ΑΠΟΨΕΙΣ

Δυστυχώς εδώ και πάρα πολλές δεκαετίες τα κόμματα εξουσίας (μηδενός εξαιρουμένου) συναλλάσσονται. 

Μέσω των δομών του Δημοσίου και των στελεχών τους συναλλάσσονται καθημερινά με κάθε λογής κατοίκους της χώρας, μεγάλους και μικρούς επιχειρηματίες, πυρηνάρχες ψηφοφόρων, αντιπροσώπους ξένων συμφερόντων, κληρικούς, στρατηγούς και φαντάρους, τοπικούς κοτσαμπάσηδες, δημοσιογράφους και δημοσιολογούντες, ταξιτζήδες, ιδιοκτήτες ΠΑΕ, Ρομά βασιλιάδες, δικαστές, αστυνομικούς, κοινούς εγκληματίες και αναρχικούς, συνδικαλιστές γενικώς, επικεφαλής ΜΚΟ, καλλιτέχνες, καθηγητές και φοιτητές, προέδρους σωματείων και ενώσεων, υπηρεσιακούς υφισταμένους τους, ακόμη και τους γείτονες τους ή τους γονείς των συμμαθητών των παιδιών τους (οι τελευταίοι μάλιστα έχουν αποδειχθεί ιδιαίτερα επιδραστικοί). 

Επιδιώκοντας πολιτικά οφέλη ή απλή κοινωνική αναγνώριση, προσπαθούν να ικανοποιούν συμφέροντα συχνά αντικρουόμενα, με αποτέλεσμα η κρατική λειτουργία να καθορίζεται σε σημαντικό βαθμό απ’ αυτές τις μικρές και μεγάλες συναλλαγές, στις οποίες συμμετέχουμε όλοι, έμμεσα ή άμεσα. Κατ’ εμέ, αυτό που ποικίλλει είναι ο βαθμός συμμετοχής μας, γεγονός που γνωρίζουμε και κυνικά αποδεχόμαστε.

Ίσως χείριστη συνέπεια αυτής της πατροπαράδοτης νοοτροπίας είναι η σχετικοποίηση νόμων και κανονισμών: η εφαρμογή τους δε θεωρείται δεδομένη αλλά επαφίεται στην εκάστοτε κυβερνητική βούληση, η οποία μπορεί να προσαρμοστεί στις επιθυμίες οποιουδήποτε παράγοντα με επιρροή, ως ομάδα ή άτομο. 

Αποτέλεσμα είναι πως όταν πρέπει να γίνουν κάποιες κρίσιμες τομές σε εσωτερικό ή εξωτερικό επίπεδο, αυτές να καθίστανται αβέβαιες διότι είναι υπερβολικά πολλοί οι σκελετοί στις ντουλάπες. Είναι δε τόσοι πολλοί και αλληλένδετοι με το κουβάρι της δημόσιας διοίκησης, ώστε οι κατά καιρούς κυβερνώντες να μην είναι σίγουροι τι πραγματικά ισχύει γύρω τους και μέχρι πού φτάνουν τα περιθώρια τους για μεταρρυθμίσεις. 

Αυτή την πραγματικότητα εκμεταλλεύονται αποθρασυμμένοι παράγοντες και παραγοντίσκοι, δηλαδή όσοι απαιτούν και δυσφημίζουν δίχως να φοβούνται τίποτε και κανέναν, ούτε φυσικά να λογαριάζουν το συλλογικό καλό. 

Παράλληλα, μέσα στην κατανοητή σύγχυση μας, εμείς οι ανώνυμοι καλοπροαίρετοι πολίτες περιστασιακά κραυγάζουμε για αλήθεια και κάθαρση, μα μόνο όποτε θεωρούμε ότι το θέμα δε μας αφορά σε προσωπικό επίπεδο, βολικά παραβλέποντας τη δική μας συμμετοχή σε όλο αυτό το αεικίνητο νταραβέρι.

Τούτες τις ημέρες ακούμε ξανά πολλά για παρασκήνια και παρακράτη, αδυνατώντας να συμπεράνουμε με ασφάλεια τι είναι αληθινό και τι ψεύτικο. Ζητούμε μόνο να ξεκαθαρίσει το τοπίο. Όντως επιβάλλεται να σπάσει επιτέλους το περιλάλητο απόστημα επειδή διαφορετικά η σήψη θα λιώσει τη σύγχρονη Ελλάδα. 

Ωστόσο, παρά το συστημ(ατ)ικό κουκούλωμα, αυτό έχει πια παραφουσκώσει, όταν/αν σπάσει θα λερώσει πολύ κόσμο, και μάλλον θα μας αναστατώσει όλους. Ειλικρινά χαλάλι όμως, αφού αλλιώς ο οργανισμός τον οποίο συναποτελούμε θα μας αφήσει χρόνους, αργά ή γρήγορα.