Γιορτές τέλος, ώρα για δουλειά

 05/01/2020 20:00

Το διάλειμμα τελείωσε, τα κεφάλια κάτω και σκληρή δουλειά. Για την ακρίβεια, το διάλειμμα δεν τελείωσε, έχει μια-δυο μέρες ακόμη, αλλά ας αρχίσουμε να μπαίνουμε σε ρυθμό, καθώς μας περιμένει μια πολύ δύσκολη χρονιά.

Η κυβέρνηση ολοκληρώνει το πρώτο εξάμηνο της θητείας της, αφήνοντας ένα κατά γενική ομολογία θετικό αποτύπωμα σε ό,τι αφορά την οικονομική της πολιτική. Αναφέρομαι φυσικά στην υλοποίηση όσων υποσχέθηκε για ΕΝΦΙΑ, φορολογική πολιτική κτλ., ανακουφίζοντας κάπως όσους βρισκόμασταν στο χείλος του γκρεμού, κάνοντας κάθε βράδυ λογαριασμούς με μοναδικό μέλημά μας να καταφέρουμε να ανταποκριθούμε στις υποχρεώσεις μας.

Ωστόσο, τα δύσκολα είναι μπροστά της.

Μέχρι τώρα μοίρασε το πλεόνασμα του Τσακαλώτου -που δεν πρόλαβε να το μοιράσει ο Τσίπρας, καθώς οδηγήθηκε άρον άρον στις κάλπες των εθνικών εκλογών μετά το στραπάτσο που έπαθε στις αυτοδιοικητικές και τις ευρωεκλογές του Μαΐου.

Τα έτοιμα τελείωσαν και μαζί με αυτά τα μπερεκέτια των παροχών. Πλέον η κυβέρνηση τίθεται αντιμέτωπη με τη σκληρή πραγματικότητα. Το αν δηλαδή, με ποια ταχύτητα και σε ποιο βαθμό, θα μπορέσει να θέσει σε κίνηση την οικονομία.

Για να πούμε την αλήθεια, σε αυτό το κομμάτι μικρά βήματα έχουν γίνει. Ούτε οι αποκρατικοποιήσεις προχώρησαν όσο ήθελαν ούτε τα κολλημένα έργα ξεμπλοκαρίστηκαν (π.χ. Ελληνικό), ούτε κεφάλαια εισέρρευσαν από το εξωτερικό όπως αναμενόταν ούτε φυσικά λύθηκαν τάχιστα κάποια οξύτατα προβλήματα που ταλαιπωρούν μεγάλες ομάδες πολιτών (έκδοση συντάξεων, προμήθεια λεωφορείων ΟΑΣΘ κτλ.).

Κοντολογίς, η κυβέρνηση και προσωπικά ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης καλούνται να πείσουν για την αξία και την ικανότητά τους σε δύο γήπεδα, αλλά και σε μια αρένα που… «φύτρωσε» ξαφνικά μπροστά τους. Αναφέρομαι στο γήπεδο της οικονομίας και σε αυτό των μεταρρυθμίσεων, για το οποίο καλλιεργήθηκαν υψηλές προσδοκίες (πάταξη γραφειοκρατίας, αξιοποίηση νέων τεχνολογιών κτλ.) και φυσικά στην αρένα των ελληνοτουρκικών, στην οποία μας υποχρεώνει να μπούμε η τουρκική προκλητικότητα.

Σε όλα αυτά θα κριθεί η κυβέρνηση και μαζί της όλοι εμείς που καλούμαστε για ακόμη μία φορά να βάλουμε πλάτη. Όχι δίνοντας κι άλλους φόρους από τα λεφτά που δεν έχουμε πλέον, αλλά στηρίζοντας με σκληρή δουλειά, αποφασιστικότητα και υψηλό φρόνημα τους στόχους για οικονομική ανάπτυξη, μεταρρυθμίσεις και προστασία των εθνικών συμφερόντων.


* Δεν ξέρω πώς λειτουργούν στις άλλες χώρες, αλλά στην Ελλάδα όταν ψηφίζουμε έναν πρωθυπουργό, του τα δίνουμε όλα. Μεγάλη πίστωση χρόνου, απόλυτη ελευθερία στην επιλογή και του τελευταίου κρατικού αξιωματούχου ακόμη κι αν τους αλιεύει από το κόμμα του, τον περίγυρό του ή το σόι του, καθώς και τυφλή εμπιστοσύνη στο να διαμορφώσει το πρόγραμμα διακυβέρνησης και τον οδικό χάρτη για την υλοποίησή του.

Πάντα έτσι γίνεται, γι’ αυτό και όταν φτάνει η στιγμή που θα εξαντληθούν τα αποθέματα εμπιστοσύνης και υπομονής, ο πρώην λατρεμένος μετατρέπεται άρδην σε αποδιοπομπαίο τράγο. Δεν είναι τυχαίο που σε όλη τη σύγχρονη Ιστορία του ολοκληρωμένου νεοελληνικού κράτους μόνο ένας πρωθυπουργός που έχασε εκλογές κατάφερε να τις ξανακερδίσει έπειτα από κάποια χρόνια και να επιστρέψει στο Μαξίμου (ο Ανδρέας Παπανδρέου που έχασε το ‘89-’90 και κέρδισε το ’93).

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι δεν κρύβει καμιά έκπληξη -ούτε του κάνουμε ως λαός κάποια χάρη- το γεγονός ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει όλη την τράπουλα μπροστά του ανοιχτή και την ευχέρεια να επιλέξει τα φύλλα που θέλει, για να κάνει το παιχνίδι του.

Ακριβώς αυτό συμβαίνει στο θέμα της επιλογής του επομένου προέδρου της Δημοκρατίας, με δεκάδες υποψήφιους κάθε κατηγορίας και είδους να περιμένουν μήπως και τους επιλέξει, κρίνοντας πως έχει να ωφεληθεί από τα ιδιαίτερα στοιχεία του προφίλ και της διαδρομής τους.

Υποψήφιοι από τη ΝΔ ή την κεντροαριστερά, άνδρες και γυναίκες, πολιτικοί ή άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών, με διεθνές κύρος ή με αυξημένη εγχώρια δημοφιλία, συναπαρτίζουν μια ευρεία λίστα αξιοσέβαστων υποψηφιοτήτων, που βρίσκονται στο μικροσκόπιο του πρωθυπουργού.

* Θεωρώ ότι το μεγάλο ζήτημα στο οποίο θα καταλήξει πρώτιστα ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι το αν θέλει να ψηφίσει τον πρόεδρο μόνο με τις ψήφους της ΝΔ ή επιθυμεί να συμπορευτεί με τον ΣΥΡΙΖΑ χωρίς το ΚΙΝΑΛ, ή με το ΚΙΝΑΛ χωρίς τον ΣΥΡΙΖΑ, αν θέλει τη ΝΔ ιστορικά ενωμένη ή θέλει να δώσει το στίγμα της δικής του εποχής και πάει λέγοντας.

Από τη στιγμή που θα απαντήσει σε αυτό το ερώτημα, το όνομα θα προκύψει εύκολα.

* Σε συνδυασμό με το θέμα του προέδρου, θα πρέπει να ιδωθεί και αυτό του εκλογικού νόμου. Εδώ τα πράγματα φαίνονται πιο καθαρά: ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα πορευτεί μαζί με το ΚΙΝΑΛ και άρα θα ακολουθήσει κατά βάση την πρότασή του για περιορισμένο μπόνους πρώτου κόμματος (από τις 50 έδρες στις 20 με 30). Παράλληλα, θεωρείται απίθανο ένα ενδεχόμενο για εκλογές τώρα, προκειμένου να ακυρώσει (με το σύστημα της παρένθεσης) την απλή αναλογική που θέσπισε ο ΣΥΡΙΖΑ, καθώς όλα δείχνουν ότι ο πρωθυπουργός επιλέγει το σενάριο των διπλών εκλογών όποτε έρθει η ώρα τους, θεωρώντας ότι οι ψηφοφόροι θα είναι αποφασισμένοι να του δώσουν τουλάχιστον ακόμη μία ανανέωση της θητείας του.

Βεβαίως, τα δύο προαναφερόμενα θέματα (εκλογή προέδρου και εκλογικό σύστημα), μικρή σημασία έχουν για τη ζωή μας. Αποτελούν ωστόσο τη βάση, επάνω στην οποία θα πατάει η πολιτική ηγεσία της χώρας μας, για να μπορέσει να ασχοληθεί αποφασιστικά κι αποτελεσματικά με τα μεγάλα ζητήματα που απασχολούν όλους μαζί και τον καθένα ξεχωριστά. Αναφέρομαι φυσικά στα θέματα που σχετίζονται αφενός με την… τσέπη μας (οικονομία, φορολογικά, ασφαλιστικά, προνοιακά) αφετέρου με τα ελληνοτουρκικά και λοιπά γεωπολιτικά που διανύουν περίοδο ιδιαίτερης όξυνσης, εξαιτίας της τουρκικής προκλητικότητας και της επιθετικής πολιτικής που ασκεί ο Ταγίπ Ερντογάν.

* Εύχομαι από καρδιάς καλή χρονιά. Καλύτερη από πέρυσι. Για όλους μαζί και τον καθένα ξεχωριστά.

Με υγεία και αγάπη. Και λεφτά. Και χαρές. Και μακριά από ό,τι μας χαλάει τη διάθεση και μας ρίχνει ψυχολογικά. Και ό,τι έξτρα χρειάζεται ο καθείς.

Χωρίς μιζέριες και μεμψιμοιρίες.

Να βάζουμε στόχους -ατομικούς κι ομαδικούς- και να τους κυνηγάμε με σκληρή προσπάθεια. Δίχως να περιμένουμε άλλοι να μας σώσουν. Ούτε να προσδοκούμε θαύματα πέρα από αυτά που θα διαπιστώσουμε, αν βάλουμε τα δυνατά μας.

Καλή προσπάθεια και καλή τύχη να έχουμε! Και του χρόνου, όλοι εδώ!

*Δημοσιεύθηκε στις 5 Ιανουαρίου 2020

Το διάλειμμα τελείωσε, τα κεφάλια κάτω και σκληρή δουλειά. Για την ακρίβεια, το διάλειμμα δεν τελείωσε, έχει μια-δυο μέρες ακόμη, αλλά ας αρχίσουμε να μπαίνουμε σε ρυθμό, καθώς μας περιμένει μια πολύ δύσκολη χρονιά.

Η κυβέρνηση ολοκληρώνει το πρώτο εξάμηνο της θητείας της, αφήνοντας ένα κατά γενική ομολογία θετικό αποτύπωμα σε ό,τι αφορά την οικονομική της πολιτική. Αναφέρομαι φυσικά στην υλοποίηση όσων υποσχέθηκε για ΕΝΦΙΑ, φορολογική πολιτική κτλ., ανακουφίζοντας κάπως όσους βρισκόμασταν στο χείλος του γκρεμού, κάνοντας κάθε βράδυ λογαριασμούς με μοναδικό μέλημά μας να καταφέρουμε να ανταποκριθούμε στις υποχρεώσεις μας.

Ωστόσο, τα δύσκολα είναι μπροστά της.

Μέχρι τώρα μοίρασε το πλεόνασμα του Τσακαλώτου -που δεν πρόλαβε να το μοιράσει ο Τσίπρας, καθώς οδηγήθηκε άρον άρον στις κάλπες των εθνικών εκλογών μετά το στραπάτσο που έπαθε στις αυτοδιοικητικές και τις ευρωεκλογές του Μαΐου.

Τα έτοιμα τελείωσαν και μαζί με αυτά τα μπερεκέτια των παροχών. Πλέον η κυβέρνηση τίθεται αντιμέτωπη με τη σκληρή πραγματικότητα. Το αν δηλαδή, με ποια ταχύτητα και σε ποιο βαθμό, θα μπορέσει να θέσει σε κίνηση την οικονομία.

Για να πούμε την αλήθεια, σε αυτό το κομμάτι μικρά βήματα έχουν γίνει. Ούτε οι αποκρατικοποιήσεις προχώρησαν όσο ήθελαν ούτε τα κολλημένα έργα ξεμπλοκαρίστηκαν (π.χ. Ελληνικό), ούτε κεφάλαια εισέρρευσαν από το εξωτερικό όπως αναμενόταν ούτε φυσικά λύθηκαν τάχιστα κάποια οξύτατα προβλήματα που ταλαιπωρούν μεγάλες ομάδες πολιτών (έκδοση συντάξεων, προμήθεια λεωφορείων ΟΑΣΘ κτλ.).

Κοντολογίς, η κυβέρνηση και προσωπικά ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης καλούνται να πείσουν για την αξία και την ικανότητά τους σε δύο γήπεδα, αλλά και σε μια αρένα που… «φύτρωσε» ξαφνικά μπροστά τους. Αναφέρομαι στο γήπεδο της οικονομίας και σε αυτό των μεταρρυθμίσεων, για το οποίο καλλιεργήθηκαν υψηλές προσδοκίες (πάταξη γραφειοκρατίας, αξιοποίηση νέων τεχνολογιών κτλ.) και φυσικά στην αρένα των ελληνοτουρκικών, στην οποία μας υποχρεώνει να μπούμε η τουρκική προκλητικότητα.

Σε όλα αυτά θα κριθεί η κυβέρνηση και μαζί της όλοι εμείς που καλούμαστε για ακόμη μία φορά να βάλουμε πλάτη. Όχι δίνοντας κι άλλους φόρους από τα λεφτά που δεν έχουμε πλέον, αλλά στηρίζοντας με σκληρή δουλειά, αποφασιστικότητα και υψηλό φρόνημα τους στόχους για οικονομική ανάπτυξη, μεταρρυθμίσεις και προστασία των εθνικών συμφερόντων.


* Δεν ξέρω πώς λειτουργούν στις άλλες χώρες, αλλά στην Ελλάδα όταν ψηφίζουμε έναν πρωθυπουργό, του τα δίνουμε όλα. Μεγάλη πίστωση χρόνου, απόλυτη ελευθερία στην επιλογή και του τελευταίου κρατικού αξιωματούχου ακόμη κι αν τους αλιεύει από το κόμμα του, τον περίγυρό του ή το σόι του, καθώς και τυφλή εμπιστοσύνη στο να διαμορφώσει το πρόγραμμα διακυβέρνησης και τον οδικό χάρτη για την υλοποίησή του.

Πάντα έτσι γίνεται, γι’ αυτό και όταν φτάνει η στιγμή που θα εξαντληθούν τα αποθέματα εμπιστοσύνης και υπομονής, ο πρώην λατρεμένος μετατρέπεται άρδην σε αποδιοπομπαίο τράγο. Δεν είναι τυχαίο που σε όλη τη σύγχρονη Ιστορία του ολοκληρωμένου νεοελληνικού κράτους μόνο ένας πρωθυπουργός που έχασε εκλογές κατάφερε να τις ξανακερδίσει έπειτα από κάποια χρόνια και να επιστρέψει στο Μαξίμου (ο Ανδρέας Παπανδρέου που έχασε το ‘89-’90 και κέρδισε το ’93).

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι δεν κρύβει καμιά έκπληξη -ούτε του κάνουμε ως λαός κάποια χάρη- το γεγονός ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει όλη την τράπουλα μπροστά του ανοιχτή και την ευχέρεια να επιλέξει τα φύλλα που θέλει, για να κάνει το παιχνίδι του.

Ακριβώς αυτό συμβαίνει στο θέμα της επιλογής του επομένου προέδρου της Δημοκρατίας, με δεκάδες υποψήφιους κάθε κατηγορίας και είδους να περιμένουν μήπως και τους επιλέξει, κρίνοντας πως έχει να ωφεληθεί από τα ιδιαίτερα στοιχεία του προφίλ και της διαδρομής τους.

Υποψήφιοι από τη ΝΔ ή την κεντροαριστερά, άνδρες και γυναίκες, πολιτικοί ή άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών, με διεθνές κύρος ή με αυξημένη εγχώρια δημοφιλία, συναπαρτίζουν μια ευρεία λίστα αξιοσέβαστων υποψηφιοτήτων, που βρίσκονται στο μικροσκόπιο του πρωθυπουργού.

* Θεωρώ ότι το μεγάλο ζήτημα στο οποίο θα καταλήξει πρώτιστα ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι το αν θέλει να ψηφίσει τον πρόεδρο μόνο με τις ψήφους της ΝΔ ή επιθυμεί να συμπορευτεί με τον ΣΥΡΙΖΑ χωρίς το ΚΙΝΑΛ, ή με το ΚΙΝΑΛ χωρίς τον ΣΥΡΙΖΑ, αν θέλει τη ΝΔ ιστορικά ενωμένη ή θέλει να δώσει το στίγμα της δικής του εποχής και πάει λέγοντας.

Από τη στιγμή που θα απαντήσει σε αυτό το ερώτημα, το όνομα θα προκύψει εύκολα.

* Σε συνδυασμό με το θέμα του προέδρου, θα πρέπει να ιδωθεί και αυτό του εκλογικού νόμου. Εδώ τα πράγματα φαίνονται πιο καθαρά: ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα πορευτεί μαζί με το ΚΙΝΑΛ και άρα θα ακολουθήσει κατά βάση την πρότασή του για περιορισμένο μπόνους πρώτου κόμματος (από τις 50 έδρες στις 20 με 30). Παράλληλα, θεωρείται απίθανο ένα ενδεχόμενο για εκλογές τώρα, προκειμένου να ακυρώσει (με το σύστημα της παρένθεσης) την απλή αναλογική που θέσπισε ο ΣΥΡΙΖΑ, καθώς όλα δείχνουν ότι ο πρωθυπουργός επιλέγει το σενάριο των διπλών εκλογών όποτε έρθει η ώρα τους, θεωρώντας ότι οι ψηφοφόροι θα είναι αποφασισμένοι να του δώσουν τουλάχιστον ακόμη μία ανανέωση της θητείας του.

Βεβαίως, τα δύο προαναφερόμενα θέματα (εκλογή προέδρου και εκλογικό σύστημα), μικρή σημασία έχουν για τη ζωή μας. Αποτελούν ωστόσο τη βάση, επάνω στην οποία θα πατάει η πολιτική ηγεσία της χώρας μας, για να μπορέσει να ασχοληθεί αποφασιστικά κι αποτελεσματικά με τα μεγάλα ζητήματα που απασχολούν όλους μαζί και τον καθένα ξεχωριστά. Αναφέρομαι φυσικά στα θέματα που σχετίζονται αφενός με την… τσέπη μας (οικονομία, φορολογικά, ασφαλιστικά, προνοιακά) αφετέρου με τα ελληνοτουρκικά και λοιπά γεωπολιτικά που διανύουν περίοδο ιδιαίτερης όξυνσης, εξαιτίας της τουρκικής προκλητικότητας και της επιθετικής πολιτικής που ασκεί ο Ταγίπ Ερντογάν.

* Εύχομαι από καρδιάς καλή χρονιά. Καλύτερη από πέρυσι. Για όλους μαζί και τον καθένα ξεχωριστά.

Με υγεία και αγάπη. Και λεφτά. Και χαρές. Και μακριά από ό,τι μας χαλάει τη διάθεση και μας ρίχνει ψυχολογικά. Και ό,τι έξτρα χρειάζεται ο καθείς.

Χωρίς μιζέριες και μεμψιμοιρίες.

Να βάζουμε στόχους -ατομικούς κι ομαδικούς- και να τους κυνηγάμε με σκληρή προσπάθεια. Δίχως να περιμένουμε άλλοι να μας σώσουν. Ούτε να προσδοκούμε θαύματα πέρα από αυτά που θα διαπιστώσουμε, αν βάλουμε τα δυνατά μας.

Καλή προσπάθεια και καλή τύχη να έχουμε! Και του χρόνου, όλοι εδώ!

*Δημοσιεύθηκε στις 5 Ιανουαρίου 2020

ΣΧΟΛΙΑ

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Επιλέξτε Κατηγορία