Ο Δημήτρης Παπανικολάου υπήρξε αθλητής, που έγραψε τη δική του ιστορία στα παρκέ του μπάσκετ, αφού κατέκτησε δύο φορές το triple-crown (πρωτάθλημα, κύπελλο και Euroleague την ίδια σεζόν) με δύο διαφορετικές ομάδες, Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό, μέτρησε 131 συμμετοχές στην Εθνική ανδρών και αναδείχθηκε παγκόσμιος πρωταθλητής με το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα των εφήβων το 1995.

Πρόσφατα προχώρησε στην αποκάλυψη ότι έχει διαγνωστεί με σύνδρομο Άσπεργκερ. Σκοπός του είναι να βοηθήσει συνανθρώπους του και κυρίως παιδιά, που είναι η μεγάλη του αδυναμία, να αποδεχθούν ότι πάσχουν από το ίδιο σύνδρομο, να μιλήσουν γι' αυτό και να αντιληφθούν πως μπορούν να κάνουν ό,τι και οι υπόλοιποι άνθρωποι.

Ο ίδιος μίλησε στο makthes.gr από τις εγκαταστάσεις της Διεθνούς Ολυμπιακής Ακαδημίας, όπου βρέθηκε προ ημερών ως καλεσμένος του Πανελλήνιου Συνδέσμου Αθλητικού Τύπου, για την απόφασή του να μιλήσει ανοιχτά, για τις επόμενες κινήσεις του, αλλά και για τη συνεργασία με τους Νίκο Γκάλη και Γιάννη Αντετοκούνμπο.

Πολλοί αναρωτιούνται γιατί αποφασίσετε να μιλήσετε τώρα για τη διάγνωσή σας με το σύνδρομο Άσπεργκερ.

"Βίωσα μία υπερλειτουργικότητα και αποφάσισα να μιλήσω. Δεν θα ήθελα να αποκαλύψω ποια ήταν η αφορμή. Όταν γνώρισα ανθρώπους και οικογένειες, που έχουν επίσης διαγνωστεί με αυτό, αποφάσισα να μιλήσω. Να ξέρετε ότι για το φάσμα του αυτισμού μέχρι να έρθει να σου μιλήσει κάποιος γι’ αυτό μπορεί να μην καταλάβεις τίποτα. Θα πρέπει άπαντες να γνωρίζουν ότι ο αυτισμός δεν είναι ασθένεια -γιατί πολύς κόσμος μού εύχεται ‘περαστικά’- και ότι ένα παιδί που ανήκει στο φάσμα του αυτισμού και είναι σε κανονικό σχολείο μόνο καλό θα κάνει στα άλλα παιδιά. Επιπλέον, πολλοί νομίζουν ότι πρόκειται για μη λειτουργικούς ανθρώπους, απομονωμένους, με επιθετική συμπεριφορά. Δεν είναι έτσι τα πράγματα και δεν θα πρέπει να μας τρομάζει".

Σας πλησίασε κόσμος, που επίσης ανήκει στο φάσμα του αυτισμού, ζητώντας τη βοήθειά σας;

"Η αλήθεια είναι ότι με πλησίασαν πολλοί άνθρωποι και από διάφορους χώρους. Όχι μόνο άνθρωποι του αθλητισμού. Το πιο ευχάριστο είναι ότι έβγαλαν ένα κομμάτι του σταυρού που κουβαλούσαν πάνω τους, δηλαδή πολλές οικογένειες ξαλάφρωσαν ως ένα σημείο -γιατί δεν μπορώ να σηκώσω εγώ όλο το βάρος- και πήραν μια αληθινή ελπίδα ότι τα παιδιά τους μπορούν να μην είναι στο περιθώριο και να κάνουν κάποια πράγματα στη ζωή τους, όπως έκανα και εγώ. Πολύς κόσμος έκτοτε μπόρεσε να διαγνώσει κάποια διαφορετικότητα που είδε στο παιδί ή στον ίδιο".

Νιώσατε ότι έφυγε ένα βάρος από πάνω σας;

"Ναι, σίγουρα ένιωσα ελαφρύτερος, γιατί το είπα και για μένα αλλά και για να βοηθήσω τον κόσμο. Επίσης, ένιωσα ελαφρύτερος επειδή φύλαγα αυτή τη φωτογραφία με τον Γκάλη και τον Αντετοκούνμπο στο συρτάρι μου και ήθελα να τη δημοσιεύσω, γιατί μου ήταν πάρα πολύ δύσκολο να γίνει αυτή η συνάντηση. Είχαμε το ευχάριστο πλεονέκτημα να πάρει ο Γιάννης το πρωτάθλημα του ΝΒΑ και να καθυστερήσει η άφιξή του στην Ελλάδα (γέλια)".

Ως παιδί είχατε εμφανίσει σημάδια διαφορετικότητας;

"Όχι, γιατί δεν υπήρχαν και διαγνώσεις τότε, με αποτέλεσμα ακόμη και να υπήρχαν κάποια δείγματα, να τα θεωρούσαμε φυσιολογικά. Ίσως κάποιες εκρήξεις θυμού μου, όπως για παράδειγμα όταν το 1997 μάλωσα με τον πρόεδρο του Ολυμπιακού και έφυγα στην Ιταλία, να δικαιολογούνται λόγω του συνδρόμου. Πλέον, όμως, επειδή ασχολήθηκα τα τελευταία χρόνια με τα κοινά, έμαθα να διαχειρίζομαι τέτοιου είδους καταστάσεις και να ψάχνω λύσεις".

Πώς έγινε η επαφή με Γκάλη και Αντετοκούνμπο, που κατέληξε σε μία σύμπραξη για ιερό σκοπό;

"Με τον Νίκο έχουμε μία οικογενειακή φιλία τα τελευταία 4-5 χρόνια. Τον Γιάννη τον πλησίασα μέσω του μάνατζέρ του και μετά γνωριστήκαμε με τον ίδιο. Αμφότεροι ανταποκρίθηκαν αμέσως στο κάλεσμά μου, αφού προηγουμένως τους εξήγησα ότι πρόκειται για ένα κοινωνικό πρόβλημα και χρειάζομαι τη βοήθειά τους".

Τι περιλαμβάνουν οι ενέργειές σας από εδώ και πέρα;

"Έχουμε δημιουργήσει ένα πρόγραμμα συμπερίληψης, το οποίο θα ξεκινήσει επίσημα να λειτουργεί σε λίγους μήνες. Μαζί μας θα έχουμε εκπαιδευτικούς, ψυχολόγους, αλλά και ανθρώπους του αθλητισμού, ο οποίος αποτελεί ένα μεγάλο όχημα για τα παιδιά που είναι στο φάσμα του αυτισμού, ώστε να κάνουν διάφορες δράσεις. Ας μην ξεχνάμε ότι ο αθλητισμός είναι συνώνυμος με το ανήκειν. Στους στόχους μας είναι, επίσης, να γίνουν πολλά σεμινάρια στους γονείς, γιατί αυτό το θέμα εξαρτάται πάρα πολύ και από την ενημέρωση της κοινωνίας. Γενικά, έχουμε ετοιμάσει διάφορα μεγάλα προγράμματα και περιμένουμε τώρα τους θεσμούς για να τα ξεκινήσουμε. Το μήνυμα που στέλνουμε είναι ότι «όλοι είμαστε διαφορετικοί, όλοι είμαστε ίσοι». Αν υπάρξει ευρύτερη στήριξη, θα πάω παντού".