25/12/2022 11:30
Η ιστορία του Άστρου των Χριστουγέννων έχει ριζώσει στη χριστιανική παράδοση ως το υπέρλαμπρο ουράνιο σώμα, που καθοδήγησε τους τρεις μάγους στη Βηθλεέμ, για να επισκεφθούν το Θείο βρέφος.
Από τα κάλαντα μέχρι τον στολισμό του χριστουγεννιάτικου δέντρου, το Άστρο των Χριστουγέννων αποτελεί σημείο αναφοράς για τη σπουδαιότερη μέρα του χρόνου.
Ποια είναι, όμως, η επιστημονική εξήγηση για το φωτεινό αστέρι; Υπήρξε στην πραγματικότητα; Κι αν ναι, τι ήταν;
Οι επιστήμονες έχουν καταλήξει σε έξι θεωρίες:
1. Ήταν σύνοδος πλανητών
Τον 17ο αιώνα ο αστρονόμος Γιοχάνες Κέπλερ εξέφρασε την άποψη ότι το άστρο ήταν στην πραγματικότητα μία σπάνια τριπλή σύνοδος του Δία, του Άρη και του Κρόνου, που καταγράφηκε το 7 π.Χ. μεταξύ των αστερισμών του Κριού και των Ιχθύων. Σύμφωνα με αυτήν τη θεωρία, ο Χριστός γεννήθηκε ένα ή δύο χρόνια αργότερα.
Μάλιστα, το 1996 ο αστρονόμος Ρίτσαρντ Μπίντερ μελέτησε όλα τα δεδομένα μέσω ενός ειδικού λογισμικού και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το άστρο εμφανίστηκε στις 3 Δεκεμβρίου του 7 π.Χ.
Αντίθετα, ο Τζον Μόσλεϊ, διευθυντής στο Αστεροσκοπείο Γκρίφιθ στο Λος Άντζελες, εκτίμησε ότι η σπάνια πλανητική σύνοδος συνέβη μεταξύ 3 και 2 π.Χ.
2. Ήταν κομήτης
Η συγκεκριμένη θεωρία βασίζεται σε μελέτη του Άγγλου αστρονόμου Κόλιν Χάμφρις, που με τη σειρά του έλαβε υπόψη την καταγραφή ενός κομήτη από τους Κινέζους το 5 μ.Χ. Ωστόσο, ο κομήτης του Χάλεϊ εμφανίστηκε στον ουρανό το 12 π.Χ., κάτι που μάλλον διαψεύδει τον Χάμφρις.
3. Ήταν supernova
Όταν αστέρια με μάζα τουλάχιστον 20 φορές μεγαλύτερη από εκείνη του Ήλιου εξαντλούν τα καύσιμά τους, που τους επιτρέπουν να μετατρέπουν το υδρογόνο σε ήλιο, καταρρέουν κάτω από την ίδια τους τη βαρύτητα, με αποτέλεσμα να εκρήγνυνται.
Ένα τέτοιο φαινόμενο, που ονομάζεται supernova (ή υπερκαινοφανής αστέρας), συνέβη, σύμφωνα με τον Βρετανό αστρονόμο Ντέιβιντ Κλαρκ, την άνοιξη του 5 π.Χ. στον αστερισμό του Αιγόκερω.
Σύμφωνα με τα Χρονικά τηςΣινίκης, , δηλαδή της κινεζικής αστρονομίας, ο αστέρας ήταν ορατός επί 70 συνεχόμενες ημέρες και μάλιστα τις 23 εξ αυτών φαινόταν και κατά τη διάρκεια της ημέρας.
4. Ήταν διπλή έκλειψη του Δία
Πρόκειται για ισχυρισμό του Αμερικανού αστρονόμου Μάικ Μόλναρ, που έκανε λόγο για μία σπάνια αστρολογική συζυγία στον αστερισμό του Κριού στις 20 Μαρτίου και τις 17 Απριλίου του 6 π.Χ. Ο Μόλναρ βασίστηκε στο Mathesis, βιβλίο που έγραψε ο Ρωμαίος αστρολόγος Φίρμικους Ματέρνους, που το 334 μ.Χ. ασπάστηκε τον Χριστιανισμό.
5. Ήταν ένα απλό αστέρι
Σύμφωνα με αυτήν τη θεωρία, ο αστέρας ήταν ο Βασιλίσκος (Regulus), το φωτεινότερο άστρο στον αστερισμό του Λέοντα ή ο Κάνωπος (Canopus), άστρο στον αστερισμό της Τρόπιδος, ο οποίος φέτος φωτογραφήθηκε λεπτομερώς από το Διαστημικό Τηλεσκόπιο James Webb.
6. Ήταν φαινόμενο αστρικής γένεσης
Η συγκεκριμένη θεωρία έχει ελάχιστους υποστηρικτές. Τα αστέρια δημιουργούνται στα μοριακά νέφη, που εντοπίζονται κυρίως στις σπείρες των γαλαξιών. Η γέννησή τους, πράγματι, συνοδεύεται από έντονο φως.
Η ιστορία του Άστρου των Χριστουγέννων έχει ριζώσει στη χριστιανική παράδοση ως το υπέρλαμπρο ουράνιο σώμα, που καθοδήγησε τους τρεις μάγους στη Βηθλεέμ, για να επισκεφθούν το Θείο βρέφος.
Από τα κάλαντα μέχρι τον στολισμό του χριστουγεννιάτικου δέντρου, το Άστρο των Χριστουγέννων αποτελεί σημείο αναφοράς για τη σπουδαιότερη μέρα του χρόνου.
Ποια είναι, όμως, η επιστημονική εξήγηση για το φωτεινό αστέρι; Υπήρξε στην πραγματικότητα; Κι αν ναι, τι ήταν;
Οι επιστήμονες έχουν καταλήξει σε έξι θεωρίες:
1. Ήταν σύνοδος πλανητών
Τον 17ο αιώνα ο αστρονόμος Γιοχάνες Κέπλερ εξέφρασε την άποψη ότι το άστρο ήταν στην πραγματικότητα μία σπάνια τριπλή σύνοδος του Δία, του Άρη και του Κρόνου, που καταγράφηκε το 7 π.Χ. μεταξύ των αστερισμών του Κριού και των Ιχθύων. Σύμφωνα με αυτήν τη θεωρία, ο Χριστός γεννήθηκε ένα ή δύο χρόνια αργότερα.
Μάλιστα, το 1996 ο αστρονόμος Ρίτσαρντ Μπίντερ μελέτησε όλα τα δεδομένα μέσω ενός ειδικού λογισμικού και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το άστρο εμφανίστηκε στις 3 Δεκεμβρίου του 7 π.Χ.
Αντίθετα, ο Τζον Μόσλεϊ, διευθυντής στο Αστεροσκοπείο Γκρίφιθ στο Λος Άντζελες, εκτίμησε ότι η σπάνια πλανητική σύνοδος συνέβη μεταξύ 3 και 2 π.Χ.
2. Ήταν κομήτης
Η συγκεκριμένη θεωρία βασίζεται σε μελέτη του Άγγλου αστρονόμου Κόλιν Χάμφρις, που με τη σειρά του έλαβε υπόψη την καταγραφή ενός κομήτη από τους Κινέζους το 5 μ.Χ. Ωστόσο, ο κομήτης του Χάλεϊ εμφανίστηκε στον ουρανό το 12 π.Χ., κάτι που μάλλον διαψεύδει τον Χάμφρις.
3. Ήταν supernova
Όταν αστέρια με μάζα τουλάχιστον 20 φορές μεγαλύτερη από εκείνη του Ήλιου εξαντλούν τα καύσιμά τους, που τους επιτρέπουν να μετατρέπουν το υδρογόνο σε ήλιο, καταρρέουν κάτω από την ίδια τους τη βαρύτητα, με αποτέλεσμα να εκρήγνυνται.
Ένα τέτοιο φαινόμενο, που ονομάζεται supernova (ή υπερκαινοφανής αστέρας), συνέβη, σύμφωνα με τον Βρετανό αστρονόμο Ντέιβιντ Κλαρκ, την άνοιξη του 5 π.Χ. στον αστερισμό του Αιγόκερω.
Σύμφωνα με τα Χρονικά τηςΣινίκης, , δηλαδή της κινεζικής αστρονομίας, ο αστέρας ήταν ορατός επί 70 συνεχόμενες ημέρες και μάλιστα τις 23 εξ αυτών φαινόταν και κατά τη διάρκεια της ημέρας.
4. Ήταν διπλή έκλειψη του Δία
Πρόκειται για ισχυρισμό του Αμερικανού αστρονόμου Μάικ Μόλναρ, που έκανε λόγο για μία σπάνια αστρολογική συζυγία στον αστερισμό του Κριού στις 20 Μαρτίου και τις 17 Απριλίου του 6 π.Χ. Ο Μόλναρ βασίστηκε στο Mathesis, βιβλίο που έγραψε ο Ρωμαίος αστρολόγος Φίρμικους Ματέρνους, που το 334 μ.Χ. ασπάστηκε τον Χριστιανισμό.
5. Ήταν ένα απλό αστέρι
Σύμφωνα με αυτήν τη θεωρία, ο αστέρας ήταν ο Βασιλίσκος (Regulus), το φωτεινότερο άστρο στον αστερισμό του Λέοντα ή ο Κάνωπος (Canopus), άστρο στον αστερισμό της Τρόπιδος, ο οποίος φέτος φωτογραφήθηκε λεπτομερώς από το Διαστημικό Τηλεσκόπιο James Webb.
6. Ήταν φαινόμενο αστρικής γένεσης
Η συγκεκριμένη θεωρία έχει ελάχιστους υποστηρικτές. Τα αστέρια δημιουργούνται στα μοριακά νέφη, που εντοπίζονται κυρίως στις σπείρες των γαλαξιών. Η γέννησή τους, πράγματι, συνοδεύεται από έντονο φως.
ΣΧΟΛΙΑ