Οι δύο υποθέσεις παρουσιάζουν πολλές ομοιότητες. Εξελίχθηκαν την ίδια πάνω κάτω περίοδο, στα μέσα της δεκαετίας του 2000, με πρωταγωνιστές που κατείχαν ίδια αξιώματα, νομάρχες και οι δύο, που μετέρχονταν και τα ίδια κόλπα, δηλαδή κατάτμηση έργων, παράνομες απευθείας αναθέσεις, έργα “μαϊμού”. 

Παρουσιάζουν όμως και μία διαφορά. Η πρώτη υπόθεση η οποία αφορά τα διαβόητα “45αρια” της πρώην νομαρχίας Κιλκίς ήρθε ενώπιον της Δικαιοσύνης η οποία εξέδωσε μάλιστα την ετυμηγορία της, έστω σε πρώτο βαθμό· αντιθέτως η δεύτερη που αφορά τα “45αρια” των αδελφών Ψωμιάδη, σέρνεται από αναβολή σε αναβολή, σε μια προφανή προσπάθεια αποφυγής της δικαστικής κρίσης.

Χθες το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Θεσσαλονίκης επέβαλε ποινή κάθειρξης οκτώ ετών στον πρώην νομάρχη Κιλκίς Ευάγγελο Μπαλάσκα για απιστία και ψευδή βεβαίωση, σε βαθμό κακουργήματος. Μαζί του καταδικάστηκαν και ο τότε διευθυντής των Τεχνικών Υπηρεσιών της νομαρχίας, καθώς και μία υπάλληλος της ίδιας υπηρεσίας που ήταν μέλος τη επιτροπής παραλαβής των έργων. 

Η υπόθεση, την οποία είχε αναδείξει τότε η “Μακεδονία”, αφορούσε έργα που ανατέθηκαν απ’ ευθείας, δια της μεθόδου της κατατμήσεως ώστε να μην υπερβαίνουν τα 45.000 ευρώ που ήταν τότε το όριο για απευθείας αναθέσεις, εξ ου και ο όρος “45αρια”.

Ήταν αυτό ακριβώς το μοντέλο το οποίο εφάρμοσαν στη νομαρχία Θεσσαλονίκης οι αδελφοί Ψωμιάδη. Μάλιστα, ενώ στην υπόθεση του Κιλκίς η ζημία υπολογίστηκε περίπου στα 550.000 ευρώ, για τη Θεσσαλονίκη είναι στα 6,5 εκατ., σύμφωνα με το κατηγορητήριο. Θυμίζω ότι η εκδίκαση της υπόθεσης των αδελφών Ψωμιάδη, μαζί και άλλων έξι κατηγορουμένων, έχει πάρει ήδη έξι αναβολές! Πότε κωλύεται κάποιος από τους κατηγορούμενους, πότε κάποιος από τους συνηγόρους υπεράσπισης, με αποτέλεσμα η ιστορία να σέρνεται εδώ και χρόνια. 

Η επόμενη ημερομηνία εκδίκασης προσδιορίστηκε για τις 13 Μαΐου του 2024! Μετά τη χθεσινή απόφαση για τον πρώην νομάρχη Κιλκίς είμαι βέβαιος ότι οι αδελφοί Ψωμιάδη θα συνεχίσουν, για όσο τους παίρνει, το κρυφτούλι με τη Δικαιοσύνη.

Ερωτική, αλλά βρώμικη

Δόθηκαν χθες στη δημοσιότητα τα ευρήματα της ετήσιας έρευνας που διενεργεί η Ένωση Ξενοδόχων Θεσσαλονίκης, αναφορικά με την προσέλκυση των κάθε λογής επισκεπτών, Ελλήνων και ξένων. Σύμφωνα με αυτά, η τουριστική κίνηση για το 2022 πήγε αρκετά καλά, αν και κάτω, ακόμη, από το 2019 με το οποίο μπορούν να γίνουν οι συγκρίσεις καθώς μετά ενέσκηψε η πανδημία. Επίσης ενθαρρυντικά είναι τα πρώτα στοιχεία όσον αφορά τις προσδοκίες για τη φετινή σεζόν. Σύμφωνα με την έρευνα, εκείνο που γοητεύει περισσότερο τους επισκέπτες της πόλης είναι το καλό φαγητό και η νυχτερινή ζωή.

Τι τους χαλάει; Τους χαλάει η βρωμιά που υπάρχει στην πόλη, το χάλι των μέσων μαζικής μεταφοράς (βλέπε ΟΑΣΘ), το κυκλοφοριακό, η απουσία χώρων στάθμευσης και η ηχορύπανση. “Θεωρείται αδιανόητο για τους τουρίστες να περνούν μηχανάκια από δίπλα τους στα πεζοδρόμια», ήταν μία από τις επισημάνσεις που έκανε ο αντιπρόεδρος της ΕΞΘ, Κωνσταντίνος Τορνιβούκας. 

Όπως αντιλαμβάνεστε, για τα περισσότερα από τα κακώς κείμενα, η ευθύνη βαραίνει τον δήμο. Εκείνος είναι αρμόδιος για την καθαριότητα, για τον έλεγχο της ηχορύπανσης, για τα ελεύθερα και ασφαλή πεζοδρόμια, ενώ έχει μερίδιο ευθύνης και για τα υπόλοιπα προβλήματα που επισημαίνουν οι επισκέπτες. Όλες αυτές οι παθογένειες περιλαμβάνονται δυστυχώς κάθε χρόνο στις ετήσιες έρευνες της ΕΞΘ, χωρίς απ' ότι φαίνεται, να συγκινείται κανείς αρμόδιος.

Αποκρουστική εικόνα

Ένα από τα ατού της Θεσσαλονίκης είναι ασφαλώς και τα μουσεία της. Το Αρχαιολογικό, του Βυζαντινού Πολιτισμού, της Σύγχρονης Τέχνης, του Κινηματογράφου, το Ολυμπιακό. Ιδιαίτερα, δε, το Βυζαντινό, πέρα από τα εκθέματά του, αποτελεί από μόνο του ένα αρχιτεκτονικό στολίδι. Γι' αυτό και η εικόνα που αντικρίζει ο επισκέπτης, εδώ και καιρό, φτάνοντας στην είσοδο του μουσείου είναι αποκρουστική. 

Όπως φαίνεται και στη φωτογραφία, η είσοδος είναι περικυκλωμένη από πανό τα οποία έχουν αναρτήσει εδώ και αρκετές εβδομάδες ο Σύλλογος Αρχαιολόγων, ο Σύλλογος Υπαλλήλων του υπουργείου Πολιτισμού κ.ά. Διαμαρτύρονται για την μετατροπή των μουσείων σε Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου. Δεν θέλω στο παρόν σημείωμα να υπεισέλθω στην ουσία του θέματος.

Θέλω απλώς να επισημάνω, ανήμερα μάλιστα της Διεθνούς Ημέρας Μουσείων, ότι η εικόνα αυτή δεν ταιριάζει σε ένα τέτοιο μουσείο. Οι σύλλογοι των εργαζομένων μπορούν να εκφράσουν τη διαμαρτυρία τους και με άλλους τρόπους, τοποθετώντας για παράδειγμα ένα καλαίσθητο σταντ στην είσοδο όπου να εξηγούν τις θέσεις τους και τις διαφωνίες τους, στην ελληνική αλλά και σε άλλες γλώσσες για να καταλαβαίνουν και οι ξένοι επισκέπτες. Το μόνο που πετυχαίνουν με τα πανό είναι να υποβαθμίζουν αυτό το οποίο λένε ότι υπερασπίζονται.