχαία παντού είστε τυχεροί» κατέληξε η κ. Χίσλοπ.

Μετά το τέλος της εκδήλωσης, η συγγραφέας υπέγραψε βιβλία και μίλησε με το κοινό της.