Συνέντευξη: Νίκος Οικονόμου

Φωτογραφίες: Αλκης Ισχνόπουλος

Η ώρα είναι 8 και 25 το πρωί, είμαστε στο γραφείο του δημάρχου Θεσσαλονίκης στο δημαρχείο και ο Κωνσταντίνος Ζέρβας έχει έτοιμο μπροστά τον εσπρέσο του. Μαζί με δύο Θεσσαλονικιώτικα κουλούρια.

Είναι ο πρώτος καφές της ημέρας;

Ο δεύτερος.

Τι ώρα έχει καθημερινά εγερτήριο;

Γύρω στις 5. Πρώτη δουλειά ο καφές, μετά αποδελτίωση, emails, πρωϊνές εκπομπές για ενημέρωση στην tv και μετά βόλτα τον σκύλο.

Γυμναστική;

Στο γυμναστήριο πρωινά Τρίτης, Πέμπτης και Σάββατου. Τις υπόλοιπες μέρες, αν υπάρχει χρόνος, γυμναστική στο σπίτι το βράδυ. Και Κυριακές, πάλι αν υπάρχει χρόνος, ποδήλατο στην παραλία.

Πάντα έτσι ήταν το πρόγραμμα ή άλλαξε από τότε που εκλέχτηκες δήμαρχος;

Ήμουν πάντα πρωινός τύπος. Ακόμη κι ως φοιτητής. Βέβαια, περνώντας τα χρόνια, ήρθαν και οι ευθύνες. Κάθε χρόνο βλέπω ότι το πρωινό ξύπνημα μετατίθεται πιο νωρίς.

Και τυραννιούνται έτσι και οι συνεργάτες σου…

Παίρνουν τα emails αντίστοιχες πρωινές ώρες. Τον πρώτο καιρό τούς ταλαιπωρούσα με μηνύματα. Tώρα τους στέλνω emails, να τα δουν μόλις ανοίξουν τον υπολογιστή τους. Εκτός βέβαια αν υπάρχει κάποια κρίση. Τότε όλοι ξυπνάμε απ’ τα χαράματα και κάποιες φορές δεν κοιμόμαστε κιόλας.

Τι άλλο κάνεις το πρωί;

Η πρωινή βόλτα με τον σκύλο στη γειτονιά γίνεται καθημερινά. Περνάω από τον φούρνο, συναντώ τον Δημήτρη και τη Νίκη. Εκεί δίπλα στην πιάτσα ταξί, μια πρωινή καλημέρα με τους οδηγούς και τον κόσμο που περιμένει το αστικό στη στάση. Η πρώτη, λοιπόν, καταγραφή των προβλημάτων της περιοχής ή της πόλης γίνεται γύρω στις 6.30 το πρωί. Συναντώ επίσης έναν εξαιρετικό εργαζόμενο στην καθαριότητα, τον Θωμά, με τον οποίο θαρρείς ότι έχουμε ένα άτυπο πρωινό ραντεβού. Συζητάμε τις λεπτομέρειες για την καθαριότητα στη γειτονιά, μου δίνει και του δίνω κουράγιο.

Στην Άνω Πόλη όλα αυτά;

Στην Άνω Πόλη. Η πρωινή βόλτα είναι όμορφη, αναζωογονητική αλλά και χρήσιμη.

Είναι η ώρα που παίρνεις και τις αποφάσεις;

Γενικά, όπως σου είπα, είμαι πρωινός τύπος. Τότε έχω πολύ καθαρότερο μυαλό. Γι’ αυτό άλλωστε ζήτησα να κάνουμε τη συνέντευξη πρωί. (γέλια)

Τηλεόραση βλέπεις; Σήριαλ;

Τηλεόραση ελάχιστα. Μια σειρά στο Netflix κατάφερα να δω, μια mini σειρά με τον τίτλο TheWhiteLotus. Πλέον δεν προλαβαίνω σειρές με πολλά επεισόδια. Δεν έχω χρόνο, κόβω την παρακολούθηση των επεισοδίων στα 2, στα 3, οπότε η απάντηση είναι μάλλον όχι.

Αγαπημένο φαγητό; Αγαπημένο τραγούδι;

Προχτές πήρα το καινούργιο άλμπουμ των Coldplay. Αγοράζω ακόμη CDs και ακούω μουσική, όταν είμαι λίγο χαλαρός. Εδώ στο γραφείο ή – περισσότερο- στο αυτοκίνητο.

Αγαπημένο τραγούδι στο jukebox;

Του Μίκη Θεοδωράκη: «Αν θυμηθείς το όνειρό μου», ερμηνευμένο από τη Γιοβάννα. Ξέρετε το τραγούδι αυτό το έχουν ερμηνεύσει και οι Beatles. Αυτό που ακούω είναι ένα 45άρι που είχαν αγοράσει οι γονείς μου, πριν καν γεννηθώ.

Σημερινό Στέκι;

Πολλά σημεία της πόλης.

Στο κέντρο;

Όχι μόνο. Η Τούμπα έχει πολλά ωραία στέκια, υπάρχει ένα ωραίο στέκι στη Χαριλάου και αρκετά άλλα σε διάφορες γειτονιές της πόλης.

Προφανώς διαφορετικά στέκια από αυτά που είχες ως έφηβος;

Είμαι γέννημα θρέμμα του κέντρου της πόλης. Ενορία Αγία Σοφίας. Εκείνα τα χρόνια για μένα η Θεσσαλονίκη ήταν το κέντρο. Αλλά μετά ως φοιτητής γύρισα, έμαθα, αγάπησα όλη την πόλη μου. Άλλωστε όλη μου η ζωή -εκτός από το Μεταπτυχιακό, που έκανα στην Αμερική, και το φανταριλίκι- την πέρασα εδώ στη Θεσσαλονίκη.

Ποιο στέκι θυμάσαι;

Καλή ερώτηση. (Σκέφτεται). Υπήρχαν πολλές ωραίες ταβέρνες στην Καλαμαριά, που πηγαίναμε για ψαράκι, ένα αγαπημένο στέκι στην Τούμπα με εξαιρετικά ψητά, που δυστυχώς δεν υπάρχει πια.

Κάποια καφετέρια;

Δεν ήμουν πολύ της καφετέριας. Περισσότερο της ταβέρνας ήμουν. Θυμάμαι τα «10 βήματα στην άμμο» ένα μαγαζί με μουσική, και «Το ρέμα», στον Άγιο Φανούριο, με εκπληκτικό φαγητό. Νομίζω όμως ότι το κομμάτι του φαγητού είναι και σήμερα εξαιρετικό στη Θεσσαλονίκη Και ανοίγουν συνεχώς καινούρια μαγαζιά, που προσπαθώ να τα δοκιμάσω.

Πώς πέρασαν τα παιδικά χρόνια στο κέντρο της πόλης;

Οικογένεια, θαλπωρή, πολλοί φίλοι. Θα έλεγα ένα πολύ οικείο και ασφαλές περιβάλλον, μια ζεστή ατμόσφαιρα.

Οικογενειακή φωτογραφία: στη μέση ο Κωνσταντίνος Ζέρβας ανάμεσα στις δύο αδελφές του Ασπασία και Λουκία. Υπό το άγρυπνο βλέμμα της Λιλήκας και του Βασίλη Ζέρβα

Πατριαρχική η οικογένεια;

Ο πατέρας μου αυστηρός και ισχυρός χαρακτήρας, πολιτικός μηχανικός στο επάγγελμα. Η μητέρα μου φιλόλογος και πολύ γλυκός άνθρωπος. Πατριαρχική οικογένεια προφανώς, με τη μητέρα πάντα σε έναν ρόλο ισορροπίας. Από τη μια η εικόνα του καθήκοντος. Από την άλλη δεν στερήθηκα τίποτε.

Δύο αδελφές;

Δύο αδελφές μεγαλύτερες.

Ήσουν ο αγαπημένος της οικογένειας;

Ε, ο Βενιαμίν της οικογένειας. Οι αδελφές μου έλεγαν ότι εγώ ήμουν ο αγαπημένος στην οικογένεια. Οι αδελφές μου εδώ και πολλά χρόνια, δυστυχώς δεν ζουν στη Θεσσαλονίκη: η μια είναι στην Αθήνα, η άλλη στις ΗΠΑ, αλλά επικοινωνούμε συχνά και όσος καιρός κι αν περάσει είμαστε πάντα δίπλα.

Στη Σαντορίνη το 1981, μαζί με τις δύο αδελφές του

Γιατί πήγες στο Πειραματικό;

Ήταν όνειρο της μητέρας μου. Την εποχή εκείνη το Πειραματικό ήταν ένα πρότυπο σχολείο αρρένων και η μητέρα μου είχε όνειρο να κάνει έναν γιο και να πάει στο Πειραματικό. Είχα περάσει και στη Γερμανική Σχολή, που ήταν πιο κοντά στο στυλ του πατέρα μου. Το ότι μπήκα στο Πειραματικό ήταν μεγάλο κατόρθωμα για εκείνα τα χρόνια, γιατί είχε δύσκολες εξετάσεις. Φοίτησα σε ένα σχολείο που ήταν αυστηρό, αλλά μου έδωσε τα περισσότερα εφόδια που έχω. Όχι μόνο γνώσεις και υψηλό επίπεδο διδασκαλίας, αλλά και την αίσθηση της αυτοπειθαρχίας. Και την επιμονή στην προσπάθεια για το καλύτερο.

Ακούς συμβουλές από την οικογένεια;

Το πρώτο πρωινό τηλεφώνημα είναι πάντα με τη μητέρα μου.

Πρωινό, όταν λέμε; Τι ώρα χτυπά το τηλέφωνο;

Γύρω στις 7 με 7.30. Μου δίνει το κουράγιο, μου δίνει τις ευχές και τις κλασικές συμβουλές της ελληνίδας μάνας… να βάλω ζακέτα, να τρώω και να ξεκουράζομαι (γελάει).

Η οικογένεια κεντρώα;

Βενιζελική. Στον χώρο του κέντρου πάντα. Από τη γενιά των παππούδων μου.

Πώς είναι να μεγαλώνει κάποιος σε μια οικογένεια με θεία την Αλίκη Τέλλογλου και όπου ο πολιτισμός και τα γράμματα έπαιζαν τόσο σημαντικό ρόλο;

Ήταν και προνόμιο και δυσκολία. Το να ζεις και να μεγαλώνεις στο σπίτι της θείας μου της Τέλλογλου, που ήταν μια τεράστια ζωντανή πινακοθήκη, με μεγάλους καλλιτέχνες, όπως ο Σπυρόπουλος, ο Τσαρούχης ή ο Θόδωρος Αγγελόπουλος, που μπαινόβγαναν στο σπίτι, κι εγώ πιτσιρικάς να τους βλέπω δίπλα μου, δεν είναι και λίγο. Από τη μια ήταν μια τεράστια βιβλιοθήκη αναμνήσεων, από την άλλη ένα δέος να έχεις απέναντί σου αυτούς τους τεράστιους ανθρώπους. Τα πρότυπα ήταν πολύ υψηλά.

Στη Θεσσαλονίκη, μαζί με τη θεία του Αλίκη Τέλλογλου.

Υπάρχουν φίλοι από εκείνα τα χρόνια;

Βεβαίως. Συμμαθητές αλλά και συμφοιτητές, με τους οποίους πότε - πότε βρισκόμαστε.

Κάνετε reunion;

Βεβαίως. Μάλιστα φέτος είναι να κάνουμε reunion με τους συμφοιτητές μου. Είναι η φουρνιά που είχαμε μπει το 82 στο πανεπιστήμιο και τώρα φτάσαμε στο 2022. Φυσικά υπάρχουν και πολλοί καινούριοι φίλοι, και μεγαλύτεροι και νεότεροι.

Τι αναπολείς από εκείνα τα χρόνια;

Ξεγνοιασιά και αθωότητα. Κυρίως το ότι εκείνα τα χρόνια ήταν εξαιρετικά παρεΐστικα χρόνια. Δεν ξέρω αν σήμερα συμβαίνει κάτι ανάλογο. Κάθε ημέρα ήταν μια έξοδος στα σπίτια φίλων ή ένα τραπέζωμα από τις μαμάδες και τις γιαγιάδες. Υπήρχε μια ασφάλεια και μια οικειότητα. Η πόλη ήταν μια ασφαλής και χαρούμενη παρέα. Πραγματικά.

Ισχύει αυτό. Τα κόμματα και η πολιτική έπαιξαν ρόλο στη ζωή σου;

Στα φοιτητικά και στα νεανικά μου χρόνια όχι ιδιαίτερα. Πολιτικοποιημένος μεν, αλλά όχι στρατευμένος. Πάντα υπήρχε η πολιτική άποψη, πάντα υπήρχαν οι εφημερίδες, πάντα τα δελτία ειδήσεων στις τηλεοράσεις και στα ραδιόφωνα, πάντα τα μεγάλα γεγονότα τη δεκαετία του '80 και του '90. Μαζί με τις μεγάλες πολιτικές προσωπικότητες, που πραγματικά με στιγμάτισαν. Εντός και εκτός Ελλάδος.

Όπως;

Κωνσταντίνος Καραμανλής, Ανδρέας Παπανδρέου, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, Κώστας Σημίτης, Φρανσουά Μιτεράν, Μάργκαρετ Θάτσερ, Χέλμουτ Κολ. Όλα αυτά τα ονόματα, τα οποία τα παρακολουθούσαμε τότε και τα οποία με επηρέασαν με την πολιτική τους παρουσία αλλά και με τις αλλαγές που έφεραν σε Ελλάδα και σε Ευρώπη.

Σε κόμμα δεν εντάχθηκες ποτέ;

Όχι. Ασχολήθηκα με τον πολιτισμό, με τον αθλητισμό, πάντα ενεργός πολίτης, όχι όμως κομματοποιημένος. Η πρώτη μου εμπλοκή ήταν το 2010, όταν κατέβηκα για δημοτικός σύμβουλος. Η πρώτη μου πολιτική στράτευση και έκθεση ήταν στην τοπική αυτοδιοίκηση.

Αυτή ήταν και η πρώτη σου πολιτική πράξη, δηλαδή;

Ναι, ακριβώς. Θεωρώ ότι η τοπική αυτοδιοίκηση είναι κάτι σημαντικό για κάποιον που αγαπά την πόλη του και έχει ένα σημαντικό επαγγελματικό και κοινωνικό υπόβαθρο. Πιστεύω ότι πρέπει να προσφέρω πίσω στην πόλη μου αυτά που η πόλη μού έχει προσφέρει.

Τι σε επηρέασε πιο πολύ στην απόφαση για να ασχοληθείς με την τοπική αυτοδιοίκηση;

Ήταν αυτό το κινηματικό που υπήρχε τότε με την πρόταση του Γιάννη Μπουτάρη. Άνθρωποι της πόλης κυρίως από την κοινωνία των πολιτών να ενταχθούμε, για να γίνουν όλα αυτά τα πράγματα που χρειάζονται.

Δεν είχες όμως από μικρός την επιθυμία να γίνεις δήμαρχος;

Όχι, καθόλου. Και στους τομείς που μου ήταν οικείοι, δηλαδή στα τεχνικά έργα, στις υποδομές, στον πολιτισμό και στον αθλητισμό, ασχολήθηκα, για να προσφέρω. Στην πορεία προέκυψε η εκτίμηση ότι τα καταφέρνω, ότι ο κόσμος θεωρεί ότι τα καταφέρνω και έτσι προέκυψε η υποψηφιότητα μου ως δημάρχου. Μέχρι το 2010, όταν κατέβηκα για πρώτη φορά -πέραν ενός φίλου μου που μου είχε πει «κατέβα για δημοτικός σύμβουλος και μια ημέρα θα γίνεις δήμαρχος» κι εγώ νόμισα ότι τα παραλέει και ότι υπερεκτιμά τις ικανότητές μου- δεν υπήρχε κάποια πρόθεση για ο,τιδήποτε υψηλότερο. Στη συνέχεια προέκυψε ό,τι έχει συμβεί.

Και ο τότε πρόεδρος της ΝΔ Θεσσαλονίκης Μηνάς Σαμαντζίδης σε φώναξε και σου πρότεινε να μπεις στη λίστα της ΝΔ, για να είσαι ο επόμενος υποψήφιος δήμαρχος;

Οντως αυτό έγινε το 2015. Τότε μου είχε πει ότι θα επιθυμούσε να ήμουν ο επόμενος υποψήφιος δήμαρχος.

Ήταν τελικά σωστή απόφαση να αναμειχθείς με τα κοινά;

Είμαι και περήφανος αλλά και ευγνώμων για όλα όσα έχουν συμβεί. Θεωρώ το να βρίσκεται κάποιος σε αυτό το γραφείο, να έχει τον τίτλο του πρώτου δημότη αυτής της πόλης, είναι ό,τι πιο τιμητικό μπορεί να υπάρξει. Αλλά έχει και τεράστιες ευθύνες.

Το 2019, το βράδυ των εκλογών του δεύτερου γύρου, όταν κατάλαβες ότι κέρδισες, τι σκέφτηκες;

Υπάρχει και μια φωτογραφία από εκείνη ακριβώς τη στιγμή. Όταν μου τηλεφώνησαν και μου είπαν τα exitpolls λίγο πριν τις 7. Στη φωτογραφία είμαι εξαιρετικά σκεπτικός. Ίσως εκείνη τη στιγμή να αντιλήφθηκα το μέγεθος της ευθύνης, των δυσκολιών, το πόσα πράγματα πρέπει να γίνουν από εμένα αλλά και το τι σήμαινε αυτό για μένα προσωπικά.

Όταν μπήκες για πρώτη φορά εδώ μέσα σε αυτό το γραφείο ποιες ήταν οι πρώτες σκέψεις;

Το πρώτο ήταν να προλάβουμε να κάνουμε αρκετά πράγματα. Ήθελα να φέρω τη δική μου αισθητική, στο γραφείο αλλά και στην πόλη, να φέρω τη δική μου αντίληψη. Έπρεπε να στηθεί ένα διοικητικό σχήμα, που με την απλή αναλογική δεν ήταν και τόσο εύκολο. Έπρεπε να συνεργαστώ, να δημιουργήσω όλες αυτές τις ισορροπίες, για να μπορέσει να διοικηθεί η πόλη κάτω από δύσκολες συνθήκες. Ήθελα από την πρώτη ημέρα να πάρουν μπροστά οι μηχανές, για να γίνουν όλα αυτά που χρειάζεται η πόλη.

Δυόμισι χρόνια μετά άξιζε τον κόπο ή λες «πού πήγα και έμπλεξα»;

Πιστεύω ότι ανταποκρίθηκα σε αυτά τα 2,5 χρόνια, που δεν ήταν και εύκολα. Ποιος θα το πίστευε ότι θα είχαμε δύο χρόνια πανδημία, ότι θα μπαίναμε καθημερινά στο δημαρχείο με τον φόβο της προσωπικής υγείας του καθένα μας. Και άλλα πολλά που έγιναν, όπως το χακάρισμα στον δήμο. Έτυχαν αρκετές δυσκολίες. Πιστεύω όμως ότι τα καταφέραμε, ότι σταθήκαμε στα πόδια μας, ότι έχουμε έναν στιβαρό προγραμματισμό, ότι έχουμε κάνει ένα έργο βελτίωσης της καθημερινότητας και ότι τα καλύτερα είναι μπροστά μας.

Λάθος; Αν σου ζητούσα να μου αναφέρεις ένα ποιο θα έλεγες;

Όποιος δουλεύει προφανώς και κάνει λάθη. Εγώ υποσχέθηκα «δουλειά, δουλειά, δουλειά». Νομίζω ότι από την πρώτη στιγμή δεν άφησα τίποτε με το οποίο να μην ασχολήθηκα. Δεν υπήρξε κανένας τομέας στον οποίο να μη δουλέψαμε ή να μην είχαμε άποψη και εμπλοκή. Ακόμη και σε θέματα που δεν αφορούν καθαρά τον δήμο. Για το μετρό, τα λεωφορεία, τις μεγάλες υποδομές της πόλης, την πορεία της Θεσσαλονίκης. Προφανώς υπήρξαν και λάθη, τα οποία πιστεύω ότι δεν έγιναν με κακή πρόθεση και σε κάθε περίπτωση τα διορθώνουμε.

Πλατεία Ελευθερίας; Τι θα γίνει;

Σε αυτό το θέμα ήμουν απόλυτα σαφής ακόμη και πριν εκλεγώ δήμαρχος. Ότι δηλαδή είναι εξαιρετικά σημαντικό να δούμε ολιστικά το θέμα του κυκλοφοριακού, να δούμε ολιστικά και το θέμα της αξιοποίησης αυτού του χώρου. Πλατεία μνήμης με υπόγειο πάρκινγκ. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα έχουμε το Πάρκο Μνήμης. Το θέμα είναι να καταφέρουμε να έχουμε και υπόγειο πάρκινγκ, το οποίο θα εξασφαλίσει θέσεις στάθμευσης, για να λύσουμε το μείζον πρόβλημα της πόλης μας που είναι τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα. Να σας δώσω ένα στοιχείο: από την ημέρα που το δώσαμε προσωρινά ως χώρο στάθμευσης πάνω από 80.000 αυτοκίνητα έχουν παρκάρει στον χώρο. Ας μου πει κάποιος πού θα στάθμευαν αυτά τα αυτοκίνητα αν δεν υπήρχε αυτός ο χώρος. Επιθυμία μου είναι να γίνει το υπόγειο πάρκινγκ στον χώρο. Πότε θα γίνει αυτό; Ας μην ξεχνάμε ότι όλα τα μεγάλα έργα κάνουν κάποιο καιρό, για να ολοκληρωθούν. Σε κάθε περίπτωση θα έχουμε την απάντηση τον Μάρτιο. Για το αν δηλαδή θα μπορέσει να κατασκευαστεί υπόγειο πάρκινγκ και αν αυτό θα συμφέρει τον Δήμο και την πόλη παράλληλα με τη διαμόρφωση της πλατείας, του πάρκου μνήμης.

Κυκλοφοριακό: Τρεις άμεσες λύσεις ποιες θα ήταν;

Δεν αρκούν μόνον τρεις λύσεις. Το πρώτο και κύριο που πρέπει να γίνει είναι να τελειώσει το μετρό. Να έχουμε καλύτερο ΟΑΣΘ, να ολοκληρωθεί το συντομότερο δυνατό το flyover, να δημιουργηθούν θέσεις στάθμευσης, να υπάρχουν ποδηλατόδρομοι και να μπούμε σε μια κουλτούρα αξιοποίησης άλλων μέσων μετακίνησης, καθώς η Θεσσαλονίκη είναι μια επίπεδη πόλη, με σχετικά μικρές αποστάσεις αλλά και μικτές χρήσεις στις περισσότερες γειτονιές της και κυρίως στο κέντρο. Όλα αυτά συνιστούν ένα συνολικό πλάνο για το κυκλοφοριακό, το οποίο είναι το Νο 1 πρόβλημα της πόλης.

Μετρό; Εξακολουθεί το 2023 να είναι ο στόχος;

Για αυτό με διαβεβαιώνουν όλοι οι εμπλεκόμενοι. Εγώ πιέζω και προσπαθώ ούτως ώστε αυτό το έργο να τελειώσει το συντομότερο δυνατό. Πιστεύω πως, αν δεν υπήρχαν όλες αυτές οι προσφυγές και οι καθυστερήσεις, το μετρό θα ήταν σήμερα τελειωμένο και θα μιλούσαμε για τις επεκτάσεις του προς τα δυτικά και προς το αεροδρόμιο. Θέλω να πιστεύω ότι το 2023 θα έχουμε μετρό, θα έχουμε έναν καλύτερο ΟΑΣΘ και θα πάμε για τις επόμενες κυκλοφοριακές προκλήσεις της πόλης μας.

Ποδηλατόδρομοι: Τι πήγε λάθος;

Θεωρώ ότι από τη μια η Θεσσαλονίκη έχει αυτήν την ανάγκη, αλλά μας λείπει η ανάλογη κουλτούρα, γεγονός λογικό και αναμενόμενο, αφού μέχρι σήμερα δεν υπήρχαν άλλες εναλλακτικές. Ο κόσμος εξακολουθεί να χρησιμοποιεί το ΙΧ, εξακολουθεί να θεωρεί ότι αυτό είναι το βασικό μέσο μετακίνησης και αυτό δεν αλλάζει από τη μια μέρα στην άλλη και χωρίς ανάλογες υποδομές. Για να είμαι ειλικρινής, θα ήθελα οι ποδηλάτες να είχαν στηρίξει περισσότερο αυτό το εγχείρημα στα πρώτα του βήματα –πιστεύω ότι αυτό θα γίνει μόλις δουν περατωμένες τις νέες διαδρομές. Σε κάθε περίπτωση ο ποδηλατόδρομος επί της Κωνσταντίνου Καραμανλή σταμάτησε να λειτουργεί, ενώ αυτός επί της Λεωφόρου Νίκης πήγε καλά. Το προσεχές διάστημα θα ξεκινήσει η κατασκευή του ποδηλατόδρομου στην Παπάφη, ενώ ήδη αναβαθμίζονται οι ποδηλατόδρομοι στη δυτική πλευρά της πόλης, όπως στην οδό Κουντουριώτη. Στόχος μας είναι να έχουμε ένα δίκτυο ποδηλατόδρομων μέσα σε αυτήν τη δεκαετία, το οποίο θα εκτείνεται σε όλη τη Θεσσαλονίκη κι όχι μόνο σε αυτά τα 9 χιλιόμετρα που φτιάχτηκαν το 2009. Να υπενθυμίσω πάντως ότι από τότε δεν είχε προστεθεί ούτε ένα εκατοστό παραπάνω.

Μουσείο Ολοκαυτώματος: Ξεμπλόκαρε όπως είπε ο πρωθυπουργός. Δώσε μας ένα χρονοδιάγραμμα.

Ξεμπλόκαρε. Μάλιστα ο ίδιος ο πρωθυπουργός έκανε ειδική αναφορά στην καθοριστική συμβολή του δήμου Θεσσαλονίκης, καθώς προσφέραμε 11 στρέμματα, για να λυθεί το ζήτημα του οικοπέδου, της χωροταξίας. Πλέον το Μουσείο έχει και την έκταση, έχει και τη χρηματοδότηση που χρειάζονται. Δυστυχώς και εκεί είχαμε πολλές καθυστερήσεις. Ο δήμος Θεσσαλονίκης σήμερα είναι και σε αυτήν την περίπτωση επισπεύδων. Και προφανώς είναι στόχος της πόλης να έχει αυτό το εξαιρετικό μνημείο, που θα αποτελέσει πόλο έλξης, αλλά και ουσιαστική υπενθύμιση για όλα τα τερατώδη που συνέβησαν στην πόλη μας τη δεκαετία του ΄40 από τους Γερμανούς κατακτητές.

Καθαριότητα: Υπάρχουν γκρίνιες…

Πάντα θα υπάρχει γκρίνια για την καθαριότητα. Καμία πόλη δε θα είναι πότε τόσο καθαρή όσο θα την επιθυμούσαν οι πολίτες της. Η Θεσσαλονίκη έγινε όμως πολύ καθαρότερη. Έχουμε υπόγειους κάδους, έχουμε καινούριους κάδους, έχουμε πολλά καινούρια οχήματα, έχουμε πολύ καλύτερη διαχείριση του προσωπικού. Κάθε μέρα δουλεύουμε ακόμη περισσότερο -δεν βλέπουμε αυτά τα ογκώδη που δημιουργούσαν μια εξαιρετικά κακή εικόνα για την πόλη. Ο αγώνας στον τομέα της καθαριότητας είναι καθημερινός.

Αν σου ζητούσα το μεγαλύτερο επίτευγμα της δημαρχίας σου ποιο θα ήταν;

(Σκέφτεται). Το σημαντικότερο είναι ότι ασχοληθήκαμε πάρα πολύ με την καθημερινότητα. Κάναμε ασφαλτοστρώσεις, κάναμε αναπλάσεις γειτονιών, η πόλη είναι φωτεινή. Η στροφή της διοίκησης στα καθημερινά, στις ανάγκες του πολίτη είναι εμφανής. Η προσπάθεια αυτή συνεχίζεται. Βέβαια, υπάρχει ακόμη πολύς δρόμος να διανυθεί, για να υλοποιηθούν και τα μεγάλα έργα. Είναι σημαντικό ο δήμαρχος της πόλης να δουλεύει και να ασχολείται με την καθημερινότητα του πολίτη.

Πότε έβαλες ως δήμαρχος τις φωνές για κάτι που έγινε λάθος;

Πράγματι υπάρχουν στιγμές έντασης και σίγουρα διαρκής εγρήγορση. Είμαι ένας απαιτητικός άνθρωπος, πρωτίστως από τον εαυτό μου, αλλά και από τους συνεργάτες μου. Πολλές φορές λοιπόν χρειάζεται να χτυπά κανείς και το χέρι στο τραπέζι, να βάζει τις φωνές.

Μέχρι τις εκλογές ποιος είναι ο στόχος;

Να τρέξουμε όλα αυτά τα προγράμματα βελτίωσης της καθημερινότητας, πολλά έργα που έχουν ξεκινήσει να μπουν στις ράγες, όπως οι στάβλοι Παπάφη, το ντεκ της παραλίας, ο άξονας της Αριστοτέλους, η Πλατεία Ελευθερίας, η Πλατεία Διοικητηρίου. Όλα αυτά θα τρέξουν μαζί με περισσότερες ασφαλτοστρώσεις, περισσότερη περιποίηση στο πράσινο και στα κοιμητήρια. Μαζί με τα μεγάλα έργα. Θα παλέψω να τελειώσει το μετρό, θα παλέψω να έχουμε καλύτερο ΟΑΣΘ, να προχωρήσει το flyover και η ανάπλαση της ΔΕΘ. Όλα αυτά που αλλάζουν το πρόσωπο της πόλης και θα την κάνουν μια ευρωπαϊκή μητρόπολη μέχρι το 2026.

Θα είσαι υποψήφιος δήμαρχος το 2023. Με τι συνδυασμό; Και ποιο θα είναι το στοίχημα;

Πρόθεσή μου είναι ακόμη μία θητεία. Είναι εξαιρετικά σημαντικό το έργο που έχει ξεκινήσει να ολοκληρωθεί. Ο χρόνος αυτός είναι απαραίτητος. Έχω ήδη κάνει ένα κάλεσμα, μια πρόσκληση στην κοινωνία των πολιτών και σε στελέχη της πόλης να έρθουν να συστρατευθούν σε αυτήν την προσπάθεια, για να κάνουμε όλα αυτά που χρειάζεται και μπορούν να γίνουν στην πόλη μας. Από τα μεγάλα έργα μέχρι τη βελτίωση της ποιότητας ζωής της γειτονιάς. Θα είναι μια αυτοδιοικητική πρόταση, όπως ήταν και το 2019, μια πρόταση με πολύ περισσότερη εμπειρία αλλά και πάνω σε προγράμματα, πάνω σε έργα τα οποία ήδη έχουν ξεκινήσει και τα οποία μπορούν και πρέπει να υλοποιηθούν.

Πότε θα αποχωρήσεις; Μια ακόμη θητεία και μετά τέλος;

Πιστεύω ότι δύο θητείες είναι αρκετές. Τέσσερα συν 5 χρόνια είναι ένας καλός κύκλος. Πρέπει να υπάρχει ένας χρονικός ορίζοντας μέσα στον οποίο θα ολοκληρωθεί το έργο. Το 2028 αποτελεί τον ορίζοντα μέσα στον οποίο όλα αυτά τα οποία η διοίκηση μου οραματίζεται, σχεδιάζει, και ξεκίνησε θα έχουν ολοκληρωθεί.

Η Βουλή θα σε ενδιέφερε μετά;

Ο χρόνος μέχρι το 2028 είναι πολύ μακρύς. Παρακολουθώ συστηματικά τη Βουλή και τις συνεδριάσεις της, αλλά δεν σκέφτηκα ποτέ τον εαυτό μου σε κοινοβουλευτικά έδρανα.

Μεγάλη αγάπη ο δικέφαλος του Βορρά. Γιατί έγινες ΠΑΟΚ;

Το μήλο κάτω από τη μηλιά θα πέσει. Ο πατέρας μου ήταν πρόεδρος στον ΠΑΟΚ και από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου με πήγαινε στο γήπεδο και έγινα κι εγώ μέλος στον αθλητικό σύλλογο του ΠΑΟΚ από νεαρός. Έχω χαρεί πολλές στιγμές στο γήπεδο κι ο ΠΑΟΚ είναι ένα κομμάτι της ζωής μου.

Πώς αισθάνεσαι μετά τη δολοφονία του 19χρονου Αλκη;

Θλίψη και οδύνη. Για όλους εμάς που έχουμε πάει στο γήπεδο με κασκόλ και με λάβαρα, τραγουδώντας, σε αθλητικές χαρές και στεναχώριες, είναι κάτι αδιανόητο. Αυτές οι εγκληματικές ενέργειες είναι κάτι το αποτρόπαιο. Και η αίσθηση ότι στο γήπεδο δίπλα μας ή έξω στην πόλη υπάρχουν και κυκλοφορούν τέτοιοι άνθρωποι που χρησιμοποιούν τις οπαδικές αναφορές για να κάνουν εγκλήματα είναι κάτι που πρέπει να σταματήσει. Πρώτα απ’ όλα πρέπει να το διεκδικήσουμε εμείς οι άνθρωποι που έχουμε χαρεί στα γήπεδα και που θέλουμε να συνεχίσουμε να πηγαίνουμε αλλά και όλοι οι άνθρωποι που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο εμπλέκονται στην υπόθεση του αθλητισμού από κάθε βαθμίδα και κάθε πόστο. Και βέβαια πρωτίστως η Πολιτεία έχει την ευθύνη αλλά και όλοι εμείς πρέπει να αναπτύξουμε αντισώματα, ούτως ώστε κάθε εγκληματική πράξη γύρω από τον αθλητισμό να απομονωθεί και να εκλείψει. Εύχομαι αυτά να γίνουν σύντομα ένα κακό παρελθόν που αφήνουμε πίσω μας.

Κυριάκος Μητσοτάκης; Πώς θα τον περιέγραφες σύντομα;

Πειθαρχημένος, εργατικός, συγκροτημένος, και επίμονος πολιτικός. Συνεργαζόμαστε εξαιρετικά. Θεωρώ ότι, αν δε του τύχαιναν όλες αυτές οι κακές συγκυρίες, θα μπορούσε να είχε προσφέρει ακόμη περισσότερα και ίσως να είχε προχωρήσει πιο πολύ το πλάνο του εκσυγχρονισμού, το πλάνο της ανάπτυξης στη χώρα αλλά και στην πόλη μας.

Αλέξης Τσίπρας;

Κρατώ το γεγονός ότι οδήγησε μια μικρή παράταξη να γίνει ένα πλειοψηφικό κόμμα και ότι έγινε πρωθυπουργός της χώρας κυρίως με το πολιτικό του χάρισμα. Ένας πολιτικός που του αρέσουν οι αντιπαραθέσεις, του αρέσουν οι συγκρούσεις και ο οποίος σημάδεψε μια δύσκολη δεκαετία.

Κώστας Καραμανλής: Έχει ρόλο στο μέλλον; Ως πρόεδρος της Δημοκρατίας;

Είναι ένας πολιτικός αλλά και ένας άνθρωπος πλήρης. Εξαιρετικά ικανός, εξαιρετικά φιλικός. Ένας άνθρωπος ο οποίος μπορεί να εκφράσει συμβολικά την πολιτική ενότητα και να φέρει με επιτυχία σε πέρας οποιονδήποτε ρόλο κληθεί να αναλάβει.

Αρα δεν θα έλεγες ΟΧΙ σε κάτι τέτοιο;

Δεν μπορώ ούτε να τον προτείνω ούτε να στηρίξω την επιλογή του με την ψήφο μου –αυτό είναι αρμοδιότητα της Βουλής και των κομμάτων. Θα χαιρόμουν όμως πολύ μια τέτοια εξέλιξη.

Τελειώνουμε με κάτι προσωπικό; Τύψεις για κάτι υπάρχουν;

Εκείνο που με ενοχλεί και για το οποίο κι εγώ ο ίδιος ενοχλούμαι, όταν μου συμβαίνει, είναι η αδικία. Όταν αισθάνομαι ότι αδίκησα κάποιον, πραγματικά, είναι ό,τι πιο βαρύ μπορώ να αναλογιστώ. Και κάθε βράδυ, όταν κάνω τον καθημερινό απολογισμό μου, σκέφτομαι ότι κάπου μπορεί να αδίκησα κάποιον και αν χρειάζεται να επανορθώσω.

Το μαξιλάρι σου δηλαδή υποφέρει;

Όντως. Το μαξιλάρι μου υποφέρει, αν και όσο πάμε με βλέπει λιγότερες ώρες!