Τέτοιες μέρες το 1987 η Ελλάδα απολάμβανε το μεθύσι χαράς για την κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ από την Εθνική μας ομάδα. Μετά από 3,5 δεκαετίες, ο ηγέτης εκείνης της ομάδας και κορυφαία προσωπικότητα του ελληνικού μπάσκετ, ο τεράστιος Νίκος Γκάλης, αποτελεί πηγή έμπνευσης για άσκηση στο μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας για τους μαθητές της Α' Γυμνασίου.

Στο πλαίσιο της άσκησης Γ2 για την κατανόηση κειμένου, οι μαθητές θα "ταξιδεύουν" νοερά στο 1987 μέσω του κειμένου του Τριαντάφυλλου Η. Κωτόπουλου, που γράφτηκε με αφορμή την ένταξη του Γκάλη στο Hall of Fame.

Η άσκηση:

"Βάλτε χρονόμετρο-περίπου δέκα λεπτά είναι αρκετά-καθίστε σε μία άνετη και βολική θέση και ξεκινήστε να γράφετε οτιδήποτε σκέφτεστε, ενώ βλέπετε την εικόνα 1 και ακούτε Survivor-Eye of the tiger, Europe-Final Countdown ή Tina Turner-The best. Μην χρησιμοποιήσετε καθόλου σημεία στίξης. Δεν θα σας απασχολήσουν ούτε τα ορθογραφικά, ούτε οι τόνοι. Αφήστε τον λόγο σας να ρέει. Όταν τελειώσει ο χρόνος, διαβάστε αυτό που γράψατε. Μία φορά ψιθυριστά και μία φορά δυνατά. Πώς σας φάνηκε η δραστηριότητα; Συζητήστε το με τους συμμαθητές σας".

Το κείμενο:

"Από τις μέρες όμως του ’87 και μετά το μπάσκετ αναδείχθηκε σε εθνικό μας άθλημα. Η εθνική μας ομάδα πρώτη στο ευρωπαϊκό στερέωμα. Δεν λησμονώ το παρελθόν, αλλά αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς όλα άλλαξαν εκείνον τον Ιούνιο του 1987. Το είχαμε ανάγκη να πανηγυρίσουμε; Άλλη μία τεχνική του συστήματος να αποπροσανατολίσει από τα μεγάλα και σοβαρά; Τίποτε ή και όλα αυτά μαζί;

Ναι, αλλά τη διαφορά την έκανε ο τρόπος. Αυτός που ανέτρεπε κάθε τεχνοκρατικό προγραμματισμό μέχρι την παραμικρή λεπτομέρεια, κάθε έλεγχο και καθιστούσε τις μαγικές ενέργειες του Νίκου Γκάλη σε τέχνη του απρόβλεπτου.

Αλλά αυτό θαρρώ πως πέτυχε ο μικρόσωμος 13ος Έλληνας Θεός, έτσι τον αποκάλεσαν με την γνωστή υπερβολική διάθεση που διακρίνει τους αθλητικούς συντάκτες. Ο Νίκος Γκάλης που ήρθε να μας γεμίσει αυτοπεποίθηση. Να μας διδάξει πως όταν κάνεις τρόπο ζωής κάτι που αγαπάς και που χρειάζεται θυσίες και επιμονή –πείσμα και εμμονές θα συμπλήρωνα, όλα μπορούν να συμβούν. Προφανώς μία σειρά πολύ σημαντικών συμπατριωτών μας σε διάφορους τομείς έχουν προσφέρει τα ανάλογα, αλλά πώς να το κάνουμε το θέαμα, ο αθλητισμός, αποτυπώνει με μεγαλύτερη ευγλωττία από τον καθημερινό μόχθο και την επιστήμη, την επιτυχία.

Τον Νίκο Γκάλη τον χαρακτήρισαν κορυφαίο Έλληνα αθλητή όλων των εποχών, τον ανήγαγαν σε σύμβολο, τον αμφισβήτησαν, τον πολέμησαν. Σίγουρα πάντως έχει καταγραφεί στη συλλογική μας μνήμη η μορφή του να παλεύει στον αέρα με θηριώδεις αντιπάλους.

Και λες και ήξερε τους μηχανισμούς της μυθοποίησης ο ίδιος, που δεν τους ήξερε, δεν μίλησε ποτέ όλα αυτά τα χρόνια που έπαιξε μπάσκετ ή που αποτραβήχτηκε για τον εαυτό του. Μιλούσαν οι άλλοι γι’ αυτόν. Και διαβάσαμε κείμενα σχεδόν λογοτεχνικά από δημοσιογράφους που αναγκάστηκαν να στραφούν στη λογοτεχνία για να περιγράψουν τις χορευτικές του πιρουέτες στον αέρα, τις ηρωικές και ευφάνταστες επελάσεις του".

Τα κατορθώματα του Νίκου Γκάλη στα Ευρωμπάσκετ του 1987 και του 1989