Η Αίμη Μεδίτσκου, που τιμήθηκε τη Δευτέρα από τη γαλάζια Διοικούσα της Θεσσαλονίκης για την τριαντακονταετή της προσφορά στη ΝΔ, αποτελεί ίσως το πιο γνωστό πρόσωπο της τοπικής ΝΔ.

Δεξιά από παλιά, όπως θυμάται μιλώντας στη «ΜτΚ» με την ευκαιρία της βράβευσής της. «ΕΡΕ και ‘Ελληνικός Βορράς’ και στη συνέχεια ΝΔ και ‘Μακεδονία’ ήταν η καθημερινότητα στο σπίτι μας», είναι τα πρώτα λόγια της στην κουβέντα μας. Με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή να αποτελεί «κορόνα στο κεφάλι της». Το 1989 και στις τριπλές εκλογές ήρθε η γνωριμία με τον μικρό Καραμανλή, τον Κώστα. «Στις πρώτες εκλογές του Απριλίου εγώ δεν είχα καμία σχέση με το κόμμα. Το καλοκαίρι, όταν ο Κώστας Καραμανλής είχε ήδη βγει για πρώτη φορά βουλευτής, με πήγαν κάποιοι φίλοι να τον γνωρίσω. Η πρώτη συνάντηση ήταν μάλλον τυπική. ‘Χαίρετε, πώς είστε, άντε γεια’». Μια κοινή παρέα και μια συνάντηση με τον Γιώργο Καραμανλή, τον αδελφό του Κώστα, δημιούργησε τις συνθήκες για την επαγγελματική της συνεργασία με το γραφείο του τότε βουλευτή Θεσσαλονίκης. «Ο Γιώργος Καραμανλής έστηνε εκλογικά κέντρα και ετοίμαζε την καθημερινότητα του γραφείου. Ένα βράδυ τον ρωτώ με αφέλεια. ‘Τι κάνεις όλη την ημέρα και έρχεσαι έτσι πτώμα το βράδυ; Μπορώ να σε βοηθήσω σε κάτι’; του λέω. ‘Αν δεν μου κάνεις πλάκα, έλα αύριο το πρωί από το γραφείο να δεις τι κάνουμε’, μου απαντά. Πήγα την άλλη ημέρα στο γραφείο του Καραμανλή, που τότε στεγαζόταν επί της Εγνατίας, και δεν έφυγα ποτέ», συνεχίζει.

Μέσα στο γραφείο συνάντησε και συνεργάστηκε με τη Νατάσσα Παζαΐτη, «τη Νατάσσα» όπως αποκαλεί τη -μέλλουσα τότε- σύζυγο του κ. Καραμανλή. «Κολλήσαμε πάρα πολύ καλά, συνεννοούμασταν με τα μάτια. Κάθε ημέρα είχε να διεκπεραιώσει ένα βουνό από χαρτιά, τις τα τραβούσα από μπροστά, τις τα έφτιαχνα και τις τα πήγαινα έτοιμα. Φυσικά στη δουλειά είχαμε και ένταση, γιατί ήταν προεκλογική περίοδος. Εγώ σταύρωνα τα ψηφοδέλτια και τα κουβαλούσα με το αυτοκίνητό μου στα ΕΛΤΑ. Όλα αυτά υπό την εποπτεία του Γιάννη Αγγέλου στο γνωστό πατάρι της Μητροπόλεως», θυμάται.

Όταν πια τελείωσαν οι εκλογές του 1989, η κ. Μεδίτσκου άρχισε πια να εργάζεται επίσημα στο γραφείο του Καραμανλή, έχοντας ως ευθύνη τις μεταδημοτεύσεις. Μιλά για ένα υπέροχο κλίμα στο γραφείο. «Με τον Καραμανλή έτσι ήμασταν πάντα μια παρέα. Στο εστιατόριο, στο γραφείο, στο μπαράκι, στην έξοδο, στην εκδρομή. Μια παρέα».

Από εκείνα τα χρόνια έρχεται και η πρώτη επαφή με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή όταν ήταν Πρόεδρος της Δημοκρατίας. «Τον συνάντησα στο περίφημο εστιατόριο ‘Κρικέλας’. Σε εκείνα τα δείπνα με τις αρχές που έκανε ο Καραμανλής όταν ανέβαινε στη Θεσσαλονίκη για την 26η Οκτωβρίου. Μου δόθηκε η ευκαιρία να τον γνωρίσω. Μία συνταρακτική στιγμή. Δεν κουβεντιάσαμε. Με άφησαν από την ασφάλειά του να τον πλησιάσω, αλλά η αντιμετώπισή του ήταν γλυκύτατη. Όλο κομπλιμέντα και πολύ γαλαντόμος», σημειώνει.

Στο γραφείο του Κώστα Καραμανλή έμεινε για 10 χρόνια μέχρι που στις αρχές του 2000, και όταν πια είχε εκλεγεί πρόεδρος της ΝΔ, έκλεισε το πολιτικό του γραφείο, που στεγαζόταν στο τέλος στην Τσιμισκή. Η κ. Μεδίτσκου ήταν αυτή που ξεκαθάρισε όλα τα χαρτιά. Το 2002 ξανασυνάντησε τον Καραμανλή που είχε ανέβει για τις εκδηλώσεις της 26ης Οκτωβρίου. «‘Τι κάνεις τώρα;’, με ρωτά. ‘Τίποτα. Εγώ θέλω να είμαι κοντά σου και κοντά στο κόμμα’, του λέω. Και ο Καραμανλής μου απαντά. ‘Και εκεί θα πας’». Έτσι η εργασία της μεταφέρθηκε στη Διοικούσα της ΝΔ, που τότε στεγαζόταν απέναντι από το σπίτι της, στη Μητροπολίτου Ιωσήφ και είχε πρόεδρο το αείμνηστο Νίκο Βακάλη.

Όταν την ρωτάμε για τις αναμνήσεις από αυτά τα 30 χρόνια, θυμάται το συνέδριο που εκλέχτηκε πρόεδρος της ΝΔ ο Καραμανλής. «Μία συνταρακτική εμπειρία, γιατί δουλέψαμε πολύ. Μας έβγαινε ένα χαλάλι γι’ αυτόν τον άνθρωπο. Γιατί συνεχώς ανέβαινε, ανέβαινε, ανέβαινε μέχρι που έγινε πρόεδρος και πρωθυπουργός», απαντά.

Για τη βραδιά των εκλογών του 2000 όταν η ΝΔ έχασε στο τσακ, λέει ότι από τη μεγάλη στεναχώρια «δεν πήγα καθόλου στα γραφεία. Αντίθετα το 2004 ήταν υπέροχο. Να βλέπεις τη Ρηγίλλης, το περίφημο μπαλκόνι με τον Καραμανλή και τη Νατάσσα. Για μένα ήταν η απόλυτη συγκίνηση», θυμάται.

Δεν έβλεπε αυτό που έκανε ως δουλειά. «Δεν ένιωθα την καταπίεση, τη δουλειά, τα πρέπει, γιατί είχα πολύ καλές συνεργασίες. Ήταν κάτι σαν χόμπι. Μόνο τα τελευταία χρόνια στη Διοικούσα αυτό λίγο διαταράχτηκε και δεν ένιωθα πολύ καλά», σημειώνει. Και προσθέτει με νόημα: «Ο κόσμος δεν άλλαξε. Εξάλλου, εγώ δεν έχω πρόβλημα με τον κόσμο. Άλλαξαν οι συνθήκες και όλη η Διοικούσα».

Για τη σημερινή ΝΔ και την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη απαντά με κάποια επιφύλαξη. «Ξεκινήσαμε πάρα πολύ αισιόδοξα, αλλά είμαι σε στάση αναμονής, για να δω πού θα πάει όλο αυτό». Όσο για τον Κώστα Καραμανλή, χαμογελά: «Οι φίλοι μου που ξέρουν τη σχέση μου μαζί του με ρωτούσαν πώς τον έλεγα πάντοτε. Ο γήινος. Γιατί είναι ανθρώπινος ο Καραμανλής. Ο Κώστας είναι αδελφός μου».

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 26 Ιανουαρίου 2020