09/11/2024 18:20
Ποιος είναι ο ρόλος της Τεχνητής Νοημοσύνης στην Τέχνη; Μπορεί να παράξει καλλιτεχνικό έργο; Κινδυνεύουν οι καλλιτέχνες από την διείσδυση της Τεχνητής Νοημοσύνης στην Τέχνη; Θα αλλάξει η Τεχνητή Νοημοσύνη την Τέχνη; Θα υποκαταστήσει εντέλει την ανθρώπινη δημιουργικότητα ή θα συνεργαστεί μαζί της;
Αυτά είναι μερικά μόνο από τα ερωτήματα που δημιουργούνται με την επέλαση της Τεχνητής Νοημοσύνης τόσο στην Τέχνη όσο σχεδόν και σε όλες τις εκφάνσεις των ανθρωπίνων δραστηριοτήτων. Η Τεχνητή Νοημοσύνη που βρίσκεται ακόμα σε «βρεφικό» στάδιο και αναπτύσσεται ραγδαία έχει ήδη αλλάξει σε μεγάλο βαθμό πολλά επαγγέλματα ανοίγοντας αναγκαστικά μεγάλες συζητήσεις σχετικά με τι μέλλει γεννέσθαι. Στον τομέα της Τέχνης, έχει ήδη δώσει ήδη δείγματα γραφής για τις δυνατότητές της ενώ ο καλλιτεχνικός κόσμος έχει ήδη αρχίσει να αντιδρά σε πολλές περιπτώσεις με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τις περσινές πολύμηνες απεργίες στο Χόλιγουντ. Σήμερα, η Τεχνητή Νοημοσύνη, με χαμηλό κόστος και μεγάλη ταχύτητα έχει τη δυνατότητα να παράγει μουσική, εικόνες, γραφιστικά, σενάρια και να υποκαθιστά μεγάλο μέρος της ανθρώπινης δημιουργίας κάνοντας επιτακτική την συζήτηση για την ηθική και ορθολογική της χρήση.
Στο πλαίσιο του 65ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, η Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών με αφορμή τα 50 της χρόνια πραγματοποίησε μια συζήτηση για την σχέση της Τεχνητής Νοημοσύνης με τον κινηματογράφο και κατ' επέκταση με την Τέχνη, μια συζήτηση που μάλλον δημιούργησε περισσότερα ερωτήματα από τα όσα απάντησε.
Στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε το πρωί του Σαββάτου (9/11), συμμετείχαν οι Επαμεινώνδας Χριστοφιλόπουλος (επικεφαλής της Έδρας UNESCO για την Έρευνα του Μέλλοντος που φιλοξενείται στο ΙΤΕ και πρόεδρος του Μητροπολιτικού Οργανισμού Μουσείων Εικαστικών Τεχνών Θεσσαλονίκης - MOMus), Βασίλης Κ. Καραμητσάνης (Πρόεδρος ANIMASYROS), Αλέξανδρος Κωστόπουλος (Σκηνοθέτης - Διδάκτωρ Πληροφορικής Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών) ενώ τον συντονισμό ανέλαβαν οι σκηνοθέτες Τώνης Λυκουρέσης και Ελίζα Σόρογκα.
Πριν την αρχή της συζήτησης, παρέμβαση μέσω βιντεομηνύματος έκανε ο σπουδαίος σκηνοθέτης Κεν Λόουτς ο οποίος τόνισε μεταξύ άλλων πως είναι πολύ επιφυλακτικός με το θέμα της Τεχνητής Νοημοσύνης επειδή «κάνουμε ταινίες για να καταλάβουμε τον κόσμο, για να πούμε ιστορίες που εκφράζουν την ανθρώπινη εμπειρία, και αυτό μπορεί να είναι αυθόρμητο, διαφορετικό, ατομικό και απροσδόκητο και αυτό λειτουργεί ενάντια στην επιβολή της Τεχνητής Νοημοσύνης σε αυτές τις ιστορίες, που πρέπει να βασίζεται σε παλιές εμπειρίες και κλισέ του παρελθόντος υπερβολικά συχνά. Γι' αυτό ας διατηρήσουμε την ατομικότητα, τις ξεχωριστές στιγμές, που δεν μπορούν να προβλεθούν εντελώς στον κινηματογράφο».
Στη συνέχεια τον λόγο πήρε ο Επαμεινώνδας Χριστοφιλόπουλος ο οποίος τόνισε πως είναι πολύ δύσκολο να κάνουμε οποιαδήποτε πρόβλεψη για όσα έρχονται με την Τεχνητή Νοημοσύνη.
«Δεν μπορούμε να προβλέψουμε το μέλλον. Δυστυχώς η ευτυχώς πάντα μας εκπλήσσει με τρόπο που δεν μπορούμε να προβλέψουμε. O φουτουριστής Jim Dator όρισε τρεις νόμους για το μέλλον:
1. Δε μπορείς να το προβλέψεις αφού δεν υπάρχει και είναι δυναμικό δηλαδή αλλάζει ανά πάσα στιγμή,
2. Κάθε χρήσιμη πληροφορία για το μέλλον θα πρέπει να μοιάζει αστεία στο παρόν,
3. Εμείς φτιάχνουμε τα εργαλεία και ύστερα αυτά μεταμορφώνουν τον κόσμο μας.
Στις αρχές του 20ου αιώνα αυτό το εργαλείο ήταν η φωτογραφία, τώρα η Τεχνητή Νοημοσύνη.
Έτσι και τότε, οι ζωγράφοι άρχισαν να φοβούνται ότι η φωτογραφία θα αντικαταστήσει τη δουλειά τους. Εντέλει η φωτογραφία όντως ενσωματώθηκε στη τέχνη αλλά η ζωγραφική όχι μόνο δεν εξαφανίστηκε αλλά ίσα ίσα εξελίχθηκε.
Η διαφορά είναι ότι η Τεχνητή Νοημοσύνη ανήκει σε αυτό που λέμε οι τεχνολογίες γενικού σκοπού, δηλαδή τεχνολογίες που αλλάζουν τα πάντα στη ζωή και δεν έχουν μόνο μια εφαρμογή. Τέτοιες τεχνολογίες είναι το ίντερνετ, ο ηλεκτρισμός, η ατμομηχανή. Το ίντερνετ πχ δεν είχε σχέση με το σινεμά όταν δημιουργήθηκε αλλά το επηρέασε καθοριστικά (βλ. streaming, πειρατεία κλπ.)
Σε ό,τι αφορά στην Τεχνητή Νοημοσύνη, αυτή τη στιγμή βιώνουμε ένα πολύ αρχικό στάδιο και είναι σίγουρο ότι θα μεταμορφώσει όλες τις πτυχές της ζωής - το σινεμά είναι μόνο μια διάσταση. Θα αλλάξει ο τρόπος που ζούμε, που ταξιδεύουμε, που επικοινωνούμε και φυσικά όλα αυτά θα έχουν επίπτωση και στις Τέχνες και τον κινηματογράφο. Επιπλέον έχει σημασία ποιες τεχνολογίες θα εξελιχθούν ταυτόχρονα: πχ συστήματα augmented reality, κβαντικοί υπολογιστές, nfts κ.α Όλοι θα βιώνουμε μια εντελώς άλλη πραγματικότητα.
Το να το βλέπουμε μεμονωμένα μας δίνει μια μονοδιάστατη αντίληψη. Άλλωστε ήδη γίνεται χρήση της Τεχνητής Νοημοσύνης στον κινηματογράφο, (μεταγλώττιση, ψηφιακοί ηθοποιοί κλπ). Στα προφανή βραχυπρόθεσμα αποτελέσματα θα έχουμε εξατομικευμένες ταινίες σε ατομικό ή κοινωνικό επίπεδο, βιβλιοθήκες με βίντεο και green screens από κάθε μέρος του κόσμου, nfts που θα μπορούν να προστατευτούν τα πνευματικά δικαιώματα.
Αυτή τη στιγμή η ζωή μας είναι μια οθόνη, πρώτα κινητό και τηλεόραση και πολύ λιγότερο το σινεμά. Η ακόμα μεγαλύτερη ψηφιοποίηση στο μέλλον πιθανόν να οδηγήσει σε μια αντίθετη τάση δηλαδή η οθόνη να περιοριστεί στα απαραίτητα και αυτό να είναι μια νέα ευκαιρία για τον κινηματογράφο. Μπορεί ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας να θέλει μόνο το σινεμά ως οθόνη.
Μακροπρόθεσμα, το προφανές είναι ότι θα μπει περισσότερο augmented reality στο σινεμά, ο θεατής θα μπορεί να γίνεται μέρος του metaverse των ταινιών, οι ταινίες θα εξελίσσονται δυναμικά ανάλογα με τις επιλογές του θεατή ενώ είναι πιθανό να δημιουργηθούν ακόμα και συστήματα που θα διαβάζουν τα κύματα του εγκεφάλου και θα αλλάζουν τα σενάρια ανάλογα με τα συναισθήματα του θεατή. Προκύπτουν επίσης διάφορα ερωτήματα όπως πχ όταν περιεχόμενο και θεατής θα μπορούν να αλληλεπιδρούν και θα η εμπειρία θα θυμίζει 'game' πώς θα συμβεί αυτό και πώς θα διαχωρίζονται τα games από τον κινηματογράφο; Και τέλος, τι θα κάνουμε όταν φτάσουμε κάποια στιγμή σε έναν εξελιγμένο αλγόριθμο που θα φτάσει στην νοητική ικανότητα να ζητήσει το ίδιο πνευματικά δικαιώματα. Όλα αυτά είναι πιθανό να τα δούμε μέσα στην επόμενη δεκαετία».
Στη συνέχεια τον λόγο πήρε ο κ. Καραμητσάνης, διοργανωτής του Φεστιβάλ Animasyros: «Η αλήθεια είναι πως η Τεχνητή Νοημοσύνη έχει ήδη αλώσει τα κινούμενα σχέδια εδώ και περίπου είκοσι χρόνια. Ο Νέμο πχ είναι φτιαγμένος με τις πρωτολειες τότε τεχνολογίες Τεχνητής Νοημοσύνης. Το animation είναι γεννημένο μέσα στην τεχνολογία και παρακινεί την εξέλιξή της, δηλαδή πολλές τεχνολογίες πατάνε στις ανάγκες του. Τρεις είναι οι προβληματισμοί: αφενός ότι μιλάμε για καλλιτεχνικό περιεχόμενο καθώς η τέχνη είναι ανθρωποπαγής κατασκευή, από άνθρωπο σε άνθρωπο και η υπέρμετρη διαμεσολάβηση της τεχνολογίας θα διακόψει αυτόν τον ορισμό. Αφετέρου η τέχνη είναι εργαλείο δημοκρατικού διαλόγου. Μέσα από αυτήν δεν εκφράζονται μόνο ιδέες και συναισθήματα αλλά συμμετέχει και στον κοινωνικό διάλογο. Τρίτον είναι το κατά πόσο, πολλές από τις ανθρώπινες δραστηριότητες του animation αντικαθιστούν τους δημιουργικούς συνεργάτες της χρήσης του υπολογιστή. Δηλαδή πρέπει να δουμε πόσο αυτή η εικονιστική πραγματικότητα δημιουργήθηκε για να αυξάνεται πιο γρήγορα το κέρδος παρόλο που μας έλυσε πολλες φορές τα χέρια. Αυτή θα είναι σε λίγο καιρό η κυρίαρχη μορφή δημιουργίας περιεχομένου και πρέπει να δούμε πόσες δουλειές θα χαθούν κλπ. Πρέπει να νομοθετησουμε πάνω σε αυτό γιατί η Τεχνητή Νοημοσύνη δεν πρέπει να την υποκαταστήσει αλλά να την βοηθήσει την Τέχνη».
Τέλος, ο κ. Κωστόπουλος σημείωσε πως «το θέμα της τεχνολογίας πάντα αντιμετωπίζονταν από τον άνθρωπο με σκεπτικισμό ως απειλή και αγωνία για το μέλλον. Η αγωνία αυτή πάντα εκδηλωνόταν με διαφορετικούς τρόπους κυρίως λόγω του φόβου της απώλειας θέσεων εργασίας. Αυτή η ανησυχία δεν είναι κάτι παράλογο, πολλά επαγγέλματα χάνονται λόγω της τεχνολογίας και έτσι η ανάγκη για προσαρμογή σε νέα επαγγέλματα είναι ακόμα πιο επιτακτική».
Στη συνέχεια πρόσθεσε πως βασικός παράγοντας για την ραγδαία ανάπτυξη της Τεχνητής Νοημοσύνης είναι το cloud το οποίο την τροφοδοτεί. «Ο υπολογιστής είναι σαν ένας νέος μαθητής, μαθαίνει από παντού και τελικά ακολουθεί έναν δικό του ανεξάρτητο δρόμο και το τι θα κάνει με τη ζωή του είναι μια άλλη απόφαση. Όσο μεγαλύτερο είναι το cloud τόσο μεγαλύτερη δύναμη αποκτά η Τεχνητή Νοημοσύνη. Αν δεν τροφοδοτουσαμε εμείς το σύστημα με πληροφορίες δεν θα είχε τόση δύναμη. Δίνουμε πληροφορίες ακόμα και να μην κάνουμε τίποτα απλά να κοιτάμε» είπε χαρακτηριστικά.
«Σε ό,τι αφορά στα σενάρια, αυτά τα εργαλεία έχουν σαν βιβλιοθήκη όλη την λογοτεχνία που έχει γραφτεί ποτέ. Μάλιστα, μπορούν και να μιμηθούν τη γλώσσα όχι μόνο το περιεχόμενο. Και εμείς όμως σαν άνθρωποι έχουμε συγκεκριμένη δομή στο πως να γράφουμε σενάρια. Οι υπολογιστές κάνουν αυτή την αποκωδικοποίηση. Για το πώς θα τους χρησιμοποιήσουμε φέρουμε εμείς την ευθύνη.
Υπάρχουν ηθικά ζητήματα αλλά και το θέμα της αντιγραφής και της παρθενογένεσης. Οι υπολογιστές χρησιμοποιούν ανθρώπινη άυλη περιουσια χωρίς να έχουν πάρει τα δικαιώματα. Όπως μιμούνται οι όμως καλλιτέχνες έτσι μιμείται και ο υπολογιστής. Είναι στο χέρι μας αν θα χρησιμοποιήσουμε την τεχνολογία για να δείξουμε ένα καλύτερο μέρος του εαυτού μας ή αν εξαιτίας της θα γίνουμε ράθυμα ανθρωπάκια.
Χρησιμοποιούμε την πληροφορία για να γίνουμε πιο ελεύθεροι ή για να εγκλωβιζόμαστε; Εμείς τροφοδοτούμε τον υπολογιστή ή ο υπολογιστής εμάς ;
Το πως χρησιμοποιούνται τα δεδομένα μας μπορεί να είναι παράγοντας ελευθερίας ή σκλαβιάς. Η Τεχνητή Νοημοσύνη μιμείται και τα ελλατωματα του ανθρώπου. Μπορεί να αναπαράγει fake news, προκαταλήψεις κ.α
Η Τεχνητή Νοημοσύνη εντέλει εκφράζει το συλλογικό συνειδητό και ασυνείδητο. Είναι μια προέκταση του εαυτού μας παίρνει πληροφορίες από το ίδιο το ανθρώπινο σύστημα. Το πώς θα την διαχειριστούμε είναι δικό μας θέμα» κατέληξε.
Η πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση συνεχίστηκε με ερωτήσεις του κοινού με τον χρόνο να μην φτάνει για να απαντηθούν όλα τα ερωτήματα παρά το γεγονός ότι η συζήτηση ξεπέρασε τις δύο ώρες, αποδεικνύοντας με αυτόν τον τρόπο το μεγάλο ενδιαφέρον του κόσμου για το θέμα αλλά και την ανάγκη διεύρυνσης της συζήτησης καθώς η Τεχνητή Νοημοσύνη είναι εδώ και επελαύνει, είτε το συζητάμε είτε όχι.
Ποιος είναι ο ρόλος της Τεχνητής Νοημοσύνης στην Τέχνη; Μπορεί να παράξει καλλιτεχνικό έργο; Κινδυνεύουν οι καλλιτέχνες από την διείσδυση της Τεχνητής Νοημοσύνης στην Τέχνη; Θα αλλάξει η Τεχνητή Νοημοσύνη την Τέχνη; Θα υποκαταστήσει εντέλει την ανθρώπινη δημιουργικότητα ή θα συνεργαστεί μαζί της;
Αυτά είναι μερικά μόνο από τα ερωτήματα που δημιουργούνται με την επέλαση της Τεχνητής Νοημοσύνης τόσο στην Τέχνη όσο σχεδόν και σε όλες τις εκφάνσεις των ανθρωπίνων δραστηριοτήτων. Η Τεχνητή Νοημοσύνη που βρίσκεται ακόμα σε «βρεφικό» στάδιο και αναπτύσσεται ραγδαία έχει ήδη αλλάξει σε μεγάλο βαθμό πολλά επαγγέλματα ανοίγοντας αναγκαστικά μεγάλες συζητήσεις σχετικά με τι μέλλει γεννέσθαι. Στον τομέα της Τέχνης, έχει ήδη δώσει ήδη δείγματα γραφής για τις δυνατότητές της ενώ ο καλλιτεχνικός κόσμος έχει ήδη αρχίσει να αντιδρά σε πολλές περιπτώσεις με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τις περσινές πολύμηνες απεργίες στο Χόλιγουντ. Σήμερα, η Τεχνητή Νοημοσύνη, με χαμηλό κόστος και μεγάλη ταχύτητα έχει τη δυνατότητα να παράγει μουσική, εικόνες, γραφιστικά, σενάρια και να υποκαθιστά μεγάλο μέρος της ανθρώπινης δημιουργίας κάνοντας επιτακτική την συζήτηση για την ηθική και ορθολογική της χρήση.
Στο πλαίσιο του 65ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, η Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών με αφορμή τα 50 της χρόνια πραγματοποίησε μια συζήτηση για την σχέση της Τεχνητής Νοημοσύνης με τον κινηματογράφο και κατ' επέκταση με την Τέχνη, μια συζήτηση που μάλλον δημιούργησε περισσότερα ερωτήματα από τα όσα απάντησε.
Στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε το πρωί του Σαββάτου (9/11), συμμετείχαν οι Επαμεινώνδας Χριστοφιλόπουλος (επικεφαλής της Έδρας UNESCO για την Έρευνα του Μέλλοντος που φιλοξενείται στο ΙΤΕ και πρόεδρος του Μητροπολιτικού Οργανισμού Μουσείων Εικαστικών Τεχνών Θεσσαλονίκης - MOMus), Βασίλης Κ. Καραμητσάνης (Πρόεδρος ANIMASYROS), Αλέξανδρος Κωστόπουλος (Σκηνοθέτης - Διδάκτωρ Πληροφορικής Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών) ενώ τον συντονισμό ανέλαβαν οι σκηνοθέτες Τώνης Λυκουρέσης και Ελίζα Σόρογκα.
Πριν την αρχή της συζήτησης, παρέμβαση μέσω βιντεομηνύματος έκανε ο σπουδαίος σκηνοθέτης Κεν Λόουτς ο οποίος τόνισε μεταξύ άλλων πως είναι πολύ επιφυλακτικός με το θέμα της Τεχνητής Νοημοσύνης επειδή «κάνουμε ταινίες για να καταλάβουμε τον κόσμο, για να πούμε ιστορίες που εκφράζουν την ανθρώπινη εμπειρία, και αυτό μπορεί να είναι αυθόρμητο, διαφορετικό, ατομικό και απροσδόκητο και αυτό λειτουργεί ενάντια στην επιβολή της Τεχνητής Νοημοσύνης σε αυτές τις ιστορίες, που πρέπει να βασίζεται σε παλιές εμπειρίες και κλισέ του παρελθόντος υπερβολικά συχνά. Γι' αυτό ας διατηρήσουμε την ατομικότητα, τις ξεχωριστές στιγμές, που δεν μπορούν να προβλεθούν εντελώς στον κινηματογράφο».
Στη συνέχεια τον λόγο πήρε ο Επαμεινώνδας Χριστοφιλόπουλος ο οποίος τόνισε πως είναι πολύ δύσκολο να κάνουμε οποιαδήποτε πρόβλεψη για όσα έρχονται με την Τεχνητή Νοημοσύνη.
«Δεν μπορούμε να προβλέψουμε το μέλλον. Δυστυχώς η ευτυχώς πάντα μας εκπλήσσει με τρόπο που δεν μπορούμε να προβλέψουμε. O φουτουριστής Jim Dator όρισε τρεις νόμους για το μέλλον:
1. Δε μπορείς να το προβλέψεις αφού δεν υπάρχει και είναι δυναμικό δηλαδή αλλάζει ανά πάσα στιγμή,
2. Κάθε χρήσιμη πληροφορία για το μέλλον θα πρέπει να μοιάζει αστεία στο παρόν,
3. Εμείς φτιάχνουμε τα εργαλεία και ύστερα αυτά μεταμορφώνουν τον κόσμο μας.
Στις αρχές του 20ου αιώνα αυτό το εργαλείο ήταν η φωτογραφία, τώρα η Τεχνητή Νοημοσύνη.
Έτσι και τότε, οι ζωγράφοι άρχισαν να φοβούνται ότι η φωτογραφία θα αντικαταστήσει τη δουλειά τους. Εντέλει η φωτογραφία όντως ενσωματώθηκε στη τέχνη αλλά η ζωγραφική όχι μόνο δεν εξαφανίστηκε αλλά ίσα ίσα εξελίχθηκε.
Η διαφορά είναι ότι η Τεχνητή Νοημοσύνη ανήκει σε αυτό που λέμε οι τεχνολογίες γενικού σκοπού, δηλαδή τεχνολογίες που αλλάζουν τα πάντα στη ζωή και δεν έχουν μόνο μια εφαρμογή. Τέτοιες τεχνολογίες είναι το ίντερνετ, ο ηλεκτρισμός, η ατμομηχανή. Το ίντερνετ πχ δεν είχε σχέση με το σινεμά όταν δημιουργήθηκε αλλά το επηρέασε καθοριστικά (βλ. streaming, πειρατεία κλπ.)
Σε ό,τι αφορά στην Τεχνητή Νοημοσύνη, αυτή τη στιγμή βιώνουμε ένα πολύ αρχικό στάδιο και είναι σίγουρο ότι θα μεταμορφώσει όλες τις πτυχές της ζωής - το σινεμά είναι μόνο μια διάσταση. Θα αλλάξει ο τρόπος που ζούμε, που ταξιδεύουμε, που επικοινωνούμε και φυσικά όλα αυτά θα έχουν επίπτωση και στις Τέχνες και τον κινηματογράφο. Επιπλέον έχει σημασία ποιες τεχνολογίες θα εξελιχθούν ταυτόχρονα: πχ συστήματα augmented reality, κβαντικοί υπολογιστές, nfts κ.α Όλοι θα βιώνουμε μια εντελώς άλλη πραγματικότητα.
Το να το βλέπουμε μεμονωμένα μας δίνει μια μονοδιάστατη αντίληψη. Άλλωστε ήδη γίνεται χρήση της Τεχνητής Νοημοσύνης στον κινηματογράφο, (μεταγλώττιση, ψηφιακοί ηθοποιοί κλπ). Στα προφανή βραχυπρόθεσμα αποτελέσματα θα έχουμε εξατομικευμένες ταινίες σε ατομικό ή κοινωνικό επίπεδο, βιβλιοθήκες με βίντεο και green screens από κάθε μέρος του κόσμου, nfts που θα μπορούν να προστατευτούν τα πνευματικά δικαιώματα.
Αυτή τη στιγμή η ζωή μας είναι μια οθόνη, πρώτα κινητό και τηλεόραση και πολύ λιγότερο το σινεμά. Η ακόμα μεγαλύτερη ψηφιοποίηση στο μέλλον πιθανόν να οδηγήσει σε μια αντίθετη τάση δηλαδή η οθόνη να περιοριστεί στα απαραίτητα και αυτό να είναι μια νέα ευκαιρία για τον κινηματογράφο. Μπορεί ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας να θέλει μόνο το σινεμά ως οθόνη.
Μακροπρόθεσμα, το προφανές είναι ότι θα μπει περισσότερο augmented reality στο σινεμά, ο θεατής θα μπορεί να γίνεται μέρος του metaverse των ταινιών, οι ταινίες θα εξελίσσονται δυναμικά ανάλογα με τις επιλογές του θεατή ενώ είναι πιθανό να δημιουργηθούν ακόμα και συστήματα που θα διαβάζουν τα κύματα του εγκεφάλου και θα αλλάζουν τα σενάρια ανάλογα με τα συναισθήματα του θεατή. Προκύπτουν επίσης διάφορα ερωτήματα όπως πχ όταν περιεχόμενο και θεατής θα μπορούν να αλληλεπιδρούν και θα η εμπειρία θα θυμίζει 'game' πώς θα συμβεί αυτό και πώς θα διαχωρίζονται τα games από τον κινηματογράφο; Και τέλος, τι θα κάνουμε όταν φτάσουμε κάποια στιγμή σε έναν εξελιγμένο αλγόριθμο που θα φτάσει στην νοητική ικανότητα να ζητήσει το ίδιο πνευματικά δικαιώματα. Όλα αυτά είναι πιθανό να τα δούμε μέσα στην επόμενη δεκαετία».
Στη συνέχεια τον λόγο πήρε ο κ. Καραμητσάνης, διοργανωτής του Φεστιβάλ Animasyros: «Η αλήθεια είναι πως η Τεχνητή Νοημοσύνη έχει ήδη αλώσει τα κινούμενα σχέδια εδώ και περίπου είκοσι χρόνια. Ο Νέμο πχ είναι φτιαγμένος με τις πρωτολειες τότε τεχνολογίες Τεχνητής Νοημοσύνης. Το animation είναι γεννημένο μέσα στην τεχνολογία και παρακινεί την εξέλιξή της, δηλαδή πολλές τεχνολογίες πατάνε στις ανάγκες του. Τρεις είναι οι προβληματισμοί: αφενός ότι μιλάμε για καλλιτεχνικό περιεχόμενο καθώς η τέχνη είναι ανθρωποπαγής κατασκευή, από άνθρωπο σε άνθρωπο και η υπέρμετρη διαμεσολάβηση της τεχνολογίας θα διακόψει αυτόν τον ορισμό. Αφετέρου η τέχνη είναι εργαλείο δημοκρατικού διαλόγου. Μέσα από αυτήν δεν εκφράζονται μόνο ιδέες και συναισθήματα αλλά συμμετέχει και στον κοινωνικό διάλογο. Τρίτον είναι το κατά πόσο, πολλές από τις ανθρώπινες δραστηριότητες του animation αντικαθιστούν τους δημιουργικούς συνεργάτες της χρήσης του υπολογιστή. Δηλαδή πρέπει να δουμε πόσο αυτή η εικονιστική πραγματικότητα δημιουργήθηκε για να αυξάνεται πιο γρήγορα το κέρδος παρόλο που μας έλυσε πολλες φορές τα χέρια. Αυτή θα είναι σε λίγο καιρό η κυρίαρχη μορφή δημιουργίας περιεχομένου και πρέπει να δούμε πόσες δουλειές θα χαθούν κλπ. Πρέπει να νομοθετησουμε πάνω σε αυτό γιατί η Τεχνητή Νοημοσύνη δεν πρέπει να την υποκαταστήσει αλλά να την βοηθήσει την Τέχνη».
Τέλος, ο κ. Κωστόπουλος σημείωσε πως «το θέμα της τεχνολογίας πάντα αντιμετωπίζονταν από τον άνθρωπο με σκεπτικισμό ως απειλή και αγωνία για το μέλλον. Η αγωνία αυτή πάντα εκδηλωνόταν με διαφορετικούς τρόπους κυρίως λόγω του φόβου της απώλειας θέσεων εργασίας. Αυτή η ανησυχία δεν είναι κάτι παράλογο, πολλά επαγγέλματα χάνονται λόγω της τεχνολογίας και έτσι η ανάγκη για προσαρμογή σε νέα επαγγέλματα είναι ακόμα πιο επιτακτική».
Στη συνέχεια πρόσθεσε πως βασικός παράγοντας για την ραγδαία ανάπτυξη της Τεχνητής Νοημοσύνης είναι το cloud το οποίο την τροφοδοτεί. «Ο υπολογιστής είναι σαν ένας νέος μαθητής, μαθαίνει από παντού και τελικά ακολουθεί έναν δικό του ανεξάρτητο δρόμο και το τι θα κάνει με τη ζωή του είναι μια άλλη απόφαση. Όσο μεγαλύτερο είναι το cloud τόσο μεγαλύτερη δύναμη αποκτά η Τεχνητή Νοημοσύνη. Αν δεν τροφοδοτουσαμε εμείς το σύστημα με πληροφορίες δεν θα είχε τόση δύναμη. Δίνουμε πληροφορίες ακόμα και να μην κάνουμε τίποτα απλά να κοιτάμε» είπε χαρακτηριστικά.
«Σε ό,τι αφορά στα σενάρια, αυτά τα εργαλεία έχουν σαν βιβλιοθήκη όλη την λογοτεχνία που έχει γραφτεί ποτέ. Μάλιστα, μπορούν και να μιμηθούν τη γλώσσα όχι μόνο το περιεχόμενο. Και εμείς όμως σαν άνθρωποι έχουμε συγκεκριμένη δομή στο πως να γράφουμε σενάρια. Οι υπολογιστές κάνουν αυτή την αποκωδικοποίηση. Για το πώς θα τους χρησιμοποιήσουμε φέρουμε εμείς την ευθύνη.
Υπάρχουν ηθικά ζητήματα αλλά και το θέμα της αντιγραφής και της παρθενογένεσης. Οι υπολογιστές χρησιμοποιούν ανθρώπινη άυλη περιουσια χωρίς να έχουν πάρει τα δικαιώματα. Όπως μιμούνται οι όμως καλλιτέχνες έτσι μιμείται και ο υπολογιστής. Είναι στο χέρι μας αν θα χρησιμοποιήσουμε την τεχνολογία για να δείξουμε ένα καλύτερο μέρος του εαυτού μας ή αν εξαιτίας της θα γίνουμε ράθυμα ανθρωπάκια.
Χρησιμοποιούμε την πληροφορία για να γίνουμε πιο ελεύθεροι ή για να εγκλωβιζόμαστε; Εμείς τροφοδοτούμε τον υπολογιστή ή ο υπολογιστής εμάς ;
Το πως χρησιμοποιούνται τα δεδομένα μας μπορεί να είναι παράγοντας ελευθερίας ή σκλαβιάς. Η Τεχνητή Νοημοσύνη μιμείται και τα ελλατωματα του ανθρώπου. Μπορεί να αναπαράγει fake news, προκαταλήψεις κ.α
Η Τεχνητή Νοημοσύνη εντέλει εκφράζει το συλλογικό συνειδητό και ασυνείδητο. Είναι μια προέκταση του εαυτού μας παίρνει πληροφορίες από το ίδιο το ανθρώπινο σύστημα. Το πώς θα την διαχειριστούμε είναι δικό μας θέμα» κατέληξε.
Η πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση συνεχίστηκε με ερωτήσεις του κοινού με τον χρόνο να μην φτάνει για να απαντηθούν όλα τα ερωτήματα παρά το γεγονός ότι η συζήτηση ξεπέρασε τις δύο ώρες, αποδεικνύοντας με αυτόν τον τρόπο το μεγάλο ενδιαφέρον του κόσμου για το θέμα αλλά και την ανάγκη διεύρυνσης της συζήτησης καθώς η Τεχνητή Νοημοσύνη είναι εδώ και επελαύνει, είτε το συζητάμε είτε όχι.
ΣΧΟΛΙΑ