Σύμφωνοι. Μία ήττα από τον Ολυμπιακό στον Πειραιά δεν αποτελεί καταστροφή, ούτε μπορεί να αποτελέσει αιτία απογοήτευσης και εσωστρέφειας. Η αλήθεια είναι όμως ότι στο ματς της Κυριακής με τους ερυθρόλευκους, για την πρώτη αγωνιστική των πλέι οφ, ο Άρης αδίκησε τον εαυτό του.
Ιδανικότερες συνθήκες για ένα θετικό αποτέλεσμα δε θα μπορούσαν να υπάρξουν. Ο Ολυμπιακός ήταν εμφανώς κουρασμένος από τον αγώνα με την Άρσεναλ και έπαιξε με δέκα παίκτες για πάνω από 50 λεπτά. Ο Άρης είχε λοιπόν μια μεγάλη ευκαιρία, αν όχι να νικήσει, τουλάχιστον να φύγει αλώβητος από την έδρα του πρωταθλητή.
Οι κιτρινόμαυροι πλήρωσαν την κακή εμφάνιση του πρώτου μέρους (η ομάδα του Μάντζιου ήταν απρόσεκτη στην άμυνα και ακίνδυνη στην επίθεση) αλλά και το μόνιμο πρόβλημα της έλλειψης κλασικού φορ περιοχής (αυτός ο Άρης έχει ανάγκη ακόμη και τον ανέτοιμο Μήτρογλου, που απουσίασε λόγω τραυματισμού), που δεν του επέτρεψε να αξιοποιήσει τις ευκαιρίες του δευτέρου ημιχρόνου.
Παράλληλα, επιβεβαιώθηκε η δυσκολία του Άρη να δημιουργήσει απέναντι σε κλειστές άμυνες (ο Ολυμπιακός αναγκάστηκε να οπισθοχωρήσει μετά την αποβολή), μολονότι διαθέτει αρκετούς ταλαντούχους μεσοεπιθετικούς.
Οι συνέπειες της ήττας από τον Ολυμπιακό δεν είναι δραματικές, αφού ο Άρης παραμένει δεύτερος και εξακολουθεί να ορίζει την τύχη του. Το παιχνίδι στο "Καραϊσκάκης" ήταν όμως ένα καμπανάκι αφύπνισης, που θύμισε στους υπεραισιόδοξους ότι η προσπάθεια για τη διατήρηση της δεύτερης θέσης και στα πλέι οφ, δε θα μοιάζει με βόλτα στο πάρκο...