Η φωνή της μπαίνει κάθε βράδυ στο σπίτι της πλειονότητας των Ελλήνων μέσα από τη σειρά «Αυτή η νύχτα μένει» και το ομότιτλο τραγούδι που τη «ντύνει». Η Γιώτα Νέγκα με το εύρος και τη δύναμη της ερμηνείας της αποδίδει εκπληκτικά σε δεύτερη εκτέλεση και σε διασκευή Νίκου Κατσίκη το γνωστό και αγαπημένο κομμάτι του Σταμάτη Κραουνάκη. 

«Είναι ένα πολύ αληθινό τραγούδι. Είμαι πάρα πολύ χαρούμενη και για την επιτυχία του σίριαλ και που μου το εμπιστεύτηκε ο Σταμάτης. Το έχω χαρεί απίστευτα, γιατί ήταν ένα κομμάτι που πάντα τραγουδούσα σε όλα μου τα προγράμματα. Το αγαπούσα βαθιά από τότε που το πρωτογνώρισα και αισθάνομαι πολύ τιμημένη και ευγνώμων που μου δόθηκε αυτή η ευκαιρία», λέει στη «ΜτΚ» η γνωστή ερμηνεύτρια.

Τη βρίσκουμε στη φάση της προετοιμασίας της καλοκαιρινής της περιοδείας και όλο αυτό μαζί με την απαιτητική καθημερινότητα της προκαλεί μία σχετική κόπωση. 

«Η καθημερινότητα είναι αμείλικτη. Μέσα σε αυτή μας επιφορτίζουν επίσης και οι διάφοροι ρόλοι, της συντρόφου, της θείας, της νονάς, της ανιψιάς που πρέπει να εκπληρώνονται», τονίζει.

Σε ένα καλοκαίρι απαλλαγμένο πλέον από μάσκες και περιορισμένες χωρητικότητες, που όμως «δεν είναι ανοιχτό γιατί υπάρχουν οι εκλογές και δεσμεύονται κάποιες ημερομηνίες», η ίδια πραγματοποιεί συναυλίες που είναι «παιδιά της ανάγκης», όπως τις χαρακτηρίζει.

«Η επιλογή είναι η ανάγκη μου να πω αυτά που έχω να εκφράσω. Διαλέγω πάντα αυτό που θέλω να θίξω ως τροφή για σκέψη, χωρίς να ξεχνώ ποτέ τον λαϊκό πυρήνα μου. Ο τρόπος που επιλέγω σχετίζεται με το τι εκφράζει το τραγούδι και τι συναισθήματα μου γεννά, είτε χαράς, είτε θυμού. Κάποιες φορές επιχειρώ να βγάλω κάτι που με πνίγει. Οπότε με αυτόν τον γνώμονα επέλεξα τραγούδια που έχουν μία συναισθηματική ροή. Στο πρόγραμμα ερμηνεύω κομμάτια της προσωπικής μου δισκογραφίας, αλλά και άλλα αγαπημένα, πρωτοτραγουδισμένα από πολύ σπουδαίους ερμηνευτές ή γραμμένα από σημαντικούς δημιουργούς, στιχουργούς και συνθέτες. Στο τέλος φτάνουμε σε μία μέθεξη με λαϊκά ακούσματα που επιβάλλεται να τραγουδάμε όλοι μαζί για να ενωθούμε πια τελειωτικά», επισημαίνει η Γιώτα Νέγκα.

Άλλωστε, η λέξη «επικοινωνία» είναι για εκείνη κομβική αφού αυτός είναι και ο λόγος που ανεβαίνει στη σκηνή. 

«Αν δεν επικοινωνώ με το κοινό δεν έχει νόημα, θα μπορούσα να τραγουδώ και στο σπίτι μόνη μου. Αυτό για μένα είναι πολύ σημαντικό κομμάτι. Οι καλλιτέχνες ξεκινάμε μία ροή ενέργειας, αλλά αν δεν μας τη γυρίσει πίσω ο κόσμος, τότε η ροή δεν συνεχίζεται. Εγώ έχω την ανάγκη να έρθω κοντά στον κόσμο. Η σύνδεσή μας είναι απολύτως απαραίτητη, γιατί, αλίμονο, τι άλλο κάνουν η μουσική και η τέχνη; Ενώνουν», υπογραμμίζει η ερμηνεύτρια.

«Μου αρέσει να βλέπω και να ορίζω τον εαυτό μου επί σκηνής»

Τώρα θέλει να εκφράσει όλα αυτά που περνάμε. 

«Θέλω να ξορκίσω όλο αυτόν τον φόβο που μας έχει κάτσει στην κυριολεξία στον σβέρκο, που βρίσκεται από πάνω μας σαν ομπρέλα με όλα αυτά που περάσαμε. Θέλω να κρατηθώ από τα τραγούδια, να θυμίσω και να δώσω την ελπίδα και τη δύναμη, να τονίσω το μαζί και να εκφράσω όλους αυτούς τους κοινωνικούς προβληματισμούς. Για παράδειγμα έχω ανάγκη να τραγουδήσω τον ‘Τζακ Ο’ Χάρα’ αλλά και το ‘Να ’ταν η χαρά οικόπεδο’. Έχω ανάγκη να πω και το ‘Πλανόδιο Τσίρκο’ και το ‘Αντιλαλούνε τα βουνά’, αλλά φυσικά και το ‘Δίκιο’ και το ‘Με τα μάτια κλειστά’ και το ‘Αυτή η νύχτα μένει΄ και άλλα δικά μου πράγματα», δίνει το περίγραμμα των συναυλιών.

Πρόκειται για κοινωνικά, αλλά και ερωτικά τραγούδια – άλλωστε για εκείνη το ερωτικό έχει και κοινωνικές προεκτάσεις. 

«Μου αρέσει να βλέπω και να ορίζω τον εαυτό μου επί σκηνής, όχι μόνο αποκλειστικά σαν διασκεδάστρια. Μου αρέσει η ψυχαγωγία. Μου αρέσουν όλες οι πλευρές του ανθρώπου και το να μπορούν όλα τα συναισθήματα να εκφραστούν σε μία παράσταση. Και η χαρά και η ελαφράδα και η μνήμη και η σκέψη και ο θυμός. Θεωρώ ότι μόνο έτσι λυτρωνόμαστε. Άρα λοιπόν όπως είμαστε ως άνθρωποι, πολυσχιδείς και πολύπλευροι με πολύχρωμα συναισθήματα, αυτό ακριβώς αναπαράγω στη σκηνή: την ανάγκη της έκφρασης μέσα από τη ζωή για την τέχνη», επισημαίνει η Γιώτα Νέγκα.

«Με χαρακτηρίζει ένας βηματισμός και όχι ένας καλπασμός»

Γεννημένη στον Πειραιά, μεγαλωμένη στο Αιγάλεω η ίδια, άργησε αρκετά να καταξιωθεί στον χώρο της ελληνικής μουσικής σκηνής. 

«Αν σκεφτούμε ότι πάρα πολλοί συνάδελφοί μου είχαν την πρώτη τους δισκογραφική δουλειά πριν τα τριάντα τους, τότε, πράγματι, καθυστέρησα για διάφορους λόγους. Κυρίως όμως γιατί κινούμουν σε έναν ομόκεντρο, αλλά πιο εξωτερικό κύκλο από το κέντρο των πραγμάτων. Έτσι ήταν οι συνθήκες. Δεν ήταν κάτι που επεδίωξα. Φυσικά και ποθούσα να ξεκινήσω στη δισκογραφία, να τρυπώσω στη σκέψη του δημιουργού και να είμαι η πρώτη φωνή που θα ερμηνεύσει κάποια τραγούδια. Αυτό ήταν κάτι που ποθούσα. Αλλά τα πράγματα δεν συνέβαιναν με την ίδια ροή. Στη ζωή μου με χαρακτηρίζει ένας βηματισμός και όχι ένας καλπασμός», λέει.

Πάντως, αυτή τη στιγμή δεν έχει κάποιο παράπονο ή κάποια πικρία. 

«Δόξα τω Θεώ συμβαίνει ό,τι ονειρεύτηκα. Φτιάχνω διαρκώς καινούρια όνειρα και προφανώς για να συμβεί έτσι κάποιος λόγος θα υπήρχε που δεν τον γνωρίζω. Έτσι μου αρέσει να το σκέφτομαι».

Δηλώνει πως απεχθάνεται τις ταμπέλες. 

«Διαλέγω τα τραγούδια που με δονούν, εκείνα που κάνουν καλό στην ψυχή μου, που έχουν κάτι να μου πουν, είτε είναι έντεχνα με την ευρεία έννοια, είτε είναι λαϊκά. Ενίοτε, δοκιμάζω να αγγίξω και πιο δυτικά πράγματα. Ο γνώμονάς μου είναι το τραγούδι που με κάνει καλύτερο άνθρωπο, αυτό που με βάζει να σκεφτώ, που μου δίνει τα πρώτα συναισθήματα. Μου αρέσει να τραγουδάω την αγάπη και τον έρωτα, δεν με ενδιαφέρει να τραγουδάω την καψούρα. Δεν είναι στη φυσιολογία μου, δεν μου ταιριάζει, δεν είναι ο δρόμος μου. Έχω βάλει όμως πολλές φορές στα προγράμματά μου κομμάτια που ανήκουν σε κέντρα διασκέδασης. Για μένα δεν ενοχοποιείται καμία σκηνή και κανένας τόπος και δεν είμαι αφοριστική», επισημαίνει.

Τέλος, δηλώνει ευγνώμων για την μπάντα της. 

«Είναι μουσικοί που έχουν αγγίξει με αγάπη και σεβασμό όλα τα τραγούδια. Αυτό είναι πάρα πολύ σπουδαίο και δυσεύρετο και δεν θα χάσω ευκαιρία να τους ευχαριστώ δημόσια που πραγματοποιούν το δικό μου όνειρο και το κάνουν δικό τους. Οι μουσικοί δεν είναι αναλώσιμοι. Δεν θα μπορούσαν δηλαδή να είναι άλλοι στη θέση τους και να υπάρξει αυτό το αποτέλεσμα. Είναι αυτοί και είναι συνειδητές επιλογές όλοι τους».

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 11.06.2023