Με 35 θέματα στην ημερήσια διάταξη, αριθμός αρκετά συμμαζεμένος για τα δεδομένα του δήμου Θεσσαλονίκης, συνεδριάζει την προσεχή Τρίτη το δημοτικό συμβούλιο. Μεταξύ αυτών είναι και το θέμα που αφορά την πολύπαθη υπόθεση μετονομασίας της οδού Λαγκαδά σε Λεωφόρο Μίκη Θεοδωράκη, ο οποίος έφυγε από τη ζωή πριν από ακριβώς δύο χρόνια. Πρόκειται για μια πρωτοβουλία που είχε ξεκινήσει λίγες μέρες μετά το θάνατο του Μίκη, από τον δήμαρχο Θεσσαλονίκης Κωνσταντίνο Ζέρβα, ο οποίος συνεννοήθηκε με άλλους τρεις δημάρχους (Λάζαρο Κυρίζογλου, Σίμο Δανιηλίδη, Δημήτρη Δεμουρτζίδη), δήμων, από τα διοικητικά όρια των οποίων διέρχεται η οδός Λαγκαδά.

Τα τέσσερα δημοτικά συμβούλια είχαν λάβει πανομοιότυπες αποφάσεις για τη μετονομασία της Λαγκαδά, ωστόσο, οι αποφάσεις τους ακυρώθηκαν από την Επιτροπή του άρθρου 152 της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας Θράκης. Δύο ήταν τα επιχειρήματα της Αποκεντρωμένης για την απόρριψη των αποφάσεων. Το πρώτο, ότι η μετονομασία θα προκαλέσει δυσκολίες στις ουκ ολίγες επιχειρήσεις οι οποίες λειτουργούν επί της Λαγκαδά και το δεύτερο, ότι δεν μπορεί ένας δήμος να ζητά τη μετονομασία οδού η οποία δεν ανήκει αποκλειστικά στα δικά του διοικητικά όρια.

Μετά την απορριπτική απόφαση έγιναν διάφορες άτυπες διαβουλεύσεις με την Αποκεντρωμένη, με πρωτοβουλία του Ζέρβα, του προέδρου του δημοτικού συμβουλίου Πέτρου Λεκάκη και του Παρασκευά Παρασκευόπουλου, προέδρου του “Μουσείου Μίκης Θεοδωράκης - Ζάτουνας”. Έτσι, αποφασίστηκε να επανέλθουν οι δήμοι με νέα, διορθωμένη απόφαση η οποία θα λέει ότι “ζητούμε να μετονομαστεί η οδός Λαγκαδά σε Μίκη Θεοδωράκη, στο τμήμα που ανήκει στα διοικητικά όρια του δήμου”. Μένει να δούμε ποια θα είναι η τύχη αυτής της νέας απόπειρας. Ελπίζω να είναι επιτυχής γιατί η πόλη οφείλει να τιμήσει τον μεγάλο συνθέτη.

Φορτοεκφορτώσεις

Μένω στο δήμο Θεσσαλονίκης γιατί βλέπω τις τελευταίες ημέρες παρεμβάσεις του Κωνσταντίνου Ζέρβα για ένα από τα μείζονα προβλήματα της πόλης, που είναι το κυκλοφοριακό. Σε δηλώσεις του μετά την προ ημερών σύσκεψη με τη συμμετοχή του υπουργού Σταϊκούρα, αλλά και μιλώντας προχθές στο Mega, ο δήμαρχος έθεσε ορισμένα ζητήματα τα οποία είναι ορθά. Μίλησε για την ανάγκη ενίσχυσης της δύναμης της Τροχαίας, για την ανάταξη του ΟΑΣΘ, με την αύξηση των λεωφορείων και την πρόσληψη οδηγών, για την ανάγκη να εκπονηθεί σχέδιο αντιμετώπισης των κυκλοφοριακών επιπτώσεων εξ αιτίας της επικείμενης έναρξης των έργων στην περιφερειακή κ.ο.κ.

Είναι σαφές ότι οι περισσότερες αρμοδιότητες, άρα και η μεγαλύτερη ευθύνη για το κυκλοφοριακό πρόβλημα της Θεσσαλονίκης, ανήκουν στην κεντρική εξουσία. Συνεπώς, καλώς διατυπώνονται τέτοια αιτήματα. Ωστόσο, ο δήμος δεν είναι παντελώς άμοιρος ευθυνών. Για παράδειγμα, μία από τις αιτίες που προκαλούν το κυκλοφοριακό πρόβλημα είναι η διαρκής κίνηση στους δρόμους της πόλης εκατοντάδων μικρών φορτηγών για την τροφοδοσία της αγοράς. Οι περίφημες φορτοεκφορτώσεις. Το ωράριο τροφοδοσίας της αγοράς είναι της αποκλειστικής αρμοδιότητας του δήμου. Ωστόσο, η διοίκηση Ζέρβα αρνείται εδώ και τέσσερα χρόνια να εφαρμόσει το ωράριο το οποίο είχε θεσπιστεί από την προηγούμενη δημοτική αρχή, το οποίο προβλέπει η τροφοδοσία να γίνεται μόνον κατά τις βραδυνές ώρες. Καλό είναι να ζητάμε από τους άλλους να κάνουν πράγματα για την πόλη μας, αλλά δεν θα 'πρεπε προηγουμένως, να κάνουμε εμείς αυτά που πρέπει, αψηφώντας το όποιο πολιτικό κόστος;

Μπηχτές κατά του πρώην

Η καθιερωμένη εκδήλωση προς τιμήν όσων ακαδημαϊκών αφυπηρετούν από το ΑΠΘ, η οποία έγινε το βράδυ της Πέμπτης στο αγρόκτημα του πανεπιστημίου, είχε τη συνήθη συγκινησιακή φόρτιση.

Είχε όμως και κάποια... απρόοπτα. Αναφέρομαι στην αποχαιρετιστήρια ομιλία του αντιπρύτανη Ανδρέα Γιαννακουδάκη ο οποίος ήταν ιδιαίτερα καυστικός, τόσο ως προς την τέως υπουργό Παιδείας Νίκη Κεραμέως, όσο και ως προς τον τέως πρύτανη Νίκο Παπαϊωάννου, ο οποίος ήταν φυσικά παρών.

Ο Γιαννακουδάκης απέφυγε να αναφέρει τα ονόματά τους, αλλά οι αναφορές του ήταν σαφές ποιους αφορούσαν. Είπε, για παράδειγμα, σε κάποιο σημείο της ομιλίας του ότι “ιδίως τα τελευταία χρόνια βρεθήκαμε μπροστά σε νομοθετικές ρυθμίσεις, που αφορούσαν σημαντικότατα ζητήματα του Πανεπιστημίου μας, χωρίς η Πανεπιστημιακή Κοινότητα να τις γνωρίζει εκ των προτέρων και το χειρότερο χωρίς να έχει καμία ευκαιρία να τις συζητήσει πριν και να εκφράσει την άποψή της.

Ενδεικτικά θα πω: η απορρόφηση των τριών ΝΠΔΔ από το ΑΠΘ, η κατάργηση του Δικαστικού Γραφείου και η εγκατάσταση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους στο Πανεπιστήμιό μας... Μάλιστα, αυτό το τελευταίο δεν έγινε σε όλα τα Πανεπιστήμια με το νόμο Κεραμέως, αλλά μεταγενέστερα μόνο για το ΑΠΘ και με πρωτοβουλία του τέως Πρύτανη, ευρισκόμενοι όλοι οι υπόλοιποι και οι εμπλεκόμενοι προ τετελεσμένων”.

Συνεχίζοντας ο αντιπρύτανης ανέφερε ότι “στην απαράδεκτη τακτική που ακολουθεί το υπουργείο Παιδείας προκειμένου να εφαρμόσει τους σχεδιασμούς του για το μέλλον της Δημόσιας Ανώτατης Εκπαίδευσης, οι μόνοι που θα μπορούσαν να περιορίσουν τις αστοχίες του ή και τις αθέμιτες επιλογές του ήταν και είναι οι διοικήσεις τους, δηλαδή οι Πρυτανικές Αρχές, η Σύγκλητος και τα άλλα Συλλογικά Όργανα. Δυστυχώς, σε ό,τι αφορά το Πανεπιστήμιό μας την ευθύνη της πλήρους παραχώρησης του δικαιώματος αυτοδιοίκησης του Πανεπιστημίου μας στο υπουργείο την χρεώνεται – και όχι αδίκως- η προηγούμενη Πρυτανεία”.

Αλλά δεν περιορίστηκε σε αυτό. Συνέχισε αφήνοντας σαφείς αιχμές σε βάρος του Παπαϊωάννου λέγοντας ότι “όταν κάποιος καταλαμβάνει μια καρέκλα εξουσίας και την βλέπει από την πρώτη μέρα σαν σκαμπό για να αναρριχηθεί σε μια άλλη (εξωπανεπιστημιακή), τότε το μόνο που θα αφήσει πίσω του είναι μια «λερωμένη με πατημασιές καρέκλα». Η καρέκλα, βέβαια, καθαρίζεται, αλλά η ζημιά για το Πανεπιστήμιο έχει γίνει”. Και κατέληξε ο Γιαννακουδάκης σημειώνοντας πως “η ευθύνη όποιου θέλει να τιμήσει την θέση, που του εμπιστεύτηκε η Πανεπιστημιακή Κοινότητα είναι να αφοσιωθεί με απόλυτη προτεραιότητα στην μια και μοναδική ΑΡΧΗ, που απαιτεί την πρόταξη των συμφερόντων του Πανεπιστημίου και τίποτε άλλου. Τα δικά του τυχόν συμφέροντα και οι δικές του φιλοδοξίες πρέπει να έπονται...”.