Μέρα συγκίνησης για τη Θεσσαλονίκη, καθώς θα αποχαιρετήσει για πάντα, όπως και η υπόλοιπη Ελλάδα, τον Γιάννη Ιωαννίδη. Ο «ξανθός» του ελληνικού μπάσκετ, που «έφυγε» σε ηλικία 78 ετών, θα οδηγηθεί το απόγευμα στις 17:00 στην τελευταία του κατοικία στη Θέρμη. Πριν, όμως, από αυτό, η σορός του θα τεθεί σε λαϊκό προσκύνημα στο «Αλεξάνδρειο».

Στο γήπεδο όπου έγραψε χρυσές σελίδες ιστορίας με τον Άρη, είτε ως παίκτης είτε ως προπονητής της μεγάλης ομάδας τη δεκαετία του ’80. «Η απώλεια του Γιάννη Ιωαννίδη συγκλόνισε το πανελλήνιο και φυσικά την οικογένεια του Άρη. Λίγο πριν συνοδευτεί στην τελευταία κατοικία του, δεν είναι δυνατόν να μην επισκεφθεί για τελευταία φορά το “σπίτι” του.

Η ΚΑΕ Άρης Midea καλεί τους φίλους της ομάδας σήμερα στις 15:30 στο Αλεξάνδρειο Μέλαθρο, για να αποχαιρετήσουμε όλοι μαζί τον ανυπέρβλητο “Ξανθό”, η σορός του οποίου θα βρεθεί στο γήπεδο που δόξασε και δοξάστηκε, πριν την ταφή του στα κοιμητήρια Θέρμης.

Το “παρών” στο Αλεξάνδρειο θα δώσουν η διοίκηση της ΚΑΕ ΑΡΗΣ Midea, σύσσωμη η ομάδα μας, καθώς και παλαίμαχοι καλαθοσφαιριστές που συνέδεσαν το όνομά τους με τον Γιάννη Ιωαννίδη.

Όλοι στο “Παλέ” για να αποχαιρετήσουμε τον θρυλικό “Ξανθό” όπως του αξίζει, στο “σπίτι” του!», ανέφερε χαρακτηριστικά η ανακοίνωση του Άρη.

Ο συγκινητικός επικήδειος της κόρης του - «Κοουτσάρα μου, το παιχνίδι δεν τελείωσε»

Στιγμές συγκίνησης εκτυλίχθηκαν και την Πέμπτη (5/10), στην επιμνημόσυνη δέηση που τελέστηκε στον Άγιο Ιωάννη Βούλας, εκεί όπου συγκεντρώθηκαν προκειμένου να πουν το τελευταίο «αντίο» στον «Ξανθό» συγγενείς, φίλοι και γενικά άνθρωποι του αθλητισμού, που δεν θα μπορέσουν να ταξιδέψουν για την εξόδιο ακολουθία.

Η κόρη του Γιάννη Ιωαννίδη, Ελένη-Θεοδώρα, εκφώνησε τον επικήδειο μέσα στον Άγιο Ιωάννη Βούλας και συγκίνησε τους πάντες με τα λόγια της. Μάλιστα, στο φινάλε του διάβασε στίχους από το αγαπημένο του τραγούδι της αγαπημένης του Μαρινέλας. Το “καμιά φορά”.

“Έφυγες για το τελευταίο σου ταξίδι. Και δεν είμαι μόνη μου. Εδώ είναι όλοι για να σου πούνε το τελευταίο “αντίο”, να σου φωνάξουν σιωπηλά το πόσο σε αγαπάμε και τι θα σημαίνεις πάντα για την οικογένειά σου, το μπάσκετ, για τον αθλητισμό, για ολόκληρη την Ελλάδα.

Έφυγες νωρίς και ένδοξα μπαμπά. Έφυγες, αλλά πάλεψες με γενναιότητα, όπως το έκανες σε όλη σου τη ζωή. Στάθηκες στις επάλξεις, πολέμαγες σαν θηρίο, δεν φοβόσουν κανέναν και τίποτα. Ήσουν γεννημένος νικητής και ατρόμητος. Και τώρα που σε αποχαιρετάμε, πάλι αγέρωχο σε βλέπω μπροστά μου.

Δάκρυα αυλακώνουν τα πρόσωπά μας, σήμερα που σου λέμε το “αντίο” αλλά υπάρχει και ο αντίλογος και η παρηγοριά. Θρηνούμε που σε χάσαμε, μα χαιρόμαστε κιόλας επειδή ζήσαμε μαζί σου, μεγαλώσαμε μαζί σου, βαδίσαμε στις στράτες που χάραξες, ακολουθήσαμε τις οδηγίες που μας έδινες.

Πάντοτε ζητούσες να σε προσφωνούν κόουτς και τίποτε άλλο. Κοουτσάρα μου θα σου πω κάτι. Το παιχνίδι δεν τελείωσε, απλώς πήρες ένα τάιμ άουτ για να το συνεχίσεις στα επουράνια γήπεδα, περνώντας στην αθανασία. Ένα τραγούδι της αγαπημένης σου Μαρινέλας λέει “θέλω να αλλάξω ουρανό, μα δεν, μα δεν υπάρχουν δρόμοι”. Εσύ όμως μπαμπά μου τους βρήκες αυτούς τους δρόμους".