Την ώρα που οι μισοί πολίτες τρέχουν στην αγορά για να προλάβουν τη «χρυσή ευκαιρία» στο πλαίσιο της Black Friday και οι άλλοι μισοί με χαρτί και μολύβι ψάχνουν τη μαγική λύση για να τη… βγάλουν μέχρι τέλη του χρόνου, υπάρχουμε κι εμείς που, λόγω επαγγελματικής διαστροφής κι εκείνοι λόγω φιλοδοξιών, από το πρωί χρίζουμε υποψηφίους, ανεβοκατεβάζουμε φαβορί και πειραματιζόμαστε με προβλέψεις για χρίσματα και συνεργασίες.
Φτάνουμε μάλιστα στο σημείο να αποκαλύπτουμε δήθεν μυστικά ντοκουμέντα, να προδικάζουμε αλλαγές νόμων που θα γίνουν νύχτα, να προαναγγέλλουμε διαλύσεις και συμπτύξεις παρατάξεων και πάει λέγοντας. Ένα σκηνικό που ούτε την πόλη βοηθά ούτε την ενασχόληση με τα κοινά τιμά.
Το μπάχαλο γύρω από τους υποψηφίους για τον δήμο Θεσσαλονίκης είναι γνωστό εδώ και εβδομάδες. Η ένταση, ωστόσο, των τελευταίων ημερών είναι πρωτοφανής και οφείλεται σε τρεις, κυρίως, παράγοντες: Πρώτον στα πηγαινέλα του Γιάννη Μπουτάρη πριν οριστικοποιήσει το «όχι του», δεύτερον στην αδυναμία της Νέας Δημοκρατίας να επιλέξει ποιον θα ορίσει και θα στηρίξει ως υποψήφιο δήμαρχο και τρίτον στην απλή αναλογική, το νέο εκλογικό σύστημα που επιτρέπει στον καθέναν να κατέβει, να πάρει μια-δυο έδρες και στη συνέχεια να διαπραγματεύεται για το πώς θα ανταλλάξει την ψήφο του.
Υπάρχει κι ένας τέταρτος λόγος όμως. Ότι απέχουμε επτά ολόκληρους μήνες από τις εκλογές, όταν σε προηγούμενες αναμετρήσεις στους υποψηφίους αρκούσε μια προεκλογική εκστρατεία 2-3 μηνών, για να θέσουν τον εαυτό τους στη βάσανο της αξιολόγησης και της ψήφου των πολιτών.
Η μόνη αλήθεια είναι ότι ουδείς μπορεί με ασφάλεια σήμερα να προβλέψει τον κατάλογο των υποψηφίων δημάρχων. Πόσο μάλλον της υποστήριξης που ενδεχομένως θα τύχουν αυτοί από τα κόμματα.
Μέχρι στιγμής λοιπόν τα δεδομένα για το χώρο της κεντροδεξιάς και δεξιάς είναι τα εξής:
Ο Κωνσταντίνος Ζέρβας έχει ξεκινήσει πρώτος χωρίς να καταφέρει αρχικά να πείσει τη ΝΔ να τον στηρίξει. Κρατάει μια επαφή με την Πειραιώς, όχι απευθείας με τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Θα ήθελε τη στήριξη αλλά δεν συναρτά την κάθοδό του στις εκλογές με αυτήν. Η ΝΔ τον έχει συμπεριλάβει ακόμη και στην τελευταία δημοσκόπηση που κάνει προκειμένου να σταθμίσει τα δεδομένα και να πάρει τις οριστικές της αποφάσεις. Στα πλεονεκτήματά του ότι προέρχεται από την κοινωνία των πολιτών, αλιεύει ψήφους και από τους υποστηρικτές του Μπουτάρη καθώς είχε εκλεγεί μαζί του τις προηγούμενες φορές και ότι δείχνει να έχει την αντοχή και τη δύναμη να φτάσει μέχρι τέλους. Στα μειονεκτήματά του ότι δεν τυγχάνει σημαντικής επιρροής στον κομματικό κορμό της ΝΔ όπως και δεν έχει εξασφαλίσει υποστήριξη μεγάλης μερίδας των πρώην συνοδοιπόρων του στην Πρωτοβουλία.
Γιώργος Ορφανός. Αν εξαιρέσει κανείς ότι βρίσκεται στο τέλος της πολιτικής του διαδρομής και ότι κατοικοεδρεύει στις Συκιές, το προφίλ του θα μπορούσε να είναι ιδιαίτερα ελκτικό. Μετριοπαθής, έμπειρος στα πολιτικά, με επιρροή στον ΠΑΟΚ και στον Ιβάν Σαββίδη και αποδοχή από το σύνολο της ΝΔ (ιδίως τον Κώστα Καραμανλή).
Νίκος Ταχιάος. Πραγματικά φιλελεύθερη υποψηφιότητα με εμπειρία στα του δήμου ως πρώην αντιδήμαρχος και με εχέγγυα ότι μπορεί να διατηρήσει τα θετικά από την παρακαταθήκη του Μπουτάρη (άλλωστε συγκρουόμενος με το κόμμα του είχε δημοσίως ταχθεί με το δήμαρχο σε προηγούμενες εκλογές). Στα υπέρ του επίσης η καλή προσωπική του σχέση με το σημερινό αρχηγό της ΝΔ, το οποίο για κάποιους άλλους αποτελεί μειονέκτημα καθώς αρκετοί θα έχουν το κίνητρο να ηττηθεί για να υπονομεύσουν τον Κυριάκο.
Πέραν αυτών των τριών που σήμερα φαντάζουν ως οι πιθανότεροι υπάρχει μια πανσπερμία ανθρώπων που είτε θέλουν και το λένε είτε δεν θέλουν αλλά πιέζονται να αλλάξουν γνώμη είτε διαρρέουν το όνομά τους επιδιώκοντας μια δωρεάν ατομική δημοσιότητα.
Ο Κώστας Γκιουλέκας που θα ήταν πράγματι η καλύτερη δυνατή επιλογή για τη ΝΔ επιμένει να αρνείται όπως και η δεύτερη ισχυρότερη υποψηφιότητα, αυτή της Έλενας Ράπτη, η οποία ωστόσο δεν είναι και τόσο κατηγορηματική.
Σ’ αυτούς που θέλουν και το λένε ανήκουν ο πρώην γραμματέας της ΝΔ Ανδρέας Παπαμιμίκος, ο οποίος διατηρεί μεγάλη οργανωτική ισχύ και ερείσματα σε μηχανισμούς, τον οποίο όμως θεωρεί «τοξικό» το σημερινό περιβάλλον του προέδρου της ΝΔ.
Ο Δημήτρης Κούβελας, που με κάθε ευκαιρία υποδηλώνει την πρόθεσή του να ακολουθήσει τα χνάρια του πατέρα του, αλλά που δεν δείχνει να συγκεντρώνει ευρύτερη υποστήριξη, ο Εφραίμ Κυριζίδης, ο Χάρης Αηδονόπουλος και ο Βασίλης Μωυσίδης, που άνοιξαν δική τους περπατησιά, ανακοινώνοντας την υποψηφιότητά τους χωρίς όμως να κάνουν αισθητή την προσπάθειά τους.
Ένας, τέλος, είναι μια κατηγορία μόνος του. Ο Παναγιώτης Ψωμιάδης, ο οποίος θεωρεί ότι δεν ολοκλήρωσε το έργο του στην τοπική αυτοδιοίκηση και θέλει να πάρει τη ρεβάνς από την αποπομπή του με δικαστική απόφαση από την περιφέρεια, διοικώντας αυτήν τη φορά το δήμο Θεσσαλονίκης. Στα υπέρ του ότι αλιεύει με άνεση το ακροδεξιό κομμάτι της εκλογικής δεξαμενής, στα μειονεκτήματά του ακριβώς το ίδιο: ότι αποτελεί, δηλαδή, μια ευθεία μεταφορά του μακρινού χθες στο σήμερα.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ασχολείται προσωπικά με την επιλογή του υποψηφίου που θα στηρίξει στο δήμο Θεσσαλονίκης, χωρίς ωστόσο μέχρι τώρα να έχει καταλήξει στην απόφασή του. Τα λάθη που έγιναν όλο το προηγούμενο διάστημα στο χειρισμό της υπόθεσης κάθε άλλο παρά πείθουν ότι ο αρχηγός του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης μπορεί να παίρνει γρήγορα και να επιβάλλει αποφάσεις που αποδεικνύονται στην πράξη νικηφόρες. Η δημοσκόπηση που παραγγέλθηκε την ημέρα που ανακοίνωσε την αποχώρησή του ο Γιάννης Μπουτάρης είχε προαναγγελθεί ως η καθοριστική για τη λήψη της τελικής απόφασης, το αργότερο μέχρι το Σαββατοκύριακο. Τελευταίες πληροφορίες ωστόσο αναφέρουν ότι υπάρχει νέα αφλογιστία και δεν αποκλείεται η λήψη απόφασης να καθυστερήσει.