Η δύναμη του καταναλωτή την εποχή της πανδημίας
Μία μεγάλη συζήτηση έχει ξεκινήσει τις τελευταίες ημέρες για το πως θα ανοίξει η αγορά μετά το δεύτερο lockdown.
Ήδη μάθαμε ότι η προοπτική να ανοίξει αύριο Δευτέρα το πρωί θα οφείλεται περισσότερο σε θαύμα του Αγίου Ανδρέα, παρά σε βελτίωση των συνθηκών επειδή απέδωσαν τα μέτρα και έτσι το άνοιγμα μεταφέρεται στο μέλλον.
Όμως, όποτε και αν είναι αυτό το μέλλον, η επαναλειτουργία της καθημερινότητας μας έχει προδιαγραφές. Όχι απλώς τις γνωστές: Μάσκα, κοινωνική αποστασιοποίηση, απολύμανση και τα άλλα που ξέρουμε.
Το άνοιγμα πρέπει να συνοδεύεται από την εφαρμογή αυτών των προϋποθέσεων. Και αυτό θα συμβεί μόνο όταν αυτοί που δεν εφαρμόζουν αυτό που πρέπει θα έχουν απώλειες.
Ας είμαστε ειλικρινείς.
Στην κατάσταση που βρισκόταν η αγορά μετά το πρώτο lockdown και με τον τουρισμό στα τάρταρα, ήταν εύλογο, κάποιες επιχειρήσεις δεν εφάρμοζαν τους κανόνες, ελπίζοντας να συγκινήσουν τους «ανυπότακτους» και να ρεφάρουν ένα μέρος των απωλειών.
Ας πούμε τα πιο απλά: στα μπαρ καταγραφόταν συνωστισμός ορθίων, στα εστιατόρια οι σερβιτόροι δεν ήταν πολύ αυστηροί με τον εαυτό στον τρόπο που έπρεπε να φοράνε τη μάσκα, η αλατιέρα και η πιπεριέρα δεν ήταν μίας χρήσεως. Το ψωμί και τα μαχαιροπήρουνα δεν ήταν τυλιγμένα ειδικά για τον κάθε χρήστη.
Θα μαλώνουμε, αναρωτιόνταν οι περισσότεροι από μας. Δεν ξέρω ποια είναι η σωστή απάντηση. Η εύκολη απάντηση πάντως είναι όχι. Κανείς δεν βγαίνει να φάει για να χαλάσει τη διάθεση του μαλώνοντας.
Και προφανέστερα κανείς δεν έχει τη διάθεση να περνάει την ώρα του κάνοντας καταγγελίες στην αστυνομία ή τη δημοτική αστυνομία, ή άλλες υπηρεσίες που είναι απίθανο να ανταποκριθούν.
Όμως έχουμε στα χέρια μας τη δύναμη του καταναλωτή. Αυτές οι επιχειρήσεις που κάνουν σκόντο στην ασφάλεια, διακινδυνεύοντας την διασπορά του ιού, πρέπει να καταλάβουν ότι θα το πληρώσουν με απώλεια πελατών. Μόλις διαπιστώσουμε ότι το μαγαζί δεν τηρεί όσα πρέπει, γυρίζουμε την πλάτη και φεύγουμε.
Έχουμε τη δύναμη να μην πηγαίνουμε σε αυτά τα μαγαζιά και να κάνουμε γνωστό σε γνωστούς και φίλους γιατί δεν πηγαίνουμε. Δεν πηγαίνουμε στον Α γιατί οι σερβιτόροι φορούν μάσκες στο πηγούνι. Δεν πηγαίνουμε στο Β γιατί δεν έχει πάρει αλάτι και πιπέρι μίας χρήσεως. Δεν πηγαίνουμε στο Γ γιατί δεν φέρνει το ψωμί σε ειδική συσκευασία.
Αν πονέσουν οικονομικά, θα σκεφτούν να συνεχίσουν την ευελιξία. Διότι καταλαβαίνω για ποιό λόγο το ρισκάρει αυτός. Δεν μπορώ να καταλάβω για ποιον λόγο να το ρισκάρουμε εμείς... Μετά θα δούμε και πλατείες...
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 29 Νοεμβρίου 2020