Ο μύθος του Παγκοσμίου Κυπέλλου δεν χτίστηκε μόνο μέσα από τα συγκλονιστικά παιχνίδια που χαράχθηκαν ανεξίτηλα στη μνήμη των φιλάθλων, αλλά και από μικρές, ενίοτε παράξενες ιστορίες, που μας ταξιδεύουν πολύ πίσω στον χρόνο. Η «ΜτΚ» παρουσίασε 8+1 από αυτές τις μικρές ιστορίες που σημάδεψαν με τον τρόπο τους την κορυφαία ποδοσφαιρική διοργάνωση.

Η παρουσία της Ιταλίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1934 και η τελική επικράτησή της μετατράπηκαν σε προπαγανδιστικό μηχανισμό του καθεστώτος Μουσολίνι.

1934: Λίγους μήνες μετά την ανακήρυξη του Αδόλφου Χίτλερ σε ηγέτη του Τρίτου Ράιχ, η φασιστική Ιταλία διοργανώνει το δεύτερο παγκόσμιο κύπελλο και ο Μουσολίνι χρησιμοποιεί τη διοργάνωση ως προπαγανδιστικό μηχανισμό του καθεστώτος.

Η Ιταλία κατακτά το τρόπαιο νικώντας 2-1 την Τσεχοσλοβακία στον τελικό και μέσα στη γενική ευφορία, οι μελανοχίτωνες, που έχουν διασκορπιστεί από νωρίς στις κερκίδες, βρίσκουν ευκαιρία να εντοπίσουν και να συλλάβουν όποιον δεν συμμετέχει στην εθνική γιορτή κραυγάζοντας υπέρ του «Ντούτσε» και χαιρετώντας φασιστικά.

Την επόμενη μέρα, ο ελεγχόμενος από το καθεστώς Τύπος κάνει λόγο για «θρίαμβο του μεγάλου ηγέτη και της φασιστικής ιδεολογίας».

1938: Η παγκόσμια πρωταθλήτρια Ιταλία αντιμετωπίζει τη Βραζιλία στον ημιτελικό του Μουντιάλ της Γαλλίας και μετά από ένα μαρκάρισμα του Ντομίνγκο ντα Γκία στον Ιταλό Πιόλα, ο Ελβετός ρέφερι σφυρίζει πέναλτι. Την εκτέλεσή του αναλαμβάνει ο μυθικός Τζουζέπε Μεάτσα. Απέναντί του στέκεται ο γκολκίπερ Βάλτερ που θεωρείται ειδικός στην απόκρουση των πέναλτι.

Ο Μεάτσα παίρνει φόρα αλλά πριν σουτάρει αντιλαμβάνεται πως του έχει πέσει το σορτσάκι. Με μία αστραπιαία κίνηση το ξαναφορά, εκτελεί με το δεξί και ευστοχεί. Ο Βραζιλιάνος τερματοφύλακας, που έχει ξεσπάσει σε γέλια, πιάνεται στον ύπνο και δεν προλαβαίνει να αντιδράσει. Οι Ιταλοί κερδίζουν το ματς, προκρίνονται στον τελικό και κατακτούν το δεύτερο σερί τρόπαιο, θριαμβεύοντας επί των Ούγγρων με 4-2.

Οι Δυτικογερμανοί πανηγυρίζουν τον θρίαμβό τους στον τελικό του 1954.

1954: Η μεγάλη Ουγγαρία του Φέρεντς Πούσκας προκαλεί τον τρόμο στο πέρασμά της και διαλύει με 8-3 τη Δυτική Γερμανία στη φάση των ομίλων. Οι δύο ομάδες συναντιούνται όμως ξανά στον τελικό, ο Πούσκας παίζει τραυματισμένος και η παρέα του Φριτς Βάλτερ παίρνει τη ρεβάνς επικρατώντας με 3-2.

Το «θαύμα της Βέρνης» βγάζει τους Δυτικογερμανούς στους δρόμους. Μαζί τους σπεύδουν να πανηγυρίσουν και πολλοί Ανατολικογερμανοί (το τείχος του Βερολίνου δεν είχε ακόμη χτιστεί) και η κίνησή τους καταγράφεται ιστορικά ως η πρώτη σημαντική πράξη αντίστασης απέναντι στο καθεστώς της DDR.

1970: Τέσσερα χρόνια μετά τον θρίαμβο του 1966 στο Γουέμπλεϊ, η πρωταθλήτρια Αγγλία φιλοδοξεί να διατηρήσει τα σκήπτρα στο Μεξικό.

Τα «τρία λιοντάρια» ταξιδεύουν στην Κολομβία για προετοιμασία και σε ένα από τα ρεπό οι παίκτες επισκέπτονται το κοσμηματοπωλείο που βρίσκεται δίπλα στο ξενοδοχείο τους, στην Μπογκοτά.

Η συνεργάτιδα του καταστηματάρχη κατηγορεί τον Μπόμπι Μουρ ότι έκλεψε ένα βραχιόλι και καλεί την Αστυνομία. Ο αρχηγός κρατείται επί τέσσερις μέρες και η συμμετοχή του στο Μουντιάλ τίθεται σε αμφιβολία.

Λίγο πριν ξεσπάσει σοβαρό διπλωματικό επεισόδιο, ο Μουρ αφήνεται ελεύθερος και ταξιδεύει κανονικά στο Μεξικό, όπου θριαμβεύουν τελικά οι Βραζιλιάνοι.

1974: Η υπερηχητική Ολλανδία του Ρίνους Μίχελς «οργιάζει» στα γήπεδα της Δυτικής Γερμανίας και στο ματς με τη Σουηδία ο μεγάλος Γιόχαν Κρόιφ τρελαίνει εκατομμύρια φιλάθλους με την τρομερή ντρίμπλα στον Όλσον, που είχε την ατυχή έμπνευση να βρεθεί στο διάβα του.

Ο ιδιοφυής Ολλανδός κάνει μία απίστευτη στροφή που έμεινε στην ιστορία ως «The Cruyff turn» και η φάση κερδίζει επάξια θέση μεταξύ των κορυφαίων που έχουμε δει ποτέ σε Μουντιάλ.

1982: Η υπέροχη Γαλλία των Πλατινί, Ζιρές, Τιγκανά και Ροστό αντιμετωπίζει την Αγγλία στην πρεμιέρα του Μουντιάλ της Ισπανίας και μολονότι προβάλλει ως το καθαρό φαβορί χάνει με 3-1. Το πρώτο γκολ σημειώνεται στο 1' από τον σπουδαίο Μπράιαν Ρόμπσον και είναι το γρηγορότερο στην ιστορία της διοργάνωσης.

Την επόμενη μέρα οι Ισπανοί διοργανωτές στέλνουν στον Γάλλο γκολκίπερ Ετορί... 2.500 αγκινάρες (η παράδοση συνδέει την κατανάλωσή τους με την καλή υγεία της καρδιάς) ως ένδειξη συμπάθειας!

1990: Τη βραδιά του μεγάλου τελικού ανάμεσα στην Αργεντινή του Ντιέγκο Μαραντόνα και την ουσιαστικά επανενωμένη Γερμανία, στη Ρώμη, οι τρεις διάσημοι τενόροι Λουτσάνο Παβαρότι, Πλάθιντο Ντομίνγκο και Χοσέ Καρέρας δίνουν ένα απίστευτο κοντσέρτο στα λουτρά του Καρακάλα, μαγεύοντας εκατομμύρια θεατές σε όλον τον κόσμο.

Η συνύπαρξή τους επισκιάζει ακόμη και τον τελικό (η «νασιοναλμάνσαφτ» του Φραντς Μπέκενμπάουερ κερδίζει 1-0 με αμφισβητούμενο πέναλτι στο 85’), η συναυλία ηχογραφείται και το άλμπουμ που κυκλοφορεί λίγο αργότερα κάνει πάταγο. Ακόμη και σήμερα, παραμένει το πιο ευπώλητο στην ιστορία της κλασικής μουσικής!

Ο Αντρές Εσκομπάρ μόλις έχει σημειώσει το μοιραίο αυτογκόλ.

1994: Η σπουδαία Κολομβία της εποχής (Ιγκίτα, Βαλντεράμα, Ασπρίγια κλπ) κατεβαίνει στο Μουντιάλ των ΗΠΑ με στόχο την κατάκτηση του τροπαίου.

Στο ματς με τους οικοδεσπότες, όμως, ο αμυντικός Αντρές Εσκομπάρ βάζει αυτογκόλ και η Κολομβία χάνει με 2-1.

Λίγες μέρες μετά τον αποκλεισμό, ο διεθνής άσος δολοφονείται δεχόμενος έξι σφαίρες εξ επαφής και όπως αποδεικνύεται αργότερα, την εντολή εξόντωσής του έχουν δώσει οι αδελφοί Γκαγιόν, μέλη του καρτέλ του Κάλι, που είχαν στοιχηματίσει στη νίκη της Κολομβίας, με αποτέλεσμα να χάσουν ένα τεράστιο ποσό.

Λίγο πριν δολοφονηθεί, ο Εσκομπάρ γράφει απολογητικού χαρακτήρα άρθρο στην «El Tiempo» με το οποίο ζητά συγγνώμη από τους Κολομβιανούς για την εμφάνισή του. Το άρθρο κλείνει με την εξής πρόταση: «Θα σας δω σύντομα, γιατί η ζωή δεν τελειώνει εδώ».

Το κλάμα του Πολ Γκασκόιν υπό την παρηγορητική αγκαλιά του Τέρι Μπούτσερ αποτυπώνει την αγγλική απογοήτευση για τη χαμένη ευκαιρία του 1990. Τα «τρία λιοντάρια» έπαιξαν στον «στοιχειωμένο» 6ο όμιλο.

Και μία ιστορία για προληπτικούς: Η... κατάρα του 6ου ομίλου

Οι προλήψεις παίζουν σημαίνοντα ρόλο στον, έτσι κι αλλιώς «λαϊκό» κόσμο του ποδοσφαίρου και η ιστορία των Μουντιάλ προσφέρεται για μεταφυσικού τύπου ερμηνείες.

Κάπως έτσι φτάσαμε και στην περιβόητη... κατάρα του 6ου ομίλου. Αν μελετήσει κανείς τα δεδομένα όλων των διοργανώσεων, θα διαπιστώσει πως ουδεμία ομάδα που κληρώθηκε στο έκτο γκρουπ κατάφερε να κατακτήσει το τρόπαιο.

Θύματα της «κατάρας» του έκτου ομίλου έχουν πέσει ομάδες που συγκαταλέγονταν στα φαβορί, όπως η Αγγλία (1986, 1990), η Ολλανδία (1994), η Βραζιλία (2006) και η Γερμανία (2018).