Οι Έλληνες έχουμε το «μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη», οι Αμερικανοί έχουν την γνωστή φράση του Λίνκολν για εκείνον που «μπορεί να εξαπατά πολλούς για λίγο ή λίγους για πολύ, αλλά όχι όλους για πάντα», άλλοι έχουν τον «ψεύτη βοσκό» ή τον «γυμνό βασιλιά».

Η ανθρώπινη ιστορία είναι γεμάτη με λαοπλάνους που γοήτευσαν κι έπεισαν τους υπηκόους τους πως διαθέτουν μαγικές και ανώδυνες λύσεις σε μεγάλα και δυσεπίλυτα προβλήματα. Που εξασφάλισαν την στήριξη κι ενδεχομένως την λατρεία του πλήθους, στρέφοντάς το κατά των αντιπάλων του ή ακόμη οδηγώντας το σε υποσχόμενο θρίαμβο που αποδείχτηκε χίμαιρα.

Θα ήταν κοινοτοπία να έμενα στο γεγονός ότι μια τέτοια περίπτωση ζούμε αυτές τις μέρες στην Ελλάδα με την εκλογική κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές και την σίγουρη συντριβή του στις εθνικές εκλογές που ακολουθούν.

Και βεβαίως αυτό ήταν λίγο ως πολύ αναμενόμενο για όλους και ιδιαίτερα για τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ (όσους ασχολούμαστε επαγγελματικά με τα media, τις δημοσκοπήσεις, το πολιτικό ρεπορτάζ).

Εκείνο που εξέπληξε τους πάντες, είναι το γεγονός ότι όλο αυτό το «φύγε εσύ- έλα εσύ», συντελέστηκε χωρίς φασαρίες, εντάσεις, διαδηλώσεις, ύβρεις και απειλές. Όλα έγιναν, ήσυχα, πολιτισμένα και δημοκρατικά, όπως ακριβώς αρμόζει σε μια σύγχρονη κοινωνία ανθρώπων.

Ήρεμα-ήρεμα οι Έλληνες πήγαν στις κάλπες και κατέγραψαν σε ψήφους το «φτάνει πια» που αποφάσισαν, αξιολογώντας το έργο, τα λάθη και τις παραλείψεις της κυβέρνησης.

Η τεράστια έκπληξη- στο εύρος της διαφοράς αναφέρομαι- αποκαλύφτηκε στην καταμέτρηση, ξαφνιάζοντας ιδιαίτερα τους κυβερνώντες που κλεισμένοι στον κόσμο τους με τους αυλοκόλακές τους, νόμιζαν πως απολαμβάνουν την εμπιστοσύνη της κοινωνίας.

Επειδή διαπιστώνω ότι στο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν καταλάβει τίποτα, παραθέτω μερικούς από τους λόγους της ήττας:

- Δεν έκανε καμία ουσιαστική μεταρρύθμιση στο κράτος (εκτός από να το στελεχώσει με κολλητούς και να υποθηκεύσει την χώρα για 100 χρόνια ), ενώ μας φλόμωσε με ανεκπλήρωτες υποσχέσεις για σχέδια Θεσσαλονίκης κλπ

- Είναι κατά περίπτωση και με τον χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ, και με τους Ρουβίκωνες και με τον Καμμένο, και με τον Κόκκαλη και με την Κούνεβα, και με τον Παπαγγελόπουλο και με τον Τζουμάκα και με τον λαό και με το Κολωνάκι (Αγγελοπούλου, Παναγοπούλου, Βαρδινογιάννη κά).

- Τα βρήκε με κάθε Λυμπερόπουλο, Λουράντο, βασιλιά Ρομά και κάθε «ιδιοκτήτη ψήφων» για εκλογικά οφέλη

- Γιατί συντομότερα από ό,τι θα περίμενε κι ο πιο κακόπιστος έγιναν χειρότεροι από τους προηγούμενους (Πετσίτης, κότερα, Πολάκης, μετατάξεις, ταξίδια με το κρατικό αεροσκάφος)

- Γιατί ενσωμάτωσε ένα από τα χειρότερα κομμάτια του πολιτικού συστήματος, τους ΑΝΕΛ και «σπίτωσε» χωρίς αρχές τον κάθε γυρολόγο θεσιθήρα.

- Γιατί ενδιαφέρθηκε κυρίως για την εικόνα και για το πολιτικό όφελος κι όχι για την πατρίδα (όπως φάνηκε στη συμφωνία Πρεσπών που πήγε να την καρπωθεί μόνος του και του στοίχισε, αλλά και φυσικά στο Μάτι).

- Γιατί πίστεψε ότι αν διαλύσει την μεσαία τάξη αυτή θα μετατραπεί εν μια νυκτί σε ζητιάνο των επιδομάτων του κι έτσι θα κυβερνά για πάντα

Το γεγονός ότι το Μέγαρο Μαξίμου δεν περίμενε τόσο χαμηλή επίδοση στις ευρωεκλογές, φάνηκε από το ότι ο Αλέξης Τσίπρας χρειάστηκε μια ολόκληρη βδομάδα για να συνειδητοποιήσει το…κακό που τον βρήκε και να αναζητήσει σχέδιο αντιμετώπισης της προδιαγεγραμμένης ήττας.

Μαθαίνω ότι ο πρωθυπουργός έχει μετανιώσει που στήριξε την προεκλογική του εκστρατεία στο «όλα καλά τα κάναμε» και επιχειρεί να αλλάξει αφήγημα.

Το νέο πλαίσιο, θα στηριχτεί σε δύο πυλώνες.

Πρώτος η παροχολογία, με την υιοθέτηση υποσχέσεων στοχευμένων κυρίως στην μεσαία τάξη και δεύτερος η καλλιέργεια του φόβου για την έλευση του Κυριάκου Μητσοτάκη υπό την συνοδεία του συνθήματος: «θα το αφήσεις να συμβεί»;

Από την άλλη ο Κυριάκος απλά περιμένει να φτάσει η 7^η Ιουλίου, προσέχοντας να μην κάνει λάθος κι αποφεύγοντας να δώσει ευκαιρία στον Τσίπρα να διεκδικήσει απευθείας σύγκριση.

********************************************************************************************************************************************

Σας έχω νέα από δημοσκοπήσεις. Όχι εκείνες που αφορούν πρόθεση ψήφου, αλλά τις λεγόμενες «κρυφές» που έγιναν για την καταγραφή της δυναμικής των υποψηφίων, ενόψει της κατάρτισης των ψηφοδελτίων.

Σε ό,τι αφορά στην Νέα Δημοκρατία, οι έρευνες κατατάσσουν τους πιθανούς υποψήφιους σε τέσσερις κατηγορίες. Πρώτη, η τριάδα των νυν βουλευτών που προηγούνται εμφανώς (Γκιουλέκας, Καλαφάτης, Ράπτη). Λογικό.

Ακολουθεί το δίδυμο Σιμόπουλου- Ταχιάου. Λογικό κι αυτό, καθώς ο δεύτερος ωφελείται από την πρόσφατη μάχη για τον δήμο Θεσσαλονίκης, ενώ ο πρώτος έπεισε ότι είναι «ενεργά παρών» πως διαθέτει επεξεργασμένες θέσεις και μαχητικότητα. Έπεται η ομάδα Κούβελα, Σταμάτη, Κοκόρη, Βενιέρη, Ευθυμίου κι από κοντά οι Πανοζάχος, Παπαγεωργίου. (Η ΝΔ θα έχει μάλλον 7 έδρες από τις οποίες μία θα καταλάβει ο Κώστας Καραμανλής)

Στον χώρο του ΚΙΝΑΛ, πέντε υποψήφιοι δείχνουν να ξεχωρίζουν και να διεκδικούν την μία έδρα. Οι δύο πρώην υπουργοί Καστανίδης και Μαγκριώτης που διαθέτουν εμπειρία και αναγνωρισιμότητα, ο Αντώνης Σαουλίδης που είχε πρωτεύσει το 2015 (την έδρα πήρε ως πρόεδρος ο Βενιζέλος), ο μαχητικότατος κι αεικίνητος ορθοπαιδικός Νίκος Ξυλούρης. Για το τέλος κράτησα τον εκ του ποδοσφαίρου ερχόμενο Κυριάκο Κυριάκο που φαίνεται ικανός να κάνει στην έκπληξη φέρνοντας φρέσκους ψήφους στο ΚΙΝΑΛ από τον ΠΑΟΚ τον οποίο υπηρέτησε ως υπεύθυνος επικοινωνίας για πολλά χρόνια.

Στον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ, πληροφορούμαι ότι η πρωτοκαθεδρία του Αμανατίδη δεν αμφισβητείται. Από εκεί και πέρα, θα γίνει η σφαγή του Δράμαλη, καθώς στο ψηφοδέλτιο περιλαμβάνονται πέντε ακόμη νυν βουλευτές, η ΥΜΑΘ και οι υποψήφιοι που στήριξε το κόμμα σε δήμο Θεσσαλονίκης και περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας. Ακούω ότι τον Αμανατίδη στις τρεις ή τέσσερις έδρες που αναμένεται να λάβει ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν προβάδισμα να πλαισιώσουν ο Μάρκος Μπόλαρης (μολονότι δεν ψηφίστηκε ποτέ από ΣΥΡΙΖΑίους, έχει φίλους κι ακροατήριο και ξέρει να κάνει εκλογές), οι δύο γυναίκες του υπουργείου Μ-Θ, η πρώην Νοτοπούλου (θα την στηρίξει η παράταξή της) και η νυν Χατζηγεωργίου (την στηρίζει ο κομματικός μηχανισμός). Κανείς βεβαίως δεν μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο να έχει καλή επίδοση ο Παρασκευόπουλος (κινείται δραστήρια εσχάτως), ο αγαπητός στην πόλη Κουράκης κι ο θορυβώδης Τριανταφυλλίδης, ενώ μάλλον αποστρατεύεται εν τιμή ο Τριαντάφυλλος Μηταφίδης. 

Στρατηγική ήττα σημαίνει να υπόσχεσαι τα πάντα κι όχι μόνον να μην σε πιστεύει, αλλά να μην γυρνά να σε ακούσει κανείς.

*Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ" στις 15/16-6-2019.