Έπεσε πάνω σε διαδήλωση καθώς ερχόταν με το αυτοκίνητο που του παραχώρησε το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Είδε ότι καθυστερούσε για την προγραμματισμένη συνέντευξη Τύπου της διοργάνωσης. Έτσι, ο Ματ Ντίλον, ο «σκληρός» του παγκόσμιου σινεμά δεν δίστασε να βγει από το αυτοκίνητο και να έρθει με τα πόδια μέχρι το λιμάνι και την αίθουσα «Σταύρος Τορνές» που ήταν ο καθορισμένος χώρος.

Ντυμένος με απλά ρούχα, λαλίστατος, με εκείνη την μπάσα βραχνή χαρακτηριστική φωνή του, ο διεθνούς φήμης Αμερικανός ηθοποιός μίλησε για την παρουσία του στη διοργάνωση, αφού μόλις χθες πραγματοποιήθηκε η προβολή της ταινίας «Being Maria» στην οποία πρωταγωνιστεί υποδυόμενος τον Μάρλον Μπράντο.

Πρόκειται για ένα φιλμ που αναφέρεται στη μεγάλη επιτυχία «Το τελευταίο ταγκό στο Παρίσι» όπου ο Μπράντον σε συνεννόηση με τον σκηνοθέτη Μπερνάρντο Μπερτολούτσι αποφάσισαν να μην ενημερώσουν την ηθοποιό Μαρία Σνάιντερ για την επίμαχη σκηνή του βιασμού ώστε να αντιδράσει πιο φυσικά, γεγονός που προκάλεσε ένα αιώνιο τραύμα στην πρωταγωνίστρια.

Για τον Ματ Ντίλον ο Μπράντο ήταν πάντα ένας σπουδαίος ηθοποιός. Όταν του προτάθηκε και δέχτηκε να τον υποδυθεί στο «Being Maria», μια ταινία που θα έκανε πρεμιέρα στις Κάννες σκέφτηκε: «Ηλίθιε γιατί το έκανες;», όπως είπε.

Ήταν δύσκολο αλλά του άρεσε η πρόκληση. «Σκεφτόμουν πώς θα γινόταν να μην πάω στις Κάννες, αλλά ανέκαθεν ήμουν ένας ηθοποιός που έπαιρνε ρίσκα κάνοντας διαφορετικές δουλειές. Πάντα θαύμαζα τον Μπράντον, ήταν σημαντικός για εμένα και αυτή ήταν μια ευκαιρία στην οποία δεν μπορούσα να αντισταθώ».

Για εκείνον ο Μάρλον Μπράντο και ο Τζέιμς Ντιν ήταν οι ηθοποιοί που άλλαξαν τον τρόπο που η υποκριτική δούλευε ως τότε. «Ο Μπράντον άλλαξε το πρότυπο του Αμερικανού ηθοποιού, την εικόνα του Αμερικανού. Θα είναι πάντα η μεγαλύτερη επιρροή για εμένα. Ανέβηκε στη σκηνή πριν γεννηθώ και πολλοί ηθοποιοί δεν μπορούσα να συγκριθούν μαζί του», τόνισε.

Μια δικαίωση σε αυτό που υπέστη η Μαρία

Το «Τελευταίο ταγκό στο Παρίσι» το είχε δει όταν ήταν ακόμη πολύ νέος. «Ανεξάρτητα από όλο αυτό που έγινε, πάντα θα είναι για μένα ένα αριστούργημα», είπε. Όσο για τον τρόπο που φέρθηκαν στη νεαρή ηθοποιό πρωταγωνιστής και σκηνοθέτης τόνισε: «Έχω μεγάλη ενσυναίσθηση για την περίπτωση της Σνάιντερ. Ήταν πολύ νέα, αλλά αυτό που πέρασε στο φιλμ ήταν μια διαφορετική κατάσταση. Ήταν σίγουρα λάθος αυτό που της έκαναν, αλλά δεν μπορώ να ξέρω τις προθέσεις τους. Κάτι αναζητούσαν. Είναι πολύ εύκολο να καταδικάζουμε και να βγάζουμε συμπεράσματα. Βέβαια από όλο αυτό εκείνη τραυματίστηκε, αλλά η ζωή της ήδη δεν ήταν σταθερή, είχε θέματα με τους γονείς της. Το βιβλίο το έγραψε η ανεψιά της και αυτή η ταινία είναι ένα φως στο περιστατικό που συνέβη, μια κατά κάποιον τρόπο δικαίωση σε αυτό που υπέστη η Μαρία, που δεν ζει πια για να τη διεκδικήσει».

Όμως ο Ματ Ντίλον θα βραβευτεί με τον τιμητικό Χρυσό Αλέξανδρο του Φεστιβάλ τη Δευτέρα 4 Νοεμβρίου, στο Ολύμπιον, στην προβολή της ταινίας «Πόλη των φαντασμάτων» (City of Ghosts, 2002), η οποία σηματοδότησε το ντεμπούτο του ως σκηνοθέτη και σεναριογράφου. «Είπα να μην κάνω ένα Kitchen sink drama (αμερικανικές ταινίες όπου τα πάντα συμβαίνουν στην κουζίνα). Πάντα ήθελα να σκηνοθετήσω μικρά πράγματα, όπως τηλεόραση ή μουσικά βίντεο. Αυτό το φιλμ ήταν βασισμένο σε ανθρώπου που ήξερα. Κάποιος που εξαφανίστηκε στη Νέα Υόρκη και νομίζαμε ότι πέθανε και κάποιος άλλος που ήταν μπλεγμένος σε εγκληματικές δράσεις και μου είπε όλη την ιστορία. Η βασική ιδέα εστίασε σε αληθινά πράγματα και ανθρώπους. Ήταν εμπνευσμένη από τη δική μου απογοήτευση, όχι μόνο για όσα συμβαίνουν στη βιομηχανία του σινεμά, αλλά και για μένα, για το πώς διαμορφώνονται τα πράγματα, υπήρξαν στιγμές που ήμουν απογοητευμένος. Κέρδισα πολλά μπαίνοντας στο γράψιμο και ήταν πολύ ωραίο το γεγονός ότι δοκίμασα κάτι άλλο. Ανέπτυξα έναν νέο τρόπο. Μου αρέσει να λέω ιστορίες και να γράφω. Ήταν μια υπέροχη εμπειρία και νιώθω χαρούμενος που το έκανα».

«Έχεις έναν από τους πιο υγιείς εγκεφάλους που έχω δει στη ζωή μου»

Η παρουσία του Ματ Ντίλον, στο φετινό πρόγραμμα του 65ου ΦΚΘ δεν εξαντλείται όμως στα παραπάνω, καθώς πρωταγωνιστεί και στην ταινία Interfears (2023) του Γέσπερ Γιουστ, μια ευρηματική χαρτογράφηση του μυαλού ενός ηθοποιού, η οποία προβάλλεται με τη μορφή οπτικής εγκατάστασης για ολόκληρη τη διάρκεια του Φεστιβάλ στο MOMus-Πειραματικό Κέντρο Τεχνών (Αποθήκη Β1-Λιμάνι Θεσσαλονίκης), στο πλαίσιο του αφιερώματος που φιλοξενεί το 65ο ΦΚΘ στον πολυσχιδή δανό καλλιτέχνη. Ο Ματ Ντίλον θα παρευρεθεί στα εγκαίνια της οπτικής εγκατάστασης interfrears τη Δευτέρα 4 Νοεμβρίου, στις 17:00, στο MOMus-Πειραματικό Κέντρο Τεχνών, στο πλαίσιο της εκδήλωσης «Meet the Artist: Jesper Just».

Στην τελευταία του ταινία, ο Γιουστ εξερευνά το συναισθηματικό τοπίο του εγκεφάλου ενός ηθοποιού. Ενσωματωμένος σε έναν σαρωτή fMRI, ο ηθοποιός (Ματ Ντίλον) απαγγέλλει έναν μονόλογο, ενώ το μηχάνημα καταγράφει και αποτυπώνει τα εγκεφαλικά του κύματα σε δισδιάστατες και τρισδιάστατες αναπαραστάσεις.

Με τον σκηνοθέτη έγιναν πολύ καλοί φίλοι από την πρώτη στιγμή, όπως αποκάλυψε σήμερα ο ηθοποιός. «Εξέθετα τα έργα μου και εκείνος τα δικά του. Γνωριστήκαμε, κρατήσαμε επαφή, μου είπε την ιδέα να γεμίσω το μυαλό μου με fMRI, όσο θα έπαιζα. Δεν ήμουν σίγουρος αλλά κρατήσαμε επαφή και μου είπε περισσότερα για την ιδέα. «Το βρήκα πολύ έξυπνο να εξετάσουμε το μυαλό μου όσο θα έπαιζα. Δούλευα τότε στο Πήλιο γυρίζοντας με τον Φερνάντο Τρουέμπα. Κάποια στιγμή μου τηλεφώνησε και μου είπε αν έχεις κλειστοφοβία μην το κάνεις. Είμαι κλειστοφοβικός και δίστασα πολύ. Είπα δεν μπορώ να το κάνω ας το κάνει κάποιος άλλος. Εκείνος επέμεινε σε μένα. Ο γιατρός που παρακολουθούσε μπορούσε να δει αν ο εγκέφαλος έχει προβλήματα. Ήταν ενθουσιασμένος. Μου είπε ότι ήμουν στους πρώτους είκοσι υγιείς εγκεφάλους που είχε δει στη ζωή του. Τον ρώτησα έξυπνους; Μου λέει όχι, υγιείς!», αποκάλυψε γελώντας ο πρωταγωνιστής.

Ο Ντίλον μίλησε ακόμη για το ντοκιμαντέρ που έκανε με ήρωα έναν παλιό Κουβανό μουσικό, το οποίο γυρίστηκε στην Κούβα. «Πρόκειται για έναν αυθεντικό ξεχωριστό σπουδαίο καλλιτέχνη και περφόρμερ που γράφει επίσης τραγούδια και τα ερμηνεύει. Ήταν πολύ γνωστός τη δεκαετία του ’50 στη χώρα του αλλά σταδιακά έχασε τη δημοφιλία του. Ασχολείται με ένα είδος τζαζ μουσικής της περιοχής. Ήταν πολύ γέρος όταν τον γνώρισα από έναν φίλο μου στο Μεξικό που τον ενθάρρυνα να κάνει έναν δίσκο μαζί του», τόνισε.

Τι τον κρατάει νέο

Αναπόφευκτη ήταν και μια ερώτηση για τις αμερικανικές εκλογές. Έδειξε ανακουφισμένος που αυτή την περίοδο λείπει από τη χώρα του. «Ήξερα ότι θα έλειπα. Ψήφισα όμως ήδη και βέβαια ψήφισα Κάμαλα Χάρις», είπε χαρακτηριστικά.

Δείτε το βίντεο

Επίσης, τόνισε μεταξύ άλλων πως έχει κάνει καλές και κακές ταινίες, αφού «αυτή είναι η ζωή του ηθοποιού», αλλά και για τη ζωγραφική. «Ο πατέρας μου είναι πορτρετίστας, ενώ ο θείος μου ένας από τους πιο γνωστούς δημιουργούς κινουμένων σχεδίων. Έτσι, αυτό σχετίζεται με τις οικογενειακές μου ρίζες. Το κάνω όμως κατά περιόδους και δεν κάνω μεγάλες δουλειές. Είμαι από τους ανθρώπους που τους αρέσει να κάνουν πολλά πράγματα. Θέλω να νιώθω ελεύθερος. Μου αρέσει να ανακαλύπτω νέα δημιουργικά πράγματα. Αυτό θεωρώ ότι σε κρατάει νέο!».