Και αίφνης, δύο Θεσσαλονικείς βρέθηκαν στο επίκεντρο της, αν μη τι άλλο, ενδιαφέρουσας μετεκλογικής πολιτικής επικαιρότητας. Ο ένας, ο Χάρης Καστανίδης, επειδή ο αρχηγός του τον έκοψε από τη Βουλή της μιας ημέρας, ο άλλος, ο Νίκος Μαραντζίδης, επειδή ένας άλλος αρχηγός τον επέλεξε για συνεργάτη του.

Η απόφαση του Νίκου Ανδρουλάκη να κρατήσει την έδρα της Α' Θεσσαλονίκης, αφήνοντας εκτός τον Χάρη, σήκωσε πολλή σκόνη. Είναι σαφές ότι επρόκειτο για μια απόφαση, περισσότερο συμβολικού χαρακτήρα, χωρίς ουσιαστικό πρακτικό αποτέλεσμα καθώς η Βουλή έχει ήδη διαλυθεί.

Ο Ανδρουλάκης είχε την ευχέρεια να επιλέξει μια από τις άλλες δύο έδρες, στο Νότιο Τομέα Αθηνών ή στο Ηράκλειο. Εάν επέλεγε αυτήν της Αθήνας θα άφηνε εκτός τον Παύλο Χρηστίδη ο οποίος ήταν επίσης αντίπαλός του κατά τη διεκδίκηση της αρχηγίας. Θα μπορούσε όμως να επιλέξει την έδρα του Ηρακλείου όπου το ΠΑΣΟΚ εξέλεξε δύο βουλευτές, αφήνοντας εκτός τον Φραγκίσκο Παρασύρη. Κατά τη γνώμη μου αυτή θα ήταν και η πλέον ενδεδειγμένη λύση, στην παρούσα φάση. Όμως ο Νίκος είχε άλλη γνώμη.

Το επιχείρημα ότι επέλεξε τη Θεσσαλονίκη για να ενισχύσει το κόμμα ώστε στις εκλογές της 25ης Ιουνίου να επιτύχει καλύτερο αποτέλεσμα δεν είναι και πολύ πειστικό. Άλλωστε, στην Α' Θεσσαλονίκης το ΠΑΣΟΚ πήρε 7,94% στο δε Νότιο Τομέα Αθηνών 7,54%. Χώρια που, και άλλες φορές που πολιτικοί αρχηγοί επέλεξαν να κρατήσουν την έδρα της Θεσσαλονίκης, δεν κατάφεραν και σπουδαία πράγματα όσον αφορά τα ποσοστά των κομμάτων τους.

Ας είμαστε ειλικρινείς. Με την απόφασή του αυτή ο Ανδρουλάκης θέλησε να περάσει το μήνυμα της ανανέωσης. Να δείξει ότι θέλει μια κοινοβουλευτική ομάδα η οποία να του ταιριάζει τόσο πολιτικά όσο και ηλικιακά. Από πολιτικής πλευράς η κίνησή του θα μπορούσε να θεωρηθεί θεμιτή. Κάθε πολιτικός αρχηγός θέλει να πορευτεί με τους δικούς του. Τακτικά ωστόσο, η απόφαση, στο χρόνο που ελήφθη, μεταξύ δύο εκλογικών αναμετρήσεων, ήταν μάλλον άστοχη. Προκάλεσε εσωστρέφεια και επιπλέον, “πάγωσε” και εκείνη την ομάδα των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ οι οποίοι βρίσκονται σε φάση επιστροφής στο ΠΑΣΟΚ.

Πάντως, υπάρχουν και στελέχη τα οποία θεωρούν ότι η αντίδραση Καστανίδη υπήρξε υπερβολική. “Εντάξει, λάθος η απόφαση του Ανδρουλάκη, αλλά δεν μπορώ να ακούω τον Χάρη να επικαλείται την 'ιστορική συνείδηση του χώρου'”, μου ανέφερε ένα από τα παλαιότερα στελέχη του κόμματος στη Θεσσαλονίκη. “Γιατί το λες αυτό;”, ρώτησα. “Κοίτα, μην μου παριστάνεις τον αφελή. Τα πέτρινα χρόνια του ΠΑΣΟΚ, τότε που ήμασταν με την πλάτη στον τοίχο, ο Χάρης επέλεξε να εγκαταλείψει το καράβι. Έκανε κόμμα με την Κατσέλη, πάτωσαν, μετά πήγε με το ΚΙΔΗΣΟ του Γιώργου, πάλι πάτωσαν, κι έτσι, μετά τις άστοχες περιπλανήσεις αποφάσισε να επιστρέψει στο ΠΑΣΟΚ. Αυτά δεν ξεχνιούνται”.

Η άγνοια κινδύνου του Μαραντζίδη

Στα πρόσωπα της επικαιρότητας των τελευταίων ημερών περιλαμβάνεται και ο Νίκος Μαραντζίδης όταν έγινε γνωστό ότι ο Αλέξης Τσίπρας τον ενέταξε στο επιτελείο του, ενόψει των εκλογών του Ιουνίου. Σύμφωνα με την Κουμουνδούρου ο Μαραντζίδης θα παρακολουθεί τις δημοσκοπήσεις και τα focus group που διοργανώνει ο ΣΥΡΙΖΑ, θα συμμετέχει στις αναλύσεις των ευρημάτων, θα προτείνει τις κινήσεις με βάση την εικόνα που θα εισπράττεται, ενώ θα συμμετέχει και στον πρωινό καφέ. Δεν ξέρω πόσο θα βοηθήσει ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Μακεδονίας την όλη κατάσταση, αλλά, όπως και να 'χει, κάτι θα κάνει καλύτερο απ' αυτά που έκαναν οι φωστήρες που είχε δίπλα του ως τώρα ο Τσίπρας.

Βεβαίως, ούτε ο Μαραντζίδης έπεσε μέσα στο αποτέλεσμα, εδώ που τα λέμε. Τον θυμάμαι σε μια συνέντευξή του στο ΚONTRA, στο τέλος Μαρτίου να προβλέπει ότι ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ βρίσκονται πολύ κοντά. Μιλούσε, μάλιστα, για κατάρρευση του προφίλ του «φιλελεύθερου», «άριστου», «τεχνοκράτη» πρωθυπουργού και μαζί του και της νεοφιλελεύθερης λογικής περί αγοράς. Είχε πει χαρακτηριστικά ότι “το μόνο που τους σώζει είναι να πάνε οι νέοι για μπάνιο, να δουλεύουν σεζόν σε resort και ξενοδοχεία εκτός τόπου κατοικίας τους όπου ψηφίζουν”. Η κάλπη βεβαίως τον διέψευσε, καθώς και στην ηλικιακή ομάδα 17-24 πρώτη βγήκε η ΝΔ, αλλά δεν είναι αυτός ο λόγος που η αξιοποίησή του από τον Τσίπρα, προκαλεί αντιδράσεις από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτοί που αντιδρούν είναι εκείνοι που θεωρούν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κατέρρευσε εξ αιτίας της υποτιθέμενης στροφής προς την κεντροαριστερά και του προσεταιρισμού των “παρείσακτων”, όπως αποκαλούν αυτούς της λεγόμενης “διεύρυνσης”. Θυμίζουν, δε, τον πόλεμο που είχε δεχθεί ο Μαραντζίδης και από στελέχη της Κουμουνδούρου όταν οι δημοσκοπήσεις που παρουσίαζε παλαιότερα στον ΣΚΑΪ, ως υπεύθυνος της Μονάδας Ερευνών Κοινής Γνώμης του ΠΑΜΑΚ δεν ήταν ευνοϊκές για τον ΣΥΡΙΖΑ. Εγώ θυμάμαι πάντως τις ομοβροντίες από το βήμα της Βουλής, του Πολάκη ο οποίος έλεγε ότι ο Μαραντζίδης είναι κουμπάρος του Μητσοτάκη και πως λειτουργεί κατ' εντολή του Αλαφούζου, αλλά και του Καμμένου ο οποίος αποκαλούσε τον καθηγητή του ΠΑΜΑΚ «πληρωμένο δολοφόνο»! Γι' αυτό κι εγώ θαυμάζω τον Μαραντζίδη για το θάρρος του να μπει, σε αυτήν τη χρονική συγκυρία, στο ναρκοπέδιο της Κουμουνδούρου.

Μπλόκο στη λαϊκή

Αφήνω τα της κεντρικής πολιτικής σκηνής και έρχομαι στα μίζερα, τα δικά μας. Στην ημερήσια διάταξη της προχθεσινής συνεδρίασης του δημοτικού συμβουλίου Θεσσαλονίκης υπήρχε θέμα για την χωροθέτηση της λαϊκής η οποία πρόκειται(

να λειτουργήσει στην περιοχή της δυτικής Θεσσαλονίκης απογευματινές ώρες. Το θέμα όμως τελικά αποσύρθηκε έπειτα από σχετικό αίτημα το οποίο διατύπωσε με επιστολή του το Επαγγελματικό Επιμελητήριο Θεσσαλονίκης το οποίο αντιδρά καθώς θεωρεί ότι η λειτουργία της λαϊκής θα ζημιώσει το στεγασμένο εμπόριο.

Στην κίνηση αυτή πρωτοστατεί ο εκπρόσωπος του Συλλόγου των Επαγγελματιών του κέντρου και Β΄ αντιπρόεδρος του ΕΕΘ, Χρήστος Νικολόπουλος και αντιπροτείνει, αντί της απογευματινής λαϊκής η οποία προορίζεται να λειτουργεί 12:00 με 18:00, να παραταθεί το ωράριο των λαϊκών που ήδη λειτουργούν και πέρα από τις 15:00. Κάτι τέτοιο, βεβαίως, είναι εντελώς ανεδαφικό διότι παράταση της λειτουργίας των λαϊκών, επιφέρει πολλαπλά προβλήματα στους κατοίκους των περιοχών στις οποίες διοργανώνονται οι οποίοι όταν επιστρέφουν από τη δουλειά τους θέλουν να βρουν κάπου να παρκάρουν.

Πέραν αυτού, η απογευματινή λαϊκή προορίζεται να λειτουργήσει στην οδό Κώττα Ρούλια, δηλαδή στη δυτική είσοδο της πόλης όπου, εξ όσων γνωρίζω, δεν υπάρχουν και πολλά καταστήματα, ώστε να απειλούνται με λουκέτο. Μου κάνει εντύπωση επίσης το γεγονός ότι στη λειτουργία αυτής της λαϊκής αντιδρά ο Νικολόπουλος. Το λέω αυτό γιατί, απ' ό,τι θυμάμαι, και νομίζω ότι καλά θυμάμαι, ο Νικολόπουλος είχε πρωτοστατήσει το μακρινό 2006 προκειμένου να φύγει η λαϊκή από τη Ροτόντα και να πάει όσο μακρύτερα γινόταν, καταλήγοντας τελικά στην Κώττα Ρούλια. Ο Παπαγεωργόπουλος του έκανε τότε το χατίρι και στη συνέχεια, δια της διολισθήσεως, η λαϊκή έσβησε καθώς δεν λειτούργησε ποτέ. Τώρα έρχεται ο Ζέρβας να κάνει άλλο ένα χατίρι στον Νικολόπουλο (θυμίζω ότι είχε σπεύσει στην αρχή κιόλας της θητείας του να αφαιρέσει τα πασαλάκια από το κομμάτι της Ερμού όπου, συμπτωματικά, βρίσκεται η επιχείρηση του εν λόγω επαγγελματία).

Περιμένω να δω τη συνέχεια γιατί, πληροφορούμαι, ότι οι επαγγελματίες των λαϊκών αγορών δεν θα το αφήσουν να περάσει έτσι. Όπως λένε, άλλωστε, δεν πρόκειται για νεοϊδρυθείσα λαϊκή αλλά για επανασύσταση αυτής που είχε μετατεθεί από το κέντρο της πόλης στη δυτική είσοδο. Πέραν αυτών, πάντως, εάν και στην επόμενη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου δεν δοθεί λύση, μαθαίνω ότι υπάρχουν τουλάχιστον δύο δήμαρχοι οι οποίοι βλέπουν με πολύ καλό μάτι τη λειτουργία απογευματινής λαϊκής στο δήμο τους.