Ήταν 25 Αυγούστου του 2004, όταν η Φανή Χαλκιά έγραφε ιστορία, κατακτώντας το χρυσό μετάλλιο στα 400 μέτρα με εμπόδια στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας. Από τότε μεσολάβησαν πολλά, καθώς η πλούσια καριέρα της στιγματίστηκε το 2008 από σκάνδαλο ντόπινγκ, με την ίδια να απαλλάσσεται εν τέλει από τις κατηγορίες οκτώ χρόνια μετά.

Η Λαρισαία δρομέας έβαλε τότε τίτλους τέλους στην αθλητική της ζωή και γύρισε σελίδα, η οποία περιλαμβάνει τη δημιουργία οικογένειας, την απόκτηση του πτυχίου της από το τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών Σπουδών του Παντείου Πανεπιστημίου, αλλά και την μετέπειτα επιμόρφωσή της πάνω σε θέματα life coaching, με το οποίο θα ήθελε να ασχοληθεί ενεργά.

Η ίδια μίλησε στο makthes.gr από τις εγκαταστάσεις της Διεθνούς Ολυμπιακής Ακαδημίας στην Αρχαία Ολυμπία και με φόντο το προσφάτως ανακαινισμένο γήπεδο στίβου (όπως αποκάλυψε επισκέφθηκε για πρώτη φορά το μέρος, νιώθοντας λίγο «ντροπή!» που δεν το είχε κάνει μέχρι σήμερα) για τη νέα της ζωή, τις ασχολίες της, τον γυναικείο αθλητισμό, αλλά και τον ελληνικό στίβο.

Πώς είναι σήμερα η Φανή Χαλκιά;

"Η ζωή μου έχει αλλάξει λίγο όσον αφορά τις συνήθειές μου, γιατί πλέον έχω κάνει οικογένεια και έχω δύο παιδιά. Ζω και εργάζομαι στην Αθήνα και φυσικά η αγάπη μου για τον αθλητισμό παραμένει δυνατή. Πρόσφατα πήρα το πτυχίο μου από το Πανεπιστήμιο Αθηνών πάνω στο life coaching, με το οποίο θα ήθελα να ασχοληθώ μελλοντικά, γιατί μού αρέσει πάρα πολύ η σκέψη ότι από σήμερα και πέρα κοιτάμε ποιος είναι ο στόχος μας και πώς θα τον πετύχουμε. Είναι τόσο ξεκάθαρο, τόσο ωραίο, τόσο δυναμικό και γρήγορο όλο αυτό και με έλκει πάρα πολύ. Θα έβλεπα, δηλαδή, τον εαυτό μου σαν life coach. Νομίζω ότι αξίζει τον κόπο ακόμα και έναν άνθρωπο να καταφέρεις να βοηθήσεις στη ζωή αυτή, είναι σημαντικό. Από εκεί και πέρα, ασχολούμαι πάντα με το εταιρικό κομμάτι των αθλητών, όπου προσπαθώ να βρίσκω εταιρείες ή χορηγούς για να βοηθάω νέους αθλητές κυρίως. Αυτή είναι μία ασχολία μου εδώ και χρόνια. Μάλιστα, στην εποχή του κορονοϊού, αυτή έγινε πιο προσωποκεντρική, οπότε έχω εστιάσει στους αθλητές, όχι όμως μόνο αθλητές του στίβου".

Πώς είναι η ζωή μίας Ολυμπιονίκη όταν σβήσουν τα φώτα;

"Είναι πάρα πολύ ωραία, ησυχάζει το κεφάλι σου (γέλια)".

Σας δυσκόλεψε η μετάβαση από τον πρωταθλητισμό σε μία πιο «κανονική» ζωή;

"Όχι ιδιαίτερα θα έλεγα. Το πιο δύσκολο κομμάτι είναι ότι δυσκολεύεσαι να βρεις να κάνεις κάτι, το οποίο να πλησιάζει κάπως κοντά στην αδρεναλίνη που είχες και στα κόκκινα που ζούσες ως αθλητής. Αυτό μόνο. Αυτό σου λείπει εν μέρει, όχι αυτό καθεαυτό οι αγώνες, η προετοιμασία κ.τ.λ. Στη δική μου την περίπτωση, εξάλλου, οι συνήθειές μου, οι άνθρωποί μου, παρέμειναν ίδιοι μετά τον αθλητισμό. Πάντως, ήταν καλύτερα απ’ ό,τι περίμενα".

Ποια είναι η σχέση σας με τον αθλητισμό σήμερα;

"Είμαι φίλαθλος, παρακολουθώ πάντα όλα τα αθλήματα, ειδικά αυτά που έχουν μεγάλο ενδιαφέρον, όπως έκανα πάντα. Επίσης, αθλούμαι λίγο για την εκτόνωση του μυαλού, γιατί το κορμί δεν με απασχολούσε ποτέ ιδιαίτερα".

Πώς βλέπετε τον γυναικείο αθλητισμό στις μέρες μας; Έχει αλλάξει κάτι σε σχέση με την εποχή κατά την οποία αγωνιζόσασταν εσείς;

"Οι γυναίκες έχουν πάντα μια δυναμική. Μπορεί ο γυναικείος αθλητισμός να άργησε πάρα μα πάρα πολύ να εξελιχθεί και να έλθει στο επίπεδο που θα έπρεπε να είναι εδώ και πολλά χρόνια, αλλά κάλλιο αργά, παρά ποτέ. Είναι ενθαρρυντικό πως γίνονται βήματα προς τα εμπρός, όχι μόνο στον αθλητισμό, αλλά εν γένει στην κοινωνία, όσο βαδίζουμε προς τους «Ολυμπιακούς της ισότητας», αυτούς του Παρισιού".

Πριν από λίγο καιρό έγιναν οι εκλογές στον ΣΕΓΑΣ, όπου υποψήφιες για την προεδρία ήταν δύο γυναίκες. Πώς το είδατε αυτό;

"Για μένα το ιδανικότερο είναι να συνεργάζονται όλοι οι άνθρωποι και να φέρουν το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα, πέρα από εγωισμούς και πέρα από αντιπαλότητες, λειτουργώντας με γνώμονα μόνο το καλό του αθλήματος. Δεν θα πρέπει σε αυτές τις περιπτώσεις να κυριαρχεί το συμφέρον του καθενός, αλλά μόνο το καλό του στίβου".

Νιώθετε ικανοποιημένη από το επίπεδο του ελληνικού στίβου σήμερα;

"Όχι και είναι κρίμα. Είναι πάρα πολλά παιδιά που μπορούν να κάνουν πράγματα στο άθλημα, αλλά δυστυχώς είναι πολύ λίγα αυτά που φτάνουν στο σημείο να τα κάνουν. Δεν ξέρω αν ήταν καλύτερη ή χειρότερη η δική μου η εποχή. Από την άλλη πλευρά, είμαι πολύ ικανοποιημένη για αθλητές, όπως ο Μίλτος (σ.σ. Τεντόγλου), η Κατερίνα (σ.σ. Στεφανίδη), οι οποίοι από προσωπική πρωτοβουλία και τρέλα έχουν πετύχει ό,τι έχουν πετύχει. Και τελικά όλα τα χρόνια από προσωπική πρωτοβουλία και τρέλα φτάνει ο καθένας και κερδίζει. Αν αντί για 100 παιδιά που αγαπούν τον στίβο, ξεκινούσαν 1.000, σαφώς θα είχαμε άλλα αποτελέσματα".