Ανήκω σε αυτούς που θεωρούν απώλεια την απουσία του Βαγγέλη Βενιζέλου από την επόμενη βουλή. Ότι θα λείψουν οι γνώσεις του, ο περιεκτικός κι εύστοχος λόγος του, τα άριστα Ελληνικά του, η συνθετική του σκέψη, η ικανότητά του να συνδέει το μικρό με το μεγάλο, το τοπικό με το ευρωπαϊκό, το αίτιο με το αποτέλεσμα.

Ωστόσο πιστεύω ότι η εξασφάλιση της παρουσίας του στην Βουλή, δεν μπορεί να γίνεται μέσω της πρώτης θέσης στο Επικρατείας. Τόσο επειδή η σύνθεση αυτού του ψηφοδελτίου αποτελεί το προνόμιο του εκάστοτε αρχηγού, όσο και ότι αν επιλεγόταν τώρα θα έπρεπε το ίδιο να γίνει και σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις που θα ακολουθήσουν, καθώς αν δεν επιθυμεί τώρα να διεκδικήσει σταυρό, δε θα μπορέσει ούτε σε μελλοντικές εκλογές.

Ο ίδιος δεν ζήτησε να μπει στο Επικρατείας. Το ήθελε βεβαίως και θεωρούσε ότι δικαιούται την θέση του επικεφαλής. Ήθελε και δικαιούνταν να είναι παρών στην μετα-ΣΥΡΙΖΑ εποχή, για την οποία τόσο επίμονα εργάστηκε.

Ξεκαθαρίζοντας ότι δεν κατεβαίνει με σταυρό, έμεινε το μπαλάκι στη διάδοχό του στην προεδρία του κόμματος.

Από την στιγμή που δεν το ζήτησε ευθέως ο ίδιος, η Φώφη δεν πιεζόταν να απαντήσει. Ούτε ναι του είπε, ούτε όχι.

Ωστόσο δεν μπορούσε να παριστάνει πως δεν βλέπει το αίτημα- αν και μη υποβληθέν. Το άφησε στην άκρη, για να το αντιμετωπίσει όταν έφταναν οι εκλογές. Τότε και ανάλογα με τις συνθήκες που θα διαμορφώνονταν θα έκανε την επιλογή της.

Μετά την ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές και την προκήρυξη εκλογών σε έναν μήνα, η Φώφη θεώρησε -αιτιολογημένα κατά την ταπεινή μου γνώμη- ότι το ΚΙΝΑΛ έχει την ευκαιρία να διεκδικήσει την πρωτοκαθεδρία στην κεντροαριστερά, ώστε κάποια στιγμή να διεκδικήσει και την πλειοψηφία.

Για να το πετύχει αυτό, πρέπει να συμβούν δύο πράγματα: Πρώτον, να καταγραφεί νέα πτώση του ΣΥΡΙΖΑ και νέα άνοδος του ΚΙΝΑΛ (Με ΣΥΡΙΖΑ κάτω του 20% και με ΚΙΝΑΛ πάνω από 10%, στις εκλογές που θα ακολουθήσουν θα έχει την ευκαιρία να τον ξεπεράσει).

Δεύτερον, να μην συνεργαστεί με τη ΝΔ, καθώς όπου στην Ευρώπη οι σοσιαλδημοκράτες συνεργάστηκαν με τους συντηρητικούς, οι πρώτοι είναι αυτοί που πλήρωσαν βαρύ τίμημα.

Η Φώφη θεώρησε ότι αυτή τη στρατηγική, μπορεί να την υπηρετήσει όχι ένας που συμβολίζει την συνεργασία με την ΝΔ αλλά ο Καμίνης και ο Μαργαρίτης. Θα κριθεί γι’ αυτήν της την επιλογή, αλλά δικαίωμά της να την κάνει.

Θέλω να πιστεύω ότι δεν πήρε την απόφασή της για να διώξει τον ΒΒ κατηγορώντας τον ως βαρίδιο- όπως λένε διάφοροι που θέλουν να τροφοδοτήσουν εμφύλιο στο ΚΙΝΑΛ.

Αν οι εκλογές γίνονταν Οκτώβριο, θα υπήρχε χρονικό περιθώριο για πιο... κόσμιους χειρισμούς, αλλά πλέον τα πράγματα πίεζαν.

Αν πάλι η Φώφη -με δεδομένο ότι δεν το ζήτησε ο ΒΒ- δεν τον καλούσε σε συνάντηση και ανακοίνωνε την απόφασή της για Καμίνη και Μαργαρίτη αγνοώντας τον, θα ήταν τελείως ανάρμοστη συμπεριφορά.

Τον κάλεσε, του είπε ότι αποφάσισε ό,τι αποφάσισε, του είπε ότι δεσμεύτηκε (για να μην του αφήσει περιθώριο να προσπαθήσει να την μεταπείσει), του είπε επίσης πως τον θέλει στο ΚΙΝΑΛ και την Βουλή και του ζήτησε να βρουν τρόπο για να εκλεγεί. Όταν αυτός αρνήθηκε, του ζήτησε να είναι στην τελευταία θέση του ψηφοδελτίου Επικρατείας.

Φυσιολογικό ο ΒΒ να αρνηθεί. Φυσιολογικό επίσης να αντιδράσει με τον ιδιαίτερο τρόπο του.

Φυσιολογικό είναι ο κόσμος -ιδιαίτερα του ΚΙΝΑΛ- να διχαστεί και αρκετοί φίλοι του να μιλούν για αχαριστία απειλώντας με εκδίκηση.

Προς έκπληξη πολλών -όχι όμως εκείνων που τον ξέρουν καλά- ο Βαγγέλης Βενιζέλος, δεν έκανε άλλη ενέργεια (αποχώρηση, ίδρυση άλλου κόμματος, κήρυξη εμφύλιου κ.ά.) αποδεικνύοντας ότι η σχέση του με την κεντροαριστερά και την δημοκρατική παράταξη, ξεπερνά τα προσωπικά θεωρώ και θέλω. 

ΥΓ: Πάντως, την λύση και σε αυτό το πρόβλημα θα τη δώσουν οι κάλπες.

Αν το ΚΙΝΑΛ δει το ποσοστό του να μειώνεται σε σχέση με τις 26 Μαΐου, η Φώφη θα έχει μετρήσει λάθος τα πράγματα. Αν βγει ωφελημένο, θα δικαιωθεί η επιλογή της.

********************************************************************************************************************

Και ω του θαύματος, μετά το συντριπτικό αποτέλεσμα των εκλογών, η κυβέρνηση ανακάλυψε την… μεσαία τάξη.

Ουάου, που θα ‘λεγε κι ο… Γιάνης.

Έδωσε μάλιστα ο πρωθυπουργός εντολή στους Τσακαλώτο και Χουλιαράκη να ετοιμάσουν σχέδιο ανακούφισής της, ώστε να μπορέσει να προβάλλει το σύνθημα ότι η επόμενη τετραετία θα είναι αφιερωμένη στη… «μεσαία τάξη».

Οι άνθρωποι πιστεύουν πως αν υποσχεθούν φεύγοντας ότι αν δεν έφευγαν θα έδιναν στους μεσαίους, θα κερδίσουν ψήφους.

Μακριά νυχτωμένοι είναι.

Πάντως, ότι δεν περίμεναν με τίποτα τέτοιου εύρους ήττα στις ευρωκάλπες, φαίνεται και από την ιστορία των ρουσφετιών που ξεδιπλώνονται βιαστικά και μαζικά τις τελευταίες ημέρες. Όλα ήταν σχεδιασμένα και προγραμματισμένα να επισυμβούν κατά την περίοδο της θερινής ραστώνης. Τότε, που θα βρισκόταν όλος ο κόσμος -και οι δημοσιογράφοι- στις ξαπλώστρες, θα τακτοποιούνταν οι ρουσφετολογικές εκκρεμότητες για τα δικά μας τα παιδιά και τις ομάδες εξαγορασμένων ψηφοφόρων, ώστε να πέσουν με τα μούτρα -ευχαριστημένοι και ευγνωμονούντες- στην προεκλογική μάχη.

Η επίσπευση των εκλογών που ήταν προγραμματισμένες για τον Οκτώβριο, δημιούργησε συνθήκες βιασύνης και πανικού, με αποτέλεσμα να πιαστούν με τη… γίδα στην πλάτη.

Η συνέχεια είναι ακόμη πιο αποκαλυπτική του… ηθικού πλεονεκτήματος. Η δήλωση του Βούτση, οι παραδοχές της Τασίας και όσα ακολούθησαν την αναγκαστική ακύρωση των χαριστικών μετατάξεων, φανερώνουν την καθεστωτική νοοτροπία που κατάφεραν να αποκτήσουν οι… αριστεροί από την πρώτη κιόλας τετραετία τους στην διακυβέρνηση.

Όταν η πίτα ήταν μεγαλύτερη από την αναγκαία για να χορτάσουν και τα σκυλιά ακόμη, ουδείς μάλωνε με κανέναν και κανείς δεν μετρούσε τις μπουκιές του άλλου. Αναφέρομαι φυσικά στους ΣΥΡΙΖΑίους, που βρέθηκαν από την μια στιγμή στην άλλη σε κοινοβούλια, υπουργεία και οργανισμούς, με την ευχέρεια να διορίζουν φίλους, συνεργάτες και συγγενείς, να ανεβοκατεβαίνουν σε κότερα και να μοιράζουν κρατικό χρήμα κατά το δοκούν.

Τώρα που η πίτα δεν φτάνει, που τα δυο τρίτα των βουλευτικών εδρών θα χαθούν μαζί με τα χαρτοφυλάκια και τα κουμάντα, αρχίζει η μουρμούρα, τα «εσύ φταις», τα «θα τα πούμε», τα κοψίματα και τα συντροφικά μαχαιρώματα.

Έτσι είναι οι ήττες.

Η εκλογή του Κώστα Ζέρβα είναι πράγματι ιστορική. Είναι ο δήμαρχος που εκλέχτηκε με το μικρότερο ποσοστό στον πρώτο γύρο (15%) και με το μεγαλύτερο στο δεύτερο (67%). Κατά την άσκηση των καθηκόντων του, πρέπει να νιώθει την ώθηση του τεράστιου 67, χωρίς όμως να λησμονήσει την αρχική δυσπιστία που δείχνει το 15. Πάνω από όλα, οφείλει να ασκήσει τα καθήκοντά του ως δήμαρχος του 100% των Θεσσαλονικέων. Συγχαρητήρια και καλή επιτυχία.

*Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ" στις 9/6/2019