Ο Μανώλης Ροδοβίτης, κατέκτησε δίκαια τον τίτλο του Ironman της Χαλκιδικής. Στο μακρινό Ταλίν της Εσθονίας, πάλεψε κόντρα σε πολλές αντιξοότητες και αγωνιζόμενος 13 ώρες συνεχώς πήρε τον τίτλο του κι έκανε πράξη, δύο... προκλήσεις που είχε βάλει με τον εαυτό του. Η πρώτη ήταν να προσπαθήσει να βαδίσει στα χνάρια του αγαπημένου του υπεραθλητή όταν αυτός έφυγε από τη ζωή πριν λίγο καιρό και η δεύτερη να προσπαθήσει να βρεί ένα τρόπο να αποτελέσει έμπνευση για τους μαθητές του. Και τα κατάφερε και τα δύο...
Ο προπονητής και υπεύθυνος ακαδημιών του τμήματος βόλεϊ Νέων Μουδανιών και καθηγητής φυσικής αγωγής στο Big Bang School, Μανώλης Ροδοβίτης, πήρε την μεγάλη απόφαση και έλαβε μέρος στον αγώνα «Ironman» στο Ταλίν της Εσθονίας, το Σάββατο 7 Αυγούστου, όπως αναφέρει και το Xalkidiki Politiki.
«Το Ironman Triathlon είναι ένας αγώνας αντοχής που στα μάτια των αθλητών φαντάζει κάτι πολύ σημαντικό και είναι το τελευταίο πράγμα που θα κάνει κάποιος που ασχολείται με τον αθλητισμό», δηλώνει ο Μανώλης Ροδοβίτης.
Η ενασχόληση με την γυμναστική και το τρίαθλο
«Από πάντα μου άρεσε ο αθλητισμός. Από μικρός έπαιζα βόλεϊ και είχα φτάσει στο επαγγελματικό επίπεδο για κάποια χρόνια. Αργότερα, μεγαλώνοντας, επειδή και η δουλειά μου είναι να προπονώ αθλητές στην ομάδα βόλεϊ, βρήκα ως χόμπι το τρέξιμο», αναφέρει ο αθλητής.
Το Ironman Triathlon αποτελεί έναν από τους αγώνες τριάθλου μεγάλων αποστάσεων που διοργανώνονται από την World Triathlon Corporation (WTC). Όσον αφορά τις αποστάσεις περιλαμβάνει 4χλμ κολύμβηση, 180χλμ ποδήλατο και 42χλμ τρέξιμο. «Είναι ένας μαραθώνιος. Το ένα μετά το άλλο, συνεχόμενα». Όπως δηλώνει και ο ίδιος, ήταν ένα εγχείρημα που σκεφτόταν πάνω από δέκα χρόνια να το πραγματοποιήσει.
«Με το τρίαθλο ασχολούμαι τον τελευταίο καιρό».
Το διάστημα, το οποίο ασχολείται πιο εντατικά με το τρίαθλο, σύμφωνα με τον Μανώλη Ροδοβίτη είναι τους τελευταίους 6 μήνες, λόγω της προετοιμασίας του για τον μαραθώνιο. «Ο χρόνος προετοιμασίας ήταν οριακός», προσθέτει.
Η δουλειά και η καθημερινότητα με τις υποχρεώσεις ήταν ένας ακόμη παράγοντας που τον εμπόδιζαν όλον αυτό τον καιρό να συμμετάσχει. Η καραντίνα και ο κορονοϊός, όμως, στάθηκαν "σύμμαχοι" στις προπονήσεις του. Έτσι, τους τελευταίους έξι μήνες, ο Μανώλης Ροδοβίτης αθλούνταν εντατικά για την επίτευξη του στόχου του, αφού ο χρόνος ήταν ελάχιστος, όπως τονίζει.
Η αφορμή
Η αρχική έμπνευση για τον Μανώλη Ροδοβίτη, από την οποία άντλησε και την δύναμη για να λάβει μέρος στο τρίαθλο ήταν ο «αθλητικός ήρωας», Dick Hoyt. «Την επόμενη μέρα από τον θάνατό του, δήλωσα συμμετοχή».
Ο Dick Hoyt ήταν αθλητής, ο οποίος συμμετείχε στο Ironman Triathlon της Εσθονίας και έχασε την ζωή του, πριν λίγους μήνες σε ηλικία 80 ετών. Συγκεκριμένα, όπως αναφέρει ο Μανώλης, ο Hoyt αποφάσισε στα 60 του χρόνια να συμμετάσχει σε αυτή την αθλητική διοργάνωση έχοντας σε όλη την διάρκεια του αγώνα, μαζί του, τον ανάπηρο γιό του, ο οποίος καθόταν στο αναπηρικό καροτσάκι.
Ο δεύτερος λόγος, όπως εκμυστηρεύτηκε ήταν ότι ο ίδιος ήθελε να αποτελέσει έμπνευση στους δικούς του μαθητές και αθλητές επισημαίνοντάς τους ότι «όταν κάτι ονειρεύεσαι μπορείς να το πετύχεις! Αρκεί να ρίξεις πολύ και σκληρή δουλεία και να αφοσιώνεσαι στον στόχο σου».
«Πήρα πάρα πολύ θετική ενέργεια από τους ανθρώπους του κύκλου μου»
Η στήριξη τόσο από δικούς του ανθρώπους, όπως οι οικογένειά του, όσο και από το κοινωνικό του περιβάλλον ήταν μεγάλη. «Με στήριξαν όλοι! Υπήρξε μεγάλος ενθουσιασμός και από τους μαθητές μου και από τους αθλητές μου, στην ομάδα».
Βέβαια, αρωγός αποτέλεσαν και οι πολίτες της τοπικής κοινωνίας, στα Νέα Μουδανιά, οι οποίοι βοήθησαν και οικονομικά σε αυτή την προσπάθεια. Φίλοι, όπως αναφέρει και ο ίδιος, οι οποίοι είχαν καταστήματα κάλυψαν μεγάλο μέρος των αναγκών του ταξιδιού.
Ο δρόμος προς το τρίαθλο
Η προπόνηση συμπεριλάμβανε τα τρία βασικά αθλήματα, την κολύμβηση, το ποδήλατο και το τρέξιμο. Αυτό που ξεχωρίζει, όμως, από μια κανονική προπόνηση του Μανώλη ήταν οι ώρες που άγγιζαν τις είκοσι εβδομαδιαίως, ενώ καθημερινά αθλούνταν γύρω στις οκτώ συνεχόμενα.
«Παρόλο που είμαι προπονητής τόσα χρόνια,αυτή την φορά έπρεπε να ακούσω κι εγώ έναν ειδικό». Ο Άρης Μίρκος, προπονητής μεγάλων αποστάσεων υπήρξε ο προπονητής του Ironman της Χαλκιδικής, βοηθώντας τον αρκετά τόσο στην καθημερινή προπόνηση, όσο και στην ψυχολογία του.
Οι δυσκολίες και τα εμπόδια που ξεπεράστηκαν
Ένας από τους μεγαλύτερους φόβους σε όλη την διάρκεια της προετοιμασίας υπήρξε ο COVID-19. Παρόλο που ο ίδιος εμβολιάστηκε, μέχρι τελευταία στιγμή υπήρχε το άγχος της ακύρωσης. «Η προετοιμασία αρκετών μηνών μπορούν να ματαιωθούν από διάφορες συγκυρίες, κρύωμα, στραμπούληγμα και τελικά να μην καταφέρεις να συμμετάσχεις. Οπότε θεωρώ ότι όλα όσα μου τύχανε ήταν πολύ θετικά, έχοντας ένα καλό αποτέλεσμα».
Το πιο δύσκολο κομμάτι, ωστόσο, για τον αθλητή του τριάθλου ήταν η τυπικότητα των προπονήσεων. «Δεν υπήρξε μέρα, στην οποία μπορούσα να πω ότι σήμερα δεν μπορώ να κάνω προπόνηση».
Υπήρξαν αρκετές φορές που επέστρεφε από την δουλειά του στις 12 το βράδυ και να συνέχιζε με δύο ώρες τρέξιμο. «Αυτό για εμένα ήταν το πραγματικό Ironman. Ένας απλός άνθρωπος που αγωνίζεται καθημερινά να πετυχαίνει τον στόχο του».
Η εμπειρία του Ironman Triathlon
«Σαν εμπειρία μου έμεινε ότι οι συμμετέχοντες δεν ήταν μόνο αθλητές. Υπήρχαν απλοί άνθρωποι που αγωνιζόταν, διαφορετικών ηλικιών, άνδρες, αλλά και πολλές γυναίκες, με διαφορετικά σωματότυπα. Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι στο εξωτερικό δεν υπάρχει η δυσκολία της επίτευξης ενός στόχου σε μεγάλη ηλικία και όλα είναι δυνατά. Κάτι που για την Ελλάδα θεωρείται ταμπού». Δίπλα του, σε όλο το ταξίδι ήταν η γυναίκα του, η οποία τον συμβούλεψε «να είναι κουλ και να το ευχαριστηθεί!».
Η ηλιαχτίδα μέσα στην μαυρίλα του αγώνα
Φέτος, από την έναρξη του αγώνα, η καταρρακτώδης βροχή, οι δυνατοί άνεμοι και οι χαμηλές θερμοκρασίες δυσκόλευαν ακόμη περισσότερο τον αγώνα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να αυξάνεται και η κούραση των αθλητών που συμμετείχαν, αλλά και να επιβαρύνει και την υγεία τους, αφού δεν ήταν σωστά προετοιμασμένοι για αυτές τις άσχημες καιρικές συνθήκες. Οι τρεις ώρες ποδηλασίας δημιούργησαν σε πολλούς υποθερμία, όπως ανέφερε.
Δύναμη για τον Ironman της Χαλκιδικής, ανάμεσα στις μαύρες εικόνες των συναθλητών του να βρίσκονται στα ασθενοφόρα, στάθηκε το χαμόγελο μιας κοπέλα περίπου 25 χρονών, η οποία κατά την διάρκεια της ποδηλασίας είχε σταματήσει διότι έτρεμε από το κρύο. Το χαμόγελο αυτό οδήγησε τις σκέψεις του Μανώλη σε όλα τα μηνύματα αγάπης και υποστήριξης που έλαβε λίγο πριν τον αγώνα «κι έτσι ξέφυγε από την μαυρίλα».
«Στόχος μου ήταν ο τερματισμός και η εμπειρία»
«Για να θεωρηθεί ότι είσαι Ironman, πρέπει να βγάλεις τον αγώνα σε 17 ώρες». Ο Ironman της Χαλκιδικής, Μανώλης Ροδοβίτης τερμάτισε σε 13 ώρες και 20 λεπτά. Σύμφωνα με τον ίδιο, δεν ήταν το καλύτερο που μπορούσε να δώσει, αφού για μεγάλο διάστημα ο καιρός δεν υπήρξε σύμμαχος στην προσπάθεια.
Ωστόσο, ο στόχος επιτευχθεί, αφού κατάφερε να τερματίσει και να ζήσει την εμπειρία του Ironman Triathlon.
«Θα το ξαναέκανα με πολύ μεγάλη χαρά! Θα προσπαθήσω να κρατήσω μια επαφή με τον αγώνα, βάζοντας στην καθημερινότητά μου και τα τρία αθλήματα και ίσως μέσα στα επόμενα δύο με τρία χρόνια θα το ξαναδοκίμαζα». Βέβαια, σωστή την φορά, όπως προσθέτει με ακόμη καλύτερη προετοιμασία τόσο σωματική και ψυχολογική, όσο και οικονομική.
Η γλυκιά γεύση… που άφησε η εμπειρία
«Αυτό το ταξίδι που κράτησε έξι μήνες με γέμισε πάρα πολύ με θετικές εικόνες και εμπειρίες, με άλλαξε σαν άνθρωπο, μου άλλαξε την καθημερινότητα μου προς το καλύτερο, καθώς με έφερε πολύ κοντά και με ανθρώπους, δημιουργώντας φιλίες που με στήριξαν σε αυτό το ταξίδι».
