Η είδηση έσκασε σαν βόμβα κόβοντας το αίμα εκατομμυρίων φιλάθλων σε όλον τον κόσμο. Ο Ντιέγκο Μαραντόνα δεν είναι πια εδώ. "Έφυγε" την ίδια μέρα με τον φίλο του Φιντέλ Κάστρο και άλλη μία σπουδαία και απολύτως αντισυμβατική φιγούρα του ποδοσφαίρου, τον Τζορτζ Μπεστ.
Ο Μαραντόνα ανήκει όμως σ' αυτήν την κατηγορία των ανθρώπων που... δεν γίνεται να πεθάνουν. Γιατί με το απίθανο ταλέντο του, την εκρηκτική του προσωπικότητα και έναν αυθεντικό αντικονφορμισμό που τον έθεσε απέναντι σε κάθε είδους κατεστημένο, κατάφερε να υπερβεί το όριο της θνητότητας.
Ο άνθρωπος που έκανε τους Αργεντινούς να ξεχάσουν την ήττα στα Φώκλαντς ταπεινώνοντας την Αγγλία στο Μουντιάλ του Μεξικού, ο πιστός καθολικός που δεν δίστασε να τα βάλει με τον Πάπα, καταγγέλλοντας την υποκριτική στάση της Εκκλησίας έναντι της φτώχειας, δεν υπάκουσε ποτέ στους ανθρώπινους νόμους.
Γι' αυτό και παρά τις αυτοκαταστροφικές επιλογές που έκοψαν πρόωρα το νήμα της πολυτάραχης ζωής του, θα είναι πάντα το απόλυτο είδωλο για όσους πολεμούν το άδικο, για όλους εκείνους που ξεκινούν από το τίποτα, αλλά ονειρεύονται να κατακτήσουν τα πάντα.
Ο θρήνος δεν αρμόζει στον κορυφαίο των κορυφαίων. Ο Ντιέγκο Μαραντόνα δεν έχει πεθάνει. Οι Θεοί δεν πεθαίνουν ποτέ...