Χθες δόθηκε στη δημοσιότητα δημοσκοπική έρευνα της ΓΣΕΕ σε συνεργασία με την Alco. Αντικείμενό της οι επιπτώσεις της ακρίβειας, το επίπεδο των αμοιβών και οι ώρες εργασίας στους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα.

Από τα αποτελέσματα της έρευνας και τη σύγκρισή της με την έρευνα της ΟΙΕΛΕ για το Big Quit προέκυψε ένα σημαντικό συμπέρασμα. Οι εκπαιδευτικοί που υπηρετούν σε ιδιωτικά σχολεία βρίσκονται σε πολύ χειρότερη θέση από τους υπόλοιπους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα ως προς την απλήρωτη υπερεργασία. Σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας, το 72% των ερωτώμενων δηλώνει ότι δεν εργάζεται παραπάνω από το κανονικό ωράριό του, ενώ το 24% δηλώνει ότι εργάζεται παραπάνω, ενώ το 48% αυτών που αναφέρουν ότι εργάζονται παραπάνω από το κανονικό ωράριό τους δηλώνει ότι δεν αμείβεται για τις υπερωρίες του. Ας δούμε την εικόνα στην ιδιωτική εκπαίδευση βάσει της έρευνάς μας σε σύνολο 800 περίπου ιδιωτικών εκπαιδευτικών για το Big Quit.

Ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί, πρόσθετη εργασία και αμοιβή

Στο σύνολο των ερωτώμενων σχετικά με το αν αμείβονται για τις πρόσθετες υπηρεσίες που παρέχουν, το 70% απάντησε αρνητικά (σε σχέση με το 48% του υπόλοιπου ιδιωτικού τομέα).

Πού εντοπίζεται κυρίως η πρόσθετη απασχόληση χωρίς αμοιβή;

Στις διαδικτυακές διδασκαλίες εκτός ωραρίου (86%).

Σε δραστηριότητες τύπου open days/bazaars κ.λπ. (85%)

Σε απογευματινές προαιρετικές δράσεις (55%).

Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής σημαντικής μερίδας των εργοδοτών (σε συνδυασμό με τις χαμηλές αμοιβές και την επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων) είναι τα ιδιωτικά σχολεία να μην θεωρούνται ελκυστικός εργασιακός προορισμός. Είναι χαρακτηριστικό το εύρημα της έρευνας της ΟΙΕΛΕ, σύμφωνα με το οποίο το 66% των ερωτώμενων απαντά πως δεν είναι ικανοποιημένο από τη θητεία τους στο σχολείο που υπηρετούν. Το ποσοστό αυτό υπερβαίνει το αντίστοιχο 40% των απογοητευμένων εργαζόμενων στο σύνολο του ιδιωτικού τομέα, σύμφωνα με περσινή έρευνα του ΙΝΕ-ΓΣΕΕ.

Βεβαίως, τα ιδιαίτερα υψηλά ποσοστά απλήρωτης υπερεργασίας στο σύνολο του ιδιωτικού τομέα και, κυρίως, στην ιδιωτική εκπαίδευση που ελέγχεται μάλιστα από δύο Υπουργεία, θα πρέπει να προβληματίσουν ιδιαίτερα την πολιτεία και τους εποπτικούς της φορείς. Είναι φανερό πως οι ελεγκτικοί θεσμοί είναι ιδιαίτερα αδύναμοι (και σε σημαντικό βαθμό διαβρωμένοι) προς όφελος των παραβατών εργοδοτών και εις βάρος των εργαζόμενων και του δημόσιου συμφέροντος.

Τα βασικά ευρήματα της δημοσκοπικής έρευνας της ΓΣΕΕ

Η έρευνα της ΓΣΕΕ αποτυπώνει τόσο τις σημαντικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι λόγω της συνεχούς και εντεινόμενης ακρίβειας αλλά και τις δύσκολες εργασιακές συνθήκες και την εργοδοτική εκμετάλλευση.

Το 90% των εργαζομένων δηλώνει ότι έχει μειώσει την κατανάλωση βασικών αγαθών, εξαιτίας της ακρίβειας.

Το 64% των εργαζομένων σημειώνει ότι δεν έλαβε καμία αύξηση στον μισθό του κατά το έτος 2023. Εκτιμάται ότι η μεγάλη πλειονότητα αυτών που δήλωσαν ότι έλαβαν κάποια αύξηση, είναι αυτοί που αμείβονται με τον κατώτατο μισθό, ο οποίος αυξήθηκε κατά το έτος 2023.

Όπως σημειώσαμε και πιο πάνω, το 72% δηλώνει ότι δεν εργάζεται παραπάνω από το κανονικό ωράριό του, ενώ το 24% δηλώνει ότι εργάζεται παραπάνω. Το 48% αυτών που αναφέρουν ότι εργάζονται παραπάνω από το κανονικό ωράριό τους δηλώνει ότι δεν αμείβεται για τις υπερωρίες του.

Το 30% δηλώνει ότι δεν διαθέτει αποταμιεύσεις και, παράλληλα, ένα 37% αναγκάζεται να χρησιμοποιήσει τις αποταμιεύσεις του, για να καλύψει τις τρέχουσες ανάγκες αγοράς βασικών αγαθών.

Και τι προτείνουν οι πολίτες για την βελτίωση της κατάστασης; Με αύξηση μισθών και αποκατάσταση του θεσμού των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων.

Το 43% δηλώνει, ως αποτελεσματικότερο μέσο για την προστασία του βιοτικού επιπέδου, την αύξηση των μισθών, το 33% την μείωση του ΦΠΑ και των φόρων κατανάλωσης, το 24% τον έλεγχο τιμών. Η επιλογή «επιδόματα» δεν επιλέχθηκε από κανέναν ερωτώμενο (0%).

Η συντριπτική πλειονότητα των εργαζομένων, με ποσοστό 81%, θεωρεί ότι τα εργασιακά δικαιώματα προστατεύονται καλύτερα με τη σύναψη Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας έναντι του 9% που επιλέγει την ατομική διαπραγμάτευση».

Και η έρευνα καταλήγει στο αυτονόητο συμπέρασμα:

«Η ελληνική οικονομία και κοινωνία, μετά την πολυετή λιτότητα, βρίσκεται μπροστά σε ένα “κύμα” ακρίβειας σε βασικά αγαθά και υπηρεσίες και στασιμότητας των εισοδημάτων, που απειλεί την αγοραστική δύναμη και το βιοτικό επίπεδο πολλών εργαζόμενων νοικοκυριών. Είναι αναγκαίο να υλοποιηθεί άμεσα ένα μείγμα παρεμβάσεων αύξησης των μισθών και ενίσχυσης των εργασιακών δικαιωμάτων, έτσι ώστε να προστατευτεί στον μέγιστο δυνατό βαθμό το βιοτικό επίπεδο μισθωτών και, κυρίως, των χαμηλότερα αμειβόμενων.»