Εκδήλωση στη μνήμη του σπουδαίου βολεϊμπολίστα Νίκου Αντωνιάδη θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη (28/9, 20:00) στο ΔΑΚ Πολίχνης «Αλέξανδρος Νικολαϊδης». Ο δήμος Παύλου Μελά και ο Φοίνικας Πολίχνης θα τιμήσουν τη μνήμη ενός σπουδαίου ανθρώπου του βόλεϊ και του ελληνικού αθλητισμού, που έζησε τα μαθητικά του χρόνια στην Πολίχνη, πριν ξεκινήσει την εντυπωσιακή του καριέρα σε Ελλάδα και Ευρώπη.

Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης θα υπάρξει μικρό αφιέρωμα στο παρελθόν του Φοίνικα Πολίχνης και φιλικός αγώνας μεταξύ του sυλλόγου και του Ήφαιστου Φλώρινας.

Ακολουθεί το αφιέρωμα των διοργανωτών:

Από την Πολίχνη στη Ρασίνγκ Παρί και την Εθνική Ελλάδος 

Τον αποκάλεσαν «Ζορμπά» και «Μεγαλέξανδρο», μεγάλη δόξα της ελληνικής πετοσφαίρισης, κορυφαίο επιθετικό όλων των εποχών και οι αθλητικές εφημερίδες της Ελλάδας και της Ευρώπης, τον περιέγραφαν ως «βασιλιά του πλονζόν». Αυτός ήταν ο Νίκος Αντωνιάδης που έφυγε από τη ζωή στις 9 Οκτωβρίου 2022 σε ηλικία 74 ετών και έκανε φτωχότερο τον ελληνικό αθλητισμό.

Ο σπουδαίος Έλληνας βολεϊμπολίστας ήταν ένας πραγματικός σόουμαν ο οποίος γέμιζε όλα τα γήπεδα, όπου κι αν έπαιζε και ταυτόχρονα ένας άνθρωπος που τον ενδιέφερε πολύ η επιστήμη του αθλητισμού και είχε πολύ στενές φιλίες με μεγάλους πρωταθλητές του στίβου. Γεννήθηκε στη Μαυρούδα και ήταν ο πρώτος Έλληνας αθλητής που πήρε μεταγραφή για ομάδα του εξωτερικού, κι ενώ ξεκίνησε την καριέρα του από το ποδόσφαιρο, καθώς στη Ξηροκρήνη Θεσσαλονίκης όπου έζησε τα πρώτα του χρόνια είχε γραφτεί στον τοπικό ΠΟΞ.

Μετακομίζοντας όμως στην Πολίχνη, ο Νίκος όπως και τα άλλα παιδιά, μαζεύονταν και έπαιζαν όλη μέρα βόλεϊ, σε αθλητικές εγκαταστάσεις, όπου υπήρχε ανοικτό γήπεδο με φώτα.

Τη δεκαετία του '60 ο Νίκος ξεκίνησε να φοιτά στο περίφημο 6ο γυμνάσιο Θεσσαλονίκης, όπου καθηγητής φυσικής αγωγής ήταν ο αείμνηστος Ξενοφώντας Καλογερόπουλος, ο οποίος πολύ γρήγορα εντόπισε το τεράστιο ταλέντο του και τον έστρεψε στο βόλεϊ καθότι ήταν και προπονητής του Ηρακλή.

Το 1967, ο έμπειρος δάσκαλος, πήγε τον Νίκο στον Ηρακλή, όπου μυήθηκε στα μυστικά του αθλήματος και ακολούθησε η μεγάλη πορεία του. Διετέλεσε μέλος της εθνικής ομάδας του βόλεϊ από το 1967 ως το 1978, με περισσότερες από 200 συμμετοχές και συχνά έφερε και το περιβραχιόνιο του αρχηγού.

Ο Νίκος Αντωνιάδης που εξελίχθηκε σε μύθο, και γαλούχησε μια ολόκληρη γενιά νεότερων αθλητών, έφερε στο άθλημα πολλούς νέους φίλους και αποτέλεσε έναν πραγματικό πόλο έλξης για μικρούς και μεγάλους στα γήπεδα. Με την εξαιρετική του τεχνική και κυρίως το εντυπωσιακό του άλμα (επιτόπιο 1.25μ περίπου), έγινε ο πρώτος Έλληνας που αγωνίστηκε στο εξωτερικό.

Η μεταγραφή του στη Γαλλία και συγκεκριμένα στη Ρασίνγκ, άνοιξε νέους ορίζοντες για τον διεθνή Έλληνα άσσο, όπου και κατέκτησε τρία πρωταθλήματα Γαλλίας το 1976 το 1977 και το 1978. Ήταν η εποχή που έκανε τις σπουδές του στο Παρίσι.

Αφού εγκατέλειψε την ενεργό δράση, μετά από έναν σοβαρότατο τραυματισμό, έγινε προπονητής της Ρασίνγκ (Γαλλία), της Ασεμπεμπέ (Γαλλία) και της Σενουά (Ελβετία). Στη συνέχεια γύρισε στην Ελλάδα και πέρασε από τον πάγκο και των τριών μεγάλων της Θεσσαλονίκης, του Ηρακλή του Άρη και του ΠΑΟΚ. Όμως δεν έμεινε για πολύ καιρό στην προπονητική.

Ο Νίκος Αντωνιάδης ήταν πτυχιούχος ΕΑΣΑ (πρώην ΤΕΦΑΑ) και διπλωματούχος INSEP (Ανωτάτης Προπονητικής της Γαλλίας) και Πανεπιστημίων Ναντέρ, Ρενέ Ντε Καρτ, Σεν Ντενί και Γενεύης σε κοινωνιολογικές σπουδές.

Μετά τις παραπάνω σπουδές του σε Ελλάδα και Γαλλία, έγινε Λέκτορας Φυσικής Αγωγής στο ΤΕΦΑΑ Θεσσαλονίκης, διδάσκοντας αθλητική ψυχολογία και κοινωνιολογία.

Αξιομνημόνευτα είναι τα 5 τουρνουά βόλεϊ «Γιορτή της Άνοιξης», που πραγματοποίησε σε Θεσσαλονίκη και Σέρρες (1989-1996), αφιερωμένα στη Μακεδονία και στους Πόντιους, με πλήθος συμμετοχών από όλη τη βόρεια Ελλάδα, πλαισιωμένα με πολιτιστικές εκδηλώσεις, σαν σιωπηρή διαμαρτυρία, στα πολιτικά δρώμενα της τότε εποχής.

Μια εγχείρηση καρδιάς το 1992 και ένα ιατρικό λάθος, είχαν ως επίπτωση ένα σοβαρότατο εγκεφαλικό επεισόδιο που του διέκοψε την επαγγελματική του εξέλιξη, καθώς παρέμεινε επί τριετίας καθηλωμένος με ημιπληγία και φοβερά προβλήματα οράσεως, τα οποία ξεπερνώντας τα όρια του, προσπέρασε και συνέχισε τις παραδόσεις του ως Λέκτορας στο ΤΕΦΑΑ Σερρών, από όπου πήρε μετάταξη το 1996 στη μέση εκπαίδευση και κατέβηκε στην Αθήνα. Έχει συγγράψει βιβλία ως βοηθήματα στο Πανεπιστήμιο. Τα τελευταία χρόνια εργάστηκε στη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού».