Με πανικοβάλλει η φαντασία μου

 15/03/2020 20:00

Δεν ξέρω πότε και πώς θα τελειώσει όλο αυτό, ούτε φυσικά μπορώ να προβλέψω πόσοι από εμάς θα είναι παρόντες την επόμενη μέρα. Αυτό όμως που μπορώ με ασφάλεια να προδικάσω είναι ότι ο κόσμος δεν θα είναι ίδιος μ’ αυτόν που ξέραμε.

Θα έχουν αλλάξει πολλά, πάρα πολλά.

Ο κορονοϊός, αφενός θα ανατρέψει τα δεδομένα στις ανθρώπινες συναναστροφές επιβάλλοντας διαφορετικές σχέσεις ανάμεσα στα άτομα, αφετέρου θα εξαναγκάσει την κοινωνία των ανθρώπων να ψάξει βαθύτερα τους λόγους και τα αίτια που κάνουν την φύση να γεννά τέτοιες καταστροφικές φόρμουλες από τα σπλάχνα της.

Φοβάμαι, ότι η ζωή που ζήσαμε, πέθανε. Τη σκότωσε ο κορονοϊός.

Οι οικειότητες ανάμεσα στους ανθρώπους, οι ελεύθερες σεξουαλικές σχέσεις, οι αγκαλίτσες και τα σταυρωτά φιλιά με τους γνωστούς, οι επίμονες χειραψίες μεταξύ των συνεργατών, τα σφιχταγκαλιάσματα με τους συγγενείς, τα χαριεντίσματα με νέες γνωριμίες, θα εγκαταλειφθούν. Μαζί τους, θα μείνουν στο παρελθόν τα τσιμπολογήματα φαγητού (ποπ κορν, πατατάκια, ξηροί καρποί με τα χέρια στο στόμα), το street food (κουλούρια, σάντουιτς, πίτες) χωρίς μαχαιροπήρουνα, ενώ πολλά θα αλλάξουν στα μέσα μαζικής μεταφοράς (χειρολαβές), στους χώρους εστίασης κι αναψυχής (θα απαιτούνται προδιαγραφές αποστάσεων μεγαλύτερες του ενός μέτρου), καθώς και σε όλα τα δεδομένα που επικρατούν στις συναθροίσεις των ανθρώπων.

Δεν αναφέρομαι καν στα νοσοκομεία, τους γιατρούς και τις υγειονομικές υπηρεσίες, όπου είναι αυτονόητο πως τα μέτρα προστασίας θα είναι μόνιμα και αυστηρά.

Ίσως μάλιστα- σ’ ένα ακραίο ενδεχόμενο- όλοι γίνουμε… ένστολοι. Με μάσκες, ανιχνευτές θερμοκρασίας των άλλων, εφοδιασμένοι με μηχανήματα εντοπισμού ιών και άλλα παρόμοια.

Παράλληλα, αυτό θα είναι το καλό μέσα στο ολέθριο που ζούμε. Η ανθρωπότητα, πιστεύω, θα σκύψει με ευλάβεια στα μηνύματα που στέλνει η φύση. Θα ψάξει να βρει τα αίτια που την κάνουν να ξεφεύγει από τα ειωθότα και να ξερνάει καταστροφές. Δεν αναφέρομαι φυσικά σε κάποιους μεταφυσικούς προβληματισμούς που σχετίζονται με θεούς, ασέβεια και βλασφημία, αλλά στην αλόγιστη δράση της ανθρώπινης οικονομικής δραστηριότητας που φέρνει την φύση στα όριά της- κλιματική αλλαγή, εξάντληση πλουτοπαραγωγικών πόρων, κ.λπ.

Δεν θέλω να κρύψω ότι με κάτι τέτοιες σκέψεις, πανικοβάλλομαι. Αλλά δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο, όταν προσπαθώ να φανταστώ πώς θα είναι ο κόσμος μετά απ’ όλο αυτό, με δεδομένο ότι δεν έχουμε να κάνουμε με μια φυσική καταστροφή που έγινε και τελείωσε (π.χ. σεισμός, πλημμύρα κ.λπ.), αλλά έναν ιό θανατηφόρο, που εύκολα μεταδίδεται, που μεταφέρεται από ασυμπτωματικά κρούσματα και που δείχνει τόσο έξυπνος, ώστε να καταφέρει να μεταλλαχτεί προκειμένου να ξεφύγει απ’ τα αντιιικά.


************************************************************************************************************************

*Μια χαρά το πάει η κυβέρνηση στην αντιμετώπιση του κορονοϊού -μέχρι στιγμής τουλάχιστον. Τα σκληρά μέτρα προστασίας -δια του περιορισμού των μετακινήσεων και της απομόνωσης- στοχεύουν στον έλεγχο της ταχύτητας διασποράς της νόσου, ώστε αφενός να αποτραπεί το ενδεχόμενο ν’ αρρωστήσουμε όλοι μαζί και να μην μπορούμε να τύχουμε της ιατρικής- νοσοκομειακής φροντίδας που θα χρειαστούμε, αφετέρου να κερδίσουμε χρόνο ώστε η άνοδος της θερμοκρασίας να δυσχεράνει την επιβίωσή του ιού στην ατμόσφαιρα και ν’ αυξηθούν οι πιθανότητες να βρουν άκρη οι επιστήμονες απομονώνοντας τον ιό και ανακαλύπτοντας αντίδοτα, φάρμακα ή και εμβόλιο.

Εκτιμώ, ότι στις αποφάσεις που ήδη πάρθηκαν, χρειάζεται να προστεθούν δύο ακόμη, που θα βοηθήσουν αποφασιστικά:

Η πρώτη αφορά την επίταξη γιατρών, νοσηλευτικού προσωπικού αλλά και -κυρίως- ιδιωτικών νοσηλευτικών ιδρυμάτων, ώστε το σύνολο των υπηρεσιών υγείας της χώρας να λειτουργούν υπό ενιαίο σχεδιασμό και ν’ ακολουθούν τα ίδια πρωτόκολλα.

Κακά τα ψέματα, στη χώρα μας ο δημόσιος τομέας υγείας δεν επαρκεί υπό κανονικές συνθήκες για την κάλυψη των αναγκών της, ενώ ο ιδιωτικός τομέας που συμπληρώνει καλύπτοντας τα κενά, ζει ουσιαστικά από αυτήν την επιτηδευμένη ανεπάρκεια του δημοσίου, αλλά και από τη διαρκή επιδότηση του δημοσίου ασφαλιστικού συστήματος. Με αυτό ως δεδομένο, δεν μπορεί ο ιδιωτικός τομέας υγείας σε συνθήκες κρίσης να παραμένει εκτός του σχεδιασμού ανάγκης, ούτε φυσικά να του επιτραπεί να κερδοσκοπεί χρεώνοντας όσο γουστάρει το τεστ για τον ιό ή τη νοσηλεία στις ΜΕΘ.

Η δεύτερη αφορά το κλείσιμο όλων των χώρων συνάθροισης που δεν καλύπτουν τις προδιαγραφές αποστάσεων ασφαλείας ανάμεσα στους ανθρώπους (εκκλησίες, μπαράκια, γήπεδα, καφενεία, σινεμά, θέατρα, βιβλιοθήκες κ.λπ.). Ακόμη και για τα σούπερ μάρκετ, θα πρέπει να υπάρξει μέριμνα ώστε να μην συνωθείται ο κόσμος στους διαδρόμους και σε ουρές στα ταμεία.

*Να λες στο άλλον ότι θα μείνεις εσώκλειστος το σαββατοκύριακο και να σου λέει ότι είσαι θύμα παγκόσμιας συνωμοσίας. Η γνωστή αρρώστια της φυλής μας, ή αλλιώς η συνήθης αντίδραση των βλακών και πειραγμένων, σε οτιδήποτε δεν μπορεί να συλλάβει το φτωχικό μυαλό τους. Οι… άνετοι, οι αδιάφοροι, οι «έλα μωρέ τώρα αυτά είναι παιχνίδια της Αμερικής για να πλήξει την οικονομία της Κίνας». Ο ιός κατασκευάστηκε επίτηδες, το εμβόλιο υπάρχει και δεν μας το δίνουν. Εγώ πασαλείφτηκα με πρόπολη και κηραλοιφή και είμαι περδίκι και πάει λέγοντας -αν και σε λίγο κλαίγοντας- ενώ δίπλα μας στον πλούσιο Βορρά της Ιταλίας οι άνθρωποι πεθαίνουν σχεδόν σαν τις μύγες πια.

Ας συνέλθουμε και ας μαζέψουμε παιδιά, γονείς, φίλους, τους εαυτούς μας. Ας δείξουμε για μια φορά στην ιστορία μας ωριμότητα, αλληλεγγύη και αυταπάρνηση για να βοηθήσουμε τους εαυτούς μας και τους άλλους.

Μπορεί και να μας αρέσει ο ρόλος του υπεύθυνου και σοβαρού, όταν διαπιστώσουμε τα θετικά του αποτελέσματα.

* Φανταστικός μεν, αλλά όχι εξωπραγματικός διάλογος:

- Ηλικιωμένος το 2019: Και τι με νοιάζει εμένα για το λιώσιμο των πάγων και την κλιματική αλλαγή; Μήπως θα ζω τότε;

- Νεαρός το 2019: Δεν ντρέπεστε; Δεν σκέφτεστε τι πλανήτη θα αφήσετε στα παιδιά και τα εγγόνια σας;

- Ο ίδιος νεαρός τώρα: Και τι με νοιάζουν εμένα τα μέτρα προστασίας για τον κορονοϊό. Έτσι κι αλλιώς, δεν είναι θανατηφόρος για τους μικρούς.

- Ο ίδιος ηλικιωμένος τώρα: Παρτάκηδες νέοι. Απολίτιστοι. Καμιά αλληλεγγύη δεν νιώθετε για τους γονείς και τους παππούδες σας. Θα μας πεθάνετε πριν την ώρα μας.


* Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ" στις 15.03.2020.

Δεν ξέρω πότε και πώς θα τελειώσει όλο αυτό, ούτε φυσικά μπορώ να προβλέψω πόσοι από εμάς θα είναι παρόντες την επόμενη μέρα. Αυτό όμως που μπορώ με ασφάλεια να προδικάσω είναι ότι ο κόσμος δεν θα είναι ίδιος μ’ αυτόν που ξέραμε.

Θα έχουν αλλάξει πολλά, πάρα πολλά.

Ο κορονοϊός, αφενός θα ανατρέψει τα δεδομένα στις ανθρώπινες συναναστροφές επιβάλλοντας διαφορετικές σχέσεις ανάμεσα στα άτομα, αφετέρου θα εξαναγκάσει την κοινωνία των ανθρώπων να ψάξει βαθύτερα τους λόγους και τα αίτια που κάνουν την φύση να γεννά τέτοιες καταστροφικές φόρμουλες από τα σπλάχνα της.

Φοβάμαι, ότι η ζωή που ζήσαμε, πέθανε. Τη σκότωσε ο κορονοϊός.

Οι οικειότητες ανάμεσα στους ανθρώπους, οι ελεύθερες σεξουαλικές σχέσεις, οι αγκαλίτσες και τα σταυρωτά φιλιά με τους γνωστούς, οι επίμονες χειραψίες μεταξύ των συνεργατών, τα σφιχταγκαλιάσματα με τους συγγενείς, τα χαριεντίσματα με νέες γνωριμίες, θα εγκαταλειφθούν. Μαζί τους, θα μείνουν στο παρελθόν τα τσιμπολογήματα φαγητού (ποπ κορν, πατατάκια, ξηροί καρποί με τα χέρια στο στόμα), το street food (κουλούρια, σάντουιτς, πίτες) χωρίς μαχαιροπήρουνα, ενώ πολλά θα αλλάξουν στα μέσα μαζικής μεταφοράς (χειρολαβές), στους χώρους εστίασης κι αναψυχής (θα απαιτούνται προδιαγραφές αποστάσεων μεγαλύτερες του ενός μέτρου), καθώς και σε όλα τα δεδομένα που επικρατούν στις συναθροίσεις των ανθρώπων.

Δεν αναφέρομαι καν στα νοσοκομεία, τους γιατρούς και τις υγειονομικές υπηρεσίες, όπου είναι αυτονόητο πως τα μέτρα προστασίας θα είναι μόνιμα και αυστηρά.

Ίσως μάλιστα- σ’ ένα ακραίο ενδεχόμενο- όλοι γίνουμε… ένστολοι. Με μάσκες, ανιχνευτές θερμοκρασίας των άλλων, εφοδιασμένοι με μηχανήματα εντοπισμού ιών και άλλα παρόμοια.

Παράλληλα, αυτό θα είναι το καλό μέσα στο ολέθριο που ζούμε. Η ανθρωπότητα, πιστεύω, θα σκύψει με ευλάβεια στα μηνύματα που στέλνει η φύση. Θα ψάξει να βρει τα αίτια που την κάνουν να ξεφεύγει από τα ειωθότα και να ξερνάει καταστροφές. Δεν αναφέρομαι φυσικά σε κάποιους μεταφυσικούς προβληματισμούς που σχετίζονται με θεούς, ασέβεια και βλασφημία, αλλά στην αλόγιστη δράση της ανθρώπινης οικονομικής δραστηριότητας που φέρνει την φύση στα όριά της- κλιματική αλλαγή, εξάντληση πλουτοπαραγωγικών πόρων, κ.λπ.

Δεν θέλω να κρύψω ότι με κάτι τέτοιες σκέψεις, πανικοβάλλομαι. Αλλά δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο, όταν προσπαθώ να φανταστώ πώς θα είναι ο κόσμος μετά απ’ όλο αυτό, με δεδομένο ότι δεν έχουμε να κάνουμε με μια φυσική καταστροφή που έγινε και τελείωσε (π.χ. σεισμός, πλημμύρα κ.λπ.), αλλά έναν ιό θανατηφόρο, που εύκολα μεταδίδεται, που μεταφέρεται από ασυμπτωματικά κρούσματα και που δείχνει τόσο έξυπνος, ώστε να καταφέρει να μεταλλαχτεί προκειμένου να ξεφύγει απ’ τα αντιιικά.


************************************************************************************************************************

*Μια χαρά το πάει η κυβέρνηση στην αντιμετώπιση του κορονοϊού -μέχρι στιγμής τουλάχιστον. Τα σκληρά μέτρα προστασίας -δια του περιορισμού των μετακινήσεων και της απομόνωσης- στοχεύουν στον έλεγχο της ταχύτητας διασποράς της νόσου, ώστε αφενός να αποτραπεί το ενδεχόμενο ν’ αρρωστήσουμε όλοι μαζί και να μην μπορούμε να τύχουμε της ιατρικής- νοσοκομειακής φροντίδας που θα χρειαστούμε, αφετέρου να κερδίσουμε χρόνο ώστε η άνοδος της θερμοκρασίας να δυσχεράνει την επιβίωσή του ιού στην ατμόσφαιρα και ν’ αυξηθούν οι πιθανότητες να βρουν άκρη οι επιστήμονες απομονώνοντας τον ιό και ανακαλύπτοντας αντίδοτα, φάρμακα ή και εμβόλιο.

Εκτιμώ, ότι στις αποφάσεις που ήδη πάρθηκαν, χρειάζεται να προστεθούν δύο ακόμη, που θα βοηθήσουν αποφασιστικά:

Η πρώτη αφορά την επίταξη γιατρών, νοσηλευτικού προσωπικού αλλά και -κυρίως- ιδιωτικών νοσηλευτικών ιδρυμάτων, ώστε το σύνολο των υπηρεσιών υγείας της χώρας να λειτουργούν υπό ενιαίο σχεδιασμό και ν’ ακολουθούν τα ίδια πρωτόκολλα.

Κακά τα ψέματα, στη χώρα μας ο δημόσιος τομέας υγείας δεν επαρκεί υπό κανονικές συνθήκες για την κάλυψη των αναγκών της, ενώ ο ιδιωτικός τομέας που συμπληρώνει καλύπτοντας τα κενά, ζει ουσιαστικά από αυτήν την επιτηδευμένη ανεπάρκεια του δημοσίου, αλλά και από τη διαρκή επιδότηση του δημοσίου ασφαλιστικού συστήματος. Με αυτό ως δεδομένο, δεν μπορεί ο ιδιωτικός τομέας υγείας σε συνθήκες κρίσης να παραμένει εκτός του σχεδιασμού ανάγκης, ούτε φυσικά να του επιτραπεί να κερδοσκοπεί χρεώνοντας όσο γουστάρει το τεστ για τον ιό ή τη νοσηλεία στις ΜΕΘ.

Η δεύτερη αφορά το κλείσιμο όλων των χώρων συνάθροισης που δεν καλύπτουν τις προδιαγραφές αποστάσεων ασφαλείας ανάμεσα στους ανθρώπους (εκκλησίες, μπαράκια, γήπεδα, καφενεία, σινεμά, θέατρα, βιβλιοθήκες κ.λπ.). Ακόμη και για τα σούπερ μάρκετ, θα πρέπει να υπάρξει μέριμνα ώστε να μην συνωθείται ο κόσμος στους διαδρόμους και σε ουρές στα ταμεία.

*Να λες στο άλλον ότι θα μείνεις εσώκλειστος το σαββατοκύριακο και να σου λέει ότι είσαι θύμα παγκόσμιας συνωμοσίας. Η γνωστή αρρώστια της φυλής μας, ή αλλιώς η συνήθης αντίδραση των βλακών και πειραγμένων, σε οτιδήποτε δεν μπορεί να συλλάβει το φτωχικό μυαλό τους. Οι… άνετοι, οι αδιάφοροι, οι «έλα μωρέ τώρα αυτά είναι παιχνίδια της Αμερικής για να πλήξει την οικονομία της Κίνας». Ο ιός κατασκευάστηκε επίτηδες, το εμβόλιο υπάρχει και δεν μας το δίνουν. Εγώ πασαλείφτηκα με πρόπολη και κηραλοιφή και είμαι περδίκι και πάει λέγοντας -αν και σε λίγο κλαίγοντας- ενώ δίπλα μας στον πλούσιο Βορρά της Ιταλίας οι άνθρωποι πεθαίνουν σχεδόν σαν τις μύγες πια.

Ας συνέλθουμε και ας μαζέψουμε παιδιά, γονείς, φίλους, τους εαυτούς μας. Ας δείξουμε για μια φορά στην ιστορία μας ωριμότητα, αλληλεγγύη και αυταπάρνηση για να βοηθήσουμε τους εαυτούς μας και τους άλλους.

Μπορεί και να μας αρέσει ο ρόλος του υπεύθυνου και σοβαρού, όταν διαπιστώσουμε τα θετικά του αποτελέσματα.

* Φανταστικός μεν, αλλά όχι εξωπραγματικός διάλογος:

- Ηλικιωμένος το 2019: Και τι με νοιάζει εμένα για το λιώσιμο των πάγων και την κλιματική αλλαγή; Μήπως θα ζω τότε;

- Νεαρός το 2019: Δεν ντρέπεστε; Δεν σκέφτεστε τι πλανήτη θα αφήσετε στα παιδιά και τα εγγόνια σας;

- Ο ίδιος νεαρός τώρα: Και τι με νοιάζουν εμένα τα μέτρα προστασίας για τον κορονοϊό. Έτσι κι αλλιώς, δεν είναι θανατηφόρος για τους μικρούς.

- Ο ίδιος ηλικιωμένος τώρα: Παρτάκηδες νέοι. Απολίτιστοι. Καμιά αλληλεγγύη δεν νιώθετε για τους γονείς και τους παππούδες σας. Θα μας πεθάνετε πριν την ώρα μας.


* Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ" στις 15.03.2020.

ΣΧΟΛΙΑ

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Επιλέξτε Κατηγορία