Γράφει ο Λευτέρης Αυγενάκης

Υφυπουργός Αθλητισμού

Πέρασε ένας χρόνος από το ξημέρωμα της 1ης Φεβρουαρίου που ο Άλκης Καμπανός έπεσε νεκρός στη Θεσσαλονίκη κι ακόμα φαντάζει αδιανόητο και δεν το χωράει -φυσιολογικού- ανθρώπου νους ότι δολοφονήθηκε εν ψυχρώ επειδή ήταν… φίλαθλος κάποιας ομάδας!

Ο Άλκης, όπως εγώ, εσείς, ο αδελφός σας, ο φίλος σας, χαιρόταν για την ομάδα του στις επιτυχίες, στεναχωριόταν στις ήττες, τραγουδούσε γι’ αυτήν, φορούσε τη φανέλα της.

Όπως κάνουν εκατοντάδες εκατομμύρια «Άλκηδες» στον πλανήτη μας, πλην εκείνων των λίγων που ομοιάζουν με τους δολοφόνους του και δεν έχουν θέση σ’ αυτό που μας ενώνει και μας ψυχαγωγεί, στον αθλητισμό!

Η βία δεν γεννιέται και δεν γαλουχείται στον αθλητισμό αλλά παρασιτεί σ’ αυτό το χώρο. Η βία, που δεν έχει χρώμα και καταδικάζεται σε όποιον κι αν απευθύνεται, είναι μία από τις τρεις μάστιγες των σπορ παγκοσμίως, μαζί με τους χειραγωγημένους αγώνες και το ντόπινγκ.

Μαγικές συνταγές εξάλειψης αυτών των σοβαρών παθογενειών δεν υπάρχουν. Υπάρχει όμως βούληση και καθημερινή μάχη, η οποία απαιτεί ουσιαστική και ειλικρινή συνεργασία της αθλητικής οικογένειας με την Πολιτεία.

Όσα «ιδιώνυμα» κι αν θεσπίζουμε, όσο αυστηρότερο κι αν κάνουμε το πλαίσιο λειτουργίας των Λεσχών Φιλάθλων, όσο κι αν προσδιορίζουμε ως αθλητικά αδικήματα τα περιστατικά που γίνονται μακριά από τα γήπεδα (μέτρα που ήδη έχουμε λάβει), όσες συλλήψεις και τιμωρίες κι αν έχουμε, δεν αρκούν.

Χρειάζεται η συμβολή της κοινωνίας με τη συστηματική καλλιέργεια κουλτούρας στο σχολείο και στο σπίτι για να επαναδιαμορφωθούν υγιείς συνθήκες.

Για να μπορεί ο καθένας και παντού να εκφράζει ελεύθερα την αγάπη του για οποιαδήποτε ομάδα επιθυμεί. Χωρίς δισταγμό, χωρίς φόβο, στο σπίτι, στο γήπεδο, στο σχολείο, στους δρόμους της γειτονιάς.

Όλοι μαζί για μια κοινωνία καλύτερη, για έναν αθλητισμό πιο υγιή, ασφαλή, προσιτό σε όλους τους συμπολίτες μας, για ένα μέλλον που θέλουμε και αξίζει να χαράξουμε για τη νέα γενιά.

Θέλω να εκφράσω ξανά τα βαθιά μου συλλυπητήρια, τον απέραντο σεβασμό και τη αμέριστη συμπαράστασή μου στους οικείους του Άλκη Καμπανού για τον Γολγοθά που βιώνουν.

Ο τραγικός χαμός του γιού τους σήμανε συναγερμό στη συγκλονισμένη κοινωνία μας και φαίνεται πως την αφύπνισε. Για να μην υπάρξει ποτέ άλλος Άλκης…