Όσο κι αν πιστεύω ότι είναι υγιές για ένα δημοκρατικό πολίτευμα να υπάρχουν πολλοί υποψήφιοι για ένα δημόσιο αξίωμα οι οποίοι θέτουν την φιλοδοξία τους στην κρίση του εκλογικού σώματος, αυτό που πάει να γίνει φέτος στον δήμο της Θεσσαλονίκης, το θεωρώ αστείο αν όχι τραγικό.

Όχι πέντε, ούτε έξι, αλλά εικοσιπέντε -πολύ καλά διαβάζετε- νοματαίοι εκφράζουν την επιθυμία αλλά και την ετοιμότητα να διεκδικήσουν τη δημαρχία της πόλης.

Κάποιοι υποστηρίζονται από κόμματα ή από συστήματα, κάποιοι άλλοι ξεπήδησαν από δημοτικές παρατάξεις και οι περισσότεροι είδαν τον εαυτό τους στον καθρέπτη, τον καμάρωσαν και αφού συγχάρηκαν την μάνα που τους γέννησε, είπαν… εγώ θα σώσω αυτήν την πόλη.

Άνθρωποι πολλοί, οι οποίοι στερούνται γνώσεων και εμπειριών, που δεν γνωρίζουν την ιστορία της πόλης, που δεν έχουν διευθύνει ούτε περίπτερο, που δεν ξέρουν τι θα πει προϋπολογισμός, τεχνικό πρόγραμμα, δημόσιο σύστημα προμηθειών, ευρωπαϊκά προγράμματα, συμβάσεις παραχώρησης, συμβόλαια χρηματοδότησης, σχέδια οικιστικής ανάπτυξης και τόσα ακόμη σπουδαιότερα και συνθετότερα, θεωρούν εαυτούς έτοιμους να οδηγήσουν την πόλη σε μια νέα εποχή.

Εικοσιπέντε άνθρωποι, πολλούς από τους οποίους δεν τους γνωρίζω ούτε εγώ που εξ επαγγέλματος είμαι υποχρεωμένος να παρακολουθώ ό,τι σοβαρό κυκλοφορεί στα στέκια και τα πεζοδρόμια και όποια αξιοπρόσεκτη άποψη πετάει στον ουρανό της πόλης. (Δεν στέκομαι καν σε περιπτώσεις υποψηφίων που γνωρίζουν ότι ακόμη κι αν εκλεγούν θα εκπέσουν με το καλημέρα αναστατώνοντας την πόλη).

Ομολογουμένως απίστευτο όλο αυτό.

Αφού λοιπόν, έπεισαν τον εαυτό τους πως μπορούν, βάλθηκαν να μας πείσουν ότι οφείλουμε να τους υποστηρίξουμε. Για το καλό μας και το καλό του τόπου και των παιδιών μας!

Κι επειδή δεν έχουν τίποτα σοβαρό να πουν, ασχολούνται με μικροπολιτικές. Ρίχνουν πυροτεχνήματα, υπόσχονται -ανέξοδα- θηριώδη προγράμματα έργων, στήνουν καυγαδάκια παριστάνοντας τους μεγάλους και τους τρανούς.

Τα πράγματα είναι απλά.

Με το νέο σύστημα εκλογής δημάρχων που νομοθέτησε ο ΣΥΡΙΖΑ στο πλαίσιο του «Κλεισθένη» (απλή αναλογική στην ανάδειξη των δημοτικών συμβούλων) ο δήμαρχος θα υποχρεούται να υποκύπτει στους εκβιασμούς κάθε πικραμένου, προκειμένου να εξασφαλίζει την υπερψήφιση των προτάσεών του από το Δ.Σ.

Η νέα αυτή πραγματικότητα, κάνει κάποιους να δηλώνουν υποψήφιοι δήμαρχοι, φιλοδοξώντας να κερδίσουν μια ή δύο έδρες στο δημοτικό συμβούλιο, ώστε να ανταλλάξουν την ψήφο τους με μια αντιδημαρχία ή κάποιου είδους οφίκιο.

Ακόμη όμως και με αυτό το δεδομένο- που ουσιαστικά κάποιοι είναι υποψήφιοι δήμαρχοι και οι υπόλοιποι υποψήφιοι αντιδήμαρχοι- η κατάσταση στην Θεσσαλονίκη φωνάζει από μακριά ότι ως τοπική κοινωνία δεν καταφέραμε να έχουμε κάποια στάνταρ στο επίπεδο αυτών που φιλοδοξούν να μας διοικήσουν.

Κι αυτό είναι κρίμα, καθώς η αμετροέπεια των ανθρώπων που δηλώνουν έτοιμοι να ηγηθούν μια σπουδαία πόλη, προοιωνίζεται δεινά για το μέλλον της.   

*******************************************************************************************************************************************

* Ντρέπομαι να γράψω την παροιμία για το τι έκανε η νύφη και σχόλασε ο γάμος, αλλά αυτή σφηνώθηκε στο μυαλό μου όταν πληροφορήθηκα ότι ναυάγησε η συμπόρευση των ΣΥΡΙΖΑίων της Καλαμαριάς με τον ΠΑΣΟΚογενή δήμαρχο Θεοδόση Μπακογλίδη ενόψει των επικείμενων αυτοδιοικητικών εκλογών.

Έτσι κι αλλιώς φαινόταν παρά φύσιν ο γάμος, καθώς οι σχέσεις ανάμεσα στο ΚΙΝΑΛ και τον ΣΥΡΙΖΑ βρίσκονται εσχάτως στο χειρότερο δυνατό επίπεδο.

* Δεν ήταν όμως μόνο αυτός ο λόγος του διαζυγίου. Το κυριότερο ήταν ότι οι ΣΥΡΙΖΑίοι ζητούσαν από τον Θεοδόση κάποια πράγματα τα οποία ο ίδιος δεν ήταν διατεθειμένος να τους δώσει, αφού δεν τους χρειάζεται για την επανεκλογή του -η οποία δείχνει να είναι εξασφαλισμένη.

Μαθαίνω, ότι του ζήτησαν να διαλύσει την παράταξή του και να δημιουργηθεί εξ αρχής μια νέα -στα πρότυπα του… προοδευτικού μετώπου που προωθεί ο Αλέξης Τσίπρας.

Μαθαίνω επίσης ότι του είπαν να συζητήσουν τα ονόματα των υποψηφίων συμβούλων, για κάποια από τα οποία είχαν αντιρρήσεις.

Μαθαίνω τέλος, ότι θέλησαν να λάβουν εγγυήσεις για την επόμενη μέρα σχετικά με την συμμετοχή στελεχών του κόμματός τους στις θέσεις διοίκησης του δήμου.

* Τα αιτήματα δεν έγιναν δεκτά από τον Θεοδόση, ο οποίος απεδείχθη εξαίρετος διαπραγματευτής.

Περίμενε τους ΣΥΡΙΖΑίους να λάβουν τις οριστικές αποφάσεις τους, μέσα από τις δαιδαλώδεις κομματικές τους διεργασίες και μετά ξεκίνησε τις τελικές διαπραγματεύσεις μαζί τους.

Στο μεταξύ:

- Η δημοτική παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ χωρίστηκε στα τρία (ένα κομμάτι αυτονομήθηκε και έκανε ανεξάρτητο συνδυασμό, ένα άλλο πειθάρχησε στο κόμμα και το τρίτο εξέφρασε την διαφωνία του αλλά ως εκεί)

- Η νομαρχιακή επιτροπή Θεσσαλονίκης ενέκρινε την συμπόρευση με τον Μπακογλίδη, όπως και η τοπική οργάνωση Καλαμαριάς του κόμματος (την πρόταση υπερψήφισαν 24 από τα 34 μέλη).

* Η άρνηση του Θεοδόση να αποδεχτεί τα τρία προαναφερόμενα αιτήματα και να τους πει ότι αυτό που δέχεται είναι να του προτείνουν κάποια άτομα για το ψηφοδέλτιό του τα οποία μάλιστα ο ίδιος θα αξιολογήσει,  ξάφνιασαν του ΣΥΡΙΖΑίους «διαπραγματευτές» (Αμπατζάς, Καϊμακτσίδης) που θεωρούσαν ότι ο δήμαρχος θα έδινε γη και ύδωρ για να εξασφαλίσει τη στήριξή τους.

Την ώρα που ο Μπακογλίδης έλεγε το μεγάλο ΟΧΙ στους ΣΥΡΙΖΑίους, ανακοίνωνε δύο σημαντικότατες προσθήκες στο ψηφοδέλτιό του. Τους επικεφαλής δύο ανεξάρτητων συνδυασμών, την Αμαλία Πασαλίδου και τον Μιχάλη Παναγιωτίδη, που είχαν λάβει στις τελευταίες εκλογές 7,34% και 5,1% αντίστοιχα.

* Η εξέλιξη φέρνει σε δυσχερή θέση τον ΣΥΡΙΖΑ, που βρίσκεται πλέον με την πλάτη στον τοίχο.

Όσο για τον Μπακογλίδη, ετοιμάζεται να ανακοινώσει κι άλλη… ενίσχυση του συνδυασμού του, με την συμμετοχή σε αυτόν της μέχρι τώρα εκλεγμένης με το ψηφοδέλτιο του Απόστολου Τζιτζικώστα περιφερειακής συμβούλου Χριστίνας Κελεσίδου.

Μάγκας ο Πόντιος…

* Πολύς λόγος για το τίποτα αυτή η «Γέφυρα». Οι κάπως γνωστοί, ήταν δεδομένοι ΣΥΡΙΖΑιοι εδώ και καιρό ανακυκλώνοντας τα ονόματά τους εδώ κι εκεί. Ασήμαντοι και παγκοσμίως άγνωστοι οι περισσότεροι, με τον Μπουτάρη να υπογράφει προφανώς χωρίς να καταλάβει ακριβώς το τι και το γιατί.

*Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ"στις 3 Φεβρουαρίου 2019.