Ο Ράφα Ναδάλ δεν χρειαζόταν την κατάκτηση του 21ου Grand Slam για να περάσει στη σφαίρα του μύθου. Ήταν ήδη, εδώ και χρόνια, επίλεκτο μέλος ενός πολύ κλειστού κλαμπ που περιλαμβάνει τους κορυφαίους αθλητές όλων των εποχών.
Το έπος της Μελβούρνης έπεισε όμως και τους πλέον δύσπιστους ότι ο Ράφα είναι ένας υπεραθλητής που δύσκολα θα βρει διάδοχο.
Πριν από έξι μήνες, ακόμη και η συμμετοχή σε ένα τουρνουά αυτού του επιπέδου ήταν αδιανόητη, καθώς έδινε μάχη για να ξεπεράσει έναν πολύ σοβαρό τραυματισμό (είχε σπασμένο κόκαλο στο αριστερό πόδι) που απειλούσε να βάλει τέλος στην τεράστια καριέρα του.
Σαν να μην έφτανε ο τραυματισμός, τον Δεκέμβριο βρέθηκε θετικός στον κορονοϊό, με αποτέλεσμα ο στόχος της επιστροφής σε υψηλό επίπεδο να γίνει ακόμη δυσκολότερος.
Όλα αυτά όμως θα προβλημάτιζαν έναν κανονικό άνθρωπο και ο Ράφα Ναδάλ δεν είναι τέτοιος. Μπορεί οι συμπατριώτες του να είναι κάπως υπερβολικοί όταν λένε πως "πρέπει να είναι εξωγήινος", αλλά σίγουρα είναι μία κατηγορία μόνος του, ό,τι πιο κοντινό μπορεί να βρει κανείς σε... εξωγήινο.
Ο Ναδάλ έχει ήδη ξεκαθαρίσει πως ο θρίαμβος στη Μελβούρνη δεν είναι το ένδοξο τέλος μίας συγκλονιστικής διαδρομής.
Σε περίπου τέσσερις μήνες τον περιμένει το αγαπημένο του Ρολάν Γκαρός, αυτό που κατέκτησε για πρώτη φορά στα 19 του, μπροστά στα μάτια του Ζινεντίν Ζιντάν, του αθλητή που λατρεύει από την εφηβεία του. Υπάρχει κανείς που τολμά να σκεφτεί ότι ο Ράφα δεν θα είναι το φαβορί για τον 14ο τίτλο του στο φημισμένο τουρνουά του Παρισιού;
Αν και δεν χρειάζεται, οι αριθμοί επιβεβαιώνουν πλήρως την εικόνα που έχει κάθε φίλαθλος για το μέγεθός του ως αθλητή. Ο Ναδάλ είναι ο τενίστας με τις περισσότερες κατακτήσεις ενός Grand Slam (Roland Garros, 13) και ο μοναδικός που έχει στην συλλογή του τα τέσσερα Grand Slam και το χρυσό μετάλλιο σε μονό (Πεκίνο, 2008) και διπλό (Ρίο ντε Τζανέιρο, 2016) σε Ολυμπιακούς Αγώνες.
Επίσης, είναι ο μοναδικός που κατέκτησε οκτώ Grand Slam χάνοντας το πολύ ένα σετ σε όλο το τουρνουά και ο μοναδικός με τέσσερα Grand Slam στα οποία δεν έχασε ούτε ένα σετ (Roland Garros, 2008, 2010, 2017 και 2020). Θα μπορούσε κανείς να συνεχίσει για ώρες αλλά δεν έχει νόημα.
Το ερώτημα πάντως παραμένει. Τελικά, μήπως ο Ράφα είναι όντως εξωγήινος;