Εργαζόμενος ως μισθωτός ή κατά περιόδους ως εξωτερικός συνεργάτης παρέχοντας υπηρεσίες σε εταιρείες, δεν είχα μεγάλη τριβή με το δημόσιο.

Δεν χρειάστηκα πολλές φορές να περάσω από δημόσια υπηρεσία για υπόθεσή μου. Ούτε με τον ασφαλιστικό μου φορέα ψάχτηκα (τι γίνεται με τα χρόνια ασφάλισής μου, πότε βγαίνω στην σύνταξη, τι θα παίρνω κ.λπ.), ούτε είχα εμπλακεί με αγοραπωλησίες περιουσιακών στοιχείων (νομιμοποιήσεις, συμβόλαια κ.λπ.), ούτε δικαστικές περιπέτειες είχα.

Κατά συνέπεια, η επαφή μου με αυτό που λέμε «γραφειοκρατία», ήταν περιορισμένη. Κάτι χαρτιά με τράπεζες και κάτι άλλα με την εφορία και τέλος.

Από τον Νοέμβριο ωστόσο που πέθανε ο πατέρας μου, τα έχω δει όλα. Παρά το γεγονός ότι ο ίδιος είχε τακτοποιήσει εγκαίρως τα του τελευταίου του ταξιδιού (είχε μεταφέρει τα περιουσιακά του στοιχεία, είχε συνδικαιούχο στους λογαριασμούς του, δεν είχε ανοιχτές υποθέσεις κι εκκρεμότητες) για να ολοκληρώσω τα τυπικά, αγανάκτησα κι ακόμα δεν τελείωσα.

Οκτώ μήνες και δεν καταφέραμε ακόμη ούτε το ποσό που δικαιούμαστε για τα έξοδα της κηδείας να πάρουμε.

Κι όμως. Από την πρώτη ημέρα και την έκδοση της ληξιαρχικής πράξης θανάτου, το δημόσιο ενημερώθηκε αυτόματα και διέκοψε την πίστωση του λογαριασμού του τόσο για την κύρια σύνταξη όσο και για τα επικουρικά (δημόσιος υπάλληλος-δάσκαλος ήταν).

Ένας μήνας χρειάστηκε να πηγαινοέρχομαι εδώ και εκεί για να μαζέψω τα χαρτιά που απαιτούνται για να βγει η συμπληρωματική σύνταξη που δικαιούται η μητέρα μου. Πιστοποιητικό εγγυτέρων συγγενών, πιστοποιητικό μη λύσεως γάμου, πιστοποιητικό μη δημοσίευσης διαθήκης, ληξιαρχική πράξη… γάμου (63 χρόνια πριν), φωτοτυπίες βιβλιαρίων, εξουσιοδοτήσεις επί εξουσιοδοτήσεων και καμιά σαρανταριά φορές τη ληξιαρχική πράξη θανάτου, τη βεβαίωση του γενικού λογιστηρίου του κράτους ότι τον διέγραψε, βεβαιώσεις ότι ήταν ασφαλισμένος μόνον σε ένα ταμείο (φανταστείτε να ήταν σε δύο τι θα τραβούσα).

Και δώσ’ του αντίγραφα επί αντιγράφων για να διαγραφεί το ΑΦΜ του, να καταργηθεί η τηλεφωνική του σύνδεση (εννοείται ότι για να συμψηφιστεί η προκαταβολή που είχε καταβάλει, θα πρέπει να φτύσεις αίμα, οπότε την παρατάς, πληρώνεις το χρέος και εξαφανίζεσαι). Εννοείται ότι δεν διανοείσαι να αλλάξεις τον λογαριασμό της ΕΥΑΘ, γιατί θα σου πουν να εμφανιστεί… αυτοπροσώπως για να υποβάλλει το αίτημα.

Το τελευταίο που μου ζήτησαν οκτώ μήνες μετά την κηδεία -πέρα από το τιμολόγιο των εξόδων που πλήρωσα- είναι το βιβλιάριο υγείας του το οποίο καταργήθηκε από την ημέρα που εφαρμόστηκε το ΑΜΚΑ και η ηλεκτρονική συνταγογράφηση!

Άντε τώρα να ξανακάνω άνω-κάτω το σπίτι μήπως και βρω -αν είχε κρατήσει ο άνθρωπος- το αχρείαστο εδώ και χρόνια βιβλιάριο για… ενθύμιο, γιατί αλλιώς δεν μπορώ να υποβάλλω το αίτημα…

Και άντε εγώ, μέσα στα πράγματα είμαι, γράμματα ξέρω, γνωριμίες σε υπηρεσίες έχω, η μητέρα μου έχει δική της σύνταξη. Τι κάνουν, όμως, οι διπλανοί μας όταν οι άνθρωποί τους πεθαίνουν;

Πόσους μήνες ταλαιπωρούνται οι δικαιούχοι για να μπουν τα πράγματα σε μια σειρά; Τι θα έκανε η 85χρονη μητέρα μου αν δεν είχε εμένα να τρέχω;

Έτσι κι αλλιώς, δεν υπάρχει τίποτα πιο φυσιολογικό και σίγουρο από τον θάνατο. Γιατί κι αυτός θα πρέπει να αντιμετωπίζεται από το ελληνικό κράτος ωσάν να πρόκειται για μια μεγάλη κι απρόσμενη καταστροφή που προκαλεί έμφραγμα στο σύστημα;

ΥΓ. Τα γράφω τώρα αυτά, όχι για να διαμαρτυρηθώ για την δική μου ταλαιπωρία, αλλά για να δηλώσω -καθώς τις επόμενες ημέρες κατατίθεται νομοσχέδιο του Πιερρακάκη για την απλούστευση των διαδικασιών- ότι και μόνον αυτό να κάνει καλά η κυβέρνηση Κυριάκου Μητσοτάκη, θα αφήσει θετικό στίγμα στην ιστορία του ελληνικού κράτους…

*********************************************************************************************************************************************

* Είκοσι μία λέξεις. Τόσες αφιέρωσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στη Θεσσαλονίκη. Η μόνη του αναφορά στην πόλη κατά τη διάρκεια συζήτησης των προγραμματικών δηλώσεων ήταν: «οι εγκαταστάσεις της ΔΕΘ μεταμορφώνονται σε ένα πρότυπο εκθεσιακό κέντρο με χώρους πρασίνου για τη συνολική αναβάθμιση της εμπειρίας του επισκέπτη».

* Δεν έχει άλλα ζητήματα η πόλη; Δεν είναι η λειτουργία του ΟΑΣΘ και του μετρό τα φλέγοντα θέματα για τα οποία θα έπρεπε η κυβέρνηση να ανοίξει τα χαρτιά της; Υπάρχει όραμα για το ρόλο της Θεσσαλονίκης σε μια γειτονιά με μεγάλες γεωστρατηγικές προκλήσεις; Πάντως τίποτα από όλα αυτά δεν ακούσαμε στις προγραμματικές δηλώσεις. Να υποθέσουμε ότι η κυβέρνηση της ΝΔ τα βρήκε όλα καλώς καμωμένα στη Θεσσαλονίκη, λυμένα ή προγραμματισμένα άρτια από την προηγούμενη κυβέρνηση και δεν είχε τίποτα να προσθέσει;

* Όχι φυσικά. Απλά για τα μεγάλα προβλήματα της πόλης δεν είχε επεξεργασμένες κάποιες λύσεις, οπότε και τα άφησε για το μέλλον. Κι επειδή κάτι έπρεπε να πει για τη Θεσσαλονίκη, αναφέρθηκε στην ΔΕΘ, για την οποία υπάρχει έτοιμο το Ειδικό Χωρικό Σχέδιο για την ανάπλαση. Το ότι αυτό ολοκληρώθηκε από την προηγούμενη κυβέρνηση, δεν πτόησε τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Ούτε θεώρησε ο νέος πρωθυπουργός υποχρέωσή του να κάνει ένα βήμα μπροστά -λέγοντας για παράδειγμα από πού και πώς θα εξασφαλιστεί η χρηματοδότηση του έργου, καθώς από σχέδια, οράματα και στόχους, χορτάσαμε ειδικά εμείς οι βορειοελλαδίτες.

* Για να πούμε πάντως και την αλήθεια, για τα δύο πιεστικά προβλήματα της Θεσσαλονίκης -ΟΑΣΘ, πορεία έργων μετρό- η κυβέρνηση εμφανίζεται όχι μόνον χωρίς επεξεργασμένες θέσεις, αλλά και δίχως μπούσουλα.

* Αυτή η αδυναμία έχει ως αποτέλεσμα στο μεν θέμα του ΟΑΣΘ να τηρείται σιγή ιχθύος, στο δε θέμα του μετρό να παρατηρείται η τόσο βλαπτική αμφισημία με άλλα να λένε κάποιοι και τα ακριβώς αντίθετα κάποιοι άλλοι, ενώ οι περισσότεροι παριστάνουν τους… υπομονετικούς.

* Με αυτά ως δεδομένα, η διατήρηση του πρωθυπουργικού γραφείου στη Θεσσαλονίκη κάθε άλλο παρά περιττή προβάλλει, με την υπόθεση να βρίσκεται στο ζύγι του Κυριάκου Μητσοτάκη και των επιτελικών στελεχών του Μεγάρου Μαξίμου, καθώς πρέπει το συντομότερο να λάβουν τις αποφάσεις τους.

* Θεωρώ ότι ο πρωθυπουργός δεν έχει κανέναν λόγο να θέλει να καταργηθεί ένας θεσμός που είχε θετικά αποτελέσματα για την πόλη, απλά και μόνον επειδή τον είχε δημιουργήσει ο προκάτοχός του Αλέξης Τσίπρας.

* Η δουλειά που είχε κάνει το εν λόγω γραφείο (απόδοση στρατοπέδων στις τοπικές κοινωνίες και της α’ προβλήτας στον δήμο Θεσσαλονίκης) αλλά και κυρίως η αποκατάσταση της απευθείας και αδιαμεσολάβητης σχέσης της Θεσσαλονίκης και των θεμάτων της με τον πρωθυπουργό, αποτελούν μια θετικότατη παρακαταθήκη για την πόλη και την ευρύτερη περιοχή της Βόρειας Ελλάδας που δεν θα πρέπει να σβηστεί, απλά και μόνον για λόγους που σχετίζονται με πρόσωπα και ανταγωνισμούς, σχετικούς με την τοπική εξουσία και τις φιλοδοξίες τοπικών αξιωματούχων.

* Το επιχείρημα ότι το πρωθυπουργικό γραφείο περιττεύει αφού υπάρχει ΥΜΑΘ, δεν είναι ισχυρό. Το ΥΜΑΘ δεν είναι υπουργείο που έχει ως αρμοδιότητα τον συντονισμό του κυβερνητικού έργου στην βόρεια Ελλάδα, αλλά ένα υφυπουργείο Εσωτερικών με τοπικές αρμοδιότητες. Δηλαδή ασχολείται αποκλειστικά και μόνο με τη διαχείριση των θεμάτων ευθύνης του υπουργείου Εσωτερικών στην περιοχή της Μακεδονίας και της Θράκης.

* Δεν έχει καμιά ουσιαστική ευθύνη επί αναπτυξιακών θεμάτων, επί θεμάτων των υπουργείων Εξωτερικών, Παιδείας, Πολιτισμού κ.λπ.

* Όπως δηλαδή η ύπαρξη τόσων υπουργείων στην Αθήνα, δεν κάνει να περιττεύει ένα ισχυρό γραφείο πρωθυπουργού στο Μαξίμου, έτσι και ένα γραφείο Θεσσαλονίκης του πρωθυπουργού, μπορεί να βοηθήσει τόσο τον Κυριάκο Μητσοτάκη στο να έχει άμεσα πλήρη εικόνα για τα θέματα της βόρειας Ελλάδας, όσο και τους τοπικούς φορείς να βρίσκουν ανοιχτούς δρόμους διοχέτευσης των θεμάτων τους στον πρωθυπουργό.

Αναμένουμε αποφάσεις και επιχειρηματολογία.

* Οι ανοιχτοί λογαριασμοί που άφησε ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης με την «Άννα» της 17 Νοέμβρη, να είναι άραγε ο πραγματικός λόγος που ο πρώην ΠΑΣΟΚος και νυν Νεοδημοκράτης πολιτικός ήθελε πάση θυσία την επιστροφή του στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη;

*Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ" στις 28 Ιουλίου 2019.