Ο Πάνος Χ. Κούτρας, ο άνθρωπος που πριν 25 χρόνια λοιδορήθηκε και άκουσε τα εξ αμάξης για την αν μη τι άλλο πρωτοποριακή και προκλητική ταινία που έκανε και προέβαλλε με θράσος στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης τότε, σήμερα τιμήθηκε με τον Τιμητικό Χρυσό Αλέξανδρο για την συνολική προσφορά του στο σινεμά.

Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο Ολύμπιον το βράδυ της Παρασκευής πριν την προβολή της θρυλικής ταινίας του σκηνοθέτη "Η επίθεση του γιγαντιαίου μουσακά" η οποία προβλήθηκε σε επετειακή ψηφιακά αποκατεστημένη κόπια για τα 25 χρόνια από την πρώτη της προβολή.

Τον Πάνο Κούτρα προλόγισε ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ, Ορέστης Ανδρεαδάκης τονίζοντας "Σήμερα τιμούμε έναν σπουδαίο σκηνοθέτη που δε κάνει μόνο υπέροχο και πολυβραβευμένο σινεμά αλλά κάνει όλα τα σωστά βήματα για να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Έναν σκηνοθέτη που αυτές τις ημέρες στο Φεστιβάλ, γέμισε τις αίθουσες με συμπερίληψη και αγάπη. Σε ευχαριστούμε για όσα έχεις κάνει στο σινεμά και ευχόμαστε να συνεχίσεις να τα κάνεις."

Την απονομή έκανε ο Άγγελος Παπαδημητρίου ο οποίος πριν παραδώσει το βραβείο είπε πως δεν μπορεί να πει κάτι για τον Πάνο Χ. Κούτρα καθώς τα λόγια θα ήταν φτωχά και άρα τραγούδησε το τραγούδι που είχε τραγουδήσει και στην ταινία Dodo.

Δείτε το βίντεο

Παραλαμβάνοντας το βραβείο, ο Πάνος Χ. Κούτρας αφηγήθηκε την ιστορία: "Όταν το 1999 ήρθαμε να δείξουμε τον μουσακά με την ορμή και το θράσος νομίζοντας ότι έχουμε κάνει κάτι σημαντικό, ακούσαμε πολλά, πάρα πολλά. Μας είπαν ότι είμαστε σκουπίδια, ότι βεβηλωσαμε έναν ιερό τόπο και πόσα άλλα. Τώρα 25 χρόνια μετά βραβεύονται, με ρωτάνε αν νιώθω δικαίωση, μου λένε ότι επηρέασα το ελληνικό σινεμά και την κοινωνία. Δεν ξέρω. Αυτό που ξέρω σίγουρα είναι ότι αυτές οι ταινίες που έγιναν πολύ δύσκολα με έκαναν να καταλάβω είναι ότι ο μόνος τρόπος είναι να συνεχίζεις και να προσπαθείς ακόμα και όταν σου λένε όλοι να σταματήσεις. 

 Σε αυτή τη διαδρομή για κάποιον λόγο που είναι δύσκολο να αναλύσω τώρα οι άνθρωποι που με ενέπνευσαν, με στήριξαν και με καθόρισαν στην πλειοψηφία ήταν γυναίκες και σε αυτές αφιερώνω αυτό το βραβείο, σε αυτές που δεν βρίσκονται πια στη ζωήσε αυτές που βρίσκονται κάπου εκεί έξω και σε αυτές που βρίσκονται εδώ και έκαναν αυτό το πράγμα να είναι δυνατό. Και πάνω απολα στην μητέρα μου Αλίκη Κούτρα" σημείωσε ο κ. Κούτρας και καταχειροκροτήθηκε.

Σε ο,τι αφορά στην ταινία ο σκηνοθέτης είπε: "Είναι μια ταινία που έχω δει πάρα πολλές φορές στη ζωή μου, αναρωτιέμαι συχνά γιατί το έκανα μου φαίνεται αδιανόητο αλλά το έκανα και μου άρεσε πολύ" και στη συνέχεια κάλεσε τους συντελεστές στην σκηνή τονίζοντας πως "δεν ήταν καθόλου προφανές ότι θα δεχτούν να συμμετάσχουν στην ταινία".

Έτσι στη σκηνή ανέβηκαν ο παραγωγός Ιωνάς Κώνστα, η production designer και συμπαραγωγός Μαριάννα Παπαγεωργίου, ο διευθυντής φωτογραφίας Ζαφείρης Επαμεινώνδας, η μοντεζ Ελισάβετ Χρονοπούλου και η πολύτιμη όπως την χαρακτήρισε που βοήθησε αφιλοκερδώς την ταινία Έφη Παπαζαχαρίου αλλά και οι ηθοποιοί Γρηγόρης Πατρικαρέας, Χρήστος Μάντακας και Ρουμπίνη Βασιλακοπούλου. Όλοι μίλησαν με τα καλύτερα λόγια για την ταινία και τον σκηνοθέτη τονίζοντας την υπερβολή του εγχειρήματος που ακόμα και τώρα οι περισσότεροι δεν πιστεύουν ότι το έκαναν. Μάλιστα η μοντέζ αποκάλυψε ότι τον μουσακά αυτόν τον μαγείρεψε η μητέρα του σκηνοθέτη και τον έφαγε η ίδια.

Το 65ο ΦΚΘ πραγματοποίησε ένα μεγάλο αφιέρωμα "στον αντισυμβατικό, πρωτοπόρο και τολμηρό σκηνοθέτη, έναν από τους σημαντικότερους εκφραστές του ελληνικού queer cinema". Στο πλαίσιο του αφιερώματος προβλήθηκαν πέντε ταινίες του σκηνοθέτη και συγκεκριμένα: Η επίθεση του γιγαντιαίου μουσακά (1999), Αληθινή Ζωή (2004) σε επετειακή ψηφιακά αποκατεστημένη κόπια για τα 20 χρόνια από την πρώτη προβολή, Στρέλλα (2009) σε ψηφιακά αποκατεστημένη κόπια, Xenia (2014) και Dodo (2022), αλλά και μικρού μήκους ταινίες του που δεν έχουν προβληθεί ξανά στην Ελλάδα.