Το Θρησκευτικό κέντρο των Αλεβιτών στον Βόρειο Έβρο, που είναι γνωστό ως ο Τεκές της Ρούσσας, επισκέφτηκε το μεσημέρι ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας, ανήμερα της Παγκόσμιας Ημέρας για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα.

Συνοδευόμενος από τον διευθυντή του Γραφείου Πολιτικών Υποθέσεων Θράκης, Συμεών Τέγο, ο υπουργός έφτασε στο κτιριακό συγκρότημα του Τεκέ. Αρκετοί Αλεβίτες (άνδρες και γυναίκες) του επιφύλαξαν θερμή υποδοχή, παρά τη δυνατή βροχή που έπεφτε. Αμέσως τον ξενάγησαν στον χώρο προσευχής, στον τάφο του ιδρυτή τού Τεκέ, Σεγίτ Αλή Σουλτάν, και σε άλλους χώρους ενώ του έδειξαν και την αιωνόβια μουριά 600 ετών που βρίσκεται στην αυλή.

Υπόσχεση για συντήρηση του θρησκευτικού μνημείου

Ο υπουργός υποσχέθηκε ότι η ελληνική Πολιτεία θα φροντίσει για τη συντήρηση του θρησκευτικού μνημείου του Τεκέ. «Με μεγάλο σεβασμό και με την υπόσχεση από την ελληνική Πολιτεία για τη συντήρηση του ιερού αυτού χώρου που διασώθηκε μέσα στους αιώνες», έγραψε ο κ. Δένδιας στο βιβλίο επισκεπτών στον τάφο του Σεγίτ Αλή Σουλτάν. Ο υπουργός έμεινε πάνω από μία ώρα στον Τεκέ, συνομίλησε με Αλεβίτες, άκουσε αιτήματα τους, φωτογραφήθηκε μαζί τους και αντάλλαξαν αναμνηστικά δώρα.

«Σας ευχαριστούμε πολύ που ήρθατε εδώ πάνω για να μας δείτε», του είπαν.

«Ήταν υποχρέωση μου, είναι χαρά μου που βρίσκομαι εδώ», τους απάντησε.

Στη συνέχεια του παρέθεσαν γεύμα, έφαγαν και ήπιαν μαζί του, κουβεντιάζοντας ταυτόχρονα για θέματα που τους απασχολούν. Στο γεύμα παρακάθισαν ο βουλευτής Έβρου της ΝΔ Χρήστος Δερμεντζόπουλος, ο αντιπεριφερειάρχης Έβρου Δημήτρης Πέτροβιτς και ο δήμαρχος Σουφλίου Παναγιώτης Καλακίκος.  Καθ' οδόν προς τον Τεκέ ο υπουργός Εξωτερικών σταμάτησε στο χωριό Μικρό Δέρειο και συναντήθηκε με τον Μητροπολίτη Σουφλίου Διδυμοτείχου και Ορεστιάδας Δαμασκηνό.

Από το 1400 ο Τεκές της Ρούσσας

Ο Τεκές της Ρούσσας ή αλλιώς ο Τεκές του Σεγίτ Αλή Σουλτάν, είναι ένας Αλεβίτικος Τεκές, ένας θρησκευτικός χώρος συνάθροισης Δερβίσηδων του Τάγματος των Μπεκτασήδων. Ιδρύθηκε το 1400 από τον Δερβίση Σεγίτ Αλή Σουλτάν, βρίσκεται στον Βόρειο Έβρο, περίπου τρία χιλιόμετρα από το χωριό Ρούσσα, μετά το Σουφλί, κοντά στα σύνορα με τη Βουλγαρία, και θεωρείται ένας από τους παλαιότερους διατηρημένους τεκέδες στα Βαλκάνια και ένα από τα δύο σημαντικότερα κέντρα του Μπεκτασισμού παγκοσμίως. Η χρονολογία ίδρυσης του προκύπτει από επιγραφή που υπάρχει σε ένα από τα κτίρια του.

Στην αυλή του Τεκέ υπάρχει μια αιωνόβια μουριά 600 ετών και στην περιοχή βρίσκονται ο χώρος προσευχής, το ταφικό μνημείο του Σεγίτ Αλή Σουλτάν και το νεκροταφείο με τους τάφους Σείχηδων και Δερβίσηδων. Το τελευταίο διάστημα βελτιώθηκε αρκετά ο δρόμος που οδηγεί από το Μικρό Δέρειο στον Τεκέ κι έτσι έγινε πιο εύκολη η πρόσβαση για τους επισκέπτες. Κάθε χρόνο στις 6 Μαΐου, Αλεβίτες και Ορθόδοξοι Χριστιανοί συγκεντρώνονται στον Τεκέ της Ρούσσας και γιορτάζουν τον Άγιο Γεώργιο που είναι κοινός τους Άγιος. Μάλιστα στο χωριό Μεγάλο Δέρειο λειτουργεί και ο πρώτος, εκτός Τεκέ, αναγνωρισμένος Ευκτήριος Οίκος (Τζεμ Εβί), για να προσεύχονται τα μέλη της θρησκευτικής κοινότητας των Αλεβιτών.

Ο φύλακας του Τεκέ

«Ευχαριστώ πάρα πολύ την Ελληνική Δημοκρατία, τον υπουργό Εξωτερικών, που μας θυμήθηκε και ήρθε σε αυτό το μέρος», είπε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο φύλακας του Τεκέ, Ζεκί Τσολάκ, που είναι φύλακας τέταρτης γενιάς από την ίδια οικογένεια.  «Ο χώρος αυτός είναι για τους Αλεβίτες το δεύτερο παγκοσμίως μεγαλύτερο τέμενος. Έρχονται Εδώ Αλεβίτες από όλο τον κόσμο», επισήμανε.

Ο Ζεκί Τσολάκ, ο νεότερος επιστάτης, ζει στον τεκέ μαζί με τη σύζυγό του, Χατιτζέ, και τις τρεις κόρες τους. Εκεί έζησε και ζει έως σήμερα ο πατέρας του, ο Μουσλούμ, ο παππούς του, ο Αλή και ο προπάππους του, ο Μουσταφά. Ο τελευταίος τα είχε βρει με τους αντάρτες και όταν κτίσμα του τεκέ χρησιμοποιήθηκε για νοσοκομείο, επισκεπτόταν με την ανοχή τους τον χώρο δύο φορές τη βδομάδα με σκοπό να ανάψει 12 κεριά στους 12 ιμάμηδες. Αυτή είναι μια ιεροτελεστία που έχει κρατήσει ως σήμερα, εφόσον μετά τον πόλεμο και με την εμπιστοσύνη που επιδείχθηκε στο πρόσωπο του προπάππου, τόσο από τους χριστιανούς όπως φάνηκε όσο και από τους αλεβίτες, χρίστηκε επιστάτης του τεκέ και πήγε να ζήσει μόνιμα εκεί.

Οι Αλεβίτες

Οι Αλεβίτες θεωρούνται ένα παρακλάδι του Ισλάμ, που «συγγενεύει» με τον σιιτισμό επειδή έχει στοιχεία που μοιάζουν με τους Σιίτες, αλλά στην πραγματικότητα ο αλεβιτισμός είναι ένα αμάλγαμα του θρησκευτικού συγκρητισμού της περιοχής. Σε κάποιες δυτικές χώρες οι Αλεβίτες πλέον αναγνωρίζονται ως ξεχωριστή θρησκεία. Στον αλεβιτισμό συναντά κανείς στοιχεία από όλες τις σχολές του Ισλάμ, από την Ορθοδοξία, από τον νεοπλατωνισμό και από τις προχριστιανικές θρησκευτικές παραδόσεις. Πολλές εσωτερικές δοξασίες τους «αναγνωρίζονται» ότι προέρχονται από τα αρχαία μυστήρια. Για παράδειγμα στη Ρούσσα ερευνητές έχουν «αναγνωρίσει» στοιχεία ορφικά στην αλεβίτικη λατρεία. Οι Πομάκοι Αλεβίτες στη χώρα μας υπολογίζονται σε 4.000.

Οι Αλεβίτες στην Τουρκία υπολογίζονται μεταξύ 15% και 25% στον συνολικό πληθυσμό και ανήκουν σε όλες τις εθνοτικές ομάδες της Τουρκίας. Ο Αλεβιτισμός έχει φιλελεύθερες, ανεξίθρησκες, ανεκτικές και κοσμικές ιδέες, οι οποίες διαχρονικά θεωρούνται επικίνδυνες από το ανελεύθερο και αυταρχικό τουρκικό κράτος. Αυτός είναι κι ο λόγος που οι περισσότεροι Αλεβίτες στο παρελθόν εντάσσονταν στην τουρκική Αριστερά και έτσι το τουρκικό κράτος είχε δύο λόγους να τους καταδιώκει. Η Τουρκία δεν αναγνωρίζει την αλεβίτικη θρησκεία. Οι Αλεβίτες εάν εκδηλωθούν πολύ τολμηρά καταδιώκονται ως εχθροί του κράτους.

Με πηγές από ΑΠΕ-ΜΠΕ, Lifo.gr, tribune.gr,