Ο Άρης έπρεπε να έχει κερδίσει το χτεσινό ντέρμπι στην Τούμπα και μάλιστα καθαρά, άνετα, με ένα σκορ που δεν θα άφηνε το παραμικρό περιθώριο συζήτησης σχετικά με το ποια ομάδα ήταν ανώτερη. Κι όμως, αντί ο Μάνος να κάνει το 0-3 και να μετατρέψει σε τυπική διαδικασία το υπόλοιπο του παιχνιδιού, ο Άρης έφυγε από την έδρα του «αιώνιου» αντιπάλου του με μόνον έναν βαθμό.
Ο Άρης έχασε (αυτή η ισοπαλία έχει τη γεύση της ήττας) ένα δικό του ματς, γιατί δεν έδωσε τη χαριστική βολή στον αντίπαλο, τη στιγμή που έπρεπε και μπορούσε να το κάνει. Μετά τη μεγάλη χαμένη ευκαιρία για το 0-3, μάλιστα, οπισθοχώρησε αδικαιολόγητα, δίνοντας την ευκαιρία στον ΠΑΟΚ να κερδίσει μέτρα στο γήπεδο και να μεταφέρει, έστω και με ανορθόδοξο τρόπο, το ματς στα όρια της μεγάλης περιοχής του Μπουσέ.
Κάπως έτσι είχε λειτουργήσει και στο ματς με τον Ολυμπιακό. Ανεξάρτητα από το τραγικό λάθος του Κουέστα, ο φετινός Άρης, με την ατομική ποιότητα, τη φυσική κατάσταση και την ομοιογένεια που διαθέτει, δεν έχει λόγο να βάζει τον αντίπαλο στο παιχνίδι, τη στιγμή που το ελέγχει απόλυτα και δεν απειλείται.
Οι κιτρινόμαυροι έχουν παράπονα από τη διαιτησία και είναι αλήθεια ότι αυτό το πέναλτι πολύ δύσκολα θα καταλογιζόταν σε βάρος του ΠΑΟΚ, αν οι ρόλοι ήταν αντεστραμμένοι. Ο Άρης έχει αλλάξει, όμως, επίπεδο και πρέπει να εστιάσει στα δικά του λάθη.
Η κύρια αιτία για την οποία δεν κατάφερε να κερδίσει ένα ντέρμπι στο οποίο κυριάρχησε πλήρως για περίπου 75 λεπτά, ήταν η οπισθοχώρησή του στα τελευταία 15. Το πάθημα πρέπει να γίνει μάθημα, ενόψει των πλέι οφ, ώστε να μην αδικήσει ξανά τον εαυτό του. Ακόμη κι έτσι πάντως, ο Άρης του Άκη Μάντζιου έδειξε για άλλη μία φορά ότι είναι ανώτερος από τους ανταγωνιστές του για τη δεύτερη θέση. Το αν θα την κατακτήσει εξαρτάται από τον ίδιο...