Όλοι στην Θεσσαλονίκη-και όχι μόνο σε αυτήν- έχουμε ακούσει πάμπολλες φορές για τον πολύπαθο ΟΑΣΘ στον οποίο δεκαετίες τώρα συνυπάρχουν όλες οι παθογένειες του σύγχρονου ελληνικού κράτους.

Το πρωτότυπο καθεστώς του -δήθεν ιδιωτική εταιρεία, αλλά ουσιαστικά δημόσια- κράτησε τα αρνητικά και των δύο, αφήνοντας στο περιθώριο τα θετικά τους. Σπατάλη του δημόσιου χρήματος σε μετόχους και σε στρατιά εργαζόμενων- ρουσφετολόγων, μικρότερη του δέοντος εξυπηρέτηση του κοινού, βραδυκίνητες αλλαγές, ανυπαρξία επενδύσεων εκσυγχρονισμού, συσσώρευση ελλειμμάτων, σχεδιασμοί στον αέρα, μεγάλα λόγια και μελέτες χωρίς αντίκρισμα, υποσχέσεις επί υποσχέσεων και στο τέλος, μηδέν εις το πηλίκον.

Ύστερα από δεκαετίες μιας καθοδικής πορείας για την οποία υπάρχει συνευθύνη κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, Μετόχων και συνδικάτου εργαζόμενων, ήρθαν οι «άφθαρτοι» κρατώντας την ρομφαία της κάθαρσης, της εξυγίανσης και της αποκατάστασης του κοινωφελούς χαρακτήρα του οργανισμού.

Όπως αποδείχτηκε, οι ΣΥΡΙΖΑίοι, αντί να αλλάξουν το σύστημα που επικρατούσε στις αστικές συγκοινωνίες της Θεσσαλονίκης, ενσωματώθηκαν σε αυτό και το χρησιμοποίησαν με παρόμοιο και χειρότερο θα ‘λεγα τρόπο.

Απευθείας αναθέσεις, παράτυπες διαδικασίες, οι ημέτεροι των ημέτερων, συναλλαγές με το σωματείο για να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο, ευνοϊκές μετακινήσεις των ημέτερων και γενικά, τα… πάντα όλα της κακοδιοίκησης.

Εννοείται ότι όλα αυτά, γινόταν ταυτόχρονα με εκστόμηση μεγάλων υποσχέσεων για νέα λεωφορεία, για νέες προσλήψεις, για αύξηση-πύκνωμα δρομολογίων, για καλύτερη εξυπηρέτηση των πολιτών.

Στην τελική, το μόνο που πέτυχαν, ήταν να καλλιεργήσουν το κλίμα του «δεν πληρώνω», καταργώντας τους ελεγκτές και αφήνοντας τον Οργανισμό χωρίς έσοδα από εισιτήρια.

Έκαναν όμως και κάτι ακόμη: κρατικοποίησαν τον ΟΑΣΘ και μόλις ολοκλήρωσαν αυτήν την διεργασία, μετέφεραν σημαντικό τμήμα του συγκοινωνιακού του έργου στα…ιδιωτικά ΚΤΕΛ. Επίσης, άφησαν αρρύθμιστη την υπόθεση των μετόχων (τους αγόρασαν ή τους κατέσχεσαν τα μερίδια, τους πλήρωσαν τα οφειλόμενα όπως προέκυπταν από τις εν ισχύ συμβάσεις, τι έκαναν με τους προμηθευτές του οργανισμού κλπ). Μπάχαλο, με ουρές που κάποια στιγμή θα εμφανίζονταν και θα διογκώνονταν και θα έσκαζε…

Μετά, ήρθαν οι σημερινοί. Μπήκε πράγματι μια τάξη στον Οργανισμό, ήρθαν καινούργια λεωφορεία, βελτιώθηκε σημαντικά το συγκοινωνιακό έργο, αν και δεν αποφεύχθηκαν οι αστοχίες και οι αβελτηρίες (πχ λεωφορεία της Λειψίας που… ξεκουράζονται σε πάρκινγκ και άλλα που νοικιάστηκαν αλλά…ψάχνουν κάποιον να τα οδηγήσει, τα ίδια σε ότι αφορά στην εισιτηριοδιαφυγή και δεν ξέρω εγώ τι άλλο θα αποκαλυφθεί στην συνέχεια)

Παράλληλα, ακόμη δεν αποφασίστηκε αν ο Οργανισμός θα επανα-ιδιωτικοποιηθεί ή θα παραμείνει κρατικός, ακόμη δεν προσλήφθηκαν οι οδηγοί που χρειάζονται, ακόμη δεν ήρθαν τα καινούργια λεωφορεία.

Ας είναι. Μην τα θέλουμε όλα δικά μας. Μην καλομαθαίνουμε. Θεσσαλονίκη είμαστε, δεν είμαστε τίποτα περιοχή πρωτευούσης…

* Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ" στις 26.06.2022